Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Thursday, September 07, 2006

 

Αλκοόλ, ποίηση και αυτογνωσία

Φαντάζομαι ότι όταν ένας συγγραφέας διατηρεί παράλληλα και τον τίτλο του κριτικού βιβλίου περιμένει μια μάλλον καλή ή ευνοϊκή αντιμετώπιση από τους ’’ομοίους’’ του. Αν πίστευα τις μικρές διακριτικές αναφορές στον τύπο, τον τίτλο (’’Αν μ’ αγαπάς μη μ’ αγαπάς’’) και το αναγεννησιακό-μπαρόκ εξώφυλλο (αδικεί κατάφωρα το περιεχόμενο) μάλλον δεν θα έβρισκα σοβαρό λόγο να διαβάσω το 21ο βιβλίο της Ελένης Γκίκα. Η ’’ροζ’’ λογοτεχνία δεν είναι το φόρτε μου. Φυσικά, το βιβλίο δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη ροζ ή τη λεγόμενη ’’γυναικεία λογοτεχνία’’ και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι διαβάζεται με μεγάλη άνεση από άντρα αναγνώστη που ενίοτε χαρακτηρίζει τον εαυτό του ’’απαιτητικό’’.
Ένα ταξίδι, εσωτερικό και εξωτερικό, μια υπαρξιακή αναζήτηση και μια βουτιά σε εμπειρίες και βιώματα είναι το συγκεκριμένο βιβλίο που πέραν όλων των υπολοίπων και χωρίς αυτό να αλλάζει ή να αλλοιώνει τη συνολική πλοκή του βρίθει ποιητικών αναφορών. Αν βέβαια κάποιος το δει κοντόφθαλμα και χωρίς διάθεση να εμβαθύνει ή απλά το ξεφυλλίσει τότε θα μείνει στα απολύτως βασικά και απαραίτητα. Τον έρωτα που γεννιέται μέσα σε ένα πλοίο, την ώρα της προκαθορισμένης φυγής αρχίζει ένα άλλο διαφορετικό ταξίδι χωρίς ευτυχώς την ανάγκη του ωραιοποιημένου τέλους που θα καταβαράθρωνε το μυθιστόρημα σε ’’ροζ δημιούργημα’’. Κάθε άλλο.
Μπορεί να είμαι αναγνώστης που του αρέσουν οι θορυβώδεις ανατροπές και όχι τα βιβλία που ακολουθούν μια περίπου προβλέψιμη ροή αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση και ανατροπές υπάρχουν. Υποδόριες και δυσκολοδιάκριτες, εσωτερικές και πολύ προσωπικές. Η σχεδόν ποιητική γραφή προσθέτει ’’συν’’ στη ροή του έργου και παράλληλα φέρνει σε πρώτο πλάνο τους πρωταγωνιστές και όχι την αφηγήτρια, που κατορθώνει να περάσει μάλλον απαρατήρητη. Η Γκίκα κατορθώνει μέσα από την ηρωίδα της (επιμελήτρια εκδόσεων) να κάνει μια απίστευτα μεγάλη βουτιά στον πεζό λόγο και στην ποίηση, φτάνοντας ως και τον…Φρόιντ! Πρεβέρ, Σίλιβα Πλαθ σε περίοπτη θέση…Ρόδος και Μαρόκο…Οικογενειακά φαντάσματα, αυτοκτονίες, αλκοολισμός, αδιέξοδα, όλα μοιάζουν αρμονικά δεμένα και ταιριασμένα. Η πολυγραφότατη πεζογράφος και ποιήτρια ξεκινάει μια τριλογία με αυτό το έργο της (το δεύτερο μέρος θα λέγεται Υγρός χρόνος) που είναι το όγδοο μυθιστόρημα της. Σε σχέση με το μοναδικό άλλο έργο της που έχω διαβάσει παλαιότερα (’’Χαίρε παραμύθι μου’’) μοιάζει ωριμότερη, πιο σίγουρη, κατασταλαγμένη και με διάθεση να πειραματιστεί σε λιγότερο γνωστά ή φιλόξενα συγγραφικά μονοπάτια. Επαναλαμβάνω ότι είναι μια δουλειά που ο αναγνώστης δεν λαχταράει να γυρίσει σελίδα αγωνιώντας για το επόμενο συγγραφικό ’’εύρημα’’ αλλά κατορθώνει να κρατήσει ατόφιο ένα σπάνιο αναγνωστικό αίσθημα: Τη χαρά της ίδιας της ανάγνωσης. Προσπεράστε το…παρελκυστικό εξώφυλλο και απλά διαβάστε το…
Comments:
This comment has been removed by a blog administrator.
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
@librofilo
Αγαπητέ μου χωρίς διάθεση ανταλλαγής κομπλιμέντων τυγχάνω αναγνώστης σου, οπότε είναι περίπου αμοιβαία τα αισθήματα. Και επειδή προσωπικά δεν δέχομαι αντίτυπα βιβλίων ορισμένους ενδιαφερόμενους συγγραφείς τους έχω παραπέμψει σε σένα!
Θα σε παρακαλούσα επειδή δεν έχεις παρακολουθήσει τα δρώμενα στο μπλογκ μου τους πρώτους μήνες της λειτουργίας του να μην...ξύνεις πληγές. Σε παραπέμπω για να καταλάβεις στα αρχεία του μπλογκ και στα όσα έγραψα στις 20 Απριλίου, θα τα βρεις εύκολα. Δυστυχώς, με την ίδια πάνω κάτω σκέψη (όπως η δική σου) είχα καταλήξει νωρίτερα τον Ιανουάριο σε κάποια εντελώς αυθαίρετα σχόλια τα οποία τελικά υποχρεώθηκα (μετά δημόσιας συγνώμης) να αποσύρω! Και είναι το μοναδικό ποστ που έχω αποσύρει από τον Δεκέμβριο που ξεκίνησε το μπλογκ μου. Αυτό μάλλον σου λέει κάτι, για τις ενοχές που απέκτησα από τα μέιλ που μου έστειλαν τρίτοι. Επειδή δεν ξέρω αν μου επιτρέπεται να γράψω δημόσια κάποια πράγματα (και μάλλον δεν μου επιτρέπεται) απλά να σου επισημάνω ότι προτιμώ τους κριτικούς (και δεν είναι λίγοι) που εμπλέκονται (και όχι διαπλέκονται) ανοιχτά και ξεκάθαρα με εκδοτικούς οίκους από εκείνους που διαπλέκονται (και όχι εμπλέκονται) χωρίς εμφανείς και διαφανείς σχέσεις. Αυτά χωρίς διάθεση υπεράσπισης οποιουδήποτε αλλά επειδή πλέον μετά από 10 μήνες μπλόκινγκ διαθέτω τις μίνιμουμ γνώσεις της ''αγοράς'' του βιβλίου, τις οποίες δεν είχα τον περασμένο Ιανουάριο, για παράδειγμα. Αν πάντως δεν σε κάλυψα στείλε μου ένα μέιλ με τις...απορίες σου και ίσως με την απάντηση μου καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ...
 
Κώστας Καναβούρης εννοείτε reader;
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
απλά να σου επισημάνω: λάθος
σωστό: απλώς να σου επισημάνω

απλά διαβάστε το: λάθος
σωστό: απλώς διαβάστε το

σωστό: ντύνομαι απλά, ζω απλά

(ναι ακόμα και σήμερα με τη δημοτική)

φιλικότατα
 
@μαμαλούκας
Ευχαριστώ για το ’’απλό’’ αλλά απόλυτα κατανοητό μάθημα.
 
Παρακαλώ
θέλω να ξέρεις ότι το έγραψα καλοπροαίρετα αλλά σίγουρα σε λάθος timing! (για σένα)
 
Έχω διαβάσει τρεία βιβλία της Έλένης Γκίκα. Το "Αν μ΄αγαπάς μη μ΄αγαπάς", το "Αίνιγμα του άλλου" και παλιότερα το "Αναζητώντας την Μαρία", που δεν το θυμόμουν. Σε όλα της τα βιβλία βρήκα δικές μου αλήθειες και των άλλων. Μου έκανε εντύπωση η ποιητική γραφή της, οι γνώσεις της, (είναι πολύ διαβασμένη) και το ταλέντο της να μπαίνει στο πετσί του κάθε ρόλου, με μεγάλη ευαισθησία, σαν να το ζει η ίδια. Μένω σε προτάσεις της που έχουν απλά λόγια, μα είναι πολύ φιλοσοφημένες κι όλο νόημα. Αυτή η γυναίκα έχει μεγάλο ταλέντο και θα έπρεπε να διδάσκει, πως γίνεται κάποιος συγγραφέας. Θα βοηθούσε πολύ.
Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις ρίντερ και επαυξάνω! Δικαίως κατέχει αυτές τις θέσεις, γιατί το αξίζει.Και όχι μόνο αυτές. Αξίζει κι άλλες!
 
Το σημαντικό δεν είναι αν κάποιος (ή κάποια) έχει κοινές επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις ή πολλές ιδιότητες στο ίδιο αντικείμενο αλλά το πώς τις διαχειρίζεται. Εκεί είναι η ουσία γιατί ο κατάλογος αυτών που έχουν διπλές και τριπλές ιδιότητες στον ευρύτερο χώρο του βιβλίου (όπως και σε άλλους χώρους) είναι τεράστιος και ο καθ’ ένας θα πρέπει να κρίνεται όχι για την πολλαπλή του ιδιότητα αλλά για την αντικειμενικότητά του και τον τρόπο που ασκεί κάθε μία χωριστά και σε τι βαθμό η μία επηρεάζει την άλλη
(γιατί σε ένα βαθμό είναι φυσικό και λογικό να υπάρχει επιρροή)
Το ίδιο βέβαια ισχύει και σε άλλους χώρους (πχ γιατροί, εκπαιδευτικοί, στελέχη διοίκησης, διαφημιστές, δικηγόροι κλπ).

Λόγω έλλειψης χρόνου συνοπτικά αναφέρω μερικές λεπτομέρειες σχετικά με όσα προηγούμενα (λανθασμένα) αναφέρθηκαν :
1) Είναι άλλο πρόσωπο η συγγραφέας και δημοσιογράφος Ελένη Γκίκα και άλλο η υποψήφια Ελένη Γκίκα (μια αναζήτηση στο google θα λύσει τις όποιες απορίες)
2) Σε κείμενο δημοσιευμένο σε λογοτεχνικό περιοδικό του διαδικτύου που το υπογράφει η συγγραφέας – δημοσιογράφος Ελένη Γκίκα αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πολλές ευχαριστίες […] στην οικογένειά μου, την «Αγκυρα» που της ανήκω ολοσχερώς κι αμετακλήτως εκδοτικά και συναισθηματικά.
Πολλές και θερμές ευχαριστίες στην αδελφική μου φίλη Αναστασία Παπαδημητρίου…»

Κατά τη γνώμη μου το ότι ένα άτομο δεν κρύβει τις επαγγελματικές και τις ανθρώπινες - φιλικές του σχέσεις είναι υγιές φαινόμενο σε μια εποχή που τα περισσότερα γίνονται εν κρυπτώ και … «κάτω από το τραπέζι».
 
@atrapos
Είναι πράγματα που δεν ήξερα και δεν μπορούσα να φανταστώ πριν από μερικούς μήνες. Χαίρομαι που κάποιος τα λέει και τα γράφει γιατί αν έδινα όλες αυτές τις εξηγήσεις θα έβλεπα πάλι κανένα σχόλιο περί διαπλοκής ή τα ακόμη χειρότερα.
 
@mamaloukas
Φυσικά και δεν σε παρεξήγησα. Εχω ακόμη τη διαύγεια να καταλάβω τι γράφεται και με ποιά πρόθεση.
 
Σωστόν, στην Αγκυρα είναι δευθύντρια της ελληνικής σειράς.

Αλλο ο Καβανόζης (πεζογράφος) κι άλλο ο Καναβούρης (τηλεπερσόνα).

Βιβλιόφιλε, και που να ξερες. Εδώ επιμελητές/διευθυντές ελληνικής σειράς μεγάλου, πάρα πολύ μεγάλου οίκου και γράφει κριτικές πεζογραφίας σε έντυπο κριτικές των βιβλίων συγγραφέων που ο ίδιος επιμελήθηκε. (πάω να κάνω εμετό)]

Για τη Γκίκα έχω ακούσει οτι βοηθάει πολύ (δεν ξέρω τι λέει ως λογοτέχνης, αλλά το προηγούμενο την τιμά ιδιαιτέρως).
Γειά σου Μαμαλούκα φιλόλογε! Στο Ναύπλιο θα σε κεράσω Ντάκιρι. Ορκίζομαι.
 
Μ' αρέσει πολύ το Ναύπλιο, προτιμώ το ουίσκι και μ' αρέσουν επίσης τα σωστά ελληνικά. Δέχομαι την πρότασή σας λοιπόν αγαπητέ ανώνυμε...
 
ουπς! την πρόσκλησή σας ήθελα να πω
 
Πόιά ανώνυμη και πράσινα άλογα. Για να σε βάλω σε υποψίες, την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε, ή καθόμασταν στη μπάρα του Μόμυ στο πάρτυ του Ιντεξ, παρέα με λοιπούς εκλεκτούς γνωστούς ή στο μπαρ δίπλα στο Φίλιον στην παρουσίαση του Γκενεράλη (Μάιρα, Κώστας, Κώστας, Γαλάτεια, κλπ).
Αντε και ουϊσκι. Πάσο.
 
Πω πω τώρα με βάλατε σε σκέψεις και έρευνες. θα βάλω το ντετέκτιβ που κρύβω μέσα μου να ψάξει τα αρχεία του μυαλού μου...
δεν είναι πιο απλό να μου στείλετε ένα μέιλ;
 
όχι κύριε Μαμαλούκα, βαριέμαι να σας στείλω μαίηλ, θα τα πούμε μια και καλή στην επόμενη συνάντηση του Να Ενα Ξυνό Μήλο
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?