Ελληνική λογοτεχνία

Χωρίς το παραμικρό δικό μου σχόλιο και αφού μου ζητήθηκε από τον επιστολογράφο (γνωρίζω φυσικά τα στοιχεία του) δημοσιεύω ένα e-mail που πήρα σήμερα το πρωί. Αφαίρεσα μόνο κάποια σημεία, τα οποία δεν αφορούν άλλους πλην εμού η αναφέρονται επώνυμα σε πρόσωπα του χώρου (με αναπόδεικτους χαρακτηρισμούς ή σχόλια) και την ’’ανεβάζω’’ σχεδόν ατόφια. Τη δική μου απάντηση στον συγγραφέα την έχω ήδη στείλει αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα σχολιαστεί η συγκεκριμένη επιστολή που θίγει θέματα και προβληματισμούς που αφορούν μάλλον όλους η τους περισσότερους ’’πρωτοεμφανιζόμενους’’.
’’Αγαπητέ Reader,
παρακολουθώ εδώ και πολλούς μήνες το μπλογκ σου. Από τον περασμένη άνοιξη όταν διάβασα μια αναφορά στον τύπο. Θεωρώ ότι είσαι η πλέον ανεξάρτητη και έγκυρη δημόσια φωνή που υπάρχει σήμερα στο λογοτεχνικό χώρο και δεν τα γράφω αυτά για να σε κολακέψω, αλλά για να τα προσθέσω στα πολλά ανάλογα σχόλια που παίρνεις από τους επισκέπτες του διαδικτυακού ημερολογίου σου. Πιστεύω ότι είσαι συγγραφέας και καλός μάλιστα από τον τρόπο που γράφεις αλλά σέβομαι την επιθυμία και τους λόγους που σε κρατάνε ανώνυμο. Ούτως ή άλλως δε μ’ ενδιαφέρει ποιος είσαι αλλά τι γράφεις στο Internet και η υποστήριξη που παρέχεις στους νέους συγγραφείς αξιολογώντας τις δουλειές τους, κάτι που απαξιώνει να κάνει οποιοσδήποτε άλλος από την κάστα που εύστοχα έχεις ονομάσει παλαιότερα ’’κύκλωμα των mainstream κριτικών’’.
Η ’’γνωριμία’’ μου με το μπλογκ σου συνέπεσε χρονικά με την έκδοση του πρώτου μου μυθιστορήματος με τη σφραγίδα γνωστών εκδόσεων. Δεν είχα ’’μέσο’’, ταλαιπωρήθηκα τρία χρόνια να βρω εκδότη και τελικά όταν οι προσπάθειες μου τελεσφόρησαν ανακάλυψα ότι όσα γράφεις για τη λογοτεχνία είναι αλήθεια. Ίσως, γιατί, κάποια στιγμή τα έχεις βιώσει και εσύ ο ίδιος στο ’’πετσί’’ σου και τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Αρθρώνω μια κραυγή απόγνωσης και απογοήτευσης συνάμα μέσα από το ιστολόγιο σου μ’ αυτή την επιστολή που σε παρακαλώ να δημοσιευθεί χωρίς τα στοιχεία μου για λόγους που μπορείς να καταλάβεις. Έξι μήνες τώρα δεν έχει γίνει η παραμικρή και το εννοώ, η παραμικρή αναφορά έστω και μερικών γραμμών, σε οποιαδήποτε εφημερίδα για τη δουλειά μου. Δε γνωρίζω κανένα στο λογοτεχνικό χώρο και θεωρώ ντροπή να παίρνω άγνωστους δημοσιογράφους τηλέφωνο ή να περιφέρομαι από δημοσιογραφικό γραφείο σε δημοσιογραφικό γραφείο σαν ικέτης για να διαβάσουν το βιβλίο μου ή έστω να γράψουν δύο γραμμές. Δεν είμαι εκτός πραγματικότητας, ούτε περίμενα ότι θα έβγαζα χρήματα απ΄ αυτή τη διαδικασία. Δεν πιστεύω καν ότι έχω γράψει ένα αριστούργημα. Αλλά δεν ξέρω, πλέον, τι να κάνω για να μάθω αν όσα έγραψα αξίζουν τον κόπο ή όχι, αν πρέπει να επιμείνω με τη γραφή ή να μην ξαναδοκιμάσω. Ρώτησα ανθρώπους στην εκδοτική εταιρεία και πήρα αόριστες απαντήσεις όπως ’’έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα’’ και ’’οι κριτικοί αν δε σε ξέρουν δε θα διαβάσουν ποτέ το βιβλίο σου’’. Ειλικρινείς απαντήσεις αλλά αν δεν το διαβάσουν πως θα μάθουν αν είμαι καλός ή όχι; Βλέπω, κυρίως στις Κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων αναφορές σε άλλους καινούργιους συγγραφείς. Μπορείς να μου εξηγήσεις αυτούς πως τους ξέρουν και πως πρόλαβαν να τους μάθουν; Δεν γνωρίζω καν τον αριθμό των –λιγοστών- αντιτύπων που έχει πουλήσει το βιβλίο μου και μέσα από το μπλογκ σου ανακάλυψα ότι υπάρχουν συμβόλαια με περιορισμούς στις πληρωμές των δικαιωμάτων. Χαρούμενος και πρωτόπειρος όταν υπέγραφα το δικό μου δεν πρόσεξα ότι υπήρχε όριο πώλησης 2.000 αντιτύπων για να εισπράξω συγγραφικά δικαιώματα. Κοίταξα εκ των υστέρων και από περιέργεια και ανακάλυψα ότι και ο δικός μου εκδότης έχει φροντίσει να είμαι στην ουσία ’’χορηγός’’ της έκδοσης. Όχι, δηλαδή, ότι θα φτάσει ποτέ το βιβλίο μου σ’ αυτά τα επίπεδα πωλήσεων και ούτε μ’ ενδιαφέρει όπως, ήδη, σου εξήγησα. Αισθάνομαι απέχθεια, ήδη, για το χώρο των βιβλίων και των συγγραφέων. Η σχέση μου με τη γραφή δεν είναι καιροσκοπική ή κερδοσκοπική αλλά δεν περίμενα και τέτοια αδιαφορία. Μη μου απαντήσεις και εσύ ότι έτσι είναι τα πράγματα γιατί θα με απογοητεύσεις. Πιστεύω ότι πολλοί σαν και μένα βλέπουν το μπλογκ σου ως μια όαση και μια διέξοδο για να προβληθούν οι δουλειές τους μακριά από διαπλοκές, συμφέροντα, συμφωνίες ή δεν ξέρω τι άλλο ακριβώς συμβαίνει στο παρασκήνιο. Πες μου, δεν είναι ανάγκη να το κάνεις μέσω του μπλογκ, σε ποιόν κριτικό πιστεύεις ότι πρέπει να μιλήσω και τι θα έκανες εσύ στη θέση μου; Υπάρχει εκδοτικός οίκος που μπορώ να εμπιστευτώ όχι για να εκδώσει κάποια μέρα το δεύτερο βιβλίο μου αλλά για να μου φερθεί, έστω, έντιμα;’’