Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Thursday, May 31, 2007

 

10 Q. and A. με τον....Νίκο Βλαντή

Πριν από λίγες μέρες προστέθηκε στο μπλογκ με τη μορφή podcast το απόσπασμα μιας short story του Stephen King. Ήδη, υπάρχουν έτοιμα μερικά ακόμη πολύ ενδιαφέροντα (θέλω να πιστεύω) ολοκληρωμένα ηχητικά θέματα και περιμένουν τη σειρά τους. Ταυτόχρονα υποσχέθηκα, μερικές μικρές αλλαγές-προσθήκες στο blog που θα πλαισιώσουν τα ήδη υπάρχοντα (κριτικές βιβλίων, ειδήσεις, παρουσιάσεις νέων εκδόσεων κλπ.) και τη μόνιμη θεματολογία του ιστολογίου τους 18 μήνες της ύπαρξης του. Το νέο αυτό κομμάτι του blog είναι οι συνεντεύξεις ανθρώπων που σχετίζονται με τη λογοτεχνία (συγγραφείς κυρίως αλλά και εκδότες, κριτικοί κλπ.) που θα ανεβαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο ιστολόγιο της ελληνικής λογοτεχνίας. Οι συνεντεύξεις βασίζονται σε ένα ερωτηματολόγιο όχι συγκεκριμένο και μόνιμο αλλά διαφορετικό για τον κάθε ερωτώμενο (διατηρείται μόνο ο σταθερός αριθμός των δέκα ερωτήσεων-απαντήσεων) και ο λόγος περνάει κυρίως (για να μην πω αποκλειστικά) σε συγγραφείς που δεν έχουν blog (όσοι δηλώνουν παρουσία στον ιστολογικό χώρο έχουν φωνή και χώρο έκθεσης των απόψεων τους). Και είναι ευκαιρία με δέκα απλές ερωτήσεις για τη δουλειά τους, να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτούς σε μια ελεύθερη συζήτηση αλλά και να παρουσιαστεί συνολικά το έργο τους (όπου αυτό είναι εφικτό για τεχνικούς λόγους). Ήδη, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου έχουν αποδεχθεί την πρόσκληση του blog και έχουν στείλει τις απαντήσεις τους πέντε συγγραφείς και σε άλλους πέντε έχει αποσταλεί το σχετικό ερωτηματολόγιο αφού απάντησαν θετικά στη σχετική... ενόχλησή μου. Φυσικά, είναι σε γνώση τους ότι οι επισκέπτες του μπλογκ έχουν δικαίωμα να σχολιάσουν τα λεγόμενα τους, όπως και δικαίωμα των συγγραφέων είναι εάν και εφόσον το θέλουν να απαντήσουν. Εννοείται ότι τυχόν υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται πάραυτα από τη διαχείριση. Αρχή στις συζητήσεις με τον Νίκο Βλαντή που πέρσι διακρίθηκε και κρίθηκε θετικά για την έκδοση του Writersland, το νησί των συγγραφέων ενώ πρόσφατα ξεκίνησε μια νέα, εντελώς διαφορετική προσπάθεια, τον εκδοτικό οίκο Magic Box. Σχετικά με τα πρώτα βιβλία που κυκλοφόρησαν υπάρχει ένα άκρως κατατοπιστικό ποστ στο ιστολόγιο του Δημήτρη Μαμαλούκα (http://www.mamaloukas.blogspot.com/).



– Αλκιβιάδης Δεσμώτης, Writersland… Απομένει κάτι για να συμπληρωθεί μια τριλογία. Τι να περιμένουμε στο τελευταίο κομμάτι της;

- Κατ’ αρχάς, είναι μακρινό σχέδιο. Άλλωστε, από τον Αλκιβιάδη Δεσμώτη μέχρι τη Writersland πέρασαν έξι χρόνια. Προς το παρόν, υπάρχει η αρχική ιδέα: το τρίτο μέρος της τριλογίας θα διαδραματίζεται κι αυτό σε μελλοντολογικό πλαίσιο. Θα σκιαγραφείται μια κοινωνία νεοπρωτόγονη, με θέσμιση θρησκευτική. Στην ιστορία θα πρωταγωνιστεί ένας – κατά λάθος – επαναστάτης, φυσικά ονόματι Αλκιβιάδης, ο οποίος θα εφεύρει μια τεχνολογία που θα θέτει σε αμφισβήτηση την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Το βιβλίο το οραματίζομαι σαν ένα μελλοντολογικό Όνομα του Ρόδου.

– Έχει ειπωθεί ότι κάθε συγγραφέας γράφει στην ουσία σε όλη του τη ζωή το «ίδιο βιβλίο». Έχετε αποκρυπτογραφήσει και κωδικοποιήσει τις δικές σας συγγραφικές εμμονές;


- Νομίζω πως είναι δύσκολο – σχεδόν αδύνατο – για έναν συγγραφέα να καταλάβει τι λένε τα βιβλία του για τον ίδιο. Αμφιβάλλω πάντως πως ξαναγράφω διαρκώς το ίδιο βιβλίο. Έχω την αίσθηση πως τα βιβλία μου είναι ζωές που αφήνω ή άφησα πίσω μου.

Τα τελευταία σας βιβλία έχουν έντονη μελλοντολογική θεματολογία και ειδικές αναφορές στην τεχνολογία ή στο διαδίκτυο. Είναι αποτέλεσμα επιρροών από την επιστημονική φαντασία ή προσωπικών ενδιαφερόντων και προβληματισμού για την «επόμενη μέρα» της εξέλιξης;

- Σημείο εκκίνησης των βιβλίων αποτέλεσε το επιστημονικό και φιλοσοφικό ερώτημα: ποιο είναι το μέλλον της Δύσης; Πώς θα τελειώσει όλο αυτό το μπάχαλο; Κατά δεύτερο λόγο, σαφώς έπαιξαν ρόλο και προσωπικά βιώματα: η καταβύθισή μου στο Ίντερνετ και τα βίντεο γκέιμς, η ενοχή για την έλλειψη ιδεολογίας που χαρακτηρίζει τη γενιά μου και την κληρονόμησα… Έγραψα βιβλία που φλερτάρουν με το είδος «επιστημονική φαντασία» χωρίς να είμαι φαν του. Δεν είχα π.χ. πρότυπο να γράψω μία μυθιστορηματική δυστοπία όταν έγραψα το Writersland· είχα μεν διαβάσει βιβλία όπως το Θαυμαστός Νέος Κόσμος του Χάξλεϋ, το 1984 του Όργουελ κτλ., αλλά δεν ήταν από τα αγαπημένα μου, ούτε συγγραφική μου εμμονή ή πρόθεση να συνομιλήσω μ’ αυτά. Όσο για τον Μπάρτλεμπυ τον Κομπιουτερά, προέκυψε από τη σαγήνη που μου έχει ασκήσει ο Μπάρτλεμπυ ο Γραφιάς.


– Στο Writersland διαλέξατε ως βασικό κομμάτι της αφήγησης τη χρήση λογοτεχνικών σωσιών. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων έγινε με βάση την προσωπική σας οπτική γωνία σε κάθε ένα λογοτέχνη, αποτελεί προϊόν έρευνας ή απλά και μόνο αποτελούν δημιούργημα της φαντασίας σας με βάση τις δημιουργίες τους; «Αδικήσατε» ενδεχομένως κάποιον με τον χαρακτήρα που διαλέξατε να πάρει;

- Πολύ πιθανόν κάποιος αναγνώστης να εισπράττει ότι αδίκησα κάποιον αγαπημένο του συγγραφέα, ότι τον παρουσίασα π.χ. υποτιμητικά. Πρόθεσή μου ήταν να τους αποδώσω με τρόπο υποκειμενικό. Αφενός είχα διαβάσει βιβλία όλων των συγγραφέων που ζωντάνεψα στο βιβλίο μου, και βιογραφίες αρκετών τους. Αφετέρου είχα αποκομίσει μια υποκειμενική αίσθηση γι’ αυτούς ως δυνάμει χαρακτήρες, την οποία θέλησα να μεταφέρω στο βιβλίο. Πιστεύω ακράδαντα στην υποκειμενικότητα της λογοτεχνίας. Στο επόμενό μου βιβλίο π.χ., που θα εκδοθεί από τον Κέδρο το πρώτο εξάμηνο του 2008, ζωντανεύουν μυθιστορηματικοί χαρακτήρες από γνωστά βιβλία (είναι ένα «παιχνίδι» αντιδιαμετρικό της Writersland). Για να τους αποδώσω, δεν χρησιμοποιώ αποσπάσματα από τα βιβλία στα οποία πρωταγωνιστούν πρωτογενώς, αλλά την υποκειμενική αίσθησή μου γι’ αυτούς. Έχω «αδικήσει» κάποιον ή όχι; Νομίζω πως είναι το γενικότερο ρίσκο της λογοτεχνίας: ο λογοτέχνης οφείλει και εκφέρει άποψη, αλλιώς ας γράψει δοκίμιο με αναφορές.

– Μια ελάχιστα προβεβλημένη δουλειά σας www.tospitimas.gr αποτέλεσε μια μικρή προφητεία για τα reality πριν τον ερχομό τους στην Ελλάδα. Ήταν μια δουλειά όντως μπροστά από την εποχή της ή οι έλληνες αναγνώστες δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν κάτι τέτοιο και τους φαινόταν «ξένο»;

- Περίεργο που το αναφέρετε… Τελευταία, συζητιέται αρκετά σε στενό μου κύκλο το συγκεκριμένο βιβλίο και η όποια «διαχρονικότητά» του. Έχει γραφτεί σενάριο βασισμένο στο βιβλίο από έναν σκηνοθέτη. Μια εταιρία παραγωγής έχει αναλάβει να το γυρίσει σε ταινία. Εκ των υστέρων, έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο ήταν πράγματι κάπως «πρώιμο», αν αναλογιστούμε ότι είχε τίτλο που αναφερόταν απευθείας σε website, σε μια εποχή που το Ίντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο όσο σήμερα, δεν είχαν γίνει ακόμη αντιληπτές οι εμπορικές (βλ. η οικονομία «dot com») και οι επικοινωνιακές (βλ. blogging) του δυνατότητες.

– Για ένα μεγάλο διάστημα ήσαστε διευθυντής του Index, ενός λογοτεχνικού free press περιοδικού. Αποχωρήσατε γιατί δεν βλέπατε μέλλον στην προσπάθεια ή γιατί θέλατε να πάρει άλλη ρότα η διαδρομή σας και να στραφείτε σε άλλες κατευθύνσεις;

- Θέλησα να αφοσιωθώ σε ένα νέο εγχείρημα, τη διεύθυνση ενός εκδοτικού οίκου (Το Μαγικό Κουτί). Βαθμηδόν, άρχισα να εκλαμβάνω ως ασύμβατο το ρόλο διευθυντή λογοτεχνικού περιοδικού και συγγραφέα (σε σχέση με τη δουλειά επιμελητή, μεταφραστή, εκδότη βιβλίων). Αποκόμισα την αίσθηση πως είχα πλέον εκτιμήσει τα όρια που είχε το δυναμικό της ιδέας με την οποία ξεκίνησε το περιοδικό, που αποτελούσε και το κυριότερο κίνητρο για να συνεχίσω. Αποχώρησα αρμονικά, χωρίς να προκαλέσω πρόβλημα στη λειτουργία του.

– Τα βιβλία σας έχουν έντονο «ονειρικό χαρακτήρα». Μοιάζουν ορισμένα κομμάτια τους σαν διήγηση ενός ονείρου ή ενός εφιάλτη. Είναι όντως έτσι, έχετε δει κάτι από όλα αυτά στον ύπνο σας ή είναι αποτέλεσμα μιας γόνιμης φαντασίας;
- Πολύ εύστοχη παρατήρηση. Πράγματι, γράφω βιβλία ξεθάβοντας όνειρα. Η Writersland π.χ. προέκυψε από ένα όνειρο που είδα κατά την παραμονή μου σε νησί, όπου γινόταν μια συνάντηση συγγραφέων. Ήταν μια στατική εικόνα, μια ελαιογραφία σε καμβά, η χώρα των συγγραφέων όπως φαίνεται από τη θάλασσα. Έγραψα το βιβλίο για να ερμηνεύσω αυτή την εικόνα, να της δώσω κίνηση, ζωή. Το επόμενο βιβλίο μου δε, πηγάζει απευθείας από όνειρο. Περίπου το ένα τρίτο του είναι αφήγηση ονείρου, ενώ το υπόλοιπο είναι μυθιστορηματική εξερεύνηση της συνέχειάς του. Όσο μεγαλώνω εντείνεται η επαφή μου με τον ονειρικό κόσμο. Περίεργο: σαν να επιστρέφω βαθμηδόν στην πρωταρχική μου συνείδηση, στο ανόθευτο ασυνείδητο, εκεί που άρχισαν όλα. Σαν να επανακτώ ανεμπόδιστη πια επαφή με τον ονειρικό κόσμο και τον κόσμο των καθαρών ιστοριών· επαφή που είχα όταν ήμουν παιδί.
– Είναι πιθανό να ζήσουμε και πότε τον «θάνατο του χάρτινου βιβλίου» και την μεταφορά της λογοτεχνίας στο διαδίκτυο όπως ακριβώς περιγράφεται στο Writersland;
- Δεν το βλέπω πιθανό για το προσεχές μέλλον. Έχει παραβλεφθεί απ’ όσους βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της τυπογραφίας εξαιτίας των e-books και των ηλεκτρονικών εκδόσεων των εφημερίδων: Τα βιβλία δεν είναι απλά λέξεις. Είναι τυπωμένο χαρτί που αντιστέκεται στη λήθη, ασκούν ακαταμάχητη γοητεία σε βιβλιόφιλους και δυνάμει νέο αναγνωστικό κοινό. Αν και μάλλον δεν γίνεται απολύτως σαφές στον αναγνώστη, στο Writersland, η καταφυγή των λογοτεχνών στο διαδίκτυο δεν οφείλεται μόνο σε απαξίωση του χάρτινου βιβλίου αλλά στην κατάρρευση των υποδομών και των κοινωνικών δομών. Σε έναν μελλοντικό κόσμο με περιορισμένες φυσικές πηγές, που αντιμετωπίζει πρόβλημα υποσιτισμού, ήτοι η παραγωγή τροφής/ ανά κάτοικο δεν επαρκεί, η παραγωγή χαρτοπολτού συνιστά απλώς μια άχρηστη πολυτέλεια. Πόσω μάλλον τη στιγμή που η ανώτερη τάξη έχει τη δυνατότητα της ψηφιακής αναπαράστασης λογοτεχνικών και κινηματογραφικών έργων…

– Το Νησί των συγγραφέων ήταν μια πολιτική, κοινωνική ή πολιτισμική ουτοπία; Ή τίποτε από όλα αυτά; Τι θα μπορούσε να είναι το αντίστοιχό του στο σήμερα, ποια μορφή κοινωνίας;
- Η κοινωνία που περιγράφεται στο βιβλίο, τόσο στο νησί ή αλλιώς νησίδα της πνευματικής ελίτ, όσο και εκτός του νησιού, ήτοι ο κοινωνικός του περίγυρος, αντιστοιχίζεται απευθείας με τη σημερινή δυτική κοινωνία. Αυτός ήταν άλλωστε και ο στόχος: κάποια χαρακτηριστικά της σημερινής κοινωνίας να διογκωθούν, κάποιες σημερινές τάσεις να προβληθούν στο μέλλον, ώστε να προκύψει ένας καθρέπτης του σήμερα, η μυθιστορηματική εικόνα ενός πιθανού μέλλοντος, να εκφραστεί μια ανησυχία καθ’ αυτό πολιτική για το πού πάει το πράγμα, αν δεν αλλάξουν οι σημερινές συνθήκες.










– Μιλήστε μας για τη νέα σας προσπάθεια το Magic Box….
- Το «Μαγικό Κουτί» είναι μια νεοσύστατη εταιρεία με αντικείμενο την έκδοση βιβλίων, που φιλοδοξεί να καθιερωθεί, μέσα από το έργο της, στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού και των κριτικών, ως εκδοτικός οίκος. Βιβλίο με βιβλίο, θα προσπαθήσουμε να εκφράσουμε μια ιδεολογία. Να στοιχειοθετήσουμε τους ακρογωνιαίους λίθους μιας – το δυνατόν – καθολικής θέσης για τη ζωή και τον κόσμο, για τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, τη σχέση του με την Ανατολή, για τα θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα, και κυρίως για τον σημερινό άνθρωπο απέναντι σε όλα αυτά, με αναντικατάστατο όπλο την ανάγνωση. Τα βιβλία-Μαγικό Κουτί φιλοδοξούμε να χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη αισθητική, θεματολογία, τρόπο γραφής… Βιβλία που θα συνδυάζουν τη ζωντάνια της λογοτεχνίας με τη συστηματικότητα της επιστημονικής έρευνας. Μυθιστορήματα από το παρελθόν, που πιστεύουμε πως πρέπει να ξαναέρθουν στο προσκήνιο. Μυθιστορήματα από το παρόν, που διαισθανόμαστε ότι προδιαγράφουν το μέλλον. Όμως, καλύτερα να μιλήσουν τα ίδια τα βιβλία· όχι εγώ (ήδη κυκλοφορούν τα δύο πρώτα). Επισκεφτείτε, αν θέλετε, το www.themagicbox.gr για να τα δείτε…

Comments:
Reader,
καλό ξεκίνημα με τις συνεντεύξεις. Τέτοιες πρωτοβουλίες δείχνουν πως τα μπλογκς έχουν αυτόνομη δυναμική και μπορούν να κινηθούν παράλληλα με τον έντυπο τύπο όχι μόνο στις κριτικές αλλά και σε άλλα είδη λόγου.
Καλή δουλειά
Πατριάρχης Φώτιος
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
@βιβλιοκαφέ
Νομίζω ότι τα βιβλιοφιλικά blog μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Και δείχνουν και ποιότητα και ήθος και ενδιαφέρον. Σιγά σιγά μπορούν να γίνουν και μικρές πηγές ενημέρωσης πέρα από τις κριτικές και τις βιβλιοπαρουσιάσεις.
 
Ο γνωστός κατά φαντασία ποιητής, πλανόδιος Βασιλάκης, τρόφιμος του Σινουρίου στο προηγούμενο σχόλιο άφησε πάλι ίχνη της κοπριάς του στο μπλογκ με ένα υβριστικό σχόλιο το οποίο διεγράφη. Ανευ άλλης ειδοποίησης όλα του τα σχόλια πλέον θα διαγράφονται διότι τον χώρο επισκέπτονται και είναι καλοδεχούμενοι μόνο οι έχοντες σώας τας φρένας τους και όχι καταζητούμενοι δραπέτες ψυχιατριακών κλινικών.
 
Πολυ ωραια η συνεντευξη και η ιδεα αγαπητε reader. Νομιζω οτι ακομη δεν εχουμε δει τιποτε, η δυνατοτητα επιρροης των απλων αναγνωστων μεσω του διαδικτυου θα ειναι εντυπωσιακη τα επομενα χρονια...
 
Θα σταθώ στη φράση «η ενοχή για την έλλειψη ιδεολογίας που χαρακτηρίζει τη γενιά μου και την κληρονόμησα…».
Εκ πρώτης δεν την καταλαβαίνω. Προσωπική ενοχή για μια υποτιθέμενη έλλειψη? Σε τελική ανάλυση, ακόμη κι αν υπάρχει αυτή η έλλειψη, χαρακτηρίζει μια κοινωνία συλλογικά κι όχι μια γενιά.
Εκτός αυτού, προς τι αυτή η κουραστική (για μένα) μεμψιμοιρία περί έλλειψης ιδεολογίας? Ποιος χρειάζεται τις ιδεολογίες και τα ιδεολογήματα, πέρα από τα κλειστά γκρουπ των προσηλυτισμένων? Βασικές ανθρώπινες αξίες όπως ο αγώνας για την ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, χρειάζονται ιδεολογίες? Ή μήπως ασφυκτιούν μέσα σ’ αυτές? Μήπως θα έπρεπε να χαιρόμαστε για το υποτιθέμενο τέλος των ιδεολογιών (αλλά όχι της ιστορίας)?
Το συγκεκριμένο μότο, βγαίνει συνήθως χαιρέκακα από τα χείλη των από πάνω ή παραπονιάρικα από τα χείλη των από κάτω, που κουρασμένοι και απογοητευμένοι από τον ρόλο των διαχειριστών των ιδεολογιών (βλέπε κόμματα, κλίκες κλπ) και την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, ασφυκτιούν χωρίς να βλέπουν διέξοδο.
Υποψιάζομαι ότι πιθανά ο κ. Βλαντής αναφέρεται κυρίως στην έλλειψη μαζικής δράσης και όχι ιδεολογίας. Υπάρχει. Κι αυτό όμως είναι σχετικό. Πολύ σχετικό, γεωγραφικά και χρονικά. Πολλά αδέρφια γύρω μας, ακόμη και από αυτά που εκφράζουν το σχετικό παράπονο, κάνουν το δικό τους καθημερινό αγώνα με αξιοπρέπεια και χαμηλούς τόνους, χαράζουν τα δικά τους μικρά ρυάκια με πηγή τη μνήμη και κατεύθυνση αυτόν τον ανοικτό ορίζοντα της ουτοπίας. Και είναι πολλά αυτά τα ρυάκια, διασχίζουν τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη, δροσίζουν την καθημερινότητά μας. Κι όταν συναντώνται, σήμερα ή αύριο, εδώ ή εκεί, σχηματίζουν ποτάμια ορμητικά, ποτιστικά, που ζωντανεύουν γύρω τους τη γη και την αλλάζουν.
Παρασυρόμαστε όμως συχνά απ’ τον μικρό μας περίγυρο και την πλασματική εικόνα μιας κοινωνίας όπως παρουσιάζεται έντεχνα από τους από πάνω, αλλά και από έργα τέχνης που ανακυκλώνουν και ουσιαστικά σχολιάζουν τα σκατά που επιπλέουν γύρω μας. Νομίζω δε, ότι τις επόμενες ημέρες θα έχουμε μια ακόμη ευκρινή ρωγμή στο ιδεολόγημα της «έλλειψης ιδεολογίας», έστω μικρή, έστω σε επίπεδο θεάματος για τους απέξω (αναφέρομαι στη σύνοδο των G8).
Κλείνοντας θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη που παρασύρθηκα και από τα τόσα της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης, εστίασα στην συγκεκριμένη φράση, αλλά ο καθείς και οι εμμονές του.

Με εκτίμηση και φιλικούς χαιρετισμούς
diavatis
 
@nuwanda
Ενας φίλος υποστηρίζει και δικαιώνεται όσο περνάει ο καιρός ότι ’’ο χρήστης κάνει το μέσο και όχι το μέσο τον χρήστη’’. Να σας πω την αλήθεια έχετε μια μικρή συμμετοχή στις εξελίξεις του μπλογκ μου. Ακούσια. Ακουσα τα εξαιρετικά podcast που ανεβάσατε και σκέφτηκα ότι για όλα υπάρχει εξέλιξη. Επειδή δεν είμαι ακριβώς το πρότυπο του κοινωνικού blogger (μάλλον αυτοσαρκαζόμενος θα έλεγα το ακριβώς αντίθετο) ’’πατώντας’’ πάνω στην ιδέα σας σκέφτηκα το επόμενο βήμα. Τα ηχητικά αποσπάσματα όπως η ιστορία του Κινγκ και τις συζητήσεις με ανθρώπους της λογοτεχνίας. Τώρα επεξεργάζομαι και το επόμενο βήμα, το...οπτικό.
 
@diavatis
Χαίρομαι για την παρέμβαση σας αλλά δεν μπορώ να απαντήσω ή να σχολιάσω. Δεν υπάρχει θέμα κατάχρησης χώρου, τα σχόλια του μπλογκ μοιάζουν με χίππικο...κοινόβιο, περνάνε όλοι και κάθονται όσο θέλουν και όσο δεν ενοχλούν τους υπόλοιπους. Παρεμβαίνω μόνο για να σας πω ότι χάρη στο σχόλιο σας ανακάλυψα το μπλογκ σας και το έχω ρίξει στην...ανάγνωση της νουβέλας.
 
Να πω δύο λόγια για την «ενοχή για την έλλειψη ιδεολογίας». Λοιπόν... εγώ την καταλαβαίνω απόλυτα αυτή τη φράση γιατί την έχω νοιώσει. Δεν ξέρω τις ηλικίες σας αλλά απ’ ότι είδα στο βιογραφικό του συγγραφέα, ανήκουμε στην ίδια γενιά. Είναι ας πούμε η γενιά που μεγάλωσε μετά την μεταπολίτευση και έζησε την εφηβεία της κατά τη δεκαετία του 80. Δεν ξέρω αν ισχύει και για τις επόμενες γενιές αλλά εγώ μεγάλωσα με την «ρετσινιά» του βολεμένου, αυτού που τα βρήκε όλα έτοιμα, που δεν έχει καμία ιδεολογία, που δεν έχει επαναστατήσει για τίποτα και δεν έχει να παλέψει για κάτι. Αυτά μας τα έλεγαν οι καθηγητές μας, μας τα έλεγαν διάφοροι μεγαλύτεροι, τα έγραφαν σε περιοδικά κλπ. Ακόμη και σήμερα τα ακούω από συναδέλφους, κυρίως από όσους έζησαν στη γενιά του πολυτεχνείου.
Μπορεί τώρα όλα αυτά να είναι βλακείες, να μην χρειάζονται οι ιδεολογίες, να μην χρειάζεται τίποτα, αλλά την «ενοχή» μας την νοιώσαμε. Δεν ξέρω αν το ένοιωσαν όλοι της γενιάς μου αυτό ή ισχύει μόνο για κάποιους από εμάς αλλά ισχύει.
Κατά τα άλλα, μου άρεσε η συνέντευξη αλλά και γενικότερα η ιδέα για τις συνεντεύξεις. Καλή συνέχεια :)
 
@asxeth: Πιθανόν θα το ξέρετε, αλλά ας το θυμίσουμε: η συλλογική ενοχή γενεών είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Αν γνωρίζετε (που ασφαλώς θα γνωρίζετε) ελάχιστη σύγχρονη ελληνική ιστορία (μεταπολεμική) θα ξέρετε ότι οι γενιές που σας "κατηγόρησαν" για έλλειψη ιδεολογίας (στην νεότερη από τις οποίες ανήκω) έχουν, οι ίδιες, ενοχές για συντριπτικά σοβαρότερους λόγους από τους δικούς σας. Λόγους που δεν έχουν να κάνουν μόνο με ελλείψεις, αλλά, το τραγικότερο, και με πράξεις.

@diavatis:α)Παρόλο που συμφωνώ για τα ρυάκια που κυλάνε με αξιοπρέπεια "με πηγή τη μνήμη και κατεύθυνση την ουτοπία" όπως τόσο όμορφα λέτε,διαφωνώ θεωρητικά με το ότι δεν χρειάζονται οι ιδεολογίες. Οι βασικές ανθρώπινες αξίες, χωρίς συστηματοποιημένη ιδεολογία είναι έρμαια στα χέρια του καθενός. Οι ιδεολογίες περιέχουν ιεράρχηση αξιών (η κάθε μια τη δική της) και συνδυασμό θεωρίας και πρακτικής. Είναι κάπως σαν έτοιμα "πακέτα" λυμένων ηθικών διλημμάτων (με όλους τους κινδύνους που ασφαλώς συνεπάγεται αυτό)και πάντως σημαντικά εργαλεία, για να ξεχωρίσουμε τι εννοούμε με το "βασικές ανθρώπινες αξίες' όταν έρχεται η ώρα της εφαρμογής. β)Μόλις κατάλαβα ότι έχετε ανεβάσει κάποια νουβέλα. Ασφαλώς όλοι θα τη διαβάσουμε!

Κύριε Βλαντή: Μια ταπεινή απίστωτη σας χαιρετά! Η συνέντευξη μου θύμισε μια λεπτομέρεια από το πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό βιβλίο σας (το Writerland εννοώ), που μου είχε κάνει εντύπωση: τη -μάλλον απαξιωτική- θέση της "Ντόρις Λέσινγκ". Στη δική μου γενιά, για να μιλήσουμε για ιδεολογίες, θεωρήθηκε σημαντική εκπρόσωπος όχι μόνο του φεμινισμού αλλά της αριστερής σκέψης και γραφής γενικότερα, και μάλιστα με εκτεταμένη αναφορά σε ένα μέρος του κόσμου (Νότια Αφρική) με παγκόσμια σημασία όσον αφορά τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Μου έκανε εντύπωση η ένταξή της (αν το κατάλαβα καλά)σε κατηγορία "ελαφράς" λογοτεχνίας. θα ήθελα πολύ τη γνώμη ενός συγγραφέα του κύρους σας.
 
Τι ευχάριστη έκπληξη και τι ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και απαντήσεις! Παρότι ήταν αναμενόμενο κατορθώσατε να με εκπλήξετε ευχάριστα κι οι δυο! Σας καμάρωσα! Νάστε καλά, Φιλί Καλό και στους δυο σας
 
Καλή αρχή στο καινούριο πρότζεκτ. Κάθε τι καινούριο είναι ευπρόσδεκτο.
 
Η ποιότητα και η ζωντάνια των θεμάτων που θίγετε και των βιβλιοκριτικών σας σημειωμάτων είναι εξαιρετική. Αξιολογότατη και πολλά υποσχόμενη η προσθήκη των συνεντεύξεων. Σας διαβάζω ανελλιπώς. Συνεχίστε τη γόνιμη προσπάθεια!
 
@asxeth
Ευχαριστώ, οι συνεντεύξεις θα συνεχιστούν, ήδη υπάρχει ένα μικρό ’’στοκ’’ και ανάλογα το ενδιαφέρον θα έχουμε και την ανάλογη συνέχεια.
 
@alef
Μας χορτάσατε με τον καλό σας λόγο και τα φιλιά σας. Πραγματικά οι απαντήσεις του κ.Βλαντή σε όλες τις ερωτήσεις (ακόμη και στις λιγότερο πετυχημένες, θα μάθω σιγά σιγά να κάνω τις σωστές) είχαν μια ευθύτητα και καθαρότητα απόψεων.
 
@λεία βιτάλη
Τα μπλογκ μπορούν να δώσουν νομίζω λόγο και σε δημιουργούς που δεν έχουν αυτή την ευκαιρία από τα mainstream μέσα ενημέρωσης στα οποία ανακυκλώνονται συστηματικά τα ίδια πρόσωπα. Θα έχει ενδιαφέρον (γιατί έχω ζητήσει απαντήσεις και από ανθρώπους του τύπου) να δούμε και τις δικές τους απόψεις και θέσεις.
 
@spyros andreits
Αγαπητέ αφού σας ευχαριστήσω να σας πω ότι σας παρακολουθώ εδώ και καιρό και είσαστε από τους λίγους (για να μην πω ο μοναδικός) ιστολόγος που μου χρειάζεται και η βοήθεια του Μπαμπινιώτη! Νομίζω ότι μέχρι να φτιάξει μπλογκ ο Αύγουστος (Κορτώ) δεν έχετε αντίπαλο στη λεξιπλασία.
 
Ρίντερ μου, με γεια τις ανανεώσεις σου! Να ήξερα και Αγγλικά, καλά θα ήτανε!
Τώρα αν σου πω ότι με πρόλαβες στην ιδέα των συνεντεύξεων, αλλά δεν το τολμούσα... τι θα πεις;
Ήθελα να ρωτήσω σαν αναγνώστρια κάποιους συγγραφείς κάποια πράγματα(και όχι μόνο συγραφείς), αλλά δεν με βοηθάει η εποχή και οι υποχρεώσεις.
Μπράβο σου πάντως! Κάν' το εσύ που το μπορείς και ξέρεις που θα τους βρεις κι εγώ τις απορίες μου θα τις γράφω εδώ!
Να είσαι καλά!
Καλή συνέχεια!
Εγώ μπορεί να χάνω επεισόδια, μα ξέρω που θα τα βρω κι αυτό μ' ανακουφίζει!
 
Aγαπητέ Αναγνώστη, συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία, είμαι βέβαιος ότι θα έχει και συνέχεια :)
(Επειδή έχω χάσει επεισόδια, ποιος είναι ο "πλανόδιος Βασιλάκης"; -εκτός από τον... Καΐλα, βέβαια!)
 
@elpida
Αγαπητή δεν τίθεται θέμα...αποκλειστικότητας. Αυτά τα κυνηγάνε ή τα δημιουργούν τα κανάλια. Στα μπλογκ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα μεταξύ μας. Κάποιος κάνει την αρχή (και εγώ τη μισή ιδέα την χρωστάω στον αξιότιμο nuwanda) και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Αν αξίζει τον κόπο να ακολουθήσουν. Κάπως έτσι δεν ξεκίνησα μονάχος το Δεκέμβρη του 2005 όταν όλοι με θεωρούσαν γραφικό (τώρα έχουν απομείνει κάτι λίγοι κριτικοί που το πιστεύουν ακόμη και το κυκλοφορούν στα δημοσιογραφικά γραφεία) και τώρα υπάρχουν τουλάχιστον 10 (τουλάχιστον) εξαιρετικά βιβλιοφιλικά μπλογκς;
 
@χρήστος φασούλας
Χαμένος χρόνος φίλτατε. Χαμένος χρόνος και να σου εξηγήσω. Προτιμώ να ασχολούμαι με σοβαρά θέματα.
 
Φίλε αναγνώστη,
για άλλη μία φορά πολύ ενδιαφέρον το θέμα σου. To εντόπισα χθες, και πριν από λίγο ξαναμπήκα ελπίζοντας ότι θα διαβάσω την απάντηση του κ. Βλαντή στην εύστοχη ερώτηση της Πελλεγρίνας για την Ντόρις Λέσσινγκ. Με την ευκαιρία ανακάλυψα το μπλογκ του Spyrou Andreits. To post του για την ταυτότητα είναι πλούσιο σε ιδέες, και είναι κρίμα που δεν υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσει κανείς μαζί του και να αφήσει σχόλια. Οι ρητορικές ερωτήσεις δεν συνιστούν από μόνες τους επιχείρημα αλλά η τελευταία παράγραφος του post αρθρώνει μια σημαντική άποψη. Το μπλογκ του Γκαζί Καπλάνι είχε πρόσφατα μια αντίστοιχη, καλή συζήτηση για τις γλωσσικές διαστάσεις της προσωπικής ταυτότητας, με τίτλο ‘Αυτοβιογραφικές σημειώσεις’. Ενα σημαντικό θέμα – χαίρομαι που συνεχίζεται στα μπλογκς.
 
Κάποιος κάνει πάντα την αρχή ρίντερ μου και μετά οι άλλοι συνεχίζουν.
Μη με παρεξηγείς! Δεν είπα για αποκλειστικότητα! Ίσα - ίσα που το χάρηκα, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν

(εντάξει! όχι και κανέναν! Είχα την τύχη να γνωρίσω δυο τρεις εξαιρετικούς!)

και δεν θα είχα τα αποτελέσματα που θα έχεις εσύ. Άσε που είμαι αδιάβαστη... Τι να το κρύψωμεν άλλωστε;
Άσε που δεν με ξέρει ούτε η μάννα μου!Ποιος θα μου απαντούσε;
Εμένα οι απορίες μου οι περισσότερες είναι πάνω στην συγγραφή και στον άνθρωπο συγγραφέα και λιγότερες στο έργο του.
Οπότε, δεν έχασα την αποκλειστικότητα!
Να είσαι καλά ρίντερ και πάντα να είσαι πρωτοπόρος κι ας σε λένε γραφικό!
Καλή συνέχεια!
 
Ωραία η ιδέα τη συνέντευξης, (θα τη βάζουμε και στα βιογράφικά μας; χα χα χα!) καλή επιτυχία στο Νίκο. κανένα σκόρδο θα έπρεπε να κρεμάσει με τόσο μάτι.

Φίλτατε Ντίαρ, επειδή την Καθημερινή την ξέχασες, ο νούμερο ένα σε πανελλήνίο επίπεδο στην λεξιπλασία (!) είναι ο Παντελής Μπουκάλας (μετά από αυτόν, υπάρχει το χάος)

φιλιά πολλά.
 
@λωξάντρα
Το μπλογκ του κ. Ανδρειτς είναι από τα καλύτερα και τα ποιοτικότερα. Παραδίδει δωρεάν μαθήματα ελληνικών. Μου τον υπέδειξε παλαιότερα μια φίλη από ένα σχόλιο που είχε αφήσει σε άλλο μπλογκ και χάρηκα όταν είδα ότι δημιούργησε δικό του χώρο. Φαντάζομαι ότι θα έχει δει το σχόλιο σου και αν το επιθυμεί θα βρει τρόπο να επικοινωνήσει μαζί σου για το όντως ενδιαφέρον θέμα.
 
@elpida
Αν αυτό αποτελεί καλό λόγο για να το επιχειρήσεις όλες οι συζητήσεις (το προτιμώ από το συνεντεύξεις που μοιάζει πολύ κλισέ) γίνονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και όχι δια ζώσης. Το 99% των ανθρώπων που μου έχουν καταθέσει τις απόψεις τους δεν τους έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Το μόνο που μου χρειαζόταν ήταν η διεύθυνση του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου και φυσικά η δική τους καλή διάθεση.
 
@ελπίδα (συμπλήρωμα)
Και φυσικά δεν παρεξηγώ ποτέ και κανένα. Εδώ δεν παρεξηγώ τους κακοπροαίρετους (έχουν και αυτοί τους λόγους τους) εσένα θα παρεξηγώ; Το ''γραφικός'' το έγραψα πολύ συγκεκριμένα για να κλείσω το μάτι σε κάποιον...Από τους τελευταίους που δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι κρίνοντες είναι στη σύγχρονη εποχή και κρινόμενοι. Και αυτό είναι ένας βασικός κανόνας που δεν ισχύει μόνο για τον τύπο. Ισχύει (και πολύ σωστά) και για τα ιστολόγια. Αυτά και την καλημέρα μου.
 
@solaris
Αναφερόμουν αποκλειστικά σε μπλόγκερς. Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω ο κ.Μπουκάλας δεν έχει μεγάλη ή ορατή σχέση με τα δρώμενα στη...γειτονιά μας. Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με...
 
Σ' ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις και δεν με παρεξηγείς!Ας είμαστε καλά και το φθινόπωρο ίσως το επιχειρήσω.
Καλή συνέχεια ρίντερ!
 
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ...
Επειδή ο κ.Νίκος Βλαντής δεν έχει λογαριασμό blogger με ενημέρωσε μέσω μέιλ ότι δεν μπορεί να απαντήσει σε όσες ερωτήσεις υποβλήθηκαν με αφορμή τη συνέντευξη του. Αυτό το γράφω εκ μέρους του ώστε να μην θεωρηθεί λανθασμένα ότι αγνοεί ή δεν θέλει να απαντήσει στα συγκεκριμένα σχόλια, απορίες ή ερωτήσεις. Θα το κάνει μέσω μέιλ. Η ηλεκτρονική του διεύθυνση είναι nikos@vlandis.gr και το σάιτ του www.vlandis.gr.
Επαναλαμβάνω κάτι που έγραψα και στον πρόλογο αυτής της συζήτησης. Ο λόγος από το ιστολόγιο δεν δίνεται σε συγγραφείς bloggers που ούτως ή άλλως έχουν τον τρόπο, το χώρο και τη μέθοδο να αναπτύξουν τις προσωπικές τους απόψεις. Αλλά σε άλλους εμπλεκόμενους στην ελληνική λογοτεχνία που πιθανώς δεν γνωρίζουν την πολύ οικεία σε μας τους υπόλοιπους διαδικασία της δημιουργίας λογαριασμών blog κλπ.
Ευχαριστώ
Readers-Diggest
 
Πως να σε διορθώσω, Πίντερ Ντίαρ; το μπλόγκ σου κάθε μέρα μας κάνει εισαγωγικά "γυμνάσια". Ουυάααααα!!

I got news for you. Έχει γραφτεί ένα ωραιότατο βιβλίο για την Αλεξάνδρεια το οποίο θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι από γνωστότατο εκδοτικό οίκο. Συγγραφέας τούτου, ο (κούκλος!) Δημήτρης Στεφανάκης.
Οψόμεθα.

Παρεπιπτόντως, Clive Cussler έχεις διαβάσει;;;;;
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?