Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Wednesday, September 13, 2006

 

Ενα βιβλίο ωρολογιακή βόμβα

Πρόκειται για μια δουλειά που δεν περίμενα ποτέ ότι θα εκδοθεί. Το ίδιο ακριβώς πίστευε για χρόνια και ο δημιουργός της. Κι’ όμως, το βιβλίο του Θεσσαλονικιού δημοσιογράφου Θανάση Τριαρίδη ’’Τα μελένια λεμόνια’’ θα βρεθούν μέσα στους προσεχείς μήνες στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Την ευθύνη, αληθινή ευθύνη, της έκδοσης ανέλαβε ο εκδοτικός οίκος ’’Τυπωθήτω’’ του Γ. Δαρδανού, στον οποίο την επιμέλεια εκδόσεων έχει ο ίδιος ο Τριαρίδης. Ο συγγραφέας δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενος αλλά τα τελευταία χρόνια είχε ’’δημιουργική σιγή’’ ή καλύτερα ’’εκδοτική σιγή’’ με αφορμή τις διαδοχικές απορρίψεις των ’’Μελένιων λεμονιών’’ από τους εκδοτικούς οίκους. Ο Τριαρίδης, 36 ετών, σήμερα με σπουδές νομικής έγινε γνωστός ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των τσιγγάνων αλλά και με αφορμή τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2005 στην εφημερίδα Μακεδονία. Η διεύθυνση της εφημερίδας αρνήθηκε τότε να δημοσιεύσει κείμενο του με θέμα την κομμένη, παλιά, μακεδονική γλώσσα και την επαναφορά της στα σχολεία και δημιουργήθηκε ολόκληρος σάλος που οδήγησε, τελικά, στην αποχώρησή του από την εφημερίδα. Το ένατο βιβλίο του εκδόθηκε το 2003 από τον Πατάκη (τίτλος ’’Η μουγκή καμπάνα’’) αλλά έκτοτε υποχρεώθηκε μόνο σε ιντερνετική δράση αφού τόσο ο Πατάκης, όσο και οι Σύγχρονοι Ορίζοντες αλλά και μερικοί ακόμη εκδοτικοί οίκοι αρνήθηκαν να τυπώσουν ’’Τα μελένια λεμόνια’’.
Γιατί; Αντιγράφω τα όσα γράφει ο ίδιος ο Τριαρίδης (και είναι αρκούντως επεξηγηματικά) στον διαδικτυακό του χώρο για να γίνει αντιληπτό το γιατί το βιβλίο θα ξεσηκώσει σάλο ειδικά στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Αλλά και τις συζητήσεις που θα ξεκινήσουν στους λογοτεχνικούς κύκλους για τα όρια που μπορεί να φτάσει η τέχνη. Και αν θυμηθούμε την όχι και μακρινή υπόθεση της καταδίκης Αυστριακού δημιουργού κόμιξ επειδή τόλμησε να εικονογραφήσει τη ζωή του Χριστού τότε μάλλον ’’Τα Μελένια λεμόνια’’ (συνοδευτικός υπότιτλος ’’Η διαθήκη των γκαβλωμένων ανθρώπων’’) θα ξεσηκώσουν μια σειρά συζητήσεων και αντιδικιών. Μεταφέρω, λοιπόν, στο blog ένα μικρό κομμάτι από τα όσα γράφει στο εισαγωγικό σημείωμα της ηλεκτρονικής έκδοσης του βιβλίου ο ίδιος ο συγγραφέας:
’’Τον Σεπτέμβριο του 2004 τα Μελένια λεμόνια απορρίφθηκαν από τον εκδοτικό οίκο που μέχρι τότε εξέδιδε τα βιβλία μου. Μια πρόχειρη έρευνα του ελληνικού εκδοτικού τοπίου (του οποίου δεν μπορώ να πω ότι είμαι και ο καλύτερος γνώστης) και οι συζητήσεις με μερικούς φίλους (όχι περισσότερους από έξι) που είχαν διαβάσει το βιβλίο, με έκαναν να καταλάβω πως τα Μελένια λεμόνια δεν είχαν πιθανότητες να εκδοθούν από κανέναν εκδότη στην Ελλάδα για αρκετούς λόγους: Ο κυριότερος από αυτούς έμοιαζε να είναι η ερωτική (αλλιώς: πορνογραφική) γλώσσα και η ερωτική (: πορνογραφική) οπτική με την οποία αναπλάθονταν μύθοι που χρησιμοποιήθηκαν από τις θρησκείες στα «Ιερά Βιβλία» τους. Με δεδομένες τις πρόσφατες δικαστικές περιπέτειες άλλων βιβλίων, έμοιαζε αρκετά σαφές στο μυαλό μου πως ο εκδοτικός οίκος που θα εξέδιδε τα Μελένια λεμόνια, θα μάζευε –όπως χαρακτηριστικά υπογράμισε κι ένας φίλος- «μια καλαθούνα γεμάτη με μηνύσεις».

Ωστόσο ο φόβος της γεμάτης καλαθούνας δεν θα ήταν ο μοναδικός λόγος· ακόμη κι αν βρισκόταν ο εκδότης που δεν θα υπολόγιζε το ενδεχόμενο των μηνύσεων, θα υπήρχαν κι άλλες σημαντικές αιτίες για την μη έκδοση των Λεμονιών. Μερικές από αυτές είναι οι ακόλουθες (έτσι όπως προέκυψαν μέσα από τις συζητήσεις που προανέφερα): η ερμητική φόρμα, η ειδολογική αοριστία, η εμμονή μου σε μια συγκεκριμένη σελιδοποίηση σε συνδιασμό με τον ανοικονόμητο αριθμό σελίδων που προέκυπτε, η δυσοίωνη εμπορική μοίρα που προδιαγραφόταν και, εν τέλει, η μέτρια ή και κακή ποιότητα του κειμένου (αυτό το τελευταίο, όσοι γράφουμε, θέλουμε να το ξεχνούμε). Γρήγορα κατάλαβα πώς το να εναποθέσω την έκδοση στη συνήθη διαδικασία των φακέλων και των αποστολών προς τους εκδότες θα ήταν μια ματαιοπονία (κάτι τέτοιο θα είχε νόημα να γίνει μονάχα για την τιμή των όπλων – ή για λόγους περιέργειας).

Έτσι βρέθηκα μπροστά σε μια πρωτόγνωρη για μένα πραγματικότητα: έπρεπε να αυτολογοκριθώ, να μην δημοσιοποιήσω ένα βιβλίο μου (καλό ή κακό, που ωστόσο εγώ ένιωθα πως με εκφράζει), καθώς δεν έβρισκα δίοδο γι αυτήν την έκδοσή του. Αν όμως επέτρεπα να γίνει αυτό, θα ήταν σαν να παραδεχόμουν πως οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να εκφράζονται δημόσια μόνο εφόσον τους το επιτρέπει η αγορά. Επειδή δεν μπορώ να παραδεχτώ κάτι τέτοιο, αποφάσισα να εκδώσω μόνος μου το βιβλίο. Σε παλιότερους καιρούς θα έπρεπε να βρω τα χρήματα για να κάνω μια ιδίοις αναλώμασιν έκδοση. Στον καιρό του Internet, και ειδικά για έναν άνθρωπο που έχει δική του ιστοσελίδα όπως εγώ, αρκεί η ενασχόληση λίγων ωρών. Οι ώρες αυτές βρέθηκαν και το βιβλίο είναι στα χέρια σας, στην άκρη των δακτύλων σας που πατάνε το ποντίκι σας, στην οθόνη σας...’’.
Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου το διάβασα πριν μερικούς μήνες (στην ηλεκτρονική του έκδοση) όταν αναζητούσα στο διαδίκτυο τα site των συγγραφέων για να τα παρουσιάσω στο blog μου. Για όσους πάντως θέλουν να πάρουν μια πρώτη ιδέα για το βιβλίο που θα συζητηθεί περισσότερο από κάθε άλλο τους επόμενους μήνες η διεύθυνση που μπορεί να ανατρέξει είναι www.triaridis.gr/melenialemonia/book/

+ Στους πολλούς που μου έγραψαν mail αυτό το τριήμερο απάντησα...Με τους υπόλοιπους ανώνυμους και ’’ανώνυμους’’ παύω να ασχολούμαι και το ίδιο θα πρότεινα να κάνουν και εκείνοι. Ούτως ή άλλως, τα ανώνυμα σχόλια παύουν να υφίστανται για το συγκεκριμένο blog και επειδή οι πολλές φωνές (λογικής) έχουν δίκαιο δεν θα είμαι τόσο διαλλακτικός με σχόλια που υποβιβάζουν το επίπεδο της παρέας μας. Οι εξηγήσεις δόθηκαν άπαξ και δια παντός και δεν θα επαναληφθούν. Οποιος ήθελε να καταλάβει κατάλαβε, όποιος δεν καταλαβαίνει ας επιστρέψει στη γυάλα του μικρόκοσμου του ή στο μαντρί με τα υπόλοιπα λυκόσκυλα.
Comments:
Κι ότι θα έγραφα κι εγώ σήμερα γι' αυτόν. Aν και, με άλλη αφορμή.

Μ' αρέσει η ιστοσελίδα του. Χαίρομαι που επιτέλους θα εκδoθούν τα μελένια λεμόνια του.
 
Συγχαρητήρια Αναγνώστη. Μπράβο και πάλι Μπράβο.
Να κοιτάς μπροστά ! ποτέ πίσω.
Άσε τους ανώνυμους, δεν αξίζει να χάνεις ούτε λεπτό με δαύτους. Έχουν πολύ δουλειά να κάνουν, όσοι αγαπάνε το βιβλίο και την γνώση.
Το ποδόσφαιρο είναι για όλους τους ανώνυμους - επώνυμους.
Το Βιβλίο θα το εκτυπώσω αύριο πρωί!
Αν μου επιτρέπεις, μία διευκρίνιση αν εννοείς τον Haderer ( η Ζωή του Ιησού), είναι Αυστριακός Σκιτσογράφος.
σε φιλώ
 
@το θείο τραγί
Το σίγουρο είναι ότι θα ξεσηκωθεί τεράστιος σάλος, ειδικά αν ο κλήρος που συνήθως δεν έχει σπουδαία αντανακλαστικά αντιληφθεί τι είναι το βιβλίο.
 
@agne-ta
Παρότι παρακολουθώ τη σκηνή των κόμικς, ειδικά την ευρωπαϊκή δεν θυμόμουν ούτε το όνομα, ούτε ότι ήταν Αυστριακός. Για τον ίδιο μιλάμε, χαίρομαι που είσαι ενημερωμένη και με διόρθωσες.
 
Ο Δαρδανός, που παραμένει ΚΝίτης πάντοτε, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα σε «διαγράψει» αν μάθει ότι τον είπες Δάρδανο, αγαπητέ reader's diggest. Κατά τα λοιπά, ευτυχής για την απόφασή σου να συνεχίσεις.
 
@εαρινή συμφωνία
Αγαπητή μου σύμφωνα με το νόμο δεν μπορείς να καταδικαστείς δύο φορές για το ίδιο ’’έγκλημα’’. Αρα δεν κινδυνεύω με διαγραφή...
 
Περί μεγάλου Σάλου:
Στην πρώτη έκδοση ενός Μεγάλου Έργου της δυτικής διανόησης ο συγγραφέας προετοιμάζει τους αναγνώστες του ως εξής:
«Κάθε επιστημονική κριτική θα μου είναι ευπρόσδεκτη. Απέναντι των προκαταλήψεων της λεγόμενης κοινής γνώμης, θα απαντήσω με την ρήση του μεγάλου Φλωρεντίνου: Segui il tuo corso, e lascia dir le genti!»
(από την θεία κωμωδία του Δάντη, εσύ τράβα τον δρόμο σου και άσε τον κόσμο να λέει).
 
Ελπίζω το βιβλίο του Τριαρίδη να σκίσει. Θα είναι "γκάβλα, γκάβλα, γκάβλα"! Συγχαρητήρια που έγραψες γι' αυτό. Θα ακολουθήσουν πολλοί.

(Αν μου επιτρέπεις, μην χάνεις τον χρόνο σου με τα σχόλια - ούτε με το δικό μου. Τα κείμενα είναι η ουσία. Το blog σου έχει παρελθόν, παρόν και κυρίως μέλλον - σ' αυτά δεν πέφτω ποτέ έξω. Ο ενικός είναι ευγενείας.)
 
Μια διορθωση. Το βιβλιο-κομικς με θεμα τη ζωη του Ιησου που ειχε εκδοσει το Οξυ οντως ειχε αποσυρθει απο τα βιβλιοπωλεια μετα απο αντιδρασεις των γνωστων-αγνωστων συντηρητικων κυκλων αλλα στη δικη που εγινε τελικα ο συγγραφεας και οι εκδοσεις αθωωθηκαν και ετσι το βιβλιο κυκλοφορει κανονικα.
 
Ξεκίνησα απο περιεργεια πριν λίγο να το διαβάζω.Τραβάει όντως την προσοχή,αλλά εκείνη η λέξη "γκάβλα" και "γκαβλωμένος" πως ακούγεται έτσι! Aυτό το "γ" τι χρειαζοταν μπροστά; Χαλάει όλη την άισθηση.
 
Να γράφεις για να σοκάρεις, έχει κάποιο νόημα. Να σοκάρεις αυτούς που σοκάρονται από σεμνοτυφία ή από θρησκομανία, έχει νόημα. Να σοκάρεις αυτούς που κοιμούνται τον ύπνο του ευχαριστημένου, έχει νόημα. Να σοκάρεις αυτούς που έχουν υποκαταστήσει την φυσική ηδονή με αυτοκινητάρες και ξανθάρες και -----όλα τα εις άρες, έχει νόημα. Να σοκάρεις τους παπάδες ΟΛΟΥ του κόσμου έχει νόημα.
Μπορείς να πεις, ότι η χριστιανική θρησκεία είναι η συνέχεια του αρχαίου παγανισμού με απλά λόγια, μπορείς να το πεις στέλνοντας της Μαρία να κάνει έρωτα μέχρι θανάτου με ένα τράγο, ο οποίος μετά πεθαίνει, όπως ο ίδιος παγανισμός. Αλλά να σοκάρεις για να σοκάρεις δεν έχει νόημα.
Εξ΄ άλλου πιστεύω, ότι το στιλ γραφής, εάν ήθελε, λέω εάν ήθελε να σοκάρει το κατεστημένο, στην πραγματικότητα κουβάλησε νερό στο μήλο της αντίδρασης που θα λέγαμε στη δεκαετία του 60 και 70. Μετά δεν λέμε. Ακούμε μόνο.
Σίγουρα ο Θ. Τριαρίδης έχει ταλέντο. Και η Γέλινεκ μας κατακεραύνωσε με την «Λαγνεία» της. Αλλά ποιος τολμάει να την πει χυδαία;
Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου: Δεν με σόκαρε, απλά με στόκαρε. Γιατί βρε παιδί μου τέτοια θάλασσα από σπέρμα και από αίμα;;;; Θα μου πεις, ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ έχει η ανθρώπινη κοινωνία μας να επιδείξει ανά τους αιώνες της ιστορίας της: Σπέρμα (φτηνό σεξ και βιασμούς) και αίμα, με διαλύματα εκπληκτικής προσφοράς σε ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ. Αλλά γι αυτά τα Αριστουργήματα της Τέχνης και μερικών Ανθρώπων ζούμε. Αυτά περιμένουμε να δούμε μέσα στο κόσμο του βιβλίου. Από αυτή η διαφορετικότητα περιμένουμε να ξεπηδήσει εκείνη η δύναμη που θα σαρώσει το παρόν και θα μας φέρει το τέλος αυτής της Ιστορίας και το ξεκίνημα μιας άλλης Ιστορίας. Μια άλλης Ιστορίας με μελένια λεμόνια, που θα κόβουμε από κάθε δένδρο και όχι μόνο από το δένδρο του Θ.Τ.
Make love not war, Άλλοι το είπαν με λουλούδια, ο Θ.Τ. αλλιώς
Ο.Κ. Λοιπόν! Make love not war, πες το όμως και στο Μπούς και τον Μπλέρ.
Όπως και να έχει, το βιβλίο δεν είναι για πέταμα.
 
@πιτσιρίκος
Ασεβής όντως...Διαβάζεις Τριαρίδη, κυκλοφορείς έξω αργά τα βράδια, πιθανώς καπνίζεις, γράφεις μπλογκ, απαγορεύεις τα σχόλια, έχεις γίνει ο ’’πατριάρχης’’ των Ελλήνων μπλόγκερ και πας και στο Μέγαρο!
Καλή επιτυχία στο μυθιστόρημα σου, αν συνεχίζεις να το γράφεις...Ο ενικός είναι της συμπάθειας επειδή πήγες και έμπλεξες με τους ’’λύκους’’ (βιβλιοπώλες, κριτικούς κλπ., κλπ.)
 
@maningold
Χαίρομαι που η απαγόρευση των σχολίων πρόσθεσε στην παρέα ένα νέο μπλόγκερ (είδα ότι είσαστε καινούργιος ή καινούργια στο κουρμπέτι).
Δεν πρόκειται να καταφύγω σε διδακτικές μεθόδους απλά μια παρατήρηση σε ένα άνθρωπο που δηλώνει και είναι πιθανώς μορφωμένος. Γιατί καταφεύγετε σε τόσο κοινότυπες εκφράσεις όπως η μαλακεία και οι πούτσες μπλε τη στιγμή που οι ίδιες φράσεις θα δημιουργούσαν ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση αν γράφατε π.χ. αυνανισμοί και πέη μπλου (πέη blue)...Εχω άδικο;
 
@reggina
Αγαπητή μου φαίνεται ότι ανήκετε στην μειονότητα των ελλήνων που γενήθηκαν, μεγάλωσαν και ζουν στην Αθήνα. Με άλλα λόγια μια ’’χαμουτζού’’ (δεν είναι βρισιά αυτό..) ή ’’παλιοελλαδίτισσα’’. Στην Αθήνα (με όλο το σεβασμό που έχω σε πρόσωπα που δεν γνωρίζω) είναι κάβλα, στη Θεσσαλονίκη όπου είναι το ορμητήριο του κ.Τριαρίδη είναι ’’γκάβλα’’...Εξ΄ου και τα παράγωγα....
 
@ange-ta
Νομίζω ότι το βασικό και καίριο ερώτημα που θα προκύψει σε καθαρά φιλολογικό επίπεδο από την ανάγνωση αυτού του βίβλίου είναι αν και που φτάνουν τα όρια της τέχνης. Στη Λαγνεία η Γιέλινεκ δεν επιχείρησε να σοκάρει αλλά να κάνει ένα παραλληλισμό της σεξουαλικής ’’καταπίεσης’’ με τις ταξικές διαφορές. Ο άντρας-αφέντης-εργοστασιάρχης, το σκεύος ηδονής γυναίκας, οι εργάτες κλπ.
Δεν φλέρταρε με την πορονογραφία παρά τις σχετικά σκληρές περιγραφές της. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική ιστορία αφού είναι εύκολο για κάποιον να θίγει κοινωνικές ή πολιτικές δομές αλλά πολύ επικίνδυνο αυτό που κάνει ο Τριαρίδης να τα βάζει με τις θρησκείες και τα ιερά βιβλία. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι οι αγαπητοί έγκριτοι κριτικοί μας θα καταφύγουν στην αγαπημένη τους μέθοδο του στρουθακαμηλισμού, θα αγνοήσουν το βιβλίο και θα αποφύγουν τα....στραβοπατήματα! Αν το πάρουν είδηση οι κληρικοί το θέμα θα πέράσει σε άλλες αρμοδιότητες και άλλες σελίδες των εφημερίδων. Εγινα κατανοητός νομίζω...
 
@mcfly
Μου έστειλαν σε μέιλ μια επισήμανση. Φίλος που ερευνάει τις γραφές μου επεσήμανε ότι το σωστό είναι όντως Βηθανία (όπως το γράφει ο Θ. Τριαρίδης δηλαδή) και υπάρχει στο ΚατάΙωάννη Ευαγγέλιο (12,1).
Επίσης χωρίς αυτό να σε αφορά αλλά επειδή με διόρθωσαν με άλλη επιστολή ο Θ. Τριαρίδης στο ’’Τυπωθήτω’’ είναι υπεύθυνος μιας σειράς με τίτλο ’’Αντιρρήσεις’’ (σειρά πολιτικής παρέμβασης) ενώ διευθυντής στη σειρά ελληνικής λογοτεχνίας του εκδοτικού οίκου είναι ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης. Αυτά για το...τυπικό της υπόθεσης.
 
Δεν θα γράψω κάτι μεγαλόστομο, αλλά μετά από μια ανάγνωση σκέφτομαι ποιός αποθανών μεγάλος μας συγγραφέας θα μπορούσε να το έχει γράψεισ τις μέρες μας
 
εκείνη η λέξη "γκάβλα" και "γκαβλωμένος" πως ακούγεται έτσι! Aυτό το "γ" τι χρειαζοταν μπροστά; Χαλάει όλη την άισθηση.

Οπωσδήποτε "γκ"! Γεμίζει το στόμα, δίνει στη λέξη μια αίσθηση επική. Αλλά την προτιμώ με "υ" αντί για "β", γκαύλα, για να εμφανίζεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.
 
@thrass, από ό,τι θυμάμαι ότι έτσι προφέρεται στη θεσσαλονίκη
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?