Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Thursday, February 22, 2007

 

Ελληνες λογοτέχνες στις ΗΠΑ!

Σπάνια είναι η περίπτωση οι New York Times να ασχοληθούν με δουλειά ελλήνων συγγραφέων! Και ακόμη, πιο σπάνιο είναι το άνοιγμα ελλήνων λογοτεχνών στη μεγαλύτερη από κάθε άποψη, αγορά του πλανήτη την Αμερικάνικη. Νομίζω και δέχομαι διορθώσεις ότι η τελευταία φορά (πρόσφατα τουλάχιστον) που οι Times ασχολήθηκαν με κάτι ελληνικό ήταν τα παιδικά παραμύθια του Ευγένιου Τριβιζά που ειρήσθω εν παρόδω σημειώνουν μεγάλη εμπορική επιτυχία στις Η.Π.Α.
Το Αμερικάνικο Ομοσπονδιακό ’Ιδρυμα Τεχνών, που είναι ο μεγαλύτερος αμερικάνικος κρατικός φορέας για τις τέχνες στο πλαίσιο ενός τριετούς προγράμματος προωθεί δουλειές από ξένους συγγραφείς. Μάλιστα, σε συνεργασία με το ΕΚΕΒΙ και την ελληνική πρεσβεία της Ουάσινγκτον πριμοδοτεί ουσιαστικά τη μετάφραση βιβλίων από ξένες χώρες με ποσό 10.000 δολαρίων (άλλα τόσα δίνονται από το ελληνικό κράτος) για να καλυφθεί το κόστος μετάφρασης, έκδοσης, προώθησης των συγκεκριμένων βιβλίων αλλά και της παρουσίασης τους με περιοδεία σε διάφορες αμερικάνικες πόλεις από τον συγγραφέα και τον μεταφραστή. Την ευκαιρία λοιπόν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στην αμερικάνικη αγορά αλλά και το δεδομένο της τιμής που ούτως ή άλλως υφίσταται με το όλο εγχείρημα θα έχουν για φέτος (πρώτη χρονιά εφαρμογής του προγράμματος) η Αμερικάνικη Φούγκα του Αλέξη Σταμάτη και το ’’Θα ήθελα’’ (συλλογή 13 μικρών ιστοριών) της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Μαζί με τις ευχές του blog να φτάσουν και στον περιβόητο κατάλογο best sellers των Times παραθέτω τα δύο σχετικά links…
To ένα ενημερωτικό της κίνησης του Αμερικάνικου Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών θα το βρείτε εδώ http://arts.endow.gov/news/news07/IntlLit.html και το δημοσίευμα των Times στις σελίδες του βιβλίου σ’ αυτό το link http://www.nytimes.com/2007/02/21/books/21awards.html?_r=2&oref=slogin&oref=slogin
- Το γράφω με σχετική καθυστέρηση αλλά μόλις έπεσε το φύλλο της εφημερίδας στα χέρια μου. Την Κυριακή η Καθημερινή είχε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ (με την υπογραφή της Όλγας Σελλά, που πάντοτε θίγει και προσεγγίζει καίρια λογοτεχνικά θέματα) για το ζήτημα της ασφάλειας των συγγραφέων. Ο πολύς κόσμος μάλλον αγνοεί ότι οι συγγραφείς στην Ελλάδα συνεχίζουν να είναι αανασφάλιστοι! Και ότι ο σχετικός νόμος του 2004 που έλυνε το ακανθώδες ζήτημα δεν εφαρμόζεται κατ’ απαίτηση ουσιαστικά των εκδοτών. Το σημείο τριβής είναι με τι ποσοστό στην ασφάλιση θα συμμετέχουν οι εκδότες και όπως επισημαίνει το ρεπορτάζ κυρίως το ποιοι συγγραφείς θα ενταχθούν στο ασφαλιστικό καθεστώς. Δεν ξέρω αν είμαι απαισιόδοξος αλλά νομίζω ότι στο κοντινό μέλλον οι εκδοτικοί οίκοι από τους λεγόμενους ’’επαγγελματίες’’ συγγραφείς θα προτιμάνε εκείνους που θα έχουν ως πάρεργο ή χόμπι τη λογοτεχνία και είναι ασφαλισμένοι σε άλλους φορείς! Εξαιρούνται, φυσικά, οι λιγοστοί ευπώλητοι που είναι περιζήτητοι…
Όλο το άρθρο της Όλγας Σελλά στην Καθημερινή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_18/02/2007_216136
- Τον Καραγάτση τον έμαθα σε νεαρότατη ηλικία μέσα από την…ασπρόμαυρη (τότε) τηλεόραση. Ο Αλέκος Αλεξαναδράκης έπαιζε υποδειγματικά το ρόλο του Γιούγκερμαν και στην αρχή κάθε επεισοδίου υπήρχε η ένδειξη ’’βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση’’. Μαζί με τον Αλεξανδράκη έπαιζαν η Μπέττυ Λιβανού και ο Νικήτας Τσακίρογλου. Πιτσιρικάς, τότε, και επηρεασμένος από το σίριαλ της ΕΡΤ έψαξα και βρήκα τα βιβλία του Καραγάτση, τον οποίο λάτρεψα. Τριάντα χρόνια μετά το σίριαλ επιστρέφει και θα παιχτεί πλέον από τον ΑΝΤ-1 σε τριάντα επεισόδια που αρκετά εξ’ αυτών θα γυριστούν στην Αγία Πετρούπολη, την Κωνσταντινούπολη, τη Βιέννη, τη Βουδαπέστη και τη Γκρενόμπλ αλλά και σε αρκετές ελληνικές τοποθεσίες που αναφέρονται στο βιβλίο του Καραγάτση. Τη βαριά ’’κληρονομιά’’ του Αλεξανδράκη και τον εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο του Φιλανδού αξιωματικού Βάσια Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν θα κρατάει πλέον ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και την προσαρμογή του βιβλίου σε σενάριο έχει αναλάβει ο Θοδωρής Πετρόπουλος. Αυτός είναι ένας μάλλον σοβαρός λόγος για να δούμε τηλεόραση τον επόμενο χειμώνα!
-Σε περίοδο μεγάλης κρίσης μπαίνει ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας που τα τελευταία χρόνια στεγάζει και μερικά από τα κορυφαία ονόματα της ελληνικής λογοτεχνίας. Ήδη, όπως έμαθα, παραιτήθηκε ο υπεύθυνος της σειράς της ελληνικής λογοτεχνίας και έπεται συνέχεια. Γνωρίζω αλλά δεν μπορώ να γράψω, προς το παρόν, ονόματα και λεπτομέρειες.



Comments:
Έχει κυκλοφορήσει εδώ και μερικές μέρες σε κάποια media blogs το ποιος εκδοτικός οίκος τραβάει μεγάλα ζόρια και προφανώς αναφέρεστε στον ίδιο. Πολύ λυπηρό αυτό που συμβαίνει, είναι από τους καλούς οίκους.
 
Χωρίς να θέλω να μειώσω τον κ.Μαρκουλάκη, δεν νομίζω πως κανένας θα καταφέρει να περάσει στην αντίληψη μας σαν Γιούγκερμαν, μετά από τον κ.Αλεξανδράκη...
 
Δεν είναι κάπως θλιβερό που το ΕΚΕΒΙ φαίνεται να προωθεί την δουλειά των ίδιων και των ίδιων ατόμων, αγνοώντας τόσους καλούς και σημαντικούς παλαιότερους, αλλά και νεότερους συγγραφείς – εκτός αν το μόνο εχέγγυο διεθνούς καταξίωσης είναι πόσες στάσεις για παρουσιάσεις μπορεί να κάνει ένας συγγραφεάς από τον ‘Ευριπίδη’ ως το ‘ΒΙΟS’. Υπάρχει βέβαια και η δύναμη της πνευματικής αδράνειας: πως αλλιώς να εξηγηθεί η προσπάθεια διεθνούς προβολής μιας συγγραφέως που η συνεισφορά της στην τέχνη του λόγου έγγειται στο αβαθές των χαρακτήρων που περιφέρονται στα κείμενα της, στην αέναη επιστροφή του αφελούς και ‘κοριτσίστικου’ ύφους των διαλόγων, και στον μηρυκασμό θεωριών που γέμιζαν τα πανεπιστημιακά εγχειρίδια περασμένων δεκαετιών. Ελεος πια....
 
@justanothergoneoff
Δεν διεκδικώ την αποκλειστικότητα αλλά δεσμεύομαι να μη γράψω ακόμη λεπτομέρειες. Οταν θα τις γράψω όμως θα είναι άκρως λεπτομερής η αναφορά. Απλά σέβομαι την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που με ενημερώνουν για όσα συμβαίνουν.
 
@ο καλός λύκος
Αγαπητέ μου δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης! Αλλά η εκ νέου μεταφορά του έργου στην τηλεόραση θεωρώ ότι είναι σημαντική για να γνωρίσει μια νέα γενιά αναγνωστών τον Καραγάτση.
 
@kafeini
Παρ΄ότι εθισμένος στην... καφεϊνη αυτή τη φορά θα διαφωνήσω για περισσότερους, από έναν, λόγους.
α. Η ελληνική λογοτεχνία δεν έχει την πολυτέλεια των επιλογών. Η Ελλάδα είναι μικρή αγορά και για πολλά χρόνια ζήσαμε την ’’εσωστρέφεια’’ του λογοτεχνικού κόσμου. Μια νέα γενιά δημιουργών προσπαθεί να βγει έξω από τα σύνορα και νομίζω ότι η όλη προσπάθεια πρέπει να υποστηριχθεί.
β. Την εποχή που ο Καζαντζάκης έπρεπε να προταθεί για Νομπέλ η Ελλάδα τον αφόριζε. Τώρα, ο εσωτερικός λογοτεχνικός διάλογος και οι έριδες είναι πολύ πιθανό να στερήσουν μια τέτοια πιθανότητα η ευκαιρία από τη Δημουλά.
γ. Είμαι με τους ζώντες συγγραφείς. Ο Σταμάτης δεν είναι... Παπαδιαμάντης αλλά είναι ένας εξαίρετος δημιουργός. Εγραψε ένα βιβλίο που μπορεί να κάνει κλικ στην Αμερική. Αν ψάξεις λίγο πιο πίσω στο blog δεν θυμάμαι που ακριβώς θα δεις ότι πριν καιρό ο Αλέξης βγήκε σ’ αυτό το μπλογκ (και μετά στο δικό του και αμέσως μετά στη στήλη του στο Εθνος) και μας ανακοίνωσε για τη διάκριση του Β. Χατζηγιαννίδη στην Αγγλία! Με χαρά και ενθουσιασμό και χωρίς κόμπλεξ απ΄αυτά τα συνήθη εγωκεντρικά και προσωποκεντρικά που κουβαλάνε οι ’’δήθεν’’. Και θέλω να πιστεύω (χωρίς φυσικά να μιλάω εξ’ ονόματός του) ότι αν περνάει από το χέρι του θα βοηθήσει και οποιονδήποτε άλλο. Η διεθνής καταξίωση ενός συγγραφέα δεν δημιουργεί πεδίο ανταγωνισμού. Δημιουργεί, αντίθετα, αγορά! Αυτό λένε και οι νόμοι του ’’εμπορίου’’’. Το μονοπώλιο δεν δημιουργεί αγορές. Αν π.χ. στην Αμερική πετύχει το εγχείρημα θα είναι πιο εύκολο και για άλλους Ελληνες να φτάσουν εκεί ή στους Αμερικάνους να στραφούν προς τα εδώ. Πέραν όλων των άλλων μιλάμε (ακόμη και αν δεν υπάρξει η παραμικρή συνέχεια) για εξαγωγή πολιτισμού και κουλτούρας εκτός όλων των άλλων!Δεν είναι μόνο εμπόριο και πωλήσεις τα βιβλία και να μην το ξεχνάμε.
δ. Για τη Μιχαλοπούλου δεν θα διαφωνήσω. Δεν έχω σε τεράστια εκτίμηση τη δουλειά της. Διαφωνώ όμως κάθετα στην αναφορά σας ως προς το εξής...Το να αφορίζουμε τη δουλειά κάποιου συγγραφέα είναι εύκολο. Θα σας παρακαλούσα να μας λέγατε για να μάθουμε ΠΟΙΆ ΒΙΒΛΙΑ ΝΕΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ θα μπορούσαν να είναι στη θέση του βιβλίου της Μιχαλοπούλου. Αυτό είναι μια γόνιμη παραγωγική διαδικασία για να μάθουν οι αναγνώστες-επισκέπτες του μπλογκ νέους λογοτέχνες. Αυτό είναι αποδεκτό και ας συνοδεύεται μετά κριτικής (αρνητικής) στην Μιχαλοπούλου ή σε οποιονδήποτε άλλο.
ε. Οι δημόσιες σχέσεις είναι μέρος του παιχνιδιού. Ζούμε στο 2007. Επίσης μιλάμε για επαγγελματίες συγγραφείς. Εδώ ψάχνουμε αναγνώστες με το φανάρι και βρίσκουμε αποχαυνωμένους τηλεθεατές στη νιρβάνα της πολυθρόνας. Και τα βάζουμε με εκείνους που προβάλλουν τη δουλειά τους; Θεωρώ και μπορεί να μην αρέσει και στον ίδιο που το γράφω ότι ο Αλέξης μέσα από το μπλόγκ του δημιούργησε νέους αναγνώστες και διεύρυνε τον κύκλο των ανθρώπων που παρακολουθούν τη δουλειά του. Δεν εννοώ ότι αυτός ήταν ο σκοπός του, όπως δεν είναι αυτός ο σκοπός της Βιτάλη ή του Κοντολέων αλλά στην ισχνή αγορά βιβλίου τέτοιες πρωτοβουλίες δεν βλάπτουν. Ωφελούν...
στ. Συμφωνώ ότι υπάρχουν νέοι δημιουργοί που μένουν στην αφάνεια, εξαιρετικοί λογοτέχνες. Και είναι γνωστό ότι είμαι ο πρώτος που τους υποστηρίζει. Και μάλλον από τους λίγους, τους ελάχιστους. Αλλά δεν θα συνηγορήσω στην άρνηση. Συμπαθάτε με.
Κάθε δεύτερη σκέψη, τοποθέτηση ή ένσταση από την πλευρά σας είναι αποδεκτή.
 
Καταλαβαίνω ότι προτρέποντάς με να μην επισημαίνω μόνο τις αρνητικές όψεις μιας κατάστασης, με προσκαλείς ουσιαστικά να κάνω επικοδομητική κριτική και όχι απλά να ‘γκρινιάζω’. Νομίζω όμως ότι, για το καλό της λογοτεχνίας, έχει σημασία να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλωστε δεν υποστηρίζω κάποια συμφέροντα, αλλά εκφράζω ως αναγνώστης την άποψή μου. Οπως λοιπόν δεν έχω λόγο να ‘διαφημίσω’ άλλους συγγραφείς, έτσι δεν έχω και λόγο να μην πω την γνώμη μου για το ότι με δημόσια έξοδα επικουρείται –και μάλιστα γενναιόδωρα- η δουλειά της Μιχαλοπούλου. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν δεκάδες βιβλία που θα άξιζαν την προσοχή του ΕΚΕΒΙ και η παρουσίασή σου των ‘αδικημένων’ της χρονιάς που πέρασε μας δείχνουν ποιά θα μπορούσαν να είναι αυτά. Οσο για τον Σταμάτη, δεν έχω κάτι μαζί του προσωπικά, και μπορώ σίγουρα να πω ότι υπάρχουν αρετές στα βιβλία του. Ως απλός αναγνώστης όμως, που δεν έχει λόγο να υποστηρίξει κανενός τα συμφέροντα, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι η προώθησή του, με δημόσια έξοδα, στο εξωτερικό έρχεται μετά από μήνες συνεχούς προβολής του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Θα μου πεις είναι τόσο κακό αυτό; Δεν θα ήθελαν και άλλοι νέοι συγγραφείς να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία; Αφού το αγοραστικό κοινό (που αφορά τους εμπόρους) δεν ταυτίζεται με το ανεξάρτητο αναγνωστικό κοινό (που ενδιαφέρει τους λογοτέχνες), είναι φυσικό οι μεγαλοεκδότες να πακετάρουν την λογοτεχνία ως προϊόν εύπεπτο, η κατανάλωση του οποίου δεν σε εμποδίζει να κρατάς την τηλεόραση ανοιχτή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που αρκετά από τα ευπώλητα των τελευταίων ετών είναι γραμμένα σε ‘τηλεοπτικούς’ ρυθμούς και γλώσσα. Με ευχαριστίες για την φιλοξενία, Kafeini
 
@kafeini
Κατ΄αρχήν, επειδή μάλλον είσαστε καινούργια επισκέπτρια...Ο χώρος εδώ είναι ελεύθερος για κάθε λογής απόψεις ακόμη και διαμετρικά αντίθετες με τις δικές μου. Δεν σας προτρέπω για κάτι, απλά έκανα μια επισήμανση και επιμένω σ' αυτήν. Είναι εύκολο να λέμε ότι το τάδε βιβλίο δεν μας άρεσε αλλά δύσκολο να επωμιθούμε την ευθύνη του ''αυτό το βιβλίο είναι αληθινά καλό''. Δεν τίθεται θέμα διαφήμισης. Αν η επιλογή καλών βιβλίων και συγγραφέων ήταν διαφήμιση τούτο εδώ το μπλογκ θα έπρεπε να έχει μετατραπεί σε ένα ευμεγέθες διαφημιστικό banner.
Συμφώνησα μαζί σας ότι υπάρχουν αξιόλογοι νέοι δημιουργοί (και παλαιότεροι βεβαίως) και σας κάλεσα αφού εκφράσατε αυτή την άποψη να μας πείτε με ονόματα και τίτλους τις δικές σας επιλογές.
Για πρώτη φορά λοιπόν μετά από αρκετό καιρό έστω και με δημόσιο χρήμα γίνεται μια προώθηση δύο βιβλίων. Προφανέστατα δεν θυμόσαστε τη δέσμευση του κράτους στην έκθεση της Φρανκφούρτης το 2001 για κάλυψη μέρους ή όλων των εξόδων μετάφρασης ελληνικών βιβλίων στο εξωτερικό. Το πρόγραμμα πάγωσε, τα βιβλία έμειναν αμετάφραστα στα συρτάρια ξένων εκδοτικών οίκων, η ευκαιρία (η Ελλάδα ήταν η τιμώμενη χώρα της έκθεσης χάθηκε) και οι ξένοι εκδοτικοί οίκοι ακούνε Ελλάδα και κρύβονται. Πέρυσι, στην αντίστοιχη έκθεση τιμώμενη χώρα ήταν η Ινδία. Ηδη, Ινδή συγγραφέας πήρε πέρσι το βραβείο Booker. Και νομιζω ότι μετά το κινηματογραφικό Bollywood οι Ινδοί ετοιμάζονται και για...book wood. Αν προτιμάμε μια λογοτεχνία που θα τρώει τα σωθικά της εντός συνόρων συγνώμη αλλά δεν θα με βρείτε σύμφωνα με κανένα τρόπο.
Δεν τίθεται θέμα φιλοξενίας στο χώρο. Είναι ελεύθερος και ανοιχτός για όποιον επιθυμεί να καταθέσει τις απόψεις του.
 
Οπως ίσως γνωρίζετε στην Αγγλία -- μια και αναφερθήκατε στο Booker -- υπάρχουν εκατοντάδες literary agents, ατζέντηδες δηλαδή στους οποίους μπορεί να απευθυνθεί κάθε νέος συγγραφέας αρχικά για να εκδόσει και στην συνέχεια για να κάνει γνωστή τη δουλειά του στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Γνωρίζουμε καλά ότι οι Ελληνες πρωτοεμφανιζόμενοι δεν έχουν τέτοιες ευκαιρίες και επιλογές. Γνωρίζουμε επίσης ότι πολλοί νέοι συγγραφείς στέλνουν τα χειρόγραφά τους σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους για να τα παραλάβουν πίσω αδιάβαστα λίγες μέρες ή λίγους μήνες αργότερα, αφού αν δεν πας ‘συστημένος’ οι οίκοι αυτοί είναι απίθανο να ασχοληθούν μαζί σου. Να προσθέσω ακόμα ότι μου φαίνεται απόλυτα λογικό να παίρνει το Booker Prize Ινδή και να προβάλλεται η σύγχρονη Ινδική κουλτούρα στην Αγγλία, μία χώρα την οποία οι Ινδοί μετανάστες στηρίζουν οικονομικά εδώ και δεκαετίες. Πολλοί Αγγλοι πολίτες Ινδικής καταγωγής (μετανάστες τρίτης γενιάς) κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις στην λεγόμενη βιομηχανία της κουλτούρας - κι ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο αγοραστικό κοινό Αγγλων και Ινδών. Μιλάμε λοιπόν για τελείως διαφορετικά μεγέθη που καλό είναι να μην επιχειρούμε να συγκρίνουμε. Αφεαυτής, η προώθηση ελληνικών βιβλίων στο εξωτερικό είναι θετικό γεγονός (οποιονδήποτε όμως βιβλίων, και με οιοδήποτε κριτήρια;). Νομίζω πάντως ότι οι άνθρωποι του χώρου θα σταματήσουν να τρώνε τις σάρκες τους όταν θα ανοίξουν οι πόρτες στους νέους δημιουργούς με βάση την ποιότητα του έργου τους, και όχι τις διασυνδέσεις τους.
 
@kafeini
Την υπόθεση με τους λογοτεχνικούς ατζέντηδες την έχουμε συζητήσει στο μπλογκ και παλαιότερα. Οπως και την κατάσταση στους εκδοτικούς οίκους. Για να δευτεροογήσω στο θέμα με τους δύο συγγραφείς και να διευκρινίσω ορισμένα μικρά σημεία: Και οι δύο απ΄ όσο ξέρω δεν είχαν υποστήριξη από την Ελλάδα. Μέσα στους όρους του διαγωνισμού ήταν η ενίσχυση από το ελληνικό κράτος αλλά δε νομίζω (απ΄όσα είμαι σε θέση να ξέρω) ότι έγινε κάποιου είδους επιλογή. Εστειλαν τις δουλειές τους και επελέγησαν για το βραβείο. Παραγνωρίζεις δύο σημαντικά στοιχεία: α. Οι έλληνες συγγραφείς στο εξωτερικό έχουν ως μοναδικό πρόσθετο εφόδιο τη βιβλιογραφία και τη δουλειά τους. Στην ουσία όμως άνε στα ''τυφλά'' και ψάχνοντας όπως κάθε νέος στην Ελλάδα που θέλει να εκδοθεί η δουλειά του και β. δε διαφωνώ για τα όσα λες για τους Ινδούς αλλά το ελληνικό στοιχείο είναι διάσπαρτο παντού στον πλανήτη και αποτελεί ενδεχόμενα ένα αναγνωστικό κοινό σε '΄'ύπνωση''. Ξεχνάς πόσα εκατομμύρια έλληνες δεύτερης γενιάς ζουν σήμερα στις ΗΠΑ και ακόμη μιλάνε ή γράφουν ελληνικά;
Είμαι υπέρ των νέων δημιουργών και νομίζω ότι οι πόρτες δεν είναι ερμητικά κλειστές έστω και αν έχουν (και συμφωνώ και το έχω ξαναγράψει) προβάδισμα εκείνοι που κουβαλάνε ααγνωρίσιμο ή βαρύ ονοματεπώνυμο. Από εκεί και πέρα όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε κάτι πολύ σημαντικό. Συγγραφείς όπως ο Σταμάτης έχουν κάνει ένα σημαντικό κύκλο παραγωγής και δουλειάς στην Ελλάδα και δεν είναι εύκολο να τους προσπεράσεις. Και το γεγονός ότι έχουν ένα πιστό και μόνιμο κοινό σίγουρα κάτι λέει.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?