Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Thursday, March 30, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 19

Αναστάτωση δημιουργήθηκε τις τελευταίες μέρες από μια επιστολή της κ. Τασούλας Πετρακογιώργη. Πρόκειται για την ίδια Τασούλα που το 1950 η απαγωγή της συγκλόνισε την Ελλάδα και σήμερα πάνω από μισό αιώνα αργότερα ενέπνευσε το τελευταίο μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη με τίτλο ’’Αμίλητα βαθιά νερά’’. Η επιστολή δημοσιεύθηκε προ ημερών στην Ελευθεροτυπία (ομολογώ ότι δεν τη διάβασα αλλά πληροφορήθηκα τα βασικά της σημεία την επόμενη μέρα) και η κ.Τασούλα κατηγορεί τη Γαλανάκη μεταξύ άλλων για ’’ασέβεια σε νεκρούς και προσβολή αξιοπρέπειας των ζωντανών’’ αλλά και ότι ουδέποτε ζητήθηκε η άδεια της για να δημοσιευθούν προσωπικά της δεδομένα.
Η κυρία Γαλανάκη σε επιστολή- απάντηση που έστειλε στην εφημερίδα αλλά και στα όσα είπε δύο 24ωρα αργότερα στην παρουσίαση του βιβλίου υποστήριξε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα του συγγραφέα να αναπαράγει το ιστορικό αρχείο χωρίς να επιδιώκει την αναπαράσταση της πραγματικότητας, ότι διαχείρισθηκε το αρχείο του απαγωγέα Κώστα Κεφαλογιάννη (πατέρας του σημερινού Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας) και ότι το όλο θέμα προσβάλλει τη λογοτεχνική της αξία.
Το βιβλίο το αγόρασα αλλά δεν το έχω διαβάσει. Ακόμη όμως και αν το διαβάσω δεν πρόκειται να αλλάξει σημαντικά τις απόψεις μου, που δεν έχουν να κάνουν ούτε με αυτές των συγγραφέων, ούτε με αυτές των δημοσιογράφων. Κατ’ αρχήν, εμένα ως αναγνώστη με ενδιαφέρει μόνο η ουσία του πράγματος και τίποτε παραπάνω: Αν το βιβλίο είναι καλό (μέσα μου πιστεύω ότι θα είναι καλό όπως οι περισσότερες δουλειές της Γαλανάκη) με καλύπτει απόλυτα! Αν πάμε στην ουσία του πράγματος...
Είναι βέβαιο ότι η κ.Γαλανάκη είχε την τύχη να δουλέψει -σε επίπεδο έρευνας- το βιβλίο της βασισμένη σε ένα αρχείο. Πλην όμως το αρχείο αυτό εκφράζει όπως αποδεικνύεται τη μια πλευρά της υπόθεσης, για αυτό η άλλη διαμαρτύρεται. Σαφέστατα και ο συγγραφέας έχει δικαίωμα να αναπλάθει με τη γραφίδα του την ιστορία όταν όμως γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Φαντάζομαι ότι πλην σπανιότατων εξαιρέσεων οι συγγραφείς αντλούν ένα μεγάλο μέρος της έμπενυσης τους από την πραγματικότητα και παρουσιάζουν αληθινά γεγονότα ή αυτοβιογραφικές εμπειρίες παραλλαγμένες με βάση τη φαντασία τους! Από τη στιγμή όμως που σε ένα μυθιστόρημα δηλώνεται ξεκάθαρα ότι αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα και συγκεκριμένα γεγονότα η διαστρέβλωση μερικές φορές είναι επικίνδυνη. Και από την άλλη, είναι μάλλον άδικο να εκμεταλλεύεται με μια αναφορά μονόπλευρη (όσον αφορά τα στοιχεία) ένας συγγραφέας την εμπορικότητα γεγονότων που έχουν συμβεί και υπαρκτών προσώπων. Και να βασίζεται όλη η διαφημιστική καμπάνια ενός βιβλίου σε ευθείες αναφορές σε αυτά τα πρόσωπα. Υπό αυτό το πρίσμα κάπου έχουν ένα μέρος δίκαιου οι διαμαρτυρίες...
- Πολύ περισσότερο πάντως με απασχόλησαν δύο άλλα γεγονότα που δεν έτυχαν ιδιαίτερης προβολής από τον κόσμο του βιβλίου.
1. Το Εθνικό Κέντρο βιβλίου αποφάσισε να εκπροσωπηθεί στο διεθνές φόρουμ κινηματογράφου και λογοτεχνίας στο Μόντε Κάρλο και να προωθήσει 15 βιβλία τριών εκδοτικών οίκων με την προοπτική να γυριστούν ταινίες. Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία αλλά νομίζω ότι από τους τίτλους που προτείνονται καλές πιθανότητες να μεταφερθούν στο σελιλόιντ έχουν το Μπαρ Φλωμπέρ του Αλέξη Σταμάτη, η Συγχώρεση της Σώτης Τριανταφύλλου και η ’’Εξαφάνιση της Ντόροθι Σνοτ’’ του Πέτρου Χατζόπουλου. Ισως γιατί και θεματικά προσφέρονται για διεθνείς παραγωγές. Για τον ’’Ιούδα που φιλούσε υπέροχα’’ (είναι μεταξύ των προτεινόμενων) καλύτερα να μην γράψω οτιδήποτε γιατί θα θίξω τη συγγραφέα του που μου είναι εξαιρετικά συμπαθής ως άτομο (έχει τύχει να τη συναντήσω σε κάποια κοινωνική εκδήλωση παλαιότερα).
2. Και φέτος με πρωτοβουλία της Φιλοεκπαιδευτικής εταιρείας του Γιώργου Μπαμπινιώτη βουλευτές και υπουργοί πέρασαν από την Στοά του Βιβλίου και κατέθεσαν τα βιβλία που διάβασαν ή διαβάζουν. Με τη νεοελληνική λογοτεχνία οι περισσότεροι έχουν μικρή έως ανύπαρκτη σχέση, αποδεικνύοντας γιατί η πλειοψηφία των 300 είναι μακριά από την σημερινή ζωή και ζει κλεισμένη σε γυάλα. Από την βόλτα που έκανα κατέγραψα ως πιο ενδιαφέρουσες τις εξής επιλογές βιβλίων: ’’Ανοιχτή Γραμμή’’ της Τατιάνας Αβέρωφ (επιλογή του Βύρωνα Πολύδωρα), ’’Τα μαύρα λουστρίνια’’ της Μάρως Δούκα (ΣοφίαΒούλτεψη), ’’Η μυστυριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα’’ του Ουμπέρτο Εκο και ’’Βαμπίρ και κανίβαλοι’’ (επιλογή του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη) και ’’Ανεμος κουβάρι’’ του Χαριτόπουλου και ΄΄Για μια συντροφιά ανάμεσα μας’’ του Θέμελη επιλογές της Ζέττας Μακρή. Και, ω, του θαύματος τι διαπίστωσα; Οτι οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύονται πολύ πιο ψαγμένοι λογοτεχνικά από τους συναδέλφους τους του ΠΑΣΟΚ που καταναλώθηκαν σε ιστορικές, πολιτικές πραγματείες και δοκίμια! Σημεία των καιρών και αυτά...

Tuesday, March 28, 2006

 

Site Ελλήνων συγγραφέων (Π)

Παπαδόπουλος Κυριάκος, www.kyripap.comΣυγγραφέας από την Κύπρο με εξαιρετικά μεγάλη και πολυσχιδή βιβλιογραφία. Στον δικτυακό του χώρο παρουσιάζει όλη του τη δουλειά, εννέα συνολικά βιβλία, με ετερόκλητα αντικείμενα: Βιβλία για το κρασί, μυθιστορήματα, διηγήματα, επιστημονική φαντασία, ενώ παρουσιάζει και τα ουκ ολίγα υπό έκδοση βιβλία του.
Πανσέληνος Αλέξης, www.geocities.com/alexis_panselinos/Παρότι ο χώρος είναι περιορισμένος από πλευράς χωρητικότητας η ιστοσελίδα του πολύ καλού Έλληνα συγγραφέα μπορεί να θεωρηθεί πλήρης και αντιπροσωπευτική. Περιλαμβάνει περιλήψεις από τις δουλειές του, κείμενα και διηγήματα σε πρώτη δημοσίευση, άρθρα και σχόλια για επίκαιρα ή λιγότερο επίκαιρα θέματα, φωτογραφίες αλλά και προτάσεις για τη δημιουργία ενός blog-site. Χωρίς εντυπωσιακή εμφάνιση μια ιστοσελίδα που εξυπηρετεί άριστα τον σκοπό δημιουργίας της.

Monday, March 27, 2006

 

Την προτιμώ ως πλατεία...Συντάγματος!

Τα τελευταία 30 ή 40 χρόνια η ξένη λογοτεχνία ανέπτυξε ένα καινούργιο είδος μυθιστοριογραφίας, με αφετηρία δουλειές κυρίως συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας που βρήκαν γρήγορα μιμητές και στην πιο mainstream λογοτεχνία: Το είδος της εναλλακτικής ιστορίας. Η ιδέα λέγεται ότι έχει τις ρίζες της στα αμερικάνικα pulp βιβλία, που από κάποια στιγμή και μετά είχαν ως προσφιλές θέμα τους την Αμερική υπό Γερμανική (συνήθως) κατοχή αφού στο τέλος του Β' Παγκοσμίου έχουν κυριαρχήσει οι δυνάμεις του 'Αξονα και όχι οι Σύμμαχοι. Η μυθιστορηματική διαστρέβλωση της νεότερης ιστορίας απέκτησε γρήγορα πολλούς οπαδούς και στον κύκλο των συγγραφέων αλλά σ' αυτόν των αναγνωστών.
Μέχρι πριν από μερικούς μήνες στην Ελλάδα δεν είχαμε παρόμοια δείγματα γραφής ή τουλάχιστον ένα ολόκληρο μυθιστόρημα που να ''υποστηρίζει'' το είδος. Μέσα σε 550 σελίδες τα καταφέρνει στην τελευταία του δουλειά ''Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος'' (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) ο πολυπράγμων Δημήτρης Φύσσας.
Σύμφωνα, με το βασικό σενάριο που δουλεύει ο Φύσσας, η Ελλάδα αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών έχει περιέλθει σε Σοβιετική κατοχή. Και εξ' ορισμού, διαγράφεται από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ένα μεγάλο κομάτι της νεοελληνικής ιστορίας, αφού με βάση αυτή την εξέλιξη δεν έχουν συμβεί ποέ τα Δεκεμβριανά, ούτε ο εμφύλιος, ούτε το 1967 ανέβηκε στην εξουσία η χούντα. Το βιβλίο του Δημήτρη Φύσσα αρχίζει και ασχολείται σε ένα μεγάλο μέρος του με την εξέγερση του Πολυτεχνείου που γίνεται μεν το 1973 αλλά κατά των Σοβιετικών. Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ο υπαρχηγός του ΚΚΕ Μελέτης Γερακιώτης, που έχει εξοντώσει στη προσπάθεια του να αναρριχηθεί στην κομματική ιεραρχία υπαρκτά πρόσωπα της πολιτικής ζωής, όπως ο διευθυντής του Ριζοσπάστη Κώστας Καραγιώργης. Η ιδέα, σε γενικές γραμμές, μοιάζει καλή ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που ο Φύσσας ενσωματώνει στην πλοκή (αν και όπως ο ίδιος τονίζει ο αναγνώστης μπορεί να τα προσπεράσει) και τρία κεφάλαια στην οποία ''ξαναγράφει'' με διαφορετική εξέλιξη τα τελευταία μεγάλα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου πολέμου: Δεν έχει πέσει ποτέ η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, οι σύμμαχοι δεν έχουν νικήσει στην Νορμανδία, ο Ζαχαριάδης είναι ο νικητής των εκλογών του 1945 στην Ελλάδα, στα Δεκεμβριανά εκτελούνται συνεργάτες των Γερμανών, πρωθυπουργός της Κύπρου είναι στις αρχές της δεκαετίας του '60 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και φυσικά, για να τιμηθεί ο τίτλος του βιβλίου η πλατεία Συντάγματος λέγεται πλατεία Λένιν με το ανάλογο άγαλμα στο κέντρο της. Ο καμβάς πάνω στον οποίο δημιουργεί ο Φύσσας ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα μοιάζει και είναι προκλητικά σκληρός αλλά και πολύ ελκυστικός για τον υποψήφιο αναγνώστη. Μόνο, που από ένα σημείο και μετά, ειδικά από τη στιγμή που στο μυθιστόρημα εμπλέκεται το ερωτικό στοιχείο και ο Μελέτης Γερακιώτης συναντάει και ερωτεύεται την αντικαθεστωτική φοιτήτρια με το αλληγορικό όνομα Λαοκρατία η δουλειά του Φύσσα ξεφεύγει από την δεδομένη για το είδος που πραγματεύεται ακραία διηγηματική έμπνευση και καταλήγει σε ένα υπερβολικό και ενίοτε κουραστικό μυθιστόρημα που πλατιάζει χωρίς εμφανή λόγο... Ο Φύσσας πέρα από την πολιτική-ιστορική δομή του έργου του καταπιάνεται με δεκάδες άλλα θέματα από αναφορές στις μειονότητες και τα ρεμπέτικα, μέχρι τη ζωή στη φυλακή, άλλοτε χωρίς να ενοχλεί τη ροή της ανάγνωσης και άλλοτε μτατρέποντας την σε εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Η προσπάθεια πάντως είχε υψηλό βαθμό δυσκολίας...
Τα μέλη του ΚΚΕ δεν θα ενθουσιαστούν και μια πιθανή
βαθμολογία θα ήταν το 1 (με άριστα το 10).

Η δική μου βαθμολογία: 5,5 (με άριστα το 10)

Friday, March 24, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 18

Καλός φίλος που ανακατεύεται με τα...εκδοτικά μου έλεγε χθες για την αποτυχία της ημέρας ποίησης. Πήγε σε τρεις διαφορετικές παρουσιάσεις ή ημερίδες ποίησης και είναι ζήτημα αν και οι τρεις μαζί μάζεψαν 200 άτομα! Τα τελευταία χρόνια, οι παρουσιάσεις των βιβλίων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν χάσει και την αξία και τη σημασία τους, σε βαθμό που αρχίζουν και μειώνονται δραματικά ή συρρικνώνονται σε μικρούς χώρους.
Για τους περισσότερους συγγραφείς, η έκδοση ενός βιβλίου είναι ταυτόσημη με τη βραδιά της παρουσίασης! Στην πραγματικότητα, οι παρουσιάσεις στην πλειοψηφία τους έχουν γίνει εκδηλώσεις ρουτίνας για λίγους και εκλεκτούς φίλους και συγγενείς του συγγραφέα, όπου όλοι πλέκουν το εγκώμιο του, εκείνος αισθάνεται το κέντρο του μικρόκοσμου του, υπογράφει μερικά αντίτυπα του βιβλίου και όλοι πάνε ευτυχισμένοι στα σπίτια τους. Στην ύστατη προσπάθεια πρωτοτυπίας ορισμένοι εκδοτικοί οίκοι ή συγγραφείς κάνουν πλέον τις παρουσιάσεις εκτός από τις παραδοσιακές αίθουσες σε μπαρ, μεζεδοπωλεία, κλαμπ και πάει λέγοντας...
Ελάχιστες είναι οι παρουσιάσεις, που τραβάνε κόσμο και αυτές αφορούν πολιτικούς που ασχολούνται με τη γραφή ή βιβλία μεγάλου ενδιαφέροντος λόγω αντικειμένου (κόσμο είχε, για παράδειγμα, η Παναγιωταρέα στην παρουσίαση του ’’Κυρίαρχου των οκτώ’’). Οι εκδοτικοί οίκοι πλέον κάνουν παρουσιάσεις με συχνότητα ένα στα τρία βιβλία που έχουν εκδώσει και για τα υπόλοιπα κάνουν υπομονή και περιμένουν. Αν πάνε καλά στην αγορά, τότε περισσότερο τιμής ένεκεν για τον συγγραφέα, διοργανώνουν μια σεμνή και διακριτική παρουσίαση, αρκετό καιρό μετά την πρώτη ημέρα έκδοσης. Δεν τα γράφω τυχαία όλα αυτά. Ο καλός φίλος μετά τις βραδιές ποίησης πήγε την Τετάρτη στον ΙΑΝΟ για την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Μίγγα (έγραψα γι’ αυτό σε ένα από τα πρώτα μου post) ’’Στα ψέματα παίζαμε!’’ Και αντιλήφθηκα ότι το βιβλίο που σημειώνει καλές πωλήσεις κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο και η παρουσίαση του έγινε με πέντε μήνες καθυστέρηση!!!

Wednesday, March 22, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 16


Στα μεγάλα σούπερ μάρκετ βιβλίου που άνοιξαν εσχάτως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είχε βασίσει τις ελπίδες του ο εκδοτικός κόσμος και η άνοιξη έρχεται από αλλού! Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία με προσφορά του ’’Εγκλημα και Τιμωρία΄΄ του Ντοστογιέφσκι πούλησε 250.000 φύλλα σε πανελλήνια βάση και πέρασε στην πρώτη θέση της κυκλοφορίας των Κυριακάτικων εφημερίδων αφήνοντας πολύ πίσω όλους τους άλλους που είχαν προσφορές τα συνηθισμένα DVD δεύτερης διαλογής ή CD μουσικής! Πείραμα επιτυχημένο επαναλαμβάνεται και η Ελευθεροτυπία είχε φροντίσει να κλείσει μια μεγάλη σειρά κλασικών έργων για τους επόμενους μήνες. Στην αγορά, βέβαια, πείραμα που πετυχαίνει αυτομάτως αντιγράφεται! Ήδη, από χθες τα επιτελεία των μεγάλων εφημερίδων βγήκαν στην εκδοτική αγορά ψάχνοντας σε εκδοτικούς οίκους για βιβλία που μπορούν να προσφέρουν. Πάμε για την εποχή που θα βλέπουμε παλαιότερα βιβλία Χωμενίδη, Φακίνου, Δούκα να προσφέρονται με ’’1 ευρό επιπλέον’’ στο Βήμα, το Θέμα, τα Νέα και πάει λέγοντας; Παρότι θα ακουστούν και θα γραφτούν πολλά,νομίζω, ότι δεν είναι άσχημο πέρα από τους ξένους κλασικούς να μάθουν οι Ελληνες και την εγχώρια συγγραφική παραγωγή. Και μέχρι να εκφυλιστεί το φαινόμενο δεν θα κάνει κακό στον κόσμο του βιβλίου. Το αντίθετο μάλλον...Θα αδειάσουν και οι αποθήκες των εκδοτικών οίκων. Πέραν της πιθανής πρακτικής σημασίας, το πείραμα της Ελευθεροτυπίας απέδειξε ότι ο Ελληνας θέλει και του αρέσει να διαβάζει. Αρκεί να υπάρχει η σωστή διαφήμιση και η σωστή προώθηση του βιβλίου κάτι που δεν γίνεται με συνέπεια από κανένα εκδοτικό οίκο σήμερα!
- Αλλη μια ενδιαφέρουσα παράμετρος από το πείραμα της Ελευθεροτυπίας. Πουθενά στο βιβλίο που μοίρασε την Κυριακή δεν υπάρχει αναφορά σε εκδοτικό οίκο. Εψαξα και βρήκα πόσες εκδόσεις του κλασικού έργου του Ντοστογιέφσκι κυκλοφορούν ή κυκλοφόρησαν στην αγορά. Βρήκα συνολικά επτά από τις οποίες δύο πολύ παλιές πριν τη δεκαετία του ’70 (εκδόσεις Δαμιανός και Πέλλα), μια το 1971 από τις εκδόσεις Αγγελάκη και τέσσερις που κυκλοφόρησαν μέσα στην τελευταία 20ετία: Ζαχαρόπουλος (έτος πρώτης έκδοσης 1988), Γκοβόστης (1990), Πατάκης (ένα χρόνο αργότερα) και η πιο πρόσφατη από την DeAgostini Hellas το 2000. Από ποιό στοκ λοιπόν αγόρασε και μάλιστα 250.000 κομμάτια η Ελευθεροτυπία; Με μοναδικό σημείο αναφοράς το όνομα του μεταφραστή νομίζω ότι η αγορά έγινε από την DeAgostini, που εκτός των άλλων είδα ότι στον κατάλογο της έχει και αρκετά ακόμη από τα βιβλία που σκοπεύει να μοιράσει τους επόμενους μήνες (κάθε Κυριακή) η Ελευθεροτυπία.
- Και μια απορία- ερώτηση που μπορεί να φανεί αστεία αλλά έχει ενδιαφέρον. ’Οπου εμφανίζονται στον τύπο λίστες με τα ευπώλητα βιβλία λαμβάνονται υπόψη οι πωλήσεις σε κάποια βιβλιοπωλεία (συνήθως στις μεγάλες αλυσίδες που λειτουργούν σαν βαρόμετρο της αγοράς). Όταν ένα βιβλίο έχει αποδεδειγμένα πουλήσει 250.000 αντίτυπα δεν είναι αυτόματο νούμερο ένα σε όλους τους πίνακες; Σημασία έχει ο τρόπος πώλησης και μέτρησης ή η ουσία; Μπορεί δηλαδή να δούμε στις ενημερωμένες λίστες το Εγκλημα και τιμωρία, το σωτήριον έτος 2006, να εκθρονίζει τον Νταν Μπράουν, τον μικρό Νικόλα και τον Χάρι Πότερ! Με την ίδια λογική και αφού έχει τη δυνατότητα να πουλάει 250.000 αντίτυπα την εβδομάδα (η αναγωγή δίνει ένα εκατομμύριο αντίτυπα το μήνα) η Ελευθεροτυπία ανάγεται αυτόματα στο κορυφαίο ’’βιβλιοπωλείο’’ της χώρας. O tempora, o mores...
- Στη φωτογραφία, πάνω αριστερά, η τελευταία έκδοση (όχι αυτή της Ελευθεροτυπίας που ήταν σαφώς πιο λιτή) του ’’Εγκλημα και τιμωρία’’, το 2000 από την DeAgostini σε δερματόδετο τόμο...

Saturday, March 18, 2006

 

Site Ελλήνων συγγραφέων (Μ)


Μανωλοπούλου-Κουντουριανού Φανή, www.stories.gr
Παρούσιαση των τεσσάρων βιβλίων της κυρίας Μανωλοπούλου-Κουντουριανού με εντυπωσιακή καινοτομία της ιστοσελίδας την ύπαρξη scroll όπου κάποιος μπορεί να διαβάσει κομμάτια από το τελευταίο της έργο με τίτλο ’’Το τάμα’’ που κυκλοφόρησε το 2004. Ακόμη, υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία και όπως σε όλα σχεδόν τα site λογοτεχνών η αναγκαία (και πολύ χρήσιμη) δυνατότητα επικοινωνίας. Ενα μικρό κομμάτι από την αρχική σελίδα του site μετέφερα στην κορυφή του post.

Μπακόλας Νίκος, www.makedonia.org/uk/bakolas/
Εξαιρετικά προσεγμένο site για το έργο του Νίκου Μπακόλα που ’’έφυγε’’ το 1999. Υπάρχει εκτενής αναφορά στο έργο του και πλούσια βιβλιογραφία του, όπως επίσης αυτούσια αποσπάσματα της δουλειάς του ή αυτοτελείς νουβέλες. Υπάρχει η δυνατότητα και on line αγοράς βιβλίων. Μοναδικό πρόβλημα ότι σε ορισμένα σημεία οι γραμματοσειρές είναι ’’σπασμένες’’ και δεν διαβάζονται.

Μαλιάγκας Πλάτων, www.geocities.com/platonmalliagas/
Ο συγγραφέας που έκανε καλή εντύωπση με τη συμμετοχή του στο συλλογικό Cyber stories αλλά και δύο καλές προσωπικές δουλειές (Η εξαφάνιση του συλλέκτη, Ο νέος που ζούσε τον μύθο) βολεύει την παρουσίαση του έργου του στον μάλλον περιορισμένο δωρεάν χώρο ενός portal.

Μεϊμαρίδη Μάρα, www.marameimaridi.gr
Είχα την αίσθηση ότι έμπαινα σε...εμπορικό και όχι σε διαδικτυακό χώρο συγγραφέως. Η πιο εμπορική συγγραφέας της εποχής μας η κυρία Μάρα Μεϊμαρίδη εκμεταλλεύεται την απήχησή της και πουλάει ότι και όπως μπορεί μέσω του site της. Εκτός από την παρουσίαση της μοναδικής, ως τώρα δουλειάς της (Οι μάγισσες της Σμύρνης) έχει μια σειρά προϊόντων εμπνευσμένη από το βιβλίο εκτός από την τράπουλα της ηρωϊδας Κατίνας. Για τους ενδιαφερόμενους στο site υπάρχει δωρεάν η δυνατότητα να του...ρίξουν τα χαρτιά και να του πουν το μέλλον! Για να είμαι ειλικρινής και τίμιος δεν άντεξα στον πειρασμό και προσπάθησα να μάθω το μέλλον μου αλλά δεν κατάλαβα πολλά πράγματα!!! Φυσικά, υπάρχει εκτενέστατο βιογραφικό της Μειμαρίδη, δημοσιεύματα του τύπου (φαντάζομαι τα λιγοστά κολακευτικά που μπόρεσε να συλλέξει), χάρτες της Σμύρνης όπως ήταν την εποχή που διαδραματίζεται η υπόθεση του βιβλίου, φωτογραφικό αρχείο εποχής και αναφορά στην τηλεοπτική μεταφορά του έργου. Για το τέλος άφησα το καλύτερο. Προφανώς η κυρία Μεϊμαρίδη που δεν προβλέπεται σύντομα να επανακάμψει στη λογοτεχνία θα εξαντλήσει μέχρι κεραίας τη δυνατότητα κερδοφορίας που της προσφέρει το βιβλίο της. Πως αλλιώς να εξηγήσω ότι όποιος κλικάρει πάνω στο banner με τον τίτλο Σχολή Μαγισσών (!!!) βλέπει την ένδειξη ’’σύντομα’’ και καταλαβαίνει ότι η επόμενη ενασχόληση της κυρίας Μειμαρίδη θα είναι η...εκπαίδευση μαγισσών. Με ή χωρίς σκουπόξυλο;

Friday, March 17, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 14

Πενία έμπνευσης τέχνες κατεργάζεται; Ισως να είναι και έτσι, ίσως οι εκδοτικοί οίκοι ανακάλυψαν νέα φλέβα χρυσού και ιδεών. Πάντως, παρατηρείται στην αγορά μια έντονη διάθεση να ανοίξει ένας νέος λογοτεχνικός (;) κύκλος που ως τώρα αποτελούσε ελίτ ελαχίστων! Το αθλητικό μυθιστόρημα! Στο εξωτερικό είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο είδος αλλά στην Ελλάδα που ο μέσος κάτοικος της απέχει συστηματικά από την ανάγνωση είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι ’’χούλιγκανς’’ θα πηγαίνουν εκδρομές παρεά με το....βιβλίο τους! Μέχρι τώρα, το είδος είχε στην ουσία ελάχιστα δείγματα γραφής. ’’Η φανέλα με το 9’’ του Μένη Κουμανταρέα παραμένει και από πλευράς πρωτιάς και από πλευράς πωλήσεων το κορυφαίο βιβλίο του είδους, που έμεινε στην...αιωνιότητα χάρη και στην καινηματογραφική μεταφορά. Λογικά, το είδος θα έπρεπε να έχει ανάπτυξη πριν δύο-τρία χρόνια αφού θεωρητικά πάντοτε προσφερόταν η εποχή λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν εξαιρέσουμε όμως μια έκδοση εσωτερικη παραγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων με μερικούς γνωστούς ή λιγότερο γνωστούς συγγραφείς να συνεργάζονται σε μια συλλογή διηγημάτων με θέμα την Ολυμπιακή φλόγα αν δεν κάνω λάθος, δεν υπήρξε άλλο ανάλογο επιχείρημα. Εκείνο το βιβλίο πάντως αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές δεν βγήκε καν στο εμπόριο αλλά μοιράστηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων για λόγους δημοσίων σχέσεων και προβολής των Ολυμπιακών Αγώνων. Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν δύο μόνο αθλητικά μυθιστορήματα στην αγορά και τα δύο από τα ’’Ελληνικά Γράμματα’’. ’’Το δεξί πόδι του Θεού’’ γραμμένο από τον διευθυντή του Ταχυδρόμου Μηνά Βιντιάδη και το ’’Ημίχρονο του θανάτου’’ από τον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο. Υπάρχει φυσικά και η τελευταία δουλειά του Δημήτρη Μίγγα ’’Στα ψέμματα παίζαμε’’ μόνο που στην πραγματικότητα παρά το αθλητικό φόντο δεν πρόκειται ακριβώς για αθλητικό μυθιστόρημα!Μαθαίνω όμως ότι υπάρχει έντονη κινητικότητα στο είδος. Οι εκδόσεις Λιβάνη ετοιμάζονται να ρίξουν στην αγορά μυθιστόρημα με αθλητικό περιεχόμενο γραμμένο μάλιστα και από σπορτκάστερ της τηλεόρασης του οποίου το όνομα κρατείται μυστικό. Μετά την Παναγιωταρέα ποιός ακολουθεί; Το Μεταίχμιο έχει εξασφαλίσει μια σειρά αθλητικών ιστοριών, μυθιστορημάτων τα οποία βρίσκονται στη διαδικασία της μετάφρασης. Η έκπληξη είναι ότι πρόκειται για τίτλους που έχουν υπογράψει στο εξωτερικό πολλοί γνωστοί συγγραφείς, όπως ο μετρ των δικαστικών θρίλερ Τζον Γκρίσαμ! Μυθιστόρημα ανάλογου περιεχομένου έχει στα σκαριά και άλλος μεγάλος εκδοτικός οίκος με θέμα την ιστορία ενός αθλητή στίβου και αν πάλι οι πληροφορίες μού είναι σωστές η έκπληξη δεν είναι το περιεχόμενου του βιβλίου αλλά η υπογραφή του δημιουργού του. Είναι έργο πολύ γνωστού λογοτέχνη! Δεν τολμώ να γράψω περισσότερα στοιχεία γιατί μάλλον δύσκολα θα γίνω πιστευτός. Επίσης, άκουσα ότι ο Μίνωας σχεδιάζει μια σειρά αθλητικών βιβλίων για παιδιά και εδώ πάλι η υπογραφή είναι έκπληξη. Πήρε το αυτί μου το όνομα του Μάνου Κοντολέων! Με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του αγοραστικού κοινού αποτελείται από γυναίκες απ΄ότι φαίνεται οι εκδοτικοί οίκοι βρήκαν (;) ένα κίνητρο για να κουβαλήσουν άντρες στα βιβλιοπωλεία. Το παράξενο βέβαια είναι ότι δημοσιογράφοι που ασχολούνται χρόνια με το αθλητικό ρεπορτάζ δεν έκαναν το τόλμημα αφού μερικοί εξ’ αυτών τα τελευταία χρόνια δοκιμάζουν την τύχη τους στον λογοτεχνικό στίβο. Και ότι τα περισσότερα αθλητικά μυθιστορήματα που κυκλοφορούν ή προγραμματίζονται έχουν την υπογραφή γνωστών συγγραφέων!
- Ας πούμε ότι είναι αθλητικό και το επόμενο!Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ’’Διαβάζω’’ η διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου βιβλίου αξιότιμη κυρία Κατρίν Βελισσάρη γράφει ένα δισέλιδο με αντικείμενο την ασιατική αγορά του βιβλίου. Το άρθρο παρουσιάζει ενδιαφέρον αλλά σε κάποιο σημείο του η κ.Κ.Β. γράφει: ’’Οι Κινέζοι γνωρίζουν πολλά για την αρχαία Ελλάδα. Αντιθέτως, για την σύγχρονη Ελλάδα γνωρίζουν ελάχιστα. Γνωρίζουν μόνο ότι το 2004 κέρδισε το παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου (!!!!, τα θαυμαστικά δικά μου) και οργάνωσε με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες’’...Προφανώς,η κυρία Βελισσάρη είναι ο τελευταίος κάτοικος τούτης της χώρας που δεν γνωρίζει ότι η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κέρδισε το Ευρωπαϊκό (!) πρωτάθλημα και ουχί το παγκόσμιο κύπελλο! Εκτός πια αν κάνουν το λάθος αυτό τα δισεκατομμύρια των Κινέζων που αδυνατούν να διαχωρίσουν λεπτές έννοιες της Δυτικής κουλτούρας!

Wednesday, March 15, 2006

 

Είναι τελικά δραματική η ιστορία;

Τον τελευταίο μήνα άπαντες οι κριτικοί ασχολήθηκαν αναλυτικά και με εκτενείς αναφορές με ένα βιβλίο που δύσκολα (υποθετικά) θα κέντριζε το ενδιαφέρον τους λόγω θέματος. ’’Η πιο δραματική ιστορία’’ της Μαρίας Πάουελ (εκδόσεις Κέδρος) κινείται στον χώρο των reality παιχνιδιών. Ο λόγος που αγόρασα το βιβλίο ήταν ένας και ξεκάθαρος. Απόρησα με τις μαζικές αναφορές, τη συγγραφέα τη θυμόμουν από την πρώτη της δουλειά που εκδόθηκε προ διετίας με τον τίτλο ’’Δεσμά αίματος’’ (και πάλι από τον Κέδρο) και ομολογώ ότι δεν με είχε εντυπωσιάσει. Και τότε, η Μαρία Πάουελ, αν δεν με ξεγελά η μνήμη μου είχε αποσπάσει πολλές και καλές κριτικές και είχε κερδίσει το βραβείο του περιοδικού ’’Διαβάζω’’ για την καλύτερη δουλειά πρωτοεμφανιζόμενου.
Ούτε τα ’’Δεσμά αίματος’’, ούτε η τωρινή δουλειά της Μαρίας Πάουελ προσφέρουν αληθινά κάτι καινιούργιο στη λογοτεχνία. Δεν παραβλέπω όμως το γεγονός ότι διαβάζονται ευχάριστα και δεν είμαι της άποψης ότι τέτοια βιβλία πρέπει κατ’ ανάγκη να τα ρίχνουμε στην...πυρά! Η Πάουελ έχει το ταλέντο που εκφράζεται αμερικανιστί με τις λέξεις ’’page turner''. Σε κάνει να θέλεις να γυρίσεις σελίδα γρήγορα, αγνοώντας τις όποιες μειονεξίες στο στιλ (από ένα σημείο και μέτά στο βιβλίο υπάρχουν αδικαιολόγητα μεγάλες σε έκταση περιγραφές ή περιττές προσθήκες παράλληλων ιστοριών), στη γλώσσα. Πάντως το τέλος είναι φανερά και τεχνητά δραματοποιημένο. Δεν θα το αποκαλύψω αλλά ομολογώ ότι περίμενα κάτι καλύτερο...
Στο καινούργιο της βιβλίο είναι γραμμένο πάλι σε πρώτο πρόσωπο και μάλιστα με διπλή αφήγηση αφού πρωταγωνιστούν δύο δίδυμες. Η μητέρα τους καταγγέλει στο ριαλιτο-παιχνίδι καναλιού δεύτερης διαλογής που βραβεύει την πιο δραματική ιστορία την κλοπή ενός εκ των δίδυμων την ημέρα της γέννας τους, πριν από 16 χρόνια και από εκεί και πέρα τον λόγο παίρνουν οι δίδυμες που μάλιστα σε ένα καλό εύρημα αφηγούνται εναλλάξ, φανερώνοντας τις διαφορές της ζωής τους που θα μπορούσε να είναι κοινή αλλά χωρίστηκε ’’βίαια’’...
Οι κλειστοφοβικές περιγραφές της Πάουελ είναι καλύτερες από τις σκηνοθετημένες φυγές των ηρωίδων της, ενώ οι αντιθέσεις των δίδυμων αδελφών (και σαν ζωές και σαν χαρακτήρες) κάνουν ακόμη πιο εντυπωσιακό το όλο εγχείρημα. Σε γενικές γραμμές το βιβλίο της Πάουελ διαβάζεται εύκολα, γρήγορα και κρατάει σε ψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον του αναγνώστη, έστω και αν η κατάληξη του είναι κατώτερη του αναμενομένου. Για απαιτητικούς αναγνώστες που θέλουν να εμβαθύνουν δεν αφήνει πολλά περιθώρια, ούτε θα τους ξυπνήσει πρωτόγνωρες λογοτεχνικές ανησυχίες αλλά αυτό κατ' ανάγκη δεν είναι αρνητικό.
Ως εκ τούτου για βαθμολογία διαλέγω το μέσο δρόμο: 5 (με
άριστα το 10).

Tuesday, March 14, 2006

 

Site Ελλήνων συγγραφέων (Λ)

Λυμπερόπουλος Δημήτρης, www.liberopoulos.gr
Ισως το πιο εντυπωσιακό site που βρήκα και επισκέφθηκα. Τόσο σε όγκο δεδομένων, όσο και σε εμφάνιση ενώ, ομολογώ, ότι σε αντίθεση με τις περισσότερες λογοτεχνικές ιστοσελίδες δεν μπόρεσα να διαβάσω τα πάντα! Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας- ερευνητής με έφεση τη ζωή επώνυμων και πλούσιων έχει δημιουργήσει ένα διαδικτυακό χώρο που κάλιστα θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν αυτόνομο portal.
Περιέχει μεταξύ άλλων: Το προφίλ του Δημήτρη Λυμπερόπουλου, νέα κείμενα του όπως ρεπορτάζ και συνεντεύξεις, αρχείο παλαιότερων, εικόνες αρχείου (ορισμένες με εξαιρετικά μεγάλη αξία), αποσπάσματα και λεπτομέρειες για τα βιβλία του, ηχητικά ντοκουμέντα αλλά και βίντεο. Και φυσικά, εκτενέστατες αναφορές σε θέματα και πρόσωπα της καθημερινής επικαιρότητας. Συνήθως, τέτοια site χρειάζονται πολυπρόσωπο δυναμικό για να συντηρηθούν και αυτό του δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Monday, March 13, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 13



Ενα από τα αγαπημένα μου (και όχι μόνο δικό μου αλλά και μερικών δεκάδων χιλιάδων αναγνωστών ακόμη) μυθιστόρημα της περασμένης χρονιάς ’’Ο θείος Τάκης’’ του Γιάννη Ξανθούλη μαθαίνω ότι ετοιμάζεται να γυριστεί σε σίριαλ! Ηδη, έχει ενδιαφερθεί (ίσως και να έχει τελειώσει τις σχετικές επαφές) εταιρεία παραγωγής για την αγορά των δικαιωμάτων. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι το ευπώλητο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη ετοιμάζεται για δεύτερο κύκλο πωλήσεων, ίσως το ίδιο εντυπωσιακό με τον πρώτο, αφού ως γνωστόν ότι προβάλλεται από την τηλεόραση αποκτά υψηλή αγοραστική δύναμη. ’Ισως, μάλιστα, με αυτή την εξέλιξη ’’Ο θείος Τάκης’’ να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη κυκλοφοριακή επιτυχία του Γιάννη Ξανθούλη. Ο συγγραφέας ήδη βρίσκεται πάλι στην αγορά αλλά αυτή τη φορά με κάτι διαφορετικό: Ενα βιβλίο για παιδιά.
- Νηνεμία στο συγκρότημα Λαμπράκη το Σαββατοκύριακο, αφού ο Δ. Κούρτοβικ αποφάσισε να μην δώσει συνέχεια στο σχόλιο της Λ. Κέζα αναφορικά με την υπόθεση του βιβλίου ’’Αυτοκτονώντας ασύστολα’’ του Αύγουστου Κορτώ (έχω αναφερθεί εκτενώς στην υπόθεση σε προηγούμενα post). Οι κακές γλώσσες του λογοτεχνικού κόσμου, λένε ότι η επόμενη τρικυμία στο συγκρότημα θα έρθει με αφορμή το νέο βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη. Είναι γνωστό,ότι η Γαλανάκη αποτελεί προσωπική συμπάθεια και αδυναμία του προϊστάμενου του τμήματος κριτικής βιβλίου του ΒΗΜΑΤΟΣ, του Νίκου Μπακουνάκη. Και δεν του αρέσουν αρνητικά σχόλια ή άσχημες κριτικές στη δουλειά της. Η τελευταία που το διέπραξε η Μάρη Θεοδοσοπούλου ’’κάηκε’’ και παραλίγο οι κριτικές της να φιλοξενούνται μόνο στην μικρή εφημερίδα της Αριστεράς ’’Η Εποχή’’. Και το μέγα ερωτηματικό είναι ποιός θα αναλάβει την...επικίνδυνη αποστολή για την κριτική του νέου βιβλίου της Γαλανάκη ’’Η απαγωγή της Τασούλας’’ και κυρίως τι θα γράψει! Η ίδια η συγγραφέας πάντως δεν έχει σχέση με όλα αυτά και απολαμβάνει την γρήγορη και αναμενόμενη αναρρίχηση του καινούργιου της βιβλίου στους πίνακες των ευπώλητων.
- Συνεχίζω και με χαροποιεί να λαμβάνω e-mails από ανθρώπους της λογοτεχνίας και των γραμμάτων, απόψεις που με βοηθάνε όχι μόνο να μαθαίνω κάποια από όσα δημοσιεύω στο blog αλλά κυρίως να κατανοήσω περισσότερο τον χώρο. E-mails με παρατηρήσεις, τοποθετήσεις από ανθρώπους που αληθινά πονάνε το χώρο. ’Ενας από αυτούς, συγγραφέας μάλιστα (εφόσον κάποιος δεν μου το ζητήσει δεν δημοσιοποιώ ονόματα) μου έγραψε πριν από λίγες μέρες για το επίμαχο θέμα κριτική και βιβλία ότι ’’αδυνατείς να καταλάβεις την πίκρα που μπορεί να αισθανθεί κάποιος που έχει γράψει ένα βιβλίο και βλέπει να το αγνοούν οι κριτικοί. Να μην γράφουν έστω και μια αρνητική κριτική’’. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να κατανοήσω το συναίσθημα και την πίκρα. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Είναι γνωστό ότι με εξαίρεση 40-50 το πολύ βιβλία όλα τα υπόλοιπα που αφορούν την ελληνική λογοτεχνία έχουν μικρό κύκλο πωλήσεων. Θα πουλήσουν τους δύο, τρεις πρώτους μήνες κυκλοφορίας τους και μετά θα ξεχαστούν. Τα περισσότερα δεν κατορθώνουν να κάνουν δεύτερη έκδοση και γρήγορα χάνονται ή μένουν σκονισμένα σε ράφια. Η κριτική ενός βιβλίου δεν έχει πρακτικά μόνο τη σημασία της αξιολόγησης της δουλειάς ενός συγγραφέα.
Συνήθως, λειτουργεί, στη σύγχρονη αγορά και σαν διαφήμιση του βιβλίου αφού είναι ο μοναδικός, σχεδόν, τρόπος (πλην της παραδοσιακής αναζήτησης σε ράφια και πάγκους βιβλιοπωλείων) να πληροφορηθεί ο υποψήφιος αγοραστής- αναγνώστης τι καινούργιο κυκλοφορεί. Και από τα λίγα που γνωρίζω αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι συγγραφείς ενδιαφέρονται να υπάρχουν στις στήλες της κριτικής. Και αυτός πάλι είναι ο λόγος που η μικρή, αριθμητικά, κάστα των κριτικών βιβλίου είναι πανίσχυρη! Σε ένα από τα τελευταία τεύχη του ένθετου της Ελευθεροτυπίας το μάτι μου έπεσε σε μια μικρή (10-11 αράδες όλες κι όλες) αναφορά σε ένα βιβλίο που θυμόμουν ότι είχα διαβάσει πέρυσι. Το βιβλίο που παρεπιπτόντως είναι πολύ καλό ΄λέγεται Grafitti ιστορίες, συγγραφέας είναι ο Πάνος Χρυσοστόμου και εκδόθηκε από την ΑΓΚΥΡΑ. Το αναζήτησα στη βιβλιοθήκη μου και είδα ότι εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2005! Με άλλα λόγια, η μικρή παρουσίαση του γίνεται με καθυστέρηση ενός και βάλε έτους όταν πιθανώς το βιβλίο δεν υπάρχει καν στην αγορά ή όποιος ενδιαφερθεί θα το βρει με μεγάλη δυσκολία! Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι εκδοτικοί οίκοι στέλνουν αντίτυπα στους κριτικούς μια, δύο εβδομάδες το αργότερο μετά την έκδοση ενός βιβλίου. Και το παράδειγμα που ανέφερα δείχνει πότε διαβάζουν ένα βιβλίο (αν το διαβάζουν) οι κριτικοί! Εφ' όσον μάλιστα, στο τέλος θα βάλουν ένα μέρος του δελτίου τύπου ή του οπισθόφυλλου ας το κάνουν νωρίς να πιάσει και...τόπο η αναφορά. Τέτοιου είδους ετεροχρονισμοί νομίζω ότι δεν βοηθούν κανένα, όσο τουλάχιστον οι εκδοτικοί οίκοι αδυνατούν να επιμηκύνουν τη διάρκεια ’’ζωής’’ των βιβλίων τους στην αγορά. Μια και το ανέφερα οι Grafitti ιστορίες είναι μια σειρά ιστοριών για την Αμερική όπως την έζησε και την είδε ο συγγραφέας και προσωπικά μου άρεσε αρκετά.

Friday, March 10, 2006

 

Site Ελλήνων συγγραφέων (Κ)

Καζαντζάκης Νίκος, homepages.pathfinder.gr/KazanO/
Ιστοσελίδα με πολλά σπάνια και άγνωστα στοιχεία (αλλά και φωτογραφίες) από τη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα. Παρότι, η κατασκευή της μοιάζει ατελής ή ημιτελής έχει ενδιαφέρον. Δεν διευκρινίζεται αν πρόκειται για σελίδα αναγνώστη του Καζαντζάκη, οργάνωσης ή φορέα....


Καρακάσης Κώστας, www.k-karakassis.com

Δεν κατάλαβα αν πρόκειται για....φάρσα ή για ιστοσελίδα υπό κατασκευή. Πάντως, στην είσοδο αυτού που έπρεπε να είναι το site του πλέον ευπώλητου -και λιγότερο διαφημισμένου- Ελληνα συγγραφέα υπάρχουν δύο φωτογραφίες: Μια με ένα ζευγάρι ροζ παντόφλες (!) και μια ακόμη με μια αιώρα σε ένα μαγευτικό καλοκαιρινό τοπίο. Είναι περιτρυγυρισμένες από πολλά links λατινόφωνης εταιρείας κατασκευής ιστοσελίδων...Πέραν τούτου ουδέν. Για του...γραπτού το αληθές, δημοσιεύω και την φωτογραφία της...χαλαρωτικής αιώρας!

Καραπάνου Ρούλα, www.karapanou.gr
Ομορφο οπτικά site. Στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι του υπάρχουν περιλήψεις και αποσπάσματα από τα πέντε βιβλία που έχει εκδώσει μέχρι τώρα η συγγραφέας.

Καρύδας Δημήτρης, www.dimitris-karydas.gr
Site που ξεκινάει με animation. Στην πρώτη σελίδα υπάρχει ένας φοριαμός με φακέλλους που οδηγεί στα θέματα του site. Πέραν του εκτενέστατου βιογραφικού που αφορά περισσότερο την δημοσιογραφική δράση του συγγραφέα, υπάρχουν λεπτομέρειες για τον τρόπο που γράφτηκε το πρώτο του βιβλίο (Lucky Strike) αλλά και μια αυτοτελής ιστορία κεφάλαιο που δεν συμπεριλήφθηκε στην έκδοση.

Κοντολέων Μάνος, www.kontoleon.gr
Με έμφαση στο ασπρόμαυρο και εξαιρετικά σοβαρό ύφος (όπως σοβαρός και μετρημένος είναι ο ιδιοκτήτης της) η ιστοσελίδα του Μάνου Κοντολέοντα. Ο συγγραφέας ανάλογα με τις εκφράσεις της δουλειάς του έχει διαχωρίσει το site με τον εύστοχο τίτλο ’’Τα 3 πρόσωπα του συγγραφέα’’. Στα επι μέρους και κάτω από τον τίτλο ’’Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται’’ υπάρχουν η ζωή, το έργο και συνεντεύξεις του ενώ το site συμπληρώνει ένα πλούσιο αρχείο άλλων κειμένων που έχει γράψει, μια επιλογή κριτικών αλλά και απόψεις αναγνωστών.

Κορτώ Αύγουστος, www.corteau.gr
Λιτό σε εμφάνιση αλλά ουσιαστικό σε περιεχόμενο είναι το site του Αύγουστου Κορτώ. Το βιογραφικό του είναι γραμμένο με απολαυστικό (έως ξεκαρδιστικό για τον αναγνώστη) αυτοσαρκαστικό ύφος, ενώ υπάρχουν εκτενείς αναφορές στην πλούσια βιβλιογραφία του νεαρού συγγραφέα και αποσπάσματα κριτικών.

Κουτσάκης Πολυχρόνης, www.polychronis.com
Πολύ προσεγμένο και δίγλωσσο (αφού κάνει και διεθνή καριέρα θεατρικού συγγραφέα) το site του Κρητικού Πολυχρόνη Κουτσάκη. Περιλαμβάνει εκτός από το βιογραφικό μια εντυπωσιακή (και μακροσκελή) λίστα σπουδών και φυσικά αναφορές σε όλες του τις δουλειές. Εντυπωσιακό και το τμήμα με τις φωτογραφίες από την προσωπική ζωή του. Η αισθητική του συνολικά είναι παρα πολύ καλή, όπως και οι χρωματικές επιλογές που ’’ντύνουν’’ την ιστοσελίδα.

Κουτσουρέλης Κώστας, www.koutsourelis.gr
Site για πολύωρο σερφάρισμα αφού πέραν των στοιχείων ταυτότητας και γνωριμίας ο Κώστας Κουτσουρέλης έχει συμπεριλάβει πολλά αποσπάσματα από την πλούσια δραστηριότητα του. Και αυτό το συγγραφικό παρελθόν έχει απ΄όλα: Αφηγήματα, μεταφράσεις, άρθρα στον ημερήσιο πολιτικό τύπο αλλά και ποιήματα.


Thursday, March 09, 2006

 

Δαναοί και δώρα φέροντες


Η παγκόσμια λογοτεχνική ’’σταθερά’’ υποστηρίζει ότι το 99% των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων για να αποφύγει τις κακοτοπιές ή απλά γιατί του είναι εύκολο καταναλώνεται σε έργα με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στην εξαίρεση του 1% συμπεριλαμβάνεται ο 33χρονος Μακεδόνας δημοσιογράφος Κωστής Γουσίδης (αν με πληροφόρησαν σωστά γιος του βετεράνου δημοσιογράφου της Θεσσαλονίκης Δημήτρη Γουσίδη) που αποφάσισε να καταπιαστεί στην πρώτη του συγγραφική προσπάθεια με τίτλο ’’Δαναοί’’ (Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ)με ένα ιστορικό μυθιστόρημα από την εποχή του Χαλκού (πάνω κάτω τα χρόνια του Τρωϊκού πολέμου δηλαδή)!
Χώρος που διαδραματίζεται το έργο του είναι η Ανατολική Ευρώπη και οι επιρροές του από τα ομηρικά έπη είναι ξεκάθαρες. Τα αυτοόητα για τους ’’Δαναούς’’ του Γουσίδη τελειώνουν κάπου εδώ! Στο ογκώδες πόνημα του (581 σελίδες) ήταν υποχρεωμένος να ανατρέξει σε αμφιλεγόμενα και αμφισβητούμενα ιστορικά-μυθολογικά στοιχεία αλλά κατάφερε να ισορροπήσει με μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στο αναγκαίο για τη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος και της εξίσου αναγκαίας αυθαιρεσίας. Ουσιαστικά, ο Κωστής Γουσίδης καταγίγνεται με ένα παγκόσμιο πόλεμο που αλλάζει άρδην τις συμμαχίες αλλά και τη μορφή των περιοχών που διαδραματίζεται, χωρίς αυτό να λειτουργεί σε βάρος του ανθρώπινου στοιχείου ή ακόμη και υπαρξιακών αναζητήσεων των πρωταγωνιστών του.
Για κάποιον άλλο επίδοξο συγγραφέα το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να καταλήξει σε μια παταγώδη αποτυχία αλλά ο Γουσίδης με σπουδές αρχαίας ιστορίας χειρίζεται πολύ καλά το όλο θέμα, έστω και αν πολλές εκούσια ανακατεύει όχι πάντοτε με επιτυχημένο τρόπο μυθολογικά πρόσωπα σε ιστορικά γεγονότα και το αντίστροφο: Ο Πάρις δεν έκλεψε ποτέ -κατά τον Γουσίδη- την ωραία Ελένη, ο Αγαμέμνονας για...εσωκομματικούς λόγους έδωσε την εντολή της δολοφονίας του Αχιλλέα και η Τροία έπεσε από τους δικούς της ’’Εφιάλτες’’ και όχι από τον Δούρειο Ίππο (σύμφωνα πάντοτε με τη μυθοπλασία του Γουσίδη).
Το βιβλίο λόγω μεγέθους, έχει αρκετά σημεία που κάνει ’’κοιλιά’’ και κουράζει, απαιτεί όμως προσεκτική ανάγνωση και σε γενικές γραμμές ο Γουσίδης κερδίζει το πρώτο του στοίχημα. Για όσους διαβάζουν με ευχαρίστηση ιστορικά μυθιστορήματα συνίσταται, για όλους τους υπόλοιπους όχι...Γενικά, πάντως αυτούς τους Δαναούς δεν πρέπει να τους....φοβηθεί ο αναγνώστης για τα δώρα που κομίζουν! Κυρίως γιατί είναι γραμμένοι από ένα Έλληνα και όχι από κάποιον φιλέλληνα του εξωτερικού...
Για την προσπάθεια, την ιδέα και τον κόπο: 6 (με άριστα το
10)

Tuesday, March 07, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 12

Την ώρα που στις Ηνωμένες Πολιτείες ο μεγαλύτερος μπεστσελερίστας Νταν Μπράουν κάθεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου για υπόθεση λογοκλοπής στον ’’Κώδικα Ντα Βίντσι’’ στη δική μας χώρα τα ανάλογα δράματα είναι υπόθεση ενός πολύ πιο περιορισμένου κύκλου ανθρώπων. Μερικά post πιο κάτω θα βρείτε την αναδημοσίευση ενός σχολίου του Δημοσθένη Κούρτοβικ όπου ουσιαστικά κατηγορεί ή ψέγει τον Αύγουστο Κορτώ για λογοκλοπή ή ταύτιση ιδεών (sic!) στο βιβλίο του ’’Αυτοκτονώντας ασύστολα’’. Ο νεαρός συγγραφέας προτίμησε να σιγήσει και δεν εμφανίσθηκε κάποια δημόσια απάντηση ή τοποθέτηση του. Αντ’ αυτού, ανέλαβε την υπεράσπισή του η απολαυστική κ.Κέζα του διπλανού με τα ΝΕΑ μαγαζιού. Γράφει λοιπόν στο ’’ΒΗΜΑ’’ της Κυριακής και στη στήλη της. ’’Δεν υπάρχει τεκμήριο μυθοκλοπής για το Αυτοκτονώντας ασύστολα του Κορτώ, που μοιάζει με το Hell της Λολίτα Πιγ. Το χειρόγραφο του Κορτώ περιφέρθηκε επί μακρόν (σε Εξάντα, Πατάκη, Εστία) προυτού εκδοθεί από τον Καστανιώτη. Δεν θα πρέπει να αποδώσουμε την ταύτιση των δύο συγγραφέων στην ηλικία (γεννήθηκαν ο μεν το 1979 η δε το 1982). Σημαντικότερο είναι ότι αμφότεροι δηλώνουν ως αγαπημένο βιβλίο το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ’’...
Μερικές δικές μου απορίες για τη συνέχεια της ’’πιπεράτης’’ ιστορίας...Θα απαντήσει το Σάββατο ο Κούρτοβικ και θα έχουμε ’’εμφύλιο’’ στο Λαμπρακέικο για χάρη του Αύγουστου; Η θα δώσει τόπο στην οργή; Δηλαδή, η κ.Κέζα προσπαθεί να μας πείσει ότι ο Αύγουστος Κορτώ περιφέρει τα χειρόγραφα του από οίκο σε οίκο αναζητώντας εκδότη; Ενδιαφέρον ακούγεται αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν με πείθει, αφού ο συγγραφέας έχει επιτυχίες και την ικανότητα (πολυγραφότατος γαρ...) να προλαβαίνει όλες τις ανάγκες και τη ζήτηση! Για τους γνωρίζοντες βέβαια πρόσωπα και πράγματα στη λογοτεχνία η ’’παρέμβαση’’ της κ.Κέζα δεν είναι αυτεπάγγελτη αφού ο Κορτώ΄(όπως και ο Χωμενίδης και η Μιχαλοπούλου και αρκετοί άλλοι) αναδείχθηκαν μέσα από το δικό της περιοδικό ’’Να ένα μήλο’’ και παλαιότερα ο Κούρτοβικ τους είχε αποδώσει συλλήβδην τον χαρακτηρισμό ’’Μηλίτες’’!
- Ο ’’Ψυχογιός’’ τρίβει τα χέρια του και μετράει πωλήσεις. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις του το προηγούμενο βιβλίο του Καρακάση ’’Αθηνά, ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη’’ πούλησε πάνω από 150.000 αντίτυπα. Ο Καρακάσης επιστρέφει με δύο βιβλία ταυτόχρονα. Το διήγημα ’’Ιστορίες για τον Θεό και τον άνθρωπο’’ και το ερωτικό μυθιστόρημα ’’Η αγάπη δεν έχει τέλος’’ , μια ιστορία που ξετυλίγεται στη Σμύρνη λίγο πριν από την καταστροφή του 1922. Ο τύπος συνεχίζει να μένει άφωνος από το εκδοτικό θαύμα που λέγεται Καρακάσης αφού πρόκειται για συγγραφέα που ξεκίνησε τη δράση σε προχωρημένη ηλικία (σήμερα αν δεν κάνω λάθος είναι πλέον 70 ετών) και για το προηγούμενο βιβλίο του που έσπασε τα...ταμεία δεν έγραψαν λέξη όλοι οι έγκριτοι κριτικοί. Γόνος λογοτεχνικής οικογένειας (ο θείος του Σταύρος ανήκε στην ομάδα των Αλεξανδρινών συγγραφέων και ποιητών) ο Αιγυπτιώτης, ζει σήμερα στο Ναύπλιο και το προηγούμενο βιβλίο του διαδόθηκε από ’’στόμα σε στόμα’’. Ευπατρίδης σε εμφάνιση, μεταφέρει τον αέρα μιας άλλης εποχής στα βιβλία του και η λογοτεχνική κοινότητα προσπαθεί να εξηγήσει την επιτυχία του κόντρα σε ένα ολόκληρο σύστημα, που αδιαφορεί ή τον αγνοεί. ’Οπως ακριβώς και τον Πολυράκη! Μήπως απλά αυτές οι δύο περιπτώσεις αποτελούν την ’’εκδίκηση του συγγραφέα’’;
- Στα τέλη Δεκεμβρίου που αποφάσισα να ’’ανοίξω’’ αυτό το ιστολόγιο έβαλα και ένα μετρητή στο κάτω αριστερά μέρος για να ξέρω αν όσα γράφω υπάρχει κάποιος που τα διαβάζει και αν αξίζει τον κόπο η ώρα που ξοδεύω καθημερινά. Στην αρχή, η κατάσταση ήταν απογοητευτική αλλά από τα μέσα Ιανουαρίου και μετά άρχισε να μεγαλώνει ο αριθμός των επισκέψεων που αισίως φτάνει όπου να ναι τις 1000! Παράλληλα, είναι αρκετοί εκείνοι που προτιμούν τη μέθοδο της επικοινωνίας μέσω mail αφού διαβάσουν όσα έγραψα. Οι περισσότεροι είναι λογοτέχνες που μου συστήνονται (ξέρω δηλαδή με ποιούς αλληλογραφώ), ορισμένοι είναι ανώνυμοι αναγνώστες. Προχθές, έφτασε στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση ένα mail (από άγνωστο αποστολέα) με προτάσεις βιβλίων και μικρά σχόλια για το καθένα!!! Όλα μάλιστα από τον ίδιο εκδοτικό οίκο (ΙΩΛΚΟΣ), δεν υπήρχε ένδειξη ότι πρόκειται για κάποιο δελτίο τύπου της εταιρείας και προβληματίστηκα αν έπρεπε να το αναπαράγω. Παρ’ όλα αυτά και επειδή μισώ κάθε μορφή λογοκρισίας και από το πρώτο post δήλωσα ανοιχτός σε απόψεις, θέσεις, αναφορές και κρίσεις θα αναδημοσιεύσω το mail με μια δική μου υποσημείωση. ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ και απ' ότι είδα δεν νομίζω ότι θα αγοράσω κάποιο. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει κάποιον που θα ρίξει μια ματιά να πράξει το αντίθετο...
’’Αγαπητέ, σου στέλνω μια λίστα με πολύ ενδιαφέροντα βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα -τους τελευταίους μήνες ή εβδομάδες- στην αγορά. Περιμένω την κρίση σου.
1. Η Μαργαρίτα, Ελένη Αργέστη. Μόνο η ξαδέλφη της λάτρευε τη Μαργαρίτα αντικείμενο πόθου των ανδρών και ζήλιας των γυναικών.
2. Στοίχημα ζωής και άλλες ιστορίες, Φαίδρα Ζαμπαθά-Παγουλάτου. Η συγγραφέας μέσα από τη ζωή, το θάνατο και τη μοναξιά αποδεικνύει ότι κάθε όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
3. Απόσταγμα μνήμης, Φόνη Ρέπουλη. Πρώτη δουλειά της Φόνης Ρέπουλη. Την ώρα της φυγής ενός από τους δύο διαλέγει η συγγραφέας για να ξετυλίξει τον πρότερο κοινό βίο τους. Ενα βιβλίο διαφορετικό, ωδή στην αξιοπρέπεια και τον αλληλοσεβασμό, γεμάτο από ευαισθησία.
4. Ουρανός γεμάτος όνειρα, Ανδρέας Ζάκας. Η ιστορία της ζωής του Γρηγόρη που ξεκινάει από ένα ορεινό χωριό και καταλήγει στο Μόναχο, ενώ ενδιάμεσα ψάχνει τον μεγάλο χαμένο του έρωτα.
5. Η καραβοκύρισσα και άλλα διηγήματα, Ελένη Β. Πίππα και Αντώνης Χ. Κούρος. Δύο καταξιωμένοι συγγραφείς συνεργάζονται σε έξι διηγήματα περιπλάνησης.
6. C-Minor, Χαριτίνη Ξύδη. Η συγγραφέας το περιγράδει ως ’’αιρετικό ρομάντζο’’, είναι γραμμένο σε πρώτο, παραληρηματικό ορισμένες φορές, πρόσωπο και ύφος, γεμάτο ποιητικές αναφορές και καταπιάνεται με μια ερωτική ιστορία.

Saturday, March 04, 2006

 

Site Ελλήνων συγγραφέων (Ζ-Η-Θ-Ι)

Ζευγώλης Γιάννης, www.logohaneio.gr, www.logohaneio.com
O νεαρός συγγραφέας του ’’Λογοχανείου’’ διατηρεί και ένα λιτό, σεμνό διαδικτυακό χώρο. Το πρώτο του βιβλίο (λεπτομέρειες θα βρείτε μερικά post πιο...κάτω), βιογραφικό και επικοινωνία με τους αναγνώστες του.

Θεοδωροπούλου Βίκυ, www.theodoro.gr
Ένα από τα πιο όμορφα αισθητικά site ανθρώπου των γραμμάτων που συνάντησα στο διαδίκτυο. Πλούσιο σε περιεχόμενο, ο πλοηγός του διαδικτύου τρώει πολύ ώρα για να το εξερευνήσει αλλά και με πολύ όμορφο μοντέρνο design και δομή, ειδικά μετά την πρώτη του εισαγωγική σελίδα. Η κυρία Θεοδωροπούλου σε ορισμένα σημεία του, σαν Easter eggs, προσφέρει αναπάντεχα αναγνώσματα όπως μια επιστολή στον Ηλία Πετρόπουλο που δεν στάλθηκε ποτέ, άλλη μια με αποδέκτη τον εκδότη της και διάφορα άλλα ανέκδοτα προσωπικά της ντοκουμέντα ή μικρές ιστορίες, όπως η απολαυστική μίνι περιπέτεια για να φτάσουν δύο ταξιδιωτικοί οδηγοί της σε βιβλιοπωλεία της Ολλανδίας! Συγγραφέας βιβλίων και ταξιδιωτικών οδηγών, βραβευμένη για την πρώτη λογοτεχνική δουλειά της, μέλος εργαστηρίων δημιουργικής γραφής περιλαμβάνει στον διαδικτυακό της χώρο εκτός από τα απολύτως απαραίτητα (βιογραφικό, βιβλιογραφία) και συνεντεύξεις που έχει δώσει ή κριτικές που έχει αποσπάσει το έργο της. Η φωτογραφία είναι από την εισαγωγική σελίδα του site.

Ιωακείμ Βασίλης, homepages/pathfinder.gr/viokim/
Στον μάλλον περιορισμένο δωρεάν χώρο που προσφέρει το portal Pathfinder στα μέλη του ο Βασίλης Ιωακείμ ’’έστησε’’ την ιστοσελίδα του όπου παρουσιάζει τη δουλειά του (θεατρικά έργα και αφηγήματα).

Friday, March 03, 2006

 

Μόλις το....κάψουν, θα γίνει σουξέ;


Ο Θεός να με βγάλει...ψεύτη αλλά προβλέπω ότι θα έχουμε νέο...μεσαίωνα και θα δούμε βιβλία να καίγονται στο Σύνταγμα! Ξεκαθαρίζω ότι το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, ούτε το έχω αγοράσει αλλά θα το κάνω. Μου κίνησε όμως την περιέργεια η ολοσέλιδη διαφήμισή του, την είδα σήμερα στο περιοδικό της Ελευθεροτυπίας ’’Βιβλιοθήκη’’...
Αφορά το βιβλίο ’’Φάδερ ημών’’ του Μανώλη Βουράκη που μόλις εκδόθηκε από την Ωκεανίδα. Μπήκα στο site του συγγραφέα (www.fatherimon.gr) που έχει μερικά πράγματα για την υπόθεση του βιβλίου. Ρίξτε μια ματιά, στα όσα αντέγραψα:
’’Ο μικρότερος αδερφός του Ιησού, ο Τζες, είναι ένας μοντέρνος θεάνθρωπος που έχει όλα τα φόντα να κάνει μεγάλη καριέρα ως Σωτήρας – είναι πάνσοφος, πανάγαθος, πανέμορφος και πανσπάταλος. Ο Θεός τού δίνει εντολή να κατέβει στη Γη και να λύσει το επικοινωνιακό πρόβλημα των ανθρώπων – να τους απαλλάξει δηλαδή από την ιδιωτική τηλεόραση και τις πιστωτικές κάρτες...
O Τζες μαζεύει δώδεκα εντυπωσιακές μαθήτριες κι αρχίζει να περιπλανιέται στην υφήλιο διδάσκοντας μεγάλες αλήθειες για την ψηφιακή ευσέβεια, το θρησκευτικό μάνατζμεντ και το ντιζάιν εσωτερικών κόσμων, φιλοδοξώντας να εντάξει δυναμικά τη θρησκεία στο γήινο λάιφ στάιλ. Οι παγκόσμιες ισορροπίες ανατινάσσονται και η ιστορία του πολιτισμού ξαναγράφεται – ψηφιακά αυτή τη φορά.Το Παρίσι μετατρέπεται σε μοντέρνους Αγίους Τόπους, το Hotel Ritz σε μια άνετη και λειτουργική φάτνη, ενώ ο Τζωρτζ Μπους θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για Ηρώδης. Τελικά ο μικρότερος θεάνθρωπος εξελίσσεται στον απόλυτο σταρ. Δίνει συνεντεύξεις στην τηλεόραση, φωτογραφίζεται για την Vogue και ερωτεύεται μια ασήμαντη πιτσιρίκα. Ο Πανάγαθος στον ουρανό παθαίνει εγκεφαλικό μ' όλ' αυτά που συμβαίνουν «εκεί κάτω», ανακαλύπτοντας με τρόμο το αυτονόητο: ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, ολόκληρο το σύμπαν κάνει την πάπια! – και ότι με το σταυρό στο χέρι δεν καταφέρνεις πλέον τίποτα αν ο σταυρός δεν είναι Cartier’’...

Δεν εκφέρω προσωπική άποψη αφού δεν το έχω διαβάσει αλλά το βιβλίο μοιάζει να έχει χιούμορ! Το θέμα είναι ότι αν το αντιληφθούν οι συμπαθείς εκπρόσωποι του κλήρου δεν παίρνω όρκο για δύο πράγματα: Για το χιούμορ των ιερέων (αν εξαιρέσουμε τα κρύα ανέκδοτα του Χριστόδουλου) και για το αν καταλαβαίνουν το χιούμορ των άλλων. Και φοβάμαι ότι θα έχουμε σκηνές απείρου κάλλους ανάλογες με αυτές που συνόδευσαν την έκδοση παλαιότερου βιβλίου του Ανδρουλάκη που είχε μια μικρή αναφορά στη Μαρία Μαγδαληνή!

Thursday, March 02, 2006

 

Site Ελλήνων συγγραφέων (Δ-Ε)


Δήμου Νίκος, www.ndimou.gr
Ίσως μια από τις πιο γνωστές διαδικτυακές γωνιές το site του Νίκου Δήμου. Εάν υπήρχε ο άτυπος τίτλος του ’’συγγραφέα που ανακάλυψε πρώτος το διαδίκτυο’’ ο Δήμου θα τον έπαιρνε χωρίς αντίπαλο αφού η σελίδα ’’κρεμάστηκε’’ για πρώτη φορά το 1997! Και ’’συνεχώς μεγαλώνει’’ όπως λέει ο ίδιος. Περιλαμβάνει τον ασύλληπτο αριθμό των 350 κειμένων του συγγραφέα (πεζά, δοκίμια, ποίηση, σάτιρα, χρονογραφήματα και συνεντεύξεις), 70 φωτογραφίες, ειδικό χώρο για τα ’’Επίκαιρα’’ (σχόλια του συγγραφέα, τα οποία προφανώς για χωροταξικούς λόγους μεταφέρθηκαν σε αυτόνομο blog) και τρία ολόκληρα βιβλία του. Πέραν βεβαίως των απολύτως απαραίτητων βιογραφικών και βιβλιογραφικών στοιχείων. Πρώτος ο Νίκος Δήμου τόλμησε να εκτεθεί επωνύμως και στην blog-όσφαιρα αφού έχει το προσωπικό του ιστολόγιο (nikosdimou.blogspot.com) που δέχεται χιλιάδες επισκεπτών σε καθημερινή βάση αφού θεωρείται από τα πλέον δημοφιλή του διαδικτύου. Σε βαθμό που για να διαβάσει κάποιος τα σχόλια στα post του Νίκου Δήμου, που συνήθως ξεπερνάνε τα 100, χρειάζεται αρκετή ώρα! Η φωτογραφία αριστερά είναι από την πρώτη σελίδα του site.

Εμπειρίκος Ανδρέας, www.empiricos2001.gr
Δεν πρόκειται για ανεξάρτητο sdite του ποιητή-συγγραφέα αλλά για χώρο που δημιουργήθηκε το 2001, χρονιά που συμπληρώθηκε ένας αιώνας από τη γέννησή του. Οι ενδιαφερόμενοι πάντως για τον εμπνευστή της ’’Υψικαμίνου’’ και του ’’Μεγάλου Ανατολικού’’ θα βρουν πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Νομίζω πάντως ότι έχει αρκετό καιρό να ενημερωθεί και να ανανεωθεί.

Wednesday, March 01, 2006

 

Πόσο ροκ αντέχουμε ακόμη;


Τον μάθαμε με ’’Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου’’ πριν από τρία χρόνια. Επέστρεψε φέτος με το ’’Για όσο ροκ αντέχεις ακόμη’’ από τις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ. Ο Σταύρος Σταυρόπουλος, είναι όλα αυτά που θέλαμε να γίνουμε και δεν γίναμε και όλα εκείνα που θέλαμε να μείνουμε και δεν μείναμε...
Προσωπικά, δεν τον γνωρίζω αν και έχοντας διαβάσει τα δύο βιβλία του μοιάζει πολύ οικείος. Το σίγουρο είναι ότι κάποτε (σε ένα μακρινό κάποτε της δεκαετίας του ’80) κάπου είχαμε συναντηθεί στην παλιά Αμοργό ή στα Μάταλα, στην Ιο πριν τους κοτεράδες ή στην άγονη γραμμή. Μόνο που αυτός συνέχισε, πιστός σε αυτά που πίστευε μια γενιά που για αλλού ξεκίνησε και για αλλού η ζωή την πήγε. Γράφει στη σελίδα 30 του βιβλίου του: ’’Πόσες φορές ερωτευτήκαμε ένα στόχο ιδεαλιστικά και δοθήκαμε στον αγώνα για την πραγμάτωσή του χωρίς να βάλουμε κάτω αντικειμενικά κριτήρια και προϋποθέσεις; Πόσες φορές σταθήκαμε απέναντι στην ουτοπία κοιτάζοντας στα μάτια όλες της τις πλευρές, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο τα πεδία της, μέχρι να ανακαλύψουμε ότι ήταν ένα ακόμη αστείο στο δρόμο μας προς την αυτογνωσία; Πόσες φορές επινοήσαμε πρόσωπα και μύθους, πόσες φορές περιφρονήσαμε ό,τι ίσχυε για ένα καπρίτσιο, πόσες φορές περπατήσαμε σε τεντωμένο σκοινί, προσπαθώντας να κρατηθούμε ζωντανοί και να βιώσουμε όλα όσα η ίδια η ιστορία μας έχει στερήσει;’’...
Ο Σταυρόπουλος με το δεύτερο βιβλίο του δεν έγραψε ένα μυθιστόρημα με αρχή, μέση και τέλος. Έγραψε απλά για τις γυναίκες (ή μήπως τη γυναίκα) της ζωής του και τις μουσικές της ζωής του. Το αναγνωρίζει και ο ίδιος ότι δεν προσφέρει κάτι στη λογοτεχνία. Προσφέρει όμως σε όλους εμάς που έχουμε τα ίδια ακούσματα και για κάποια χρόνια τις ίδιες εμπειρίες με τις δικές του. Αντιγράφω από τη σελίδα 14: ’’Το ροκ εν ρολ μας έσωσε τη ζ ωή, μεγάλωσε την εφηβεία μας, ήταν το όχημα, το μέσον που θα μας πήγαινε μακριά. Μας πήγε’’.
Δεν μας πήγε όλους μακριά αλλά αυτό δεν τον ενδιαφέρει και δυστυχώς έχει πάψει να μας ενδιαφέρει, μέχρι που διαβάζουμε τις 120 σελίδες που αποτελούν κατάθεση ψυχής. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου του μόνος πια, αντιλαμβάνεται ότι έχουν μείνει λίγοι σαν και αυτόν και ολοένα λιγοστεύουν! ’’Νομίζω πως δεν θα αντέξω να μεγαλώσω περισσότερο, οι βασικές επιλογές έχουν γίνει. Είμαι ήδη αρκετά μεγάλος για αναθεωρήσεις, όσο ήταν να ενηλικιωθώ, ενηλικιώθηκα’’. Και λίγο πιο κάτω συμπληρώνει: ’’Την ωριμότητα την νοιώθεις όταν έρχεται γιατί επελαύνει, πέφτει σαν χιονοστιβάδα που κατεδαφίζει όλσα όσα πρόλαβες να οικοδομήσεις την περίοδο της αθωότητάς σου. Για όλους υπήρξε τέτοια περίοδος. Αθώα. Ειλικρινής. Απλώς η δική μου ήταν λίγο πιο παρατεταμένη, αρνήθηκε να τελειώσει όταν έπρεπε, δεν ξέρω και αν θέλω να τελειώσει ποτέ’’.... Και μακάρι να μην τελειώσει συμπληρώνω για να μπορεί να μας προσφέρει βιβλία σαν και αυτό που λειτουργούν και σαν ξυπνητήρια κοιμισμένων συνειδήσεων. Ευτυχώς, σαν αναγνώστες, αντέχουμε πολύ ροκ ακόμη. Όλα είναι δρόμος μίστερ Σταυρόπουλε....
Υ.Γ. Το βιβλίο δεν προβλέπεται για άτομα κάτω των 40. Επίσης απαγορεύεται η ανάγνωση του σε οποιοδήποτε άλλο σημείο πλην ενός σκοτεινού δωματίου με πολλά ποτά και απαραίτητη συνοδεία τα τραγούδια που μνημονεύει ο Σταυρόπουλος. Με άλλα λόγια, είναι ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται αλλά....ακούγεται! Όποιος το διαβάσει θα καταλάβει...
Για τη γενιά μας, για όλα εκείνα που χάσαμε και ο
Σταυρόπουλος συνεχίζει να έχει: 10 (με άριστα το 10)

Για όλα τα υπόλοιπα: 6 (με άριστα το 10)

This page is powered by Blogger. Isn't yours?