Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, May 11, 2007

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 90

Με αρκετά θετικά μηνύματα αλλά και πολλά αρνητικά σχόλια από τους παρευρισκόμενους έγινε η εκδήλωση του ΣΕΒΑ για τα ιστολόγια και το ρόλο του ίντερνετ στα βιβλία χθες το βράδυ. Γενικά και αυτό δεν συντέλεσε στην απόλυτη επιτυχία της εκδήλωσης υπήρχε διάχυτο το κλίμα ’’εσείς και εμείς’’. Παρά το νηφάλιο συντονισμό της Ελένης Γκίκα και την πολύ προσεκτικά διατυπωμένη εισήγηση του Αλέξη Σταμάτη από τους υπόλοιπους ομιλητές πήγαζε έντονα η εντύπωση ότι ο στόχος των εισηγήσεων τους ήταν να καταδείξουν την υπεροχή τους απέναντι στους συγκεντρωμένους bloggers. Και να δώσουν μια κατεύθυνση στη συζήτηση όχι απαξίωσης των μπλογκ αλλά εστέτ και αφ’ υψηλού αντιμετώπισης τους. Δεν ξέρω αν έφταιγε ο δισταγμός και πιθανώς η αμοιβαία καχυποψία της πρώτης φοράς και της πρώτης ’’ζωντανής’’ επαφής και στην επόμενη (όταν και εφ’ όσον γίνει αυτή) συνάντηση τα πράγματα θα είναι πιο απλά. Πάντως, η αίσθηση που αποκόμισαν οι ουδέτεροι παρατηρητές ήταν ότι οι μεν καταναλώθηκαν σε μια στείρα απαρίθμηση λογοτεχνικών όρων και διανοουμενίστικων τρικ, οι δε οχυρώθηκαν πίσω από την εκπροσώπηση του ’’νέου’’ και των καινούργιων τάσεων που αποτελούν μια μορφή απάντησης στο λογοτεχνικό κατεστημένο. Κόσμος πάντως μαζεύτηκε και πολύς, θέματα έμειναν ’’ανοιχτά’’ και χωρίς να συζητηθούν αφού έπρεπε να κλείσουν έκθεση και περίπτερο και γενικά δεν υπήρξαν εντάσεις ή αντιπαραθέσεις που θα έβαζαν σε κίνδυνο το πνεύμα της βραδιάς και της πρωτοβουλίας. Κάποια στιγμή, κάπου στο μέλλον οι δύο κόσμοι θα πλησιάσουν και θα υπάρξει σημείο τομής αφού είμαι υποστηρικτής της αισιόδοξης θεωρίας ότι ούτε οι bloggers μπορούν να υποκαταστήσουν τους επαγγελματίες κριτικούς, ούτε οι επαγγελματίες κριτικοί μπορούν να προσεγγίζουν (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) την βιβλιοπαραγωγή με το free spirit των μπλογκς.
- Ορισμένοι πάντως ενασχολούμενοι με την κριτική βιβλίου ανοίγονται προς το διαδίκτυο. Στη σημερινή έκδοση του περιοδικού Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας η Κατερίνα Σχοινά εγκαινιάζει ουσιαστικά τη λειτουργία του μπλογκ της ’’ομάδας βιβλίου’’ της εφημερίδας. Θα το βρείτε στη διεύθυνση www.vivliothiki.wordpress.com. Σύντομα, θα προστεθεί στην αριστερή πλευρά του blog και ο σχετικός σύνδεσμος παραπομπής. Η κ. Σχοινά στο σχόλιο της εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν στη δημιουργία του blog. Μακάρι να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι του βιβλίου το παράδειγμα και να αντέξουν την άμεση και καθημερινή τριβή με το αναγνωστικό τους κοινό αφού στην αρχή εικάζω ότι δεν θα αισθανθούν άνετα και θα δυσφορήσουν μαθημένοι στο απυρόβλητο. Ελπίζω απ΄ αυτή την άμεση και διαδραστική επικοινωνία με το βιβλιοφιλικό κοινό των ιστολογίων να αντιληφθούν πως βλέπει τα πράγματα και η altera pars και αυτό να έχει αντίκτυπο και στις σελίδες της εφημερίδας τους και όχι μόνο στις διαδικτυακές αναζητήσεις τους που λογικά θα είναι πιο ’’ελεύθερες’’ και χωρίς προκαταλήψεις ή στεγανά.
- Στα περίπτερα και το τεύχος 474 του περιοδικού Διαβάζω με μεγάλο αφιέρωμα, λογικό είναι, στη γιορτή για τα βραβεία του περιοδικού. Περισσότερο πάντως θα συζητηθεί η συνέντευξη του Δημοσθένη Κούρτοβικ στον Κ.Κατσουλάρη με τον συγγραφέα-κριτικό των Νέων να εκφράζει ως συνήθως μια σειρά εικονοκλαστικών απόψεων για τα βιβλία, τους συγγραφείς, την κριτική. Δύσκολο να επικεντρωθεί κάποιος σε ένα, δύο ή τρία σημεία μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συνέντευξης. Καταθέτω δύο ενστάσεις. Την μόνιμη απαξίωση του Κούρτοβικ για την ποιότητα της ελληνικής λογοτεχνίας, κάτι που θεωρώ ας δογματική τοποθέτηση αφού δεν μπορεί να έχει αναγνωστική άποψη για το σύνολό της βιβλιοπαραγωγής και τον χαρακτηρισμό συγγραφέων που η δράση των βιβλίων τους επικεντρώνεται στο εξωτερικό ή αφορά ξενόφερτους χαρακτήρες ως παγκοσμιοποιημένους και όχι κοσμοπολίτες (η λέξη με τη μορφή του πολίτη του κόσμου και όχι του κοσμικού μπον βιβέρ). Αν κάποιος δεν διαφωνεί με τον Κούρτοβικ τότε πολύ απλά όσα διαβάζει δεν ανήκουν στον….Κούρτοβικ! Σ’ αυτή τη συνέντευξη πάντως ουσιαστικά συμφωνεί και με τους επικριτές του που του αποδίδουν μια ιδιότυπη καζουιστική στην ανάγνωση βιβλίων.
- Ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία στο blog για τα καλύτερα βιβλία του Φεβρουαρίου. Ένα από τα καλύτερα βιβλία των τελευταίων ετών ’’Η Λεγάμενη’’ της Ζέτας Κουντούρη (κάποια στιγμή θα γράψω για το μυθιστόρημα που κακώς και πολύ επιφανειακά κατατάχθηκε όταν εκδόθηκε στην αστυνομική λογοτεχνία) πήρε την πρώτη θέση με 52 ψήφους. Ακολούθησαν με 29 ψήφους το καθένα, το πολυβραβευμένο Μονοπάτι στη θάλασσα του Αντώνη Σουρούνη και το Τυφλό σύστημα του Βασίλη Πεσματζόγλου και με μια λιγότερη η Αμερικάνικη Φούγκα του Αλέξη Σταμάτη. Την πρώτη πεντάδα συμπλήρωσε με 23 ψήφους το Μανιφέστο του Γιώργου Σκούρτη. Ήδη, έχει αναρτηθεί ο νέος πίνακας με 51 βιβλία υποψήφια για τα καλύτερα του Μαρτίου. Με βάση, πλέον, τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό ψήφων γίνεται αντιληπτό ότι στο τέλος της χρονιάς θα υπάρχει με τις διαδοχικές ψηφοφορίες ένα σχετικά ασφαλές δείγμα των αναγνωστικών προτιμήσεων των επισκεπτών του blog. Και φυσικά το άθροισμα των ψηφοφοριών θα αναδείξει άτυπα (άνευ…βραβείου) και το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς για τους επισκέπτες του blog.
Comments:
Το σχόλιο σου δίνει μια αισιόδοξη προοπτική στη μάλον υποτονική συζήτηση που παρακολουθήσαμε εχθές το βράδυ. Οι ομιλίες του Σταμάτη και του Ξυδάκη ήταν σαφείς, αποφεύγοντας τις ακραίες τοποθετήσεις, και δείνοντας μια ‘εμπειρική’ - με την θετική έννοια του όρου – αίσθηση της κυκλοφορίας ιδεών στο σύμπαν των ιστολόγων. Διατηρώ δύο επιφυλάξεις ως προς τις παρουσιάσεις. Η πρώτη αφορά στην έντονη ενόχληση που εστιάζεται απλά και μόνο στην ανωνυμία αρκετών μπλόγκερς – η οποία προσφάτως αναφέρεται απαξιωτικά ως ‘κρυπτονυμία’ (ή ‘κρυπτωνυμία’: η συνείρηση των δύο όμικρων υποθέτω συνεπάγεται το δεύτερο).
Η δεύτερη ένσταση αφορά στην προσπάθεια εξομοίωσης της παιδικής (σύμφωνα με την ΤΔ), ή πρώιμης εφηβικής (για τον ΝΧΞ) παρουσίας της τεχνολογίας των bloggs στο διαδίκτυο, με την υποτιθέμενη παιδική – ή έστω – πρώιμα εφηβική ψυχοσύνθεση, αντίληψη, και έλλειψη σεβασμού προς την διασταυρωμένη είδηση που υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει τους ίδιους τους μπλόγκερς στην πλειοψηφία τους (σε αντίθεση πάντα με την πλειοψηφία των υποτιθέμενα άρτιων, συγγραφικά ώριμων, και θεραπευόντων την αντικειμενικότητα επώνυμων δημοσιογράφων.) Νομίζω ότι τέτοιου είδους γενικότητες δεν βοηθούν την ορθή κρίση για το πως λειτουργούν τα περισσότερα βιβλιοφιλικά ιστολόγια, και μπορεί να μειώνουν την βαρύτητα κάποιων άλλων, δικαιολογημένων ενστάσεων που μπορεί να υπάρχουν για την χρήση των μπλογκς.
 
Καλησπέρα αναγνώστη μου.
Πολύ με λύπησε η χτεσινή εκδήλωση.
Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι κάτι δεν έχουν καταλάβει. Μάλιστα, κάτι δεν έχουν καταλάβει και από την πληροφορία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.
Ενώ ανέφεραν τον Εκο, δεν φάνηκε να αναγνωρίζουν αυτά που ο ίδιος λέει για το διαδίκτυο, ότι δλδ σήμερα όποιος έχει υπολογιστή έχει μια βιβλιοθήκη, που πρίν μερικά χρόνια ούτε ο Ρότσιλδ δεν είχε
Όχι όλο το πάνελ των ομιλητών, όχι!! Μόνο οι δύο εξ αυτών, οι οποίοι δυστυχώς δώσανε και τον τόνο.
Οπως γράφω και στο μπλόγκ μου,
Έδωσαν μεγάλη σημασία, στο γεγονός, ότι δεν εμφανιζόμαστε με τα ονόματά μας, οπότε ο ένας εκ των δύο θεώρησε στιλάτο να μας ονομάσει περσόνες και όχι «φυσικά πρόσωπα»
Το τι γράφεται, δεν το σχολίασαν, εκτός από το ότι υπάρχουν πολλά σκουπίδια στο διαδίκτυο εν γένει!!!!!
Του μπήκα λιγάκι, γιατί αν του έμπαινα πολύ θα χάλαγα το πνεύμα.
Στην ερώτησή μου τι διαφέρουν οι συγγραφείς, μου είπε ότι αυτοί έχουν σωματείο!! Τώρα άντε να του εξηγήσεις, ότι και οι εταιρείες που είναι νομικά πρόσωπα έχουν σωματεία.
Άντε να πείς, ότι περσόν και πρόσωπο είναι το ίδιο. Άντε να εξηγήσεις, ότι «φυσικό πρόσωπο», χρησιμοποιείται σε αντιπαράθεση με το «νομικό πρόσωπο».
Με εντυπωσίασε δε το γεγονός, ότι και οι πέντε του πάνελ, ενώ είναι άτομα που χρησιμοποιούν το λόγο επαγγελματικά, διάβαζαν κείμενο που είχαν γράψει, οπότε δεν υπήρχε αμεσότητα και τελικά, μάλλον έχασα το βράδυ μου.
Από το ακροατήριο ένας μίλησε και είπε, ότι υπάρχει ανελευθερία στο τύπο και στα μπλόγκ βρίσκεις καλύτερη πληροφόρηση.
Έμεινα με την αίσθηση, ότι η αξία της πληροφόρησης που παίρνεις από το διαδίκτυο είτε δεν την έχουν καταλάβει είτε την έκρυψαν.
Εάν στην συνάντηση ήταν και μη μπλόγκερ, θα έμεινα με την εντύπωση, ότι εμείς κρυβόμαστε για να μπορούμε να βρίζουμε!
Θετική ήταν η Ελένη η Γκίκα, η οποία είχε μια πολύ "τρυφερή" ματιά για τον χώρο.
Ο Σταμάτης ήταν αρκετά καλός, αλλά τεχνοκρατικός.
 
@kafeini
Τα περί ανωνυμίας ή κρυπτωνυμίας μας φέρνουν ένα χρόνο πίσω! Υποτίθεται ότι αυτά αφορούν το παρελθόν ειδικά από τη στιγμή που ένα μπλογκ δεν εμφανίζεται και χάνεται αλλά έχει σημαντική διάρκεια ζωής. 'Οταν θα πάψουν οι εφημερίδες να έχουν ανώνυμες ή ψευδώνυμες στήλες που ''με βάση τον νόμο βαρύνουν τον διευθυντή τους'' θα πάψουν και τα ανώνυμα, κρυπτώνυμα ή ψευδώνυμα μπλογκ. Δεν ενοχλεί, αγαπητέ, η ανωνυμία. Ενοχλεί η εικασία ότι κάποιος ως ανώνυμος μπορεί να...διαπλέκεται και να εμπλέκεται καλύτερα, να χειραγωγήσει την αγορά. Μικρή σημασία έχει για αυτούς όλους (και δεν αναφέρομαι κατ' ανάγκη στους ομιλητές της εκδήλωσης για να μην παρεξηγηθώ άδικα) ότι οι μπλόγκερ δεν έχουν το παραμικρό προσωπικό όφελος! Και ενοχλεί το στοιχείο της έκπληξης. Δεν μπορούν πια να μας εκπλήξουν, είναι προβλέψιμοι, ξέρουμε ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝ και ενίοτε τι θα γράψουν. Εγώ δεν ξέρω για ποιο βιβλίο θα γράψω την άλλη εβδομάδα γιατί πολύ απλά δεν ξέρω ποιο βιβλίο θα αγοράσω. Προτιμούν λοιπόν εντελώς απλοϊκά να ανάγουν τους μπλόγκερ σε τύπους με παρατεταμένη εφηβεία ή σε γραφικότητες και δεν αντιλαμβάνονται ότι τα κείμενα τους τα διαβάζουν λιγότεροι από όσοι διαβάζουν ένα μέσο βιβλιοφιλικό ιστολόγιο καθημερινά. Και ότι τα κείμενα τους συνήθως χρησιμεύουν ως συνοδευτικό περιτύλιγμα DVD ενίοτε και...τολμηρού περιεχομένου. Τα περιβόητα βιβλιοφιλιά ένθετα δεν υπήρχαν μέχρι πριν από δέκα χρόνια και δεν θα υπήρχαν αν δεν πλήρωναν διαφημίσεις οι εκδότες. Και ως γνωστό αυτός που πληρώνει ζητάει και ανταποδοτικά οφέλη, τη λεγόμενη ''γκρίζα διαφήμιση'', τυπικές αρχές μάρκετινγκ. Μην το ξεχνάμε. Δεν απαξιώνω τη δουλειά που κάνουν, γράφω την ενοχλητική (γι' αυτούς) πραγματικότητα και επιμένω να εκφράζω τη μετριοπαθή άποψη ότι οι δύο κόσμοι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά. Σε τελική ανάλυση τα βιβλιοφιλικά μπλογκ βοηθάνε να αυξηθεί το ενδιαφέρον του κόσμου, βελτιώνουν δηλαδή τις συνθήκες της αγοράς. Είμαι παθών από την άναρχη δημοκρατία του ιστολογικού χώρου αλλά είναι στο χέρι του καθενός μας να διατηρήσει το χώρο του ''καθαρό'' και να τον υπερασπίσει. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα αγαπητέ μου. Δεν είναι το ζητούμενο η επωνυμία, αυτό είναι πρόσχημα. Το ζητούμενο είναι ότι ξαφνικά άλλαξαν οι επικοινωνιακές συντεταγμένες και όπως κάθε κατεστημένο έτσι και το συγκεκριμένο είναι ελαφρά... αλλεργικό στις επαναστάσεις, αυτές τις μικρές, ελάχιστα ηχηρές καθημερινές επαναστάσεις. Αν προσθέσεις ότι ορισμένοι διατηρούν από φυσικού τους μια αφ' υψηλού εστέτ αντιμετώπιση σε οτιδήποτε δεν αγγίζει τα δικά τους στάνταρ διανόησης τότε έχεις μάλλον όλες τις απαντήσεις.
 
@ange-ta
Ευτυχώς, το έμφυτο μαχητικό σου πνεύμα καταλάγιασε γιατί αλλιώς η εκδήλωση θα συζητιόταν για άλλους λόγους. Συμφωνώ ότι η ουσία των πραγμάτων είναι το τι γράφεται και όχι ποιος το γράφει και ισχύουν όσα απάντησα λίγο πιο πάνω σαν μια γενική τοποθέτηση. Και θα επιμένω ότι τα μπλογκ δεν τρώνε το...ψωμί κανενός δημοσιογράφου, όσο τουλάχιστον και για όσο τουλάχιστον, οι μπλόγκερ δεν έχουν άμεση και πρωτογενή πρόσβαση στα γεγονότα αλλά χρειάζονται ενημέρωση από τα παραδοσιακής μορφής Μ.Μ.Ε. Τα βιβλιοφιλικά ιστολόγια έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα γιατί ο καθένας μπορεί να αγοράσει ένα βιβλίο και δεν είναι βασική προϋπόθεση να είναι δημοσιογράφος για να περιμένει να του το στείλει ''τιμής ένεκεν'' ο εκδοτικός οίκος. Η κ.Γκίκα είναι από τα πλέον ''δεκτικά'' άτομα στο χώρο των κριτικών βιβλίων (νομίζω ότι ο ορισμός ''κριτικός'' την αδικεί), απόδειξη ότι δεν δίστασε να παραχωρήσει μόνιμο βήμα λόγους στους μπλόγκερς στην εφημερίδα της. Ο Αλέξης είναι υποχρεωμένος να ακροβατεί με το ένα πόδι στον κόσμο του βιβλίου και με το άλλο να παρακολουθεί τους νεωτερισμούς και τις εξελίξεις. Νομίζω, διαβάζοντας τα κείμενα του ότι το πετυχαίνει με αρκετά μεγάλη επιτυχία και έχει μια τεχνοκρατική μεν, πολύ ξεκάθαρη ματιά δε στο όλο θέμα. Και το κείμενο της εισήγησης του ήταν εξαιρετικό. Για να τον ιντριγκάρω πάντως λίγο δεν ξέρω (μόνο ο ίδιος μπορεί να το πει) τι είναι πιο ενοχλητικό για ένα συγγραφέα...Να γράφεται σε ένα μπλογκ μια ανακρίβεια που τον αφορά σε θέματα ''περί του βιβλίου'' (δανείζομαι τον εύστοχο χαρακτηρισμό του) ή να γράφει γνωστή κριτικός (εντελώς άδικα κατά την άποψή μου) ότι ένα βιβλίο του έπρεπε να πάει απευθείας για πολτοποίηση! Επαναλαμβάνω πάντως ότι μερικές φορές θαυμάζω την ικανότητα του να ισορροπεί σε εντελώς ετερόκλητα θέματα. Τη μια βραδιά να μιλάει για τα ιστολόγια και την επόμενη να παρουσιάζει το βιβλίο του Βασιλικού, για τον οποίο αμφιβάλλω αν έχει την παραμικρή ιδέα τι γίνεται μέσα στον κόσμο του διαδικτύου αυτή τη στιγμή!
 
φιλε ριντερ, η συζητηση καλη ηταν αλλα δυστυχως δεν υπήρχε χρονος για να "ανοιξει" πιο πολυ. Κι επισης πειρμενα περισσοτερη συμμετοχη από μπλογκερς, οι οποιοι οπως ειπα, θα επρπεπε να ειναι στη θεση μας στο πανελ. Οσο για την ιντριγκαδορικη ερωτηση σου, το "πολτοποιηση" γραφτηκε από γνωστη κριτικο, η οποια σγια το αμεσως προηγουμενο βιβλιο μοιυ ειχε γραψει οτι πρεπει να γινει "πανευρωπαικο" μπεστ σελερ! Τωρα πως σε μηνες πηγα απο το 9 στο 0, ο ιδιος ανθρωπος, αβυσσος... Η διαφορα ειναι οτι αν και ακραια, αυτη ειναι μια επωνυμη κριτικη,ο κριτικος εκτιθεται και ο ιδιος με οσα γραφει, ενω αηδιουλες τυπου πινει καφε με τους μηλιτες και για αυτό ειναι γνωστος (!) υποννοωντας κι εγω δε ξερω τι (οταν αρχισα να γραφω δεν υπηρχε μηλο) η αλλα αντιστοιχα που γραφονται εκ του πονηρου (και το ξερω, γιατι σχεδόν για ολους - εκτος απο σενα(!) - εχει μαθευετει το ποιοι ειναι) ειναι ενσυνειδητα χτυπηματα κατω απο τη μεση - ενσυνειδητα ψεματα. Με λιγα λογια αλλο να θαβω το β ι β λ ι ο σου επειδη δε μ αρεσει καθολου κι αλλο να διαδιδω ψεματα για τη προσωπικη σου ζωη με προφανη στοχο.
αλλα αυτο, οπως ειπα και στην ομιλια - που δεν την βρισκω "τεχνοκρατικη" - αφορα απλα σε μια δυο μεμονωμενες περιπτωσεις. ελπιζω να εγινε κατανοητο ποσο πιστευω στα μπλογκ και ποσο σημαντικα τα θεωρω. Τωρα ο Βασιλικος, αν και δεν μπλογκαρει, μια χαρα ανθρωπος του σημερα ειναι, μακαρι στα 75 μας να εχουμε ολοι μας τετοια απιστευτη ζωτικοτητα.
 
Αγαπητέ μου Αναγνώστη, με κάλυψες πλήρως, συμφωνώ μαζί σου με τα χίλια, τόσο σ αυτά που είπες σε μένα, όσο και σ αυτά που είπες στην Καφεϊνη.

Αγαπητέ Αλέξη,

δεν είναι τόσο κακό να είναι κανείς τεχνοκράτης, η λέξη έχει με το καιρό αποκτήσει μία εντελώς αρνητική χρειά, αλλά δεν είναι σωστό.
Αν κοιτάξεις αναλυτικά τη λέξη = τέχνη και κράτος (εξουσία), πολύ θετικό είναι.
Και γω την εαυτή μου σε τεχνοκράτες την κατατάσω, παρότι είμαι εντελώς άτεχνη!
Πάντως, δεν το είπα με κακό σκοπό!
 
Θέλω να συμπληρώσω, ότι το διαδίκτυο είναι για μένα ένα πολύ μα πάρα πολύ καλό ΣΧΟΛΕΙΟ. Δέκα φορές καλλίτερο από τα σχολεία που τέλειωσα, και δεν είναι λίγα ( έξη χρόνια στο δημοτικό ..........την γνωρίζετε την ατάκα).
Και είναι ένα καλό σχολείο, γιατί υπάρχει η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ, και αυτές οι δύο λέξεις, δεν ακούστηκαν.
 
@alexistamatis
Επειδή είσαι ευγενής άνθρωπος επέτρεψε μου να σου πω ότι είναι ένα πράγμα το ’’θάβω’’ όποιο βιβλίο δεν μ’ αρέσει και ένα άλλο ότι το στέλνω στην πολτοποίηση! Η διαφορά είναι τεράστια όπως και η ηθική αντιμετώπιση του θέματος διαφορετική.
Την αντιδιαστολή με την παρουσία σου στην εκδήλωση του Βασιλικού την ανέφερα για να δείξω το πολυδιάστατο του θέματος. Το ξέρω ότι είναι μια χαρά άνθρωπος. Για το τεχνοκράτης στο εξήγησε ήδη η agneta...
 
καμια αντιρρηση αγκνετα και ριντερ, τεχνοκρατης ομως ουτε στην αρχιτεκτονικη οταν ημουν δεν με θεωρουσα. Ιδεες καλες-implementation ασχετος. Το δε συγγραφιλικι μονο με τεχνη εχει να κανει - καθολου με κρατος! Οσο για την "πολτοποιηση", ειπαμε, υπηρχε φαρδια πλατια η υπογραφη! Ο "καφες" όμως πλεει ψηφιακα με τις "ατεχνες" συμπαραδηλωσεις του... Και πρεπει να ελλατωθεί για πειραζει στο στομαχι, οταν πεχεις μολις περασει γαστριτιδα. Τελος παντων ολα αυτα ειναι για να χουμε να λεμε. Ως γνωστον η λογοτεχνια ειναι "αλλου"...
 
Παρόλο που προσωπικά πιστεύω ότι η θεωρητική ανάλυση των βιβλιοφιλικών μπλογκς είναι ακόμη πρόωρη, διότι ο χρόνος ύπαρξής τους στη χώρα μας είναι ελάχιστος -δεν έχουν ουσιαστικά δοκιμαστεί- εντούτοις κάθε αρχή -εκτός από δύσκολη- είναι και ευπρόσδεκτη. Η επόμενη φορά κάπου αλλού -με μεγαλύτερη συμμετοχή- και κάπως αλλιώς -διαδικτυακά ίσως- θα δώσει τη δυνατότητα στο χώρο να εκφράσει απόψεις που κυριαρχούν και που δεν στάθηκε δυνατόν να διερευνηθούν καν. Αλλά ας μην είμαστε μίζεροι. Από κάπου πάντα εκκινούν τα σημαντικά. Στον λόγο υπάρχει αντίλογος. Ή, για να το εκφράσω σωστότερα, στον λόγο, μέσω των μπλογκς, ΤΩΡΑ υπάρχει αντίλογος. Που αυτό τι σημαίνει; Κατά τη γνώμη μου σημαίνει ότι ΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ. Ίσως η πιο μεγάλη "ζημιά" που κουβαλά αυτή η ζόρικη εκδοχή των "μέσων" είναι ότι από τη μια στιγμή στην άλλη καταργεί τη σύγχρονη αυθεντία! Ή δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να την κρίνει και να εκφράσει έναν αντίλογο. Πότε άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας μπορούσε ο οποιοσδήποτε να κρίνει -με ή χωρίς ονοματεπώνυμο- τον όποιον γράφοντα δημοσίως; Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη του μέσου. Και συγχρόνως αποτελεί και την αδυναμία μας να το υποστούμε. (Προς θεού δεν υπερασπίζομαι τους κακεντρεχείς κρίνοντες, φαντάζομαι αυτό είναι αυτονόητο).
 
@alexistamatis
Συμφωνούμε απόλυτα. Η λογοτεχνία είναι μέσα στις σελίδες των βιβλίων και αυτά είναι που πρωτίστως μας ενδιαφέρουν.
 
Όσα γράφει στο δημοσίευμά του ο αγαπητός αναγνώστης αλλά και όσα ακούγονται μάλλον επαληθεύουν όσους έλεγαν ότι κάποιοι το διαδίκτυο το βλέπουν ΜΟΝΟ σαν ένα ακόμα μέσο για να προβάλλουν το ονοματάκι τους.
Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ότι αυτοί οι κάποιοι προέρχονται από τον δημοσιογραφικό χώρο, χωρίς βέβαια αυτό να συμαίνει ότι όλοι οι δημοσιογράφοι σκέφτονται και ενεργούν με αυτό τον τρόπο.

Το ενδιαφέρον της όλης ιστορίας είναι ότι κάποιες επώνυμες περσόνες έδειξαν μια διάθεση επικυριαρχίας στο μέσο, ίσως γιατί ξέρουν ότι στις μέρες μας αυτό μόνο έχουν να πουλήσουν. Την επώνυμη υπογραφή τους σε ότι γράφουν, ανεξαρτήτως του τι γράφουν και πως το γράφουν.
 
@leia vitali
Είσαι μάλλον τυχερή που σχετικά γρήγορα αντιλήφθηκες ακριβώς αυτή τη δύναμη όχι μόνο στην κριτική αλλά και στην επικοινωνία. Θα πρόσθετα, αν μου επιτρέπεις, ότι το όλο ζήτημα δεν ανάγεται μόνο σε αντίλογο στην αυθεντία γιατί ούτως ή άλλως η εποχή είναι μη δεκτική σε ’’αυθεντίες’’ και αυθεντίες. Αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ισχυρός αντίλογος στις λογής λογής εξουσίες και τους μηχανισμούς τους.
 
@papoua
Μόλις πριν λίγο (συμπτωματικά ήμουν on line) ακριβώς αυτό έγραφα με αφορμή ένα σχόλια της κυρίας Βιτάλη. Για την εξουσία και τους μηχανσιμούς που την (εξ)υπηρετούν. Και μην ξεχνάμε ότι ο τύπος ήταν και παραμένει ακόμη και με τα σημερινά χάλια του η τέταρτη εξουσία.
 
αγαπητέ reader, ειλικρινά αναρωτιέμαι για το "εσείς κι εμείς" ή τους "λογοτεχνικούς όρους" στα δικά μου λεχθέντα... Ή παραπληροφορήθηκες ή παράκουσες - σε όποια περίπτωση υπάρχει πρόβλημα νοητικής ικανότητας. (Προς τι ο καβγάς εν προκειμένω;). Υποτίθεται ότι -τουλάχιστον διά στόματός μου- έγινε λόγος για τη χρήση του μέσου και ειδικά των βιβλιοφιλικών ιστολογίων ως απόλυτο δημοκρατικό τεκμήριο έκφρασης στην αυγή του 21ου αιώνα. Δεν ευθύνομαι για τον διάλογο που δεν έλαβε χώρα - ωστόσο τα ερεθίσματα τα έδωσα, και δη απροκάλυπτα, εξ αρχής. (Η Ange-ta έχει ήδη σύγχυση για το ποιος λέει τι, σύμφωνα με τα όσα κι όπως αναφέρει από τη "λυπητερή χθεσινή εκδήλωση" - λυπάμαι). Ο νοών νοείτω. Επιφυλάσσομαι στα εμπαθή σχόλια που αναμένεται ν' ακολουθήσουν στο ιστολόγιό σου. Βασ.Ρου.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?