Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Monday, February 12, 2007

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 82

Πολλάκις έχει εκφραστεί η άποψη ότι ένα καλό βιβλίο δεν χάνεται ποτέ. Σε πολλούς μοιάζει υπερ-αισιόδοξη ειδικά σε μια ισοπεδωτική, για τη λογοτεχνία, εποχή. Από χθες το βράδυ πείστηκα ότι ένα βιβλίο, όταν πρόκειται για καλή δουλειά, μπορεί να βρει έστω και ένα αναγνώστη, ακόμη και πολλά χρόνια μετά την έκδοσή του. Μέσα στα 60-65 βιβλία που αγόρασα στις δύο επισκέψεις μου στην έκθεση της Κλαυθμώνος ανακάλυψα ένα βιβλίο για το οποίο είχα διαβάσει μερικές καλές κουβέντες την εποχή που εκδόθηκε (1996) αλλά ποτέ δεν είχε τύχει να το αγοράσω, ίσως γιατί δεν έτυχε –τότε- να το συναντήσω στα ράφια κάποιου βιβλιοπωλείου. Τίτλος: Μια παρτίδα πόκερ, Συγγραφέας: Ο δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας Χρήστος Ξανθάκης (τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησαν άλλες δύο δουλειές του από την Οδό Πανός), εκδοτικός οίκος: Δίαυλος. Μικρό σε μέγεθος, λιγότερο από 100 σελιδούλες αλλά απολαυστικό στην ανάγνωση, περιλαμβάνει πέντε ανισομεγέθεις ιστορίες και ένα κείμενο του συγγραφέα που δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία.
Η έμπνευση του Ξανθάκη για το ομώνυμο διήγημα (καταλαμβάνει 35 σελίδες, ήτοι το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου) νομίζω ότι είναι από τις καλύτερες που έχω συναντήσει σε έλληνα συγγραφέα-μυθοπλάστη. Ο Έλληνας ρόκερ Παύλος (Σιδηρόπουλος εμφανώς) πάει στην κόλαση και παίζει πόκερ με τον Χέντριξ, την Τσόπλιν, τον Μόρισον και στην κρίσιμη παρτίδα που κρίνει τα πάντα κόντρα στον ’’καλό’’ Μπάντι Χόλι. Πεντάφυλλο με τελευταίο φύλλο κλειστό. Ο Χόλι έχει δύο άσους φανερούς αλλά ο Έλληνας μπλοφάρει και τον κερδίζει με δύο δεκάρια φανερά! Τι κερδίζει και τι σημαίνει η παρτίδα είναι το μεγάλο μυστικό του διηγήματος. Αλλά ο Ξανθάκης δεν σταματάει εκεί, συνεχίζει ακάθεκτος με μια απίθανη ιστορία για τον…Ελβις Πρίσλεϊ (Που πάνε τα άλογα όταν γεράσουν), γράφει ένα νέο τέλος για την ταινία χωρίς τέλος (Blade Runner) και διαλύει τις τελευταίες αμφισβητήσεις για την ικανότητά του να γράφει εξαίρετα ροκ παραμύθια με το πανέξυπνο Rock Trivial Pursuit. Ουδέποτε κάνω συγκρίσεις στη σχέση τιμής-αξίας ενός βιβλίου αλλά τούτη τη φορά αισθάνομαι ότι με 1,5 ευρώ (όσο μου κόστισε δηλαδή) έκανα την καλύτερη αναγνωστική απόσβεση της τελευταίας δεκαετίας!
- Άντρας της χρονιάς ο σεφ Ηλίας Μαμαλάκης για το περιοδικό Status και στην ίδια ψηφοφορία λογοτέχνης της χρονιάς ο Μάνος Ελευθερίου. Υπερίσχυσε στη σχετική ψηφοφορία των Αντώνη Σουρούνη, Νίκου Βλαντή, Χρήστου Χωμενίδη, Παύλου Μάτεσι, Πέτρου Μάρκαρη, Σωτήρη Δημητρίου, Βασίλη Χατζηγιαννίδη και Σπύρου Καρυδάκη που ήταν συνυποψήφιοι. Πέραν των συγχαρητηρίων το blog εύχεται στον Μάνο Ελευθερίου ταχεία ανάρρωση από τη λεπτή επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε πριν μερικά εικοσιτετράωρα.
- Μετριόφρων δεν είμαι (προτιμώ από τη…νόσο των μετρίων την πολύ πιο απαιτητική αυτογνωσία) αλλά από την άλλη δεν μπορώ και να μην γράψω για να ευχαριστήσω όλους εκείνους που κατά διαστήματα καταθέτουν τις καλές κουβέντες τους για το blog. Ακόμη και όσα δεν προλαβαίνω να διαβάσω (όπως ένα προ εβδομάδων δημοσίευμα του περιοδικού της Ημερησίας Paper και την κολακευτική αναφορά του συγγραφέα-δημοσιογράφου Στέφανου Δάνδολου) μου τα επισημαίνουν ’’φίλοι’’ με e-mail τους. Την περασμένη Κυριακή, οι λογοτεχνικές σελίδες του Έθνους προσπαθώντας να προσεγγίσουν το φαινόμενο των blogger εγκαινίασαν μια καινούργια στήλη. Απ΄ αυτή θα παρελάσουν όλοι οι βιβλιόφιλοι bloggers και νομίζω ότι η όλη προσπάθεια έχει μεγάλη αξία, όχι γιατί γίνεται μια απλή αβανταδόρικη αναφορά αλλά κυρίως γιατί μετά τις ’’συστάσεις’’ ο λόγος περνάει στους ίδιους τους bloggers. Ελπίζω, να έκανα καλό....ποδαρικό στην όλη προσπάθεια. Παραθέτω, ατόφιο το κείμενο των ερωτο-απαντήσεων και όχι μόνο τα σημεία (προφανώς λόγω χώρου) που δημοσιεύθηκαν για να υπάρχει μια ολοκληρωμένη άποψη. Η ανταλλαγή ερωτήσεων-απαντήσεων έγινε μέσω mail…Τα σημεία που σημειώνονται με πιο έντονο χρωματισμό είναι και εκείνα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα υπό τον τίτλο ’’Η περίπτωση του Reader’s diggest’’:
’’Η ηλεκτρονική του διεύθυνση: diavazo.blogspot.com. Ως reader’s diggest υπογράφει. Τον Ιανουάριο συμπλήρωσε ακριβώς ένα χρόνο. Ο απολογισμός πέρα από κάθε προσδοκία: πάνω από 65.000 επισκέπτες. Για 177 διαφορετικά ποστ στα οποία παρουσιάστηκαν 312 βιβλία (88 εξώφυλλα και 37 φωτογραφίες συγγραφέων). Αναφέρθηκαν 86 διαφορετικοί χώροι στο Διαδίκτυο, 21 μπλογκ λογοτεχνών και 11 λογοτεχνικά περιοδικά. Βασική μέριμνά του, η ’’Ελληνική Λογοτεχνία’’. Ουδείς ξέρει ποιος είναι. Θεωρείται ο… Ζορρό των νέων συγγραφέων. Στο προφίλ του γράφει: ’’Ασήμαντος, άσημος, αφελής, ακριβοδίκαιος, ανώνυμος, ανόητος, ανάξιος, αμετροεπής, ανήθικος, ασυμβίβαστος, ασυγκράτητος, ανεξέλεγκτος, ανιδιοτελής, βιωματικός, δηκτικός, ενημερωμένος’’. Στο τελευταίο του ποστ υπογράφει μια συγκινητική εκστρατεία- κραυγή ’’Σώστε ένα βιβλίο από την πολτοποίηση’’.
Για την καινούργια στήλη μας παραχώρησε μια μικρή συνέντευξη:

- Πότε ξεκινήσατε το μπλογκ σας, και ποιες ανάγκες σας οδήγησαν σ’ αυτό;

Δεκέμβριο του 2005 αναζητώντας την απάντηση στο ΄΄Γιατί περνάνε απαρατήρητα πολλά καλά βιβλία και νέοι συγγραφείς;’’.

- Οι επιλογές σας, είναι επειδή έτσι σας αρέσει ή επειδή έτσι πρέπει; Πιστεύετε ότι οι νέοι συγγραφείς αγνοούνται από την καθεστηκυία κριτική;

Γράφω χωρίς πρόγραμμα για ό,τι διαβάζω. Το ’’πρέπει’’ οδηγεί σε σκοπιμότητες, το ’’θέλω’’ σε αυταρχισμό. Οι νέοι συγγραφείς αγνοούνται από την πλειοψηφία των κριτικών, ευτυχώς όχι απ’ όλους.

- Με ποια κριτήρια επιλέγετε τα βιβλία σας ή τις ειδήσεις;

Τα βιβλία επιλέγονται… αυτόματα στο βιβλιοπωλείο με τα ίδια πάνω- κάτω κριτήρια, εμμονές και προτιμήσεις που έχει κάθε αναγνώστης. Μετά από ένα χρόνο blogging δεκάδες, πια, άνθρωποι που εμπλέκονται στη ’’βιομηχανία’’ της λογοτεχνίας με κρατάνε ενημερωμένο μέσω e-mail

- Γιατί επιμένετε τόσο στην ελληνική λογοτεχνία και δη στην σύγχρονη;

Δεν είναι εμμονή αλλά αναγνωστικός κύκλος που κάποια στιγμή θα κλείσει. Οι νέες λογοτεχνικές τάσεις είναι κάτι ζωντανό, διαρκώς κινούμενο, ανανεώνονται, συμπορεύονται με τη σύγχρονη εποχή.

- Πιστεύετε ότι αναπληρώνετε κάτι που λείπει αυτή τη στιγμή από τα περιοδικά ή τις εφημερίδες;

Τα μπλογκ είναι νέος διαδραστικός τρόπος έκφρασης. Δεν θα αντικαταστήσουν και δεν θα ανταγωνιστούν τον τύπο. Όπως θα αργήσει και η αντικατάσταση των χάρτινων βιβλίων από τη λογοτεχνία του διαδικτύου. Το blog λειτουργεί, συνήθως, συμπληρωματικά με μοναδικό πλεονέκτημα την αμεσότητα του δίπτυχου ανταπόκριση- επικοινωνία.

- Ο τρομακτικά μεγάλος αριθμός επισκεψιμότητας, σας τρομάζει καθόλου ή έχει επηρεάσει σε κάποιο σημείο τις δικές σας επιλογές;

Πέρασα τη φάση του ’’τρόμου’’ όταν αντιλήφθηκα ότι ο χώρος δεν ανήκε σε μένα αλλά στους επισκέπτες του. Η δύναμη του blog όμως είναι οι επισκέπτες, όχι ο δημιουργός – διαχειριστής που κατέχει μόνο τους κωδικούς πρόσβασης και επιλέγει τι θα γράψει.
Οι επιλογές μου παραμένουν σταθερές. Γράφω για ότι διαβάζω και σχολιάζω όσα μαθαίνω.

- Οι επισκέψεις θωρείτε ότι είναι μέρος του ποστ σας;

Κάθε σημείο του blog ακόμη και η μουσική που προστέθηκε πρόσφατα είναι κομμάτι ενός ενιαίου συνόλου.

- Γιατί επιμένετε τόσο πολύ στην ανωνυμία;

Δεν είμαι ανώνυμος, διαθέτω ταυτότητα όπως ακριβώς διαθέτει αλλά δεν την αποκαλύπτει ο ’’ανω-ρθόγραφος’’ του ενθέτου σας. O readers- diggest είναι μια μάσκα σαν αυτές που έχουν χρησιμοποιηθεί στη λογοτεχνία αλλά αυτή τη φορά καλύπτει μια ιντερνετική περσόνα.

- Μέσα σ’ αυτό το χρόνο, τι έχει αλλάξει; Διαβάζετε ή επιλέγετε καλύτερα τώρα; Αλήθεια, τρομάξατε καθόλου από το ότι γίνατε τόσο γνωστός;

Μέσα από την πλούσια, πλέον, ηλεκτρονική αλληλογραφία μου με ανθρώπους της λογοτεχνίας (συγγραφείς, κριτικούς, εκδότες κλπ), ’’πλούτισα’’ σε γνώσεις. Εμαθα να κρίνω καλύτερα και με περισσότερη επιείκεια τους συγγραφείς. Και υπενθυμίζουν τα λάθη μου. Μετανιώνω καθημερινά για ένα κείμενο που γράφτηκε πέρυσι τον Ιανουάριο και αποσύρθηκε μετά δημοσίας συγγνώμης στο θιγόμενο πρόσωπο. Θα διαγράψω και οτιδήποτε άλλο θεωρηθεί κακόπιστο ή κακοπροαίρετο από τους επισκέπτες του μπλογκ. Η επωνυμία φοβίζει ή κολακεύει εκείνους που την επιδιώκουν. Δεν την επιδιώκω και δεν με αφορά στο διαδίκτυο.

- Πιστεύετε ότι κάνατε φίλους ή εχθρούς μέσα απ’ το μπλογκ σας;

Στην αρχή, αντιμετωπίστηκα εχθρικά ή αδιάφορα. Υστερα από 14 μήνες, δέχομαι πλέον ακόμη και προτάσεις συνεργασίας από σημαντικούς εκδότες.
Τολμώ να πω ότι με τιμάνε με την εμπιστοσύνη τους αρκετοί από τους κορυφαίους εκδότες, κριτικούς και συγγραφείς της χώρας με τους οποίους επικοινωνώ ηλεκτρονικά ή επισκέπτονται το μπλογκ και καταθέτουν δημόσια τις απόψεις τους’’.
Στο τεύχος 471 που κυκλοφόρησε πρόσφατα το περιοδικό ’’ΔΙΑΒΑΖΩ’’ ασχολείται επίσης από μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική γωνία με το φαινόμενο των blogg. Στη στήλη των σχολίων του ο διευθυντής του εντύπου Γιάννης Μπασκόζος (με το αρχικό Μ.) κάνει μια εκτεταμένη αναφορά στον ένα χρόνο του παρόντος blog θυμίζοντας αριθμητικά την επισκεψιμότητά του αλλά και τα όσα γράφτηκαν εδώ με τη συμπλήρωση ενός χρόνου. ’’’όχι και άσκημα. Θα τον ζήλευαν πολλές έντυπες στήλες (και μάλλον) τον ζηλεύουν!’’, σχολιάζει και συνεχίζει: ’’Το γιατί ξεχώρισε ο Readers Diggest πιστεύω ότι έχει να κάνει με την κατάθεση ψυχής και το πραγματικό και άδολο ενδιαφέρον για συζήτηση πάνω στα λογοτεχνικά μας πράγματα. Ανεκτικός, νηφάλιος –ποιοι συζητάνε άραγε ακόμη νηφάλια;- ακόμα κι όταν διαφωνείς μαζί του πρέπει να έχεις επιχειρήματα. Η χωρίς δεσμεύσεις κριτική νομίζω ότι διασώζει το εγχείρημα και δίνει προοπτική σε αυτή τη νέα κοινότητα διανοούμενων’’. Αφού τον ευχαριστήσω για τα υπερ-κολακευτικά σχόλια (είπα ότι δεν είμαι μετριόφρων αλλά μου…αξίζουν σαφώς λιγότερα) προτιμώ να σταθώ στο σχόλιο με το οποίο ο Μ. κλείνει την δισέλιδη αναφορά του στον κόσμο των blog. Και να συνηγορήσω μαζί του ότι στην παρακάτω πρόταση του κρύβεται όλη η αλήθεια των πραγμάτων. Γράφει λοιπόν: ’’Στο πλαίσιο αυτής της δημοκρατίας υπάρχει και πολύ μπλα-μπλα και πολύ σκουπίδι. Υπάρχει ανία, κοινοτοπίες, μικροκακίες, αφόρητο κουτσομπολιό. Έχει κάτι από reality αυτός ο χώρος και ως εκ τούτου σέρνει μαζί και τα κακά του. Κάποια στιγμή βαριέσαι και ξαναγυρνάς στο χαρτί. Τι να πω, ο καθένας και η ευθύνη του’’. Συμπληρώνω υπερθεματίζοντας ότι το διαδίκτυο είναι μέσο. Μέσο επικοινωνίας, μέσο προβολής της δουλειάς δημιουργών που δεν βρίσκουν άλλη διέξοδο. Δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ σκοπός! Γιατί ο αληθινός και ο μόνος αναντικατάστατος σκοπός είναι το τυπωμένο χαρτί, το βιβλίο, η αφή και το ξεφύλλισμά του και όχι η ανάγνωση ακόμη και αριστουργημάτων σε μια ψυχρή οθόνη.
- Άλλη μια συγγραφέας μπήκε στη…blog-όσφαιρα εδώ και λίγο καιρό. Συγγραφέας δύο πολύ καλών βιβλίων (Χάπι Λου και Σχεδόν Σούπερ), συνεργάτης του Να ένα μήλο και εσχάτως μέλος της ομάδας των κριτικών της εφημερίδας ΝΕΑ η Εύη Λαμπροπούλου σίγουρα έχει πολλά και ενδιαφέροντα να μας γράψει. Τον σύνδεσμο για το blog της θα τον βρείτε αριστερά στο section των links με…ονοματεπώνυμο.
- Οσοι διαθέτουν PC με κάρτα ήχου έχουν διαπιστώσει ότι εδώ και κάτι μέρες έχει προστεθεί στο μπλογκ και μουσική για να γίνεται πιο ευχάριστη η ανάγνωσή του. Αν οι ήχοι δεν είναι της αρεσκείας σας κάντε κλικ στο posts πάνω στο ’’ηχείο’’ που υπάρχει αριστερά και επιλέξτε κάτι άλλο από τη λίστα.
- Ολοκληρώνονται σύντομα οι λίστες με τα αδικημένα βιβλία του 2006 και τα αντίστοιχα ’’Χρυσά βατόμουρα’’. Θα ακολουθήσει η λίστα με τις προσωπικές επιλογές μου για τα καλύτερα βιβλία της περασμένης χρονιάς και μην ξεχνάτε ότι στο αριστερό side bar τρέχουν συνεχώς ψηφοφορίες (η επιλογή γίνεται πάντοτε με βάση το δελτίο κριτικογραφίας του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ) και όταν ολοκληρωθούν με τα καλύτερα βιβλία και του Δεκεμβρίου θα δημοσιευθούν και τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς με βάση τις ψήφους των επισκεπτών του blog. Στην ψηφοφορία για τα καλύτερα βιβλία του Οκτωβρίου την πρώτη θέση πήρε και με διαφορά η Αμερικάνικη φούγκα του Αλέξη Σταμάτη (20 ψήφοι) που επιβεβαίωσε τα καλά σχόλια και την προτίμηση που του δείχνουν οι επισκέπτες του blog. Ακολούθησαν με 13 ψήφους Τα χερουβείμ της μοκέτας (Ελενα Γιαννακάκη) που παραμένουν ψηλά σε όλες τις ψηφοφορίες, με 11 η επανέκδοση ’’Το ΄’έγκλημα στο Ψυχικό’’ (Παύλος Νιρβάνας) και την πρώτη πεντάδα συμπλήρωσαν δύο βιβλία έκπληξη: Ο καθρέφτης ενός τυφλού του Αχιλλέα Κυριακίδη και το Πρωινό Intercity της Νιόβης Λύρη.
Comments:
This comment has been removed by a blog administrator.
 
Καλησπέρα Αναγνώστη μου,
Μοιράστηκα και γώ λίγο από τη δόξα σου, όταν είδα με τι θαυμασμό σου μιλάνε!!!!
Suuuuuuper!
312 βιβλία!!! Τόσα πολλά διάβασες; Σε ένα χρόνο;;
Αυτό το νούμερο είναι απίστευτο! Φτάνει το ένα βιβλίο την ημέρα. Τι να πω εγώ με τα 120.
Με σφαξες!
Σου στέλνω την αγάπη μου και να είσαι καλά να μας γράφεις ωραία πόστ γαι ωραία βιβλία.
Θα τα λέμε!
 
@agne/ta
Παρεξήγηση. Το μπλογκ έκανε αναφορά σε 312 διαφορετικά βιβλία. Πολλά απ΄αυτά σε επι μέρους αναφορές όπως π.χ. για τα Απαγορευμένα βιβλία ή σε μεγάλες θεματικές ενότητες. Η απλές αναφορές για την κυκλοφορία τους! Πίστεψε με αν είχα διαβάσει τα 120 δικά σου θα ήμουν ευτυχισμένος! Διάβασα πολύ λιγότερα...Δεν καταπίνω βιβλία (δυστυχώς) διαβάζω με ένα σταθερό ρυθμό της τάξης των 100-150 σελίδων τη μέρα (και τη νύχτα)...Εκτός αν κάτι είναι τόσο ενδιαφέρον που δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου...
 
Καλημέρα Αναγνώστη μου,
Δεν είσαι μόνο υπέροχος, είσαι και ειλικρινής εκεί που θα μπορούσες να το περάσεις ντούκου. Στα μη λογοτεχνικά βιβλία διαβάζω και γω 100 σελίδες τη μέρα. Στα λογοτεχνικά 200, και αν είναι κακό και 250. Πηδάω σελίδες.
 
@agneta
Από τη στιγμή, αγαπητή μου, που όσα βιβλία διαβάζω αρκούν για την αναγνωστική μου τέρψη και εδώ και 14 μήνες αρκούν και για τις ’’ανάγκες’’ του μπλογκ δεν έχω λόγο να πω ή να ψάξω κάτι διαφορετικό. Εξ΄άλλου στην προκειμένη περίπτωση η ποσότητα δεν διασφαλίζει και την ποιότητα.
Υ.Γ. Προοδεύω και στον...ενικό μαζί σου σιγά-σιγά.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?