Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, December 30, 2005

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 1

Φυσικά και δεν προλαβαίνω να γράφω για ένα βιβλίο την ημέρα. Δεν είμαι κριτικός, πρώτα διαβάζω και μετά γράφω. Οι κριτικοί πρώτα γράφουν και σπανίως διαβάζουν. Mass production Α.Ε. Στα ενδιάμεσα γράφω διάφορα σημαντικά ή ασήμαντα που αλιεύω από τον χώρο του βιβλίου....
1. Είναι η όχι καραμπινάτο ασυμβίβαστο άτομα που γράφουν κριτική βιβλίου σε ημερήσιες εφημερίδες να δουλεύουν παράλληλα στα γραφεία τύπου εκδοτικών οίκων; Θα...θάψουν ποτέ βιβλίο του εκδοτικού τους οίκου; Η ΕΣΗΕΑ γνωρίζει ή απλά παίζει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου;
2. Είναι ή όχι καραμπινάτο ασυμβίβαστο (ηθικής φύσης) συγγραφείς να κάνουν κριτική βιβλίου σε διάφορα έντυπα; Ακόμη και αν δεν ασχολούνται με βιβλία των εκδοτικών οίκων που ανήκουν δεν κατευθύνουν μαεστρικά προς συγκεκριμένες λογοτεχνικές κατευθύνσεις το κοινό;
3. Ακούω ότι Μουρσελάς και Πανσέληνος ετοιμάζουν εντυπωσιακές μεταγραφές μέσα στο 2006 και ήδη έχουν συμφωνήσει με άλλους εκδοτικούς οίκους για τις επόμενες δουλειές τους. Το ίδιο ακούω ότι επιθυμεί και ο κύριος Βαγγέλης Ραπτόπουλος αλλά δεν βρίσκει ενδιαφερόμενο εκδοτικό οίκο. Στην αγορά θεωρούν ότι εχει γίνει συγγραφέας-κλισέ και δεν έχει πλέον έμπνευση....Θα τους διαψεύσει με την επόμενη δουλειά του;
4. Με πληροφόρησαν διακριτικά ότι το όνομα του νικητή του διαγωνισμού λογοτεχνίας των Μοντέρνων Καιρών θα είναι έκπληξη. Ευχάριστη η δυσάρεστη; Δεν μου το είπαν.
5. Εντυπωσιακούς τζίρους έκανε το τμήμα βιβλίου στο καινούργιο πολυκατάστημα του Γερμανού στη Θεσσαλονίκη. Δεν έπεσε κάτω από πενταψήφιο νούμερο καμία ημέρα στον ένα περίπου μήνα που λειτουργεί. Κάτι τέτοια ακούνε οι μεγαλοκαρχαρίες της αγοράς και τους ανοίγει η όρεξη.
6. Προσωπικό στοίχημα μου είπαν ότι είναι για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη του Καστανιώτη η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ''εξαγωγή'' συγγραφέων του οίκου στο εξωτερικό. Και εκτός από δραστήριος έχει αποδειχθεί και πολύ εύστοχος στις κινήσεις του. Κρίμα που δεν έχει μιμητές...

Thursday, December 29, 2005

 

Στα...αλήθεια ένα καλό βιβλίο!


Ο Δημήτρης Μίγγας έχει την ορμή και τον ενθουσιασμό του αθλητή δρόμων ταχύτητας, όσον αφορά την παραγωγή του. Απόλυτα λογικό και φυσιολογικό αφού εμφανίσθηκε στον χώρο της λογοτεχνίας μόλις το 1999, σε αρκετά μεγάλη ηλικία και έχοντας έξι χρόνια αργότερα τον ενθουσιασμό και τη φρεσκάδα ή το προσωπικό του όνειρο ζωντανό έφτασε αισίως σε ένα εντυπωσιακό νούμερο: Πέντε βιβλία σε έξι χρόνια....Το τελευταίο του ’’Στα ψέματα παίζαμε’’ αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά του Μεταίχμιου, εκδοτικού οίκου που κάνει δυναμική αντεπίθεση και στη λογοτεχνία, αποκτώντας σημαντικό μερίδιο αγοράς. Παρότι με θέμα ’’αντρικό’’ (ποδόσφαιρο και αντροπαρέα) άρα απωθητικό στο μεγάλο μέρος του αγοραστικού κοινού που ως γνωστόν αποτελούν γυναίκες τυγχάνει θερμής υποδοχής (και προβολής) απο τα media, άρα το πιθανότερο είναι ότι θα μακροημερεύσει και θα βρει αρκετές χιλιάδες αναγνωστών διατεθιμένες να καταθέσουν τα 15 ευρό για να το διαβάσουν...
- Την πορεία μιας αντροπαρέας μέσα στο χρόνο που δίνεται πολύ έξυπνα με άξονα 9 τελικούς παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου σε ένα διάστημα 32 ετών. Από ένα μικρό καφενέ στη Θεσσαλονίκη και μια τηλεόραση ασπρόμαυρη το μεγαλύτερο μέρος της παρέας καταλήγει τρεις και βάλε δεκαετίες αργότερα στην οθόνη πλάσμα.
- Το εύρημα του συγγραφέα είναι η αντίστροφη πλοκή που έγινε της μόδας από την κινηματογραφική ταινία ’’Μη αναστρέψιμος’’ αλλά ο Μίγγας έχει την ικανότητα να τοποθετεί ομοιόμορφα τα κομάτια του παζλ και η διήγησή του να είναι πάνω από ικανοποιητική όπως και η σκιαγράφηση των χαρακτήρων του.Μοναδική ένσταση ότι ο συγγραφέας πιθανώς υπερεκτιμά την ικανότητά του στις ’’ανατροπές’’, αφού περίπου στα μισά των 250 σελίδων του βιβλίου ακόμη και ένας μέσου επιπέδου αναγνώστης αντιλαμβάνεται την πορεία της ιστορίας και στο τέλος η πρόβλεψή του δικαιώνεται φτάνοντας στον πρώτο τελικό του 1970 και στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου. Γενικά η ανατροπή που ο Μίγγας προσπάθησε να της δώσει τον χαρακτήρα της απρόσμενης είναι μάλλον το πιο άτυχο σημείο μιας γενικά καλής (έως εξαιρετικής) προσπάθειας.Επιμύθιο: Σε όποιον αρέσουν ποδόσφαιρο και παρεϊστικα βιβλία που αφουγκράζονται τη λογική της ’’Μεγάλης ανατριχίλας’’ ας το αγοράσει και δεν θα μετανοιώσει. Οσο για τον 50χρονο συγγραφέα αυτή είναι μάλλον η καλύτερη στιγμή της μέχρι τώρα συγγραφικής του καριέρας και μπορεί να αναπαυθεί για λίγο και να δουλέψει περισσότερο ήρεμος για το επόμενο πόνημα του.
Βαθμολογία: 6,5 (με άριστα το 10)

Wednesday, December 28, 2005

 

Ας κλειστεί στο...κελί ή στο σπίτι για έμπνευση!

Ενα ’’τούβλο’’ πεντακοσίων και βάλε σελίδων είναι το καινούργιο πόνημα του μπεστσελερίστα Χρήστου Χωμενίδη. Τα ιδιαίτερα στοιχεία του βιβλίου δεν έχουν να κάνουν με το θέμα του (θα ασχοληθούμε στη συνέχεια με αυτό) αλλά με τα...συνοδευτικά γεγονότα.Πρώτον, ο επιτυχημένος λογοτέχνης ’’εξαργύρωσε’’ τη θητεία του στον εκδοτικό οίκο που τον έκανε γνωστό στο πλατύ κοινό, την Εστία, μετακομίζοντας στον Πατάκη. Όπως είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλίμ, τέτοιου είδους κινήσεις έχουν αδρά ανταλλάγματα που φυσικά δεν ανακοινώνονται παρά μόνο σε στενές prive μεταμεσονύχτιες συγκεντρώσεις λογοτεχνών. Εκεί, δηλαδή, που ισχύουν οι μύθοι του ψαρά και του κυνηγού!Δεύτερον, στο διάστημα που μεσολάβησε ο Χωμενίδης ενεπλάκη όπως μαθαίνω με αρκετές σεναριογραφικού ύφους δουλειές αφού ακόμη και για ένα ευπώλητο συγγραφέα τα δικαιώματα δεν φτάνουν για να ζήσει αξιοπρεπώς (και αποκλειστικώς). Ουδέν κακό σε αυτό...Ο Χωμενίδης που εμφανίσθηκε στη λογοτεχνία με το υπερτιμημένο ’’Σοφό Παιδί’’ (προσωπικά ως πιστός αναγνώστης του πιστεύω ότι οι κορυφαίες στιγμές του ήταν η ’’Φωνή’’ και ’’Το ύψος των περιστάσεων’’) και λανσαρίσθηκε ως ο νέος....κάτι! ’Οχι, ως ο Χωμενίδης με το αναμφισβήτητο συγγραφικό ταλέντο αλλά ως ’’νέος Καραγάτσης’’ αφού είχε άνετη πρόσβαση στα media... Στην πραγματικότητα, δεν είναι και δεν θα γίνει ο νέος Καραγάτσης (άραγε πόσους εκδοτικούς οίκους και πόσες μεταγραφές είχε κάνει;) αλλά είναι και θα παραμείνει ένας καλός συγγραφέας που έχει η φανατικούς θαυμαστές ή φανατικούς πολέμιους. Για καιρό συμπεριλαμβανόμουν στους πρώτους, μετά τον θλιβερό ’’Υπερσυντέλικο’’ (πιθανώς και προφανέστατα το βιβλίο ’’ξεπετάχθηκε’’ για να βγουν οι υποχρεώσεις με τον ’’μητρικό’’ εκδοτικό οίκο της Εστίας) και το πρόσφατο κουραστικό ’’Το σπίτι και το κελί’’ τείνω να πάρω...μεταγραφή στη δεύτερη κατηγορία!Οσον αφορά την ταμπακιέρα...Το μεγαλύτερο προσόν του παλιού καλού Χωμενίδη, η αναπαραγωγή νεοελληνικών χαρακτήρων με ένα εξαιρετικό προσωπικό ύφος (όπως έκανε στην απολαυστική ’’Φωνή’’) μετατρέπεται σε μια κουραστική ανάπλαση που κάνει τους χαρακτήρες του απλές τυπικές καρικατούρες. Ο θείος Πάνος (λέγε με Αλέξανδρος Γιωτόπουλος) μπορεί να κάνει τον κατάδικο να ζητήσει άλλες 21 φορές ισόβια (αν και εφόσον διαβάσει το βιβλίο), οι παρεμβολές του στα πραγματικά γεγονότα για χάρη της
μυθοπλασίας στερούνται έμπνευσης, οι διάλογοι του δικαστηρίου σχεδόν εξωπραγματικοί. Ειδικά για το τελευταίο περιμένα κάτι καλύτερο από τον γνώστη της νομικής αλλά όπως ομολόγησε σε συνέντευξη στον Ταχυδρόμο παρακολούθησε μόνο δύο ώρες από τη δίκη της 17ης Νοέμβρη ’’και τα είδε όλα’’... Προφανώς, η έρευνα δεν αποτελεί το φόρτε του εσχάτως...Επί της ουσίας, ο Χωμενίδης ξεμπλέκει με το αριστερό παρελθόν του, βγάζοντας το πρώτο (και μάλλον τελευταίο) αληθινά πολιτικό βιβλίο του και κάνει τα σωστά βήματα για να πείσει ότι η μεταγραφή του άξιζε τον κόπο. Εννοείται ότι το βιβλίο παρά την τσουχτερή τιμή του θα μείνει ψηλά στον πίνακα των πωλήσεων αφού συνεχίζει να διατηρεί ένα προσωπικό κοινό της τάξης των 10-15.000 αναγνωστών, ενώ η εμπλοκή του και η εργασιακή σχέση (δεν ξέρω αν είναι επ’ αμοιβή ή όχι και δεν με απασχολεί) με τον Οργανισμό Λαμπράκη του εξασφαλίζει επιπλέον αναγνωσιμότητα... Προσωπικά, πάντως έχοντας στη βιβλιοθήκη μου όλα τα βιβλία του θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα αγοράσω το επόμενο!
Βαθμολογία: 3,5 -δυστυχώς- (με άριστα το 10)

Tuesday, December 27, 2005

 

Για τους φίλους της ελληνικής λογοτεχνίας

Το blog δημιουργήθηκε από ένα ανώνυμο αναγνώστη. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και τη λογική του κριτικού (εξ' άλλου αυτοί καταχωνιάζουν σε ντάνες τα βιβλία και αναπαράγουν δελτία τύπου) θα γράφω απλά τη γνώμη μου για κάθε βιβλίο που πέφτει στα χέρια μου αλλά και για τον κόσμο του βιβλίου γενικότερα. 'Εχω την ευχέρεια συλλογής πληροφοριών, διαβάζω αρκετά ώστε να μπορώ να σχηματίσω άποψη (αναγνώστη και όχι επαγγελματία κριτικού) αλλά κάθε εξωτερική βοήθεια είναι καλοδεχούμενη. 'Εχω την πρόθεση να δημοσιεύω σε αυτό το διαδικτυακό χώρο ουδέτερες φωνές- απόψεις, είτε με τη μορφή εποικοδομητικού διαλόγου, είτε με τη μορφή απόψεων και να αποτελέσει ένα ανεξάρτητο κόμβο ενημέρωσης, μακρυά από κουτσομπολίστικες διαθέσεις αλλά με τη δυνατότητα (όταν αυτό είναι εφικτό) καλής και έγκυρης πληροφοόρησης και καλοπροαίρετης κριτικής. Μια αληθινή ’’φωλιά’’ βιβλίων- αναγνωστών και αν ήθελε προκύψει και συγγραφέων, εκδοτών ή κριτικών.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?