Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, January 12, 2007

 

(20) αδικημένα βιβλία 2006 (μέρος 3ον)

Νο. 18, Μικρά Ικαρία, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος (εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΑ)


Οι εκδόσεις Ηλέκτρα, ένας από τους νεότερους ηλικιακά οίκους της ελληνικής αγοράς, μπορεί να μην διακρίνεται από υπερ-παραγωγή τίτλων αλλά οι περισσότεροι είναι αρκούντως ποιοτικοί. Συνήθως, επιδιώκω και αναζητώ, βιβλία της Ηλέκτρας αν και το εύρος των εκδόσεων της έχει να κάνει, κυρίως, με τη μεταφρασμένη λογοτεχνία και πολύ λιγότερο με έλληνες δημιουργούς. Μέσα στο 2006, εξέδωσε μια από τις πλέον αξιοπρόσεκτες δουλειές πρωτοεμφανιζόμενου, του 35χρονου φιλόλογου Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου με τίτλο ’’Μικρά Ικαρία’’. Τυπικά, το θέμα του βιβλίου είναι η αυτογνωσία, η φιλία, η μοναξιά και η μνήμη αλλά νομίζω ότι όλα αυτά αποτελούν κλισέ για να περιγράψουν το σπονδυλωτό μυθιστόρημα. Στην πραγματικότητα, το βιβλίο αυτό καθ’ αυτό αποτελεί μια ωδή για την ανάγνωση και για πρώτη ίσως φορά θα αποτολμήσω (κινδυνεύοντας να διαψευστώ οικτρά αφού δεν τον γνωρίζω προσωπικά) μια εικασία. Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος αγνοώ τι μέλλον μπορεί να έχει στα γράμματα και που θα τον οδηγήσει η εμπλοκή του με την ελληνική λογοτεχνία. Μέσα από τη γραφή του όμως είναι ξεκάθαρες οι αναγνωστικές επιρροές του, αφού επαναλαμβάνω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ’’’ένα βιβλίο που γράφτηκε και πολλά βιβλία που διαβάστηκαν’’. Παντού μέσα στη ’’Μικρά Ικαρία’’ υπάρχουν κομμάτια, φράσεις, προτάσεις, παρεμβολές με έργα συγγραφέων, αποσπάσματα τα οποία (και πάλι αυθαιρέτως πιθανολογώ, συνδυάζοντας και την εμπλοκή του συγγραφέα με τους happy few) ότι δεν επιλέχθηκαν για τη συγγραφική διευκόλυνση του Γιαννακόπουλου αλλά πηγάζουν από την αναγνωστική εμπειρία του. Η περιπλάνηση που εξιστορείται στη Μικρά Ικαρία έχει στάσεις την Αθήνα, την Ικαρία, την Πύλο (έτσι ονοματίζονται οι τρεις ενότητες του βιβλίου) και τερματικό σταθμό, καταληκτικό αποχαιρετισμό στο ’’Τελωνείο’’, την τέταρτη και τελευταία ενότητα. Από το κέντρο της πόλης, τη μοναξιά και το ξαπόσταμα σε ένα παγκάκι στο ταξίδι με το πλοίο της άγονης γραμμής και μια μικρή στάση στις ακρογιαλιές της Πύλου. Διαδρομή με συντροφιά βιβλία, αγαπημένους συγγραφείς και στην ουσία εγκιβωτισμένα δεκάδες βιβλία μέσα στο ίδιο βιβλίο. Είναι ξεκάθαρο ότι η γραφή του Γιαννακόπουλου θέλει ’’πολύ δουλειά’’ ακόμη, ότι σίγουρα δεν ήταν η ’’Μικρά Ικαρία’’ στο ούτως ή άλλως πλούσιο σε πρωτόλεια 2006 το καλύτερο βιβλίο που έγραψε πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας αλλά προσωπικά βρήκε μια θέση στην καρδιά (και τη βιλιοθήκη μου) κυρίως για ένα λόγο. Τη διάχυτη αγάπη για τα βιβλία που ξεπηδάει σε κάθε μια (σχεδόν) από τις +200 σελίδες του. Δεν είναι βιβλίο εύπεπτο και λαϊκής κατανάλωσης αλλά δουλειά για ’’φανατικούς’’ της λογοτεχνίας στους οποίους προφανώς δεν συγκαταλέγονται οι περιώνυμοι κριτικοί του χώρου που το αγνόησαν ή το προσπέρασαν χωρίς δεύτερη ματιά και την παραμικρή αναφορά.
Comments: Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?