Ελληνική λογοτεχνία

Η επιστημονική φαντασία είναι είδος και παραμελημένο και παρεξηγημένο στη χώρα μας. Συνήθως, συνδυάζεται με την…παραλογοτεχνία, όπως για καιρό συνέβαινε με τα pulp fiction αμερικάνικα βιβλία τσέπης. Διεθνώς, αντίθετα, αποτελεί μια τεράστια σχολή με βραβεία, εκδηλώσεις, συγγραφείς-προφήτες σύγχρονους Βερν όπως για παράδειγμα ο αγαπημένος μου Νόρμαν Σπίνραντ που καταπιάστηκε με θέματα όπως το AIDS ή την τηλεοπτική κυριαρχία των media ή τα παιχνίδια reality πολύ πριν αυτά μπουν ακόμη και στην αμερικάνικη πραγματικότητα! Στην Ελλάδα αν εξαιρέσουμε διάφορους ’’ερευνητές’’ κυρίως μεταφυσικών φαινομένων η σχετική βιβλιογραφία σε λογοτεχνικό επίπεδο είναι φτωχή. Συνεπώς, ένα βιβλίο όπως το Μαυσωλείο του Μάκη Πανώριου (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ) αποτελεί από μόνο του έκπληξη. Λογοτέχνης αλλά και άνθρωπος του θεάτρου ο βετεράνος συγγραφέας, ασχολείται με το συγκεκριμένο είδος γραφής εδώ και μια εικοσαετία περίπου χωρίς να γίνει (ατυχώς) ευρύτερα γνωστός έξω από ένα μικρό κύκλο αναγνωστών Ε.Φ.
Δεινός αφηγητής ο Πανώριος στο Μαυσωλείο περιγράφει τις ’’περιπέτειες’’ του Αλέξανδρου (εκπαιδευμένος από μικρή ηλικία στο ρόλο του Συνοδού που έχει την ευθύνη να καθοδηγήσει τους Λειτουργούς) που μετέχει στην ανά επταετία σύναξη με την ονομασία Μεγάλο Συνέδριο του Μέλλοντος που μελετά την υπαρξιακή εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Ολοκληρώνοντας αυτό το σκέλος της αποστολής του θα χαθεί στη ’’φρίκη’’ του Μαυσωλείου και στους δαιδαλώδεις δρόμους της οικουμενικής πόλης που φιλοξενεί το συνέδριο. Ο Πανώριος δημιουργεί παρότι η γραφή του δεν είναι δημιουργική, ξεχωριστή, διαφορετική ή διανθισμένη με λογοτεχνικά ευρήματα μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Και τελικά κατορθώνει να παρουσιάσει μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά (ως σύνολο αλλά και τελικό αποτέλεσμα) που σε ορισμένες περιπτώσεις απέχει πολύ από το…φανταστικό αλλά οδηγεί άνετα σε άλλους συνειρμούς τον αναγνώστη. Κυρίως, γιατί όπως εξελίσσεται η υπόθεση ο Συνοδός Αλέξανδρος ναι μεν ξέρει άριστα να καθοδηγεί άλλους αλλά όχι και τον εαυτό του σε ένα ταξίδι όχι φανταστικό αλλά απολύτως εσωτερικό. Συμβολικά στο ταξίδι ρόλο παίζουν μια διαδήλωση, η αστυνομία της πόλης, η πυραμίδα μαυσωλείο, ένα βουβό δικαστήριο και ένα έρημο τοπίο. Διαβάζοντας και μια από τις προηγούμενες δουλειές του, το ’’Καράβι στο βουνό’’ (νομίζω ότι ήταν η αμέσως προηγούμενη) ήταν ξεκάθαρες πλέον οι επιρροές του Εντγκαρ Αλαν Πόε στη δουλειά του Πανώριου. Δεν ξέρω αν θα αγγίξει αναγνώστες που δεν έχουν μεγάλη τριβή με το είδος αλλά σε όσους αρέσει η εναλλακτική Ε.Φ. το βιβλίο είναι εξαιρετική περίπτωση έστω και αν δεν διεκδικεί και δεν θα διεκδικήσει ποτέ δάφνες λογοτεχνικού αριστουργήματος.