Ελληνική λογοτεχνία

Λυπάμαι που το γράφω έτσι ξερά μετά από 17 μήνες παρέας...
Σήμερα κατεβαίνει η αυλαία του συγκεκριμένου μπλογκ...
Σ’ όλα τα πράγματα πρέπει να μπαίνει η λέξη τέλος την κατάλληλη στιγμή και όχι σε λάθος χρόνο και στιγμές.
Ευχαριστώ όλους όσους πήραν μέρος στην πραγματικά καλή παρέα αυτούς τους 17-18 μήνες, ευχαριστώ όλους όσους με τον τρόπο τους συμμετείχαν στο να γίνει αυτό το μπλογκ μια ενεργή κοιτίδα προβληματισμού, διαφωνιών αλλά και γόνιμου διαλόγου για κάτι που όλοι αγαπάμε: τη λογοτεχνία.
Αφήνω όλα τα κείμενα και τα αρχεία ως έχουν γιατί θεωρώ ότι όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει και να βρει πολύτιμα στοιχεία για αυτούς τους 17-18 μήνες για κυκλοφορίες, βιβλία, κριτικές. Και φυσικά δεν σβήνω το ιστολόγιο για να μην έχουμε παράξενες ’’κλωνοποιήσεις’’. Αν ποτέ (γιατί όπως λέει και ο αγαπητός Τζέιμς Μποντ ’’ποτέ μην πεις ποτέ’’) βρω καλό λόγο και δικαιολογία (αυτά που δεν έχω για να συνεχίσω) θα επιστρέψω εδώ και μόνο εδώ.
Πιστεύω ότι τη μια και μοναδική υπόσχεση που έδωσα την τήρησα. Δεν έκανα καριέρα μέσα από το μπλογκ, δεν επεδίωξα και ούτε ήθελα κάτι άλλο πέραν αυτού που φαινόταν εδώ και φυσικά δεν είχα στην άκρη του μυαλού μου οποιοδήποτε αντάλλαγμα παρότι αρκετοί μικρονοϊκοί συνέχιζαν να το πιστεύουν και να το υποστηρίζουν. Δεν ήθελα και εννοείται ότι δεν θέλω τη θέση κανενός κριτικού, δεν πήρα ούτε μισό δωρεάν βιβλίο σ’ αυτούς τους 17-18 μήνες αλλά συνέχισα να αγοράζω όλα εκείνα που θα αγόραζα ούτως ή άλλως, δεν ήπια καφέ με συγγραφείς, εκδότες, κριτικούς, δεν εκμεταλλεύθηκα στο ελάχιστο το μπλογκ αν και το δηλώνω δημόσια ότι είχα τις ευκαιρίες και θα μπορούσα να το πράξω. Κέρδισα μόνο πέντε- δέκα καλούς φίλους (έστω και εξ’ αποστάσεως τους περισσότερους) αλλά πολύ το χάρηκα. Και κινδύνευσα να χάσω και μερικούς που είχα από την προ μπλογκ εποχή, όταν δεν είχε δημιουργηθεί η διαδικτυακή περσόνα του Reader αλλά ευτυχώς δεν τους έχασα. Δεν έστησα κανένα λογοτεχνικό ’’παραμάγαζο’’ και αυτό είναι κάτι που μπορούν να το βεβαιώσουν μόνο όσοι (ευτυχώς δεν ήταν λίγοι) επικοινώνησαν μαζί μου όλους αυτούς τους μήνες και δεν συντήρησα κανενός είδους λογοτεχνική ’’διαπλοκή’’. Στην ουσία και για λόγους που δεν ενδιαφέρουν κανένα άλλο πλην εμού βγαίνω ’’χαμένος’’ αλλά δεν μ΄ενοχλεί και δεν παραπονιέμαι για τους προσωπικούς μου λάθος χειρισμούς ή αποφάσεις.
Πιστεύω ότι όλοι εσείς θα φανείτε πιστοί σ΄ αυτό που για 17-18 μήνες λέγαμε: Κάθε χρόνο θα αγοράζουμε και θα διαβάζουμε ένα βιβλίο παραπάνω από τον προηγούμενο. Γιατί μόνο αυτό μετράει και αυτός πρέπει να είναι ο αληθινός στόχος. Και αυτό είναι το τελευταίο (αλλά και το μοναδικό) που αξίζει και ειλικρινά θέλω να μείνει ως ανάμνηση από τούτο το ιστολόγιο.
Υ.Γ.1 Ζητάω συγνώμη από τους συγγραφείς, κριτικούς και εκδότες που μου έχουν στείλει απαντήσεις στα ερωτηματολόγια μου. Θα φροντίσω μέσα στις επόμενες μέρες να αναρτηθούν όσα έχω στα χέρια μου ή όσα είχαμε συμφωνήσει να μου στείλουν χωρίς άλλη δική μου παρεμβολή για να μην πάει χαμένος ο κόπος τους.
Υ.Γ. 2 Ζητάω ειλικρινά συγνώμη από όποιον τυχόν και χωρίς να το γνωρίζω έθιξα σ’ αυτό το διάστημα με κάτι που έγραψα. Ημουν πρόθυμος πάντοτε να ανακαλέσω ή να ζητήσω συγνώμη και το έκανα όταν χρειάστηκε. Ορισμένοι με κατηγορούν ότι έπαιξα με τη δουλειά τους. Εχουν άγρια μεσάνυχτα και στρουθοκαμηλίζουν καλύπτοντας τη δική τους αδυναμία να προσαρμοστούν στις εξελίξεις. Θα το καταλάβουν αργότερα, δεν έχει νόημα πλέον να το συζητάω, δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι καιροί αλλάζουν γρήγορα γύρω μας και όποιος δεν προσαρμόζεται γρήγορα χάνει το τραίνο. Δεν έχω άλλο τρόπο πλέον να τους αποδείξω ότι είμαι ’’αθώος του αίματος’’.
Υ.Γ. 3 Ευχαριστώ γιατί όλη αυτή η προσπάθεια βρήκε ηθική (και μόνο) ανταμοιβή με τις 85.000 επισκέψεις ουσιαστικά από τον περασμένο Μάιο μέχρι σήμερα φέρνοντας το συγκεκριμένο μπλογκ μέσα στα 7-8 πρώτα από πλευράς επισκεψιμότητας μεταξύ των χιλιάδων (πλέον) που υπάρχουν στην πλατφόρμα της blogspot και σταθερά μέσα στα πρώτα 25-30 ελληνικά ιστολόγια.
Υ.Γ. 4 Χαίρομαι ιδιαίτερα που ότι καλό ή κακό ξεκίνησε σ’ αυτή τη διεύθυνση υπάρχουν δεκάδες αξιόλογα βιβλιοφιλικά μπλογκ να το συνεχίσουν, να το διευρύνουν και να το κάνουν ακόμη καλύτερα απ΄ότι το έκανα όλο αυτό το διάστημα. Το σίγουρο είναι ότι θα τους παρακολουθώ και θα τους διαβάζω όλους όταν μου επιτρέπει ο χρόνος μου.
Υ.Γ. 5 Λυπάμαι που κλείνω τα σχόλια (για πρώτη και...τελευταία φορά) αλλά δεν έχει νόημα να συζητήσουμε δημόσια οτιδήποτε. Την προηγούμενη φορά (τον Σεπτέμβριο του 2006) μου αλλάξατε μυαλά αυτή τη φορά ή απόφαση είναι οριστική και αμετάκλητη. Η διεύθυνση του μέιλ μου παραμένει ενεργή και ανοικτή, όποιος θέλει κάτι ας γράψει εκεί και όπως όλοι ξέρουν απαντάω όσο πιο γρήγορα μου επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου.
Υ.Γ. 6 Για να μην γίνουν λάθος συνδυασμοί επειδή η ανοησία και η καχυποψία πάνε χέρι χέρι και είναι θλιβερό προνόμιο αρκετών σ’ αυτό τον τόπο: Η απόσυρσή μου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΣΤ, τις αντιδράσεις και τις συζητήσεις που ξεκίνησαν οι 10 ερωτο-απαντήσεις με την κ.Κέζα. ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ!
Καλό καλοκαίρι και καλές αναγνώσεις σε όλους (μας)