Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Sunday, October 08, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 68

Επιστρέφει η πολυπληθής ελληνική ’’αντιπροσωπεία’’ από τη Φραγκφούρτη αφού η διεθνής έκθεση ολοκληρώθηκε απόψε. No news, bad news επί του προκειμένου. Συμφωνίες για εξαγωγές και μεταφράσεις Ελλήνων συγγραφέων δεν έκλεισαν ούτε πολλές, ούτε σημαντικές. Οι περισσότεροι, των Ελλήνων εκδοτών που ήταν παρόντες, έτρεχαν με τη γνωστή συνηθισμένη μυστικοπάθεια τους πίσω από ατζέντηδες της αλλοδαπής με στόχο να κλείσουν συμφωνίες για συγγραφείς οι οποίοι είναι αμφιβόλου αξίας και μοιάζουν με…λαχεία. Αν και πότε θα εξαργυρωθούν στην ελληνική αγορά είναι κάτι που μόνο οι μέντιουμ των γραμμών 090 μπορούν ν’ απαντήσουν. Με άλλα λόγια: Πέραν των μεγαλεπήβολων σχεδίων του ΕΚΕΒΙ για επέκταση στην αγορά της….Κίνας (δεν γνωρίζω αν έγιναν οι σχετικές επαφές και στη Φραγκφούρτη) η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει ’’μικρή αγορά’’ με βιβλία σε…ακατανόητη, για τους ξένους, γλώσσα. Και η ευκαιρία του 2001 ούτε εξαργυρώθηκε, ούτε θα εξαργυρωθεί. Τα κεφάλια μέσα λοιπόν και επιστροφή στην πραγματικότητά μας….
- Συνήθως στο βιβλιοφιλικό ένθετο του ΒΗΜΑΤΟΣ (τώρα που λείπει και η στήλη της κ.Κέζα) βρίσκω ελάχιστα πράγματα να διαβάσω. Φυσικά, το περί...φραπέ σημερινό αφιέρωμα δεν το σχολιάζω! Αντιθέτως, στο ΒΗΜΑ του Σαββάτου βρήκα ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον δισέλιδο (εκτός σελίδων βιβλίου) με θέμα τα δέκα βιβλία που άλλαξαν τον κόσμο.
- Στα περίπτερα, εδώ και μερικές μέρες, το τεύχος νούμερο 467 του ΔΙΑΒΑΖΩ με αφιέρωμα, όπως πάντοτε επίκαιρο, το σχολικό και εξωσχολικό βιβλίο. Ξεχώρισα από τα θέματα που καλύπτουν 160 σελίδες το editorial του Γιάννη Μπασκόζου με την πρόταση για μια έκθεση σε κλειστό χώρο (συμφωνώ και επαυξάνω αφού οι Ολυμπιακοί Αγώνες άφησαν δεκάδες χώρους ερημωμένους και αναξιοποίητους, χώρους όπου μια έκθεση μπορεί να λειτουργεί και για ολόκληρους μήνες), ένα απολαυστικό σχόλιο του Αλέξη Ζήρα για τις προσφορές βιβλίων από τις εφημερίδες, ρεπορτάζ της διευθύντριας του ΕΚΕΒΙ για την έκθεση βιβλίου στο…Πεκίνο (τα είχα ξαναδιαβάσει σε ουκ ολίγες συνεντεύξεις που έδωσε μετά την επιστροφή της από την Κίνα), ρεπορτάζ για τα βιβλία στο διαδίκτυο, ’’χειρουργική’’ κριτική του Κώστα Κατσουλάρη στο ’’Ερωτικό των τεσσάρων’’ (στη στήλη ΚΟΝΤΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ αλλά με αναφορά αυτή τη φορά μόνο σε ένα βιβλίο) και φυσικά όλες τις μόνιμες στήλες. Αυτή των ευπωλήτων (από τις πλέον έγκυρες που υπάρχουν), βιβλιοκριτική, βιβλιοπαρουσιάσεις και κριτικογραφία.
Comments:
επειδή τυγχάνει να βρίσκομαι ακόμη στη Φρανκφούρτη, επισημαίνω εδώ την απορία μου για τις απορίες και τις αναρωτήσεις σου. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για εξαγωγή ελληνικού βιβλίου (και μιλώ μόνον για πεζογραφία, ας μην το συγχέουμε πια!) όταν δεν έχουμε αντιληφθεί τη διαφορά επιπέδου αλλά και τη διαφορά προσφοράς, δηλαδή προβολής, του δικού μας προϊόντος. Και σε ποιο προϊόν αναφερόμαστε όταν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στην αλυσίδα δεν το ονομάζουν και δεν το εννοούν ως τέτοιο; Αγαπητέ μου, όλα τα λόγια είναι ωραία και ενίοτε αυτοερωτικά - δεν υπάρχει λόγος κανένα ΕΚΕΒΙ να πουλήσει τη μέτρια βιτρίνα μας ως κρυστάλλινο ουρανοξύστη. Αυτό το έχουν αντιληφθεί όλοι (Ζορμπά, Λάζος, Βελισσάρη), αρκεί όμως να κινηθούμε προς τα έξω διότι απλούστατα η εσωστρέφεια και ο επαρχιωτικός αλαζονικός χαρακτήρας μας δεν μας έχει επιτρέψει να σταχυολογήσουμε σωστά την πραγματικότητά μας. Οχι, οι Ελληνες συγγραφείς και οι Ελληνες εκδότες δεν είναι οι χειρότεροι. Αλλά το παιχνίδι (ας το ονομάσω έτσι πρόχειρα) παίζεται με διαφορετικούς όρους από αυτούς που νομίζουμε. Ως εκ τούτου, επειδή εύκολα λέγονται πολλά (όπως το σχόλιό σου), ας αποφύγουμε τις ματαιοπονίες καθώς τίποτε δεν εξαργυρώσαμε από το 2001, τίποτε δεν υποτίθεται ότι θα εξαργυρώναμε. Επρεπε να μαθαίναμε τρόπους προβολής (κάτι δηλαδή σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες), όπως κάνουν, ας πούμε, οι Καταλανοί που από φέτος προετοιμάζονται για την επόμενη χρονιά ως τιμώμενη χώρα της Φρανκφούρτης. Κι ένα τελευταίο (που θα γράψω σε άρθρο/ρεπορτάζ), ας αρχίσουμε σωρηδόν να γκρινιάζουμε και να φωνάζουμε για την παντελή απουσία της χώρας στο ζήτημα της ενίσχυσης των μεταφράσεων. Είναι μια πρακτική που παντού, εκτός από την ψωροκώσταινα βεβαίως, έχει λάβει σοβαρό χαρακτήρα αλληλοϋποστήριξης κι ενίσχυσης μεταξύ των γλωσσών και των λογοτεχνιών... Κατά τ' άλλα, συνηγορώ στο κείμενό σου. Με μεσημεριανούς χαιρετισμούς από Γερμανία, Β.
 
Τα κεφάλια μέσα μην παίρνουνε αέρα...
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
Συμφωνώ και επικροτώ την άποψη του silio d' aprile. Η επιδότηση ωστόσο των μεταφράσεων απαιτεί κονδύλια που θα εκταμιεύονται από τον δημόσιο κορβανά για τον πολιτισμό. Όταν όμως ο πολιτισμός στη χώρα μας έχει ένα ελάχιστο ποσοστό στον ετήσιο προϋπολογισμό τότε είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν έχουμε να ελπίζουμε. Ήδη από ό,τι γνωρίζω μεγάλοι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι παρακάμπτουν την επίσημη Φρανκφούρτη και έρχονται σε απ' ευθείας επαφές με χώρες όπου είναι δυνατή η πρόσβαση στο ελληνικό "προϊόν". Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη κακό απλώς δεν θα ανοίξει ακόμη τις μεγάλες αγορές. Πρακτικά εκείνο που σ' αυτή τη φάση ίσως θα ήταν ενδιαφέρον είναι να κατορθώσουμε να βάλουμε τη μετάφραση μέσα στις επιλογές των χορηγιών που ανακοίνωσε ο υπουργός πολιτισμού προσφέροντας στις επιχειρήσεις και στα ιδρύματα που θα συμμετάσχουν μια ικανοποιητική έκπτωση από την εφορία. Ήδη διαβάσαμε ότι ενδιαφέρθηκαν κάποια γερά ιδρύματα, Λάτση, Ωνάσειο, κα. Αυτά και άλλα θα επιδοτούν τον πολιτισμό! Αλλά... Εκεί είναι το θέμα. Θα επιδοτούν ό,τι κρίνει το υπουργείο ή κάποιες αρμόδιες επιτροπές ότι αξίζει να επιδοτηθεί. Αν θέλουν φυσικά να έχουν την έκπτωση από την εφορία. Ξεκάθαρα πράγματα! Αν δεν είναι λόγια του αέρα και προεκλογικές φιοριτούρες οι χορηγίες και κάτι αντίστοιχο η προθυμία των ιδρυμάτων τότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις επιλογές. Αν βρει τη θέση της σ' αυτές η μετάφραση λογοτεχνικών βιβλίων μπορεί κά
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
Συμφωνώ με την άποψη του silio d' aprile και επικροτώ. Ωστόσο η επιδότηση των μεταφράσεων απαιτεί φυσικά κονδύλια που θα εκταμιεύονται από τον δημόσιο κορβανά για τον πολιτισμό. Όταν όμως ο πολιτισμός στη χώρα μας έχει ένα ελάχιστο ποσοστό στον ετήσιο προϋπολογισμό τότε είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν έχουμε να ελπίζουμε. Ήδη από ό,τι γνωρίζω μεγάλοι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι παρακάμπτουν την επίσημη Φρανκφούρτη και έρχονται σε απ' ευθείας επαφές με χώρες όπου είναι δυνατή η πρόσβαση στο ελληνικό "προϊόν". Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη κακό απλώς δεν θα ανοίξει ακόμη τις μεγάλες αγορές. Πρακτικά εκείνο που σ' αυτή τη φάση ίσως θα ήταν ενδιαφέρον είναι να κατορθώσουμε να βάλουμε τη μετάφραση μέσα στις επιλογές των χορηγιών που ανακοίνωσε ο υπουργός πολιτισμού προσφέροντας στις επιχειρήσεις και στα ιδρύματα που θα συμμετάσχουν μια ικανοποιητική έκπτωση από την εφορία. Ήδη διαβάσαμε ότι ενδιαφέρθηκαν κάποια γερά ιδρύματα, Λάτση, Ωνάσειο, κα. Αυτά και άλλα θα επιδοτούν τον πολιτισμό! Αλλά... Εκεί είναι το θέμα. Θα επιδοτούν ό,τι κρίνει το υπουργείο ή κάποιες αρμόδιες επιτροπές ότι αξίζει να επιδοτηθεί. Αν θέλουν φυσικά να έχουν την έκπτωση από την εφορία. Ξεκάθαρα πράγματα! Αν δεν είναι λόγια του αέρα ή προεκλογικές φιοριτούρες οι χορηγίες και η προθυμία των ιδρυμάτων τότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις επιλογές. Αν βρει τη θέση της σ' αυτές η μετάφραση λογοτεχνικών βιβλίων μπορεί κάτι να κινηθεί. Το θέμα της επιδότησης της μετάφρασης όμως δεν είναι το μόνο που θα πρέπει να μας απασχολεί σαν συγγραφείς σε σχέση με την εικόνα της ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό. Τίτλοι που έχουν ήδη μεταφραστεί και εκδοθεί στο εξωτερικό δεν έχουν κατορθώσει να ξεπεράσουν έναν μικρό αριθμό πωλήσεων -για τα μέτρα εκείνων των χωρών φυσικά. Και αυτό όπως είναι φυσικό δεν ανοίγει την όρεξη σημαντικών εκδοτικών οίκων του εξωτερικού για την ελληνική λογοτεχνία. Η εκαίρεση του Μάρκαρη επιβεβαιώνει απλώς τον κανόνα. Μήπως θα ήταν χρήσιμη μια συνδιάσκεψη συγγραφέων σχετική με το θέμα; Κάνω την πρόταση.
 
ΚΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ. ΜΟΥ ΤΟ ΕΒΓΑΛΕ ΜΙΣΟ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΤΑΙ. ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΕΒΓΑΛΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ. ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΣΥΓΝΩΜΗ. ΛΕΤΕ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ Η ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ;
 
@silio d' aprile
Δεν είπα ποτέ και δεν το υποστηρίζω ότι οι Εληνες συγγραφείς ειναι οι χειρότεροι. Απόδειξη ότι όσοι κατόρθωσαν να ξεφύγουν από την ελληνική ''λογική'' έχουν πέραση και στο εξωτερικό, είτε αυτός είναι ο Τριβιζάς στο παιδικό, είτε ο Μάρκαρης στο αστυνομικό, είτε αρκετοί άλλοι που λόγω χώρου και χρόνου δεν γίνεται να αναφερθούν.
Ενιαία πολιτική για το βιβλίο δεν υπάρχει, αδιαφορία μάλλον υπάρχει και τα όσα παραπάνω αναφέρω για την ευπρεπή παρουσία ελλήνων συγγραφέων οφείλεται πιο πολύ στη δική τους προσπάθεια παρά σε κάποιο συντονισμό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφεθεί το όλο πράγμα στην τύχη του. Το 2001 και οι Ολυμπιακοί ήταν τεράστιες ευκαιρίες που χάθηκαν επειδή κανείς δεν ήξερε, δεν μπορούσε, δεν ήθελε ή δεν ήξερε να εκμεταλλευτεί. Για τις μεταφράσεις συμφωνούμε. Ακόμη κυνηγάνε οι Γερμανικοί εκδοτικοί οίκοι τα χρήματα τους από το 2001.
 
@alexisstamatis
Εγραψες για ένα προσωπικό παράδειγμα και λίγο πιο πάνω απαντωνας στον silio αναφέρω ότι από τις συμφωνίες που έκλεισαν το 2001 κανείς εκδοτικός οίκος της Γερμανίας δεν πήρε χρήματα. Γίνεται σαφές Αλέξη ότι το πρόγραμμα όχι απλά έχει παγώσει. Does not exist....
 
@Λεία Βιτάλη
Συμφωνώ ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να αντικαταστήσει την πολιτική ανυπαρξία. Αλλά για να είμαι ειλικρινής ούτε οι συνδιασκέψεις των συγγραφέων, ούτε άλλες μαζικές ενεργειες μπορεί να έχουν αποτέλεσμα. Βάλε δέκα συγγραφείς να αποφασίσουν ποιά βιβλία θα μεταφραστούν και αν καταλήξουν σε κοινό αποδεκτό συμπέρασμα θα είναι μαζί το όγδοο και το ένατο θαύμα του κόσμου. Αυτό τουλάχιστον έχει αποδείξει η ιστορία. Με το μπλογκ δεν ξέρω τι έγινε, είδα το ανώνυμο σχόλιο και απόρησα...Μήπως έχεις και κρυφά ταλέντα χάκερ;
 
Αγαπητέ reader,
η πρότασή μου για συζήτηση μεταξύ των συγγραφέων δεν αφορούσε φυσικά την επιλογή των προς μετάφραση βιβλίων με τη μορφή μιας διευρυμένης επιτροπής. Αλλά πρότεινα την ανταλλαγή ελεύθερων απόψεων στο διαδίκτυο για την εξεύραση λύσης γενικότερα για το θέμα της εξόδου των βιβλίων στο εξωτερικό. Δεν είμαστε παιδιά -έστω και αν κάθε συγγραφέας κρύβει μέσα του ένα παιδί- νομίζω ότι μπορούμε να αναπτύξουμε κάποιες θέσεις και να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα που μπορεί και να οδηγήσουν σε αποτελέσματα έστω μακροπρόθεσμα. Και φυσικά πρότεινα το διαδίκτυο για την ελευθερία του και την αμεσότητά του. Ακόμη πρότεινα αυτός ο τόπος να είναι εδώ, στο δικό σου μπλογκ, γιατί θεώρησα ότι μπορείς να συντονίσεις μια συζήτηση που πιθανώς να διαρκέσει, να έχει ψηφοφορίες, να έχει ανατροπές και πιθανώς παρεκτροπές! Πιστεύω ότι θα άξιζε τον κόπο. Και σίγουρα θα υπάρξουν συγγραφείς ή δημοσιογράφοι που θα ήθελαν να συμμετάσχουν με όποιο τρόπο.
Και ναι, με φρίκη διαπιστώνω ότι εκτελώ και χρέη... χάκερ!
 
συμπληρώνω σήμερα ότι δεν γίνεται να μιλάμε για πολιτική βιβλίου με τις υπάρχουσες δομές του μικροσυστήματος εντός κι εκτός ΥΠΠΟ. Ο Μάρκαρης και ο Τριβιζάς τυγχάνουν ευφυείς, για τούτο και αξιοποίησαν τη συγγραφική τους ικανότητα στο εξωτερικό (κυρίως ο πρώτος). Δεν αποφέρουν τίποτε οι συνδιασκέψεις συγγραφέων - είναι σχεδόν αφελές και θυμίζει τις λεγόμενες "αριστερές" συσπειρώσεις του παρελθόντος. Το ΥΠΠΟ δεν παίρνει λίγα χρήματα από τον δημόσιο κορβανά, ποιος το ισχυρίζεται αυτό;! Η επιδότηση μεταφράσεων μπορεί κάλλιστα να υλοποιηθεί βάσει του προϋπολογισμού του υπουργείου. Τόσο ο εκδότης της "Πόλις" όσο και αρκετοί άλλοι δοκιμάζουν τη φλέβα του καλού μέσα στο άσχημο και παρωχημένο. Οσο για το ποιος γράφει και τι, εφόσον το υπογράφει, είναι δικαίωμά του (κι όχι εξευτελισμός του, αγαπητέ Σόλαρις, χωρίς να υποστηρίζω τον Κατσουλάρη εν προκειμένω), και φυσικά υπόκειται στην αξιολόγηση των αναγνωστών του αλλά και στην αυτοκριτική του ικανότητα.
 
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως ναι, διαπιστώνω και προσωπικά ότι η πρόταση για μια «συνδιάσκεψη συγγραφέων» εδώ και τώρα αποτελεί συγγραφική… αφέλεια! Στο μέτρο που χαρακτηρίζουμε την «αφέλεια» -αν τη χαρακτηρίζουμε- ως αρνητικό παράγοντα στην εξέλιξη.
Θα πρόσθετα επίσης ότι συνδιασκέψεις, συνέδρια και φόρουμ αποτελούν μια σύγχρονη παγκόσμια πρακτική μακράν των αριστερών πρακτικών του παρελθόντος με αποτελέσματα αξιόλογα ή μη ανάλογα με τους συνέδρους και με τάση αυξητική. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, κρίνετέ το.
Εξακολουθώ βεβαίως να συμφωνώ με την αναγκαιότητα επιδοτήσεων των μεταφράσεων και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι αν το ότι απλώς συμφωνώ, -εις, -ει, -ούμε κλπ. μπορεί να βοηθήσει πρακτικά σε κάτι. Η πρωτοβουλία δική σας.
 
Το ψηφιακό "ακροατήριο" σας χειροκροτεί, χτυπώντας ρυθμικά το δείκτη του πάνω στο δεξί πλήκτρο του ποντικιού του, κλικ-κλαπ, κλικ-κλαπ, κλικ-κλαπ, κλικ-κλαπ…
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
μάλλον απλά εννοείς, αγαπητέ Σόλαρις. Συμφωνούμε κα Βιτάλη. Συνολικά, η προ πενταετίας αισιοδοξία για το ελληνικό βιβλίο υπολείπεται... (Οι ειρωνείες του μπαρουάκ δεν έχουν θέση στο στήσιμο μιας συζήτησης όπως εν προκειμένω στο φιλόξενο ιστολόγιο του reader´s diggest).
 
@λεία Βιτάλη
Το μπλογκ, αγαπητή μου είναι ανοικτό και δεν προσθέτω κάποιο ποστ για να συνεχιστεί η συζήτηση στο συγκεκριμένο. Δυστυχώς, όμως ο προβληματισμός αφορά λίγους και εκείνοι που διαβάζουν και έχουν παράλληλα τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων κωφεύουν η απλά χαμογελούν. Και δεν ξέρω αν θεωρούν τους συγγραφείς μικρά παιδιά αλλά μάλλον η συζήτηση τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Οπως αδιαφορούν χρόνια τώρα. Δική μου πρόθεση δεν είναι μόνο να συνεχιστεί ο διάλογος αλλά να υπάρξουν και ιδέες και θέσεις. Και γι’ αυτό το σχόλιο ένα σχόλιο πιο κάτω θα καταθέσω τη δική μου πρόταση επί του θέματος μετάφραση...Η οποία αφορά τους συγγραφείς και μόνο τους συγγραφείς...
 
@solaris
Αγαπητή μου δεν βρήκα τίποτε αρνητικό στα όσα γράφει ο Κατσουλάρης. Πρώτον, χωρίς να τον γνωρίζω μου αρέσει ως συγγραφέας (ο αντίπαλος ήταν εξαιρετική δουλειά και από τα πολύ καλά βιβλία των τελευταίων ετών). Δεύτερον η συγκεκριμένη στήλη του στο Διαβάζω έστω και αν μερικές φορές ’’λοξοκοιτάζει’’ μόνο τα άκρως εμπορικά βιβλία είναι και έξυπνη και πετυχημένη. Τρίτον, έχει δικαίωμα να γράφει για όποιο βιβλίο θέλει και αυτό είναι αυτονόητο δεν χρειάζεται να το γράψω, ούτε φαντάζομαι ότι ο άνθρωπος χρειάζεται αυτόκλητος...υποστηρικτές. Τέταρτον, θα διαφωνούσα αν αποθέωνε ή κολάκευε ή γενικά υπερεκτιμούσε το συγκεκριμένο βιβλίο...Από τη στιγμή που όσα γράφει για ένα βιβλίο, προσωπικά τα θεωρώ σωστά, δεν με απασχολεί για ποιό βιβλίο γράφει.
 
@Προς όλους τους εμπλεκόμενους στην κουβέντα περί μεταφράσεων και ειδικά για τον Αλέξη και τη Λεία που ξέρουν ότι τους εκτιμώ απεριόριστα και σαν ανθρώπους και σαν δημιουργούς....

Προσωπική εντελώς υποκειμενική προσέγγιση του θέματος. Οταν κάποιος θεωρείται και είναι επαγγελματίας συγγραφέας με την υγιή φιλοδοξία να δει το έργο του τυπωμένο σε μια άλλη χώρα αναλαμβάνει την τύχη του στα χέρια του. Τι εννοώ; ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ούτε το υπουργείο πολιτισμού, ούτε καν τους εκδοτικούς οίκους. Μεταφράζουν μόνοι τους τη δουλειά τους (μεταφραστές καλοί μπορούν να βρεθούν και με λιγότερα από τα 6 η 7 χιλιάρικα της επίσημης τιμής που πληρώνουν οι εκδοτικοί οίκοι) και ψάχνουν να βρουν το αναγκαίο. Ενα ατζέντη της αλλοδαπής. Στην Ελλάδα από ότι γνωρίζω υπάρχει μόνο μια λογοτεχνική ατζέντης (η κ.Φράγκου) η οποία λογικά δεν μπορεί να έχει πελάτες της το σύνολο των Ελλήνων λογοτεχνών. Συνεπώς, όποιος θέλει να πιεί νερό πάει στην πηγή μόνος του! Μόνο στην Αμερική υπάρχουν 1400 λογοτεχνικοί ατζέντηδες, πάνω από 300 στη Βρετανία και γύρω στους 150 στη Γερμανία. Δεν είμαι ρομαντικός, ούτε ανεδαφικός αλλά πιστεύω ότι όποιος το κυνηγήσει έχει ελπίδες, αρκεί η δουλειά του να είναι μεταφρασμένη. Αν κάποιος πιστεύει ότι το βιβλίο του μπορεί να σταθεί σε μια διεθνή αγορά και να ξεφύγει από τα ελληνικά σύνορα ’’ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα’’...Χωρίς να περιμένει ούτε την κρατικοδίαιτη ενίσχυση, ούτε το πότε θα κινηθούν οι δυσκίνητοι των εκδοτικών οίκων. Μη μου πείτε ότι είμαι εκτός πραγματικότητας.
Ενας Ελληνας και κανείς δεν έχει κάνει αναφορά στον τύπο για την περίπτωσαη του ο Πολυχρόνης Κουτσάκης θα δει θεατρικό του έργο να ανεβαίνει στην Αμερική, έχει ατζέντη Αμερικάνο και κοντεύει να γίνει περισσότερο γνωστός στον Καναδά από ότι στην Ελλάδα! Ο Καρνέζης είχε εκδώσει βιβλίο του στην Αγγλία και στην Ελλάδα έδιωχναν τους συγγενείς του από τους εκδοτικούς οίκους γιατί δεν τους...πίστευαν και νόμιζαν ότι τους κάνουν πλάκα...Και υπάρχει και η περίπτωση (την γνωρίζω αλλά δυστυχώς δεσμεύομαι να γράψω ονόματα σεβόμενος την εμπιστοσύνη κάποιου) νεαρού συγγραφέα που μετέφρασε με δικά του χρήματα το βιβλίο του, κόντευε να βρει εκπρόσωπο σε μεγάλη αγορά και έκανε το λάθος να ανακατέψει τον εκδοτικό του οίκο (από τα μεγάλα ονόματα της χώρας μας). Και οι άνθρωποι έστειλαν μέιλ στον ατζέντη του εξωτερικού τριπλασιάζοντας που ζητούσαν τα δικαιώματα μετάφρασης με αποτέλεσμα ο ξένος ατζέντης να πάψει να ασχολείται...
ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ...ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ...Θέλει κόπο και όραμα, θέλει επένδυση κάποιων χρημάτων αλλά όποιος πιστεύει ότι αξίζει η δουλειά του ας το τολμήσει...Οτι και να πούμε ή να γράψουμε εδώ μέσα δεν μπορούμε ούτε κατά ένα χιλιοστό να αλλάξουμε την πραγματικότητα.
 
@VITA MI BAROUAK
Θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι αν όντως το σχόλιο σου εμπεριέχει ψήγματα ειρωνείας (το ίδιο με τον silio κατάλαβα κι εγώ) ότι θα πρέπει ή να μας εξηγήσεις τι σε ενόχλησε ή να ανασκευάσεις. Πιστεύω ότι και το επίπεδο της συζήτησης και το επίπεδο των εμπλεκόμενων σ΄αυτήν (εξαιρώντας τον εαυτό μου) είναι υψηλότατο και είναι άδικη η ειρωνεία.
 
Καμία απόλυτος ειρωνεία!!

Ήταν απλά ένα εικονοποιημένο σχόλιο, πάνω στη δυνατότητα που παρέχουν τα blogs, σε κάποιον που δεν γνωρίζει όσα εσείς, δηλαδή σε κάποιον σαν εμένα, να γίνει κοινωνός μιας τέτοιου είδους συζήτησης.

Σε μια ζωντανή συζήτηση συχνά πυκνά ένας βήχας, μια ατάκα, ένα χειροκρότημα του ακροατηρίου εισβάλει συχνά στην στρογγυλή τράπεζα. Η δικιά μου παρέμβαση δεν ήταν παρά ένα virtual χειροκρότημα.

Κλικ(εικονικό) Κλαπ(πργαμτικό) το Κλικ-Κλαπ, Κλικ-Κλαπ, Κλικ-Κλαπ δεν είναι παρά ένα αυθεντικό μεταμοντέρνο χειροκρότημα…

Με συγχωρείτε για την παρέμβαση, θα παραμείνω σιωπηλός…
 
@vita
Δεν σου ζήτησε, φίλτατε, κανείς να μείνεις σιωπηλός. Από τη στιγμή που η κοινή εντύπωση αποδείχθηκε λανθασμένη δικαιούσαι κάθε παρέμβασης μετά ή άνευ ηχητικής υπόκρουσης....
 
Για να κλείσω από πλευράς μου αυτή τη συζήτηση θα ήθελα να προσθέσω ότι πριν μερικά χρόνια βρισκόμουν σε αγαστή συνεργασία με γνωστό γερμανό ατζέντη για ένα βιβλίο μου, δεν θα αναφέρω ποιο. Το πράγμα κόλλησε όταν ήρθε σε επαφή με τον ελληνικό εκδοτικό οίκο χωρίς ποτέ να μάθω το γιατί. Παίζονται άλλα παιχνίδια. Η πρότασή σου έχει μια βάση. Αλλά τα χρήματα που απαιτούνται δεν τα διαθέτουν όλοι οι συγγραφείς. Να οδηγηθούμε σε δανειοδότηση; Είναι μια άποψη. Audaces fortuna juvat. Αλλά αν θες την προσωπική μου άποψη, αρνούμαι να παίξω αυτό το παιχνίδι στηρίζοντας το σύγχρονο μοντέλο με το οποίο διαφωνώ. Δηλαδή το δίκαιο του οικονομικά ισχυρότερου! Καλό βράδυ σε όλους.
 
ένα τελευταίο σχόλιο από εμένα, εάν κι εφόσον είναι αρεστή η συμβολή μου στην προκείμενη κουβέντα - μέρος της κουβέντας στη Φρανκφούρτη, αυτές τις ημέρες, υπήρξε επίσης η δυναστεία των επιχορηγήσεων. Μεταφέρω τη λεπτομέρεια της συζήτησης με την Κατερίνα Φράγκου, απ' όπου συνάγεται το συμπέρασμα της σχεδόν πειθαναγκαστικής οικονομικής ενίσχυσης για βιβλία που ίσως η αξία τους ξεπερνάει τη μετριότητα. Ητοι, οι ατζέντηδες ζητούν πλέον ως πλαφόν το ποσόν της μεταφραστικής επιχορήγησης ειδάλλως αποφασίζουν ευθέως να προχωρήσουν ή να υποχωρήσουν σ' ό,τι αφορά κάποιου τίτλου από τη μια γλώσσα στην άλλη. Συμφωνώ με τον οικοδεσπότη πως όλοι όσοι προσδοκούν την επαγγελματική ιδιότητα του συγγραφέα (η προσωπική γνώμη μου απέχει πολύ απ' αυτό το σχήμα) οφείλουν να υπερασπίσουν το προϊόν τους ανεξαρτήτως του εκδότη (που δεν είναι μάνατζερ) ή του κάθε κρατικού φορέα (παρομοίως). Οντως, η αναζήτηση ενός ατζέντη είναι επιβεβλημένη. Και πάλι θυμήθηκα ως παρεμβολή (ο Αλέξης το γνωρίζει), με διαφορετικό πρόσημο όμως και καθόλου σχετιζόμενο τα ανωτέρω, έναν λατινοαμερικάνο εκδότη που πήγε στο ελληνικό περίπτερο στην έκθεση της Μαδρίτης και ρώτησε με ενισχυμένη επαγγελματική συνείδηση (ή μήπως αφέλεια;!) εάν υπάρχουν στην Ελλάδα συγγραφείς του βεληνεκούς ενός Βάργκα Λιόσα... Με άλλα λόγια, όλα όσα ειπώθηκαν από τους συνομιλητές μέχρι στιγμής έχουν διαφορετικές αφετηρίες, διαθέτουν λογικούς συνειρμούς, όμως νομίζω ότι κανένας μας δεν καταφέρνει να καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα, άρα προτάσεις. Ευχαριστώ, Β.
 
ωπς, το "μηχάνημα" έφαγε μερικές λέξεις από τα λεγόμενά μου. Ελπίζω τα συντακτικά κενά που διάβασα μόλις ανέβασα το κείμενο, να μην σταθούν ικανά για παρανοήσεις...
 
Solaris, κατ' αρχάς δεν παίζουμε εδώ το εξυπνακίστικο παιχνίδι του ποιος γνωρίζει περισσότερα. Είναι αφελές. Δημόσιο διάλογο δοκιμάζουμε να κάνουμε, μέσω ιστολογίων, αλίμονο. Διαπιστώνοντας ότι γνωρίζεις εκ των έσω, θα συμπληρώσω σ' αυτά που λες ότι έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσεις τα μέλη της επιτροπής που υποτίθεται ότι εγκρίνει τα προωθούμενα βιβλία στο εξωτερικό. Και για να μην ακούγομαι ως ο "κακός" της ημέρας, ας πω ακόμη ότι σε καμία περίπτωση δεν περνούν οι "κολεγιές" στο εξωτερικό. Η καλή πεζογραφία ανταμείβεται με ενδιαφέρον από τρίτους, η "πουσαρισμένη" εκδοτική παραγωγή, παρά τις φανφάρες, μένει στα αζήτητα. Η σχετική πρακτική των τελευταίων χρόνων επιβεβαιώνει τα λεγόμενα αμφοτέρων μας, ε; Χμμ, ναι, η λαϊκή θυμοσοφία το δηλώνει απερίφραστα και στην προκειμένη περίπτωση - "πρώτοι στο χωριό, δεύτεροι στην πόλη"... Καλημέρα, Β.
 
porca miseria είναι ο στρουθοκαμηλισμός...
 
Α όχι και μιζέρια φίλε μου... όχι και μιζέρια...
Υπάρχουν πέντε μ' έξη πράγματα που είναι σαν τις καυτές πατάτες σ' αυτον τον έρμο τον χώρο του βιβλίου ειδικά. Λίγος και μικρός ακόμη, γι' αυτό και κρατιόμουν να μην σχολιάσω, αλλά όχι και μιζέρια...
Και για να πάρω θέση, αλλιώς χαράς στο επώνυμο σχόλιο... να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με την αρχική θέση του Αλέξη Σταμάτη και κυρίως με το παράδειγμα περί κόστους των κοστουμιών της κ. Βίσσυ. Αλλά εγώ θα μπω λίγο παραμέσα, θα κουνήσω λίγο περισσότερο τη λάμα μέσα στο κρέας, και θα υπερθεματίσω λέγοντας ότι καλό θα ήταν να αναλογιστούμε το πόσο κοστίζει μία εκ των 20 ή και 30 καινούριων (Ελληνικής παραγωγής) κινηματογραφικών ταινιών που βγαίνουν κάθε χρόνο στις αίθουσες, και που συχνότατα κόβουν λιγότερα εισιτήρια από τον αριθμό των αντιτύπων που θέλει ένας εκδότης για να θεωρήσει ότι τουλάχιστον ένα βιβλίο έβγαλε το κόστος του.
Ναι ok, προς Θεού! "Μην κάνεις συγκρίσεις κόστους μεταξύ διαφορετικών μορφών τέχνης γιατί αλλιώς ο Καλατράβα τι να πει τότε..."
Γιατί ρε παιδιά; Στον ορθολογικότατο κόσμο στον οποίον ζούμε όπου τα πάντα είναι εξισωμένο marketing γιατί όχι;
Θέλετε να μετρηθούμε; Για φανταστείτε με κάποιον μαγικό τρόπο το ΕΚΕΒΙ να ζητήσει και να πάρει ολόκληρη την επιχορήγηση που δίνεται κάθε χρόνο στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για να διαθέση αυτά τα χρήματα π.χ. στη μετάφραση, στη διαφήμιση, σε συμμετοχές σε εκθέσεις, ακόμη ακόμη και σε επιχορήγηση συγγραφέων για τη συγγραφή έργου τους; Γιατί ο όποιος σκηνοθέτης ή σεναριογράφος γνωστός ή άγνωστος να μπορεί να πέρνει 20.000 ευρώ για τη συγγραφή 60 σελίδων σεναρίου; 20.000 ευρώ εμένα μου φτάνουν για να μην εργάζομαι έναν χρόνο. Δεν θα πω εδώ τι θα μπορούσα να παρέδιδα στον εκδότη μου σε ένα χρόνο χωρίς το καθημερινό οκτάωρο... Ε δεν θα το πω εδώ γιατί μπορεί να διαβάζει και κανένας σκηνοθέτης δηλαδή...
Δεν κάνει να τα λέμε ως έχουν τα πράγματα δεν είναι έτσι;
Καλά συγγνώμη.
 
@solaris
Συγνώμη για το...βιαστικό της απάντησης αλλά είμαι λίγο πιεσμένος αυτές τις μέρες. ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΠΙΔΕΙΞΗ γνώσεων αλλά επειδή σου αρέσει να μιλάμε την ίδια διάλεκτο...
Ο μάνατζερ του Νόρμαν Μέιλερ λέγεται David Wyllie και είναι 56 ετών. Οχι μόνο δεν το...κρύβει αλλά το διαφημίζει κιόλας. Πριν από δύο μήνες έδωσε μια δισέλιδη συνέντευξη στον Guardian που μιλούσε για τις σχέσεις του με τον Μέιλερ και τον David Eggers. Επειδή βαριέμαι να γράφω περισσότερα www.wylieagency.com για να μάθεις λεπτομέρειες για τη διεθνή δράση του και τους συγγραφείς που εκπροσωπεί. Για λόγους αρχής και μόνο δεν γράφω εδώ το μέιλ του αλλά αν το θέλεις στείλε μου (ευγενικά) το σχετικό αίτημα και θα σου απαντήσω πάραυτα. Νομίζω ότι για μια ακόμη φορά διαβάζουμε την ίδια σελίδα ή λάθος κάνω mon cherri?
 
@solaris
Οσο για το θέμα των μεταφράσεων η Λεια (Βιτάλη) το έθεσε σωστά και δήλωσε ότι αρνείται να παίξει το παιχνίδι με τους όρους ή τη λογική των οικονομικά ισχυρών...Σέβομαι ιδεολογικά και μόνο την άποψή της
Αυτά που λες δεν με αγγίζουν γιατί η σχέση μου με τα βιβλία δεν βασίζεται στην αξία ή στο χρήμα...Αν το όραμα ορισμένων ανθρώπων μεταφράζεται στο λαικό και κερατάς και δαρμένος πάω πάσο. Αλλά στην περίπτωση αυτή μιλάμε για εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Και φυσικά για εντελώς διαφορετικούς συγγραφείς...
 
@george glikofridis
Δεν θα το θέσω στη βάση διαφορετικές μορφές τέχνης. Θα το θέσω ξεκάθαρα στη βάση της εμπορικότητας. Μπορεί η μεσαίας διανομής ταινίες να μην κόβουν τόσα εισιτήρια όσα ένα αντιεμπορικό βιβλία πουλάει αντίτυπα αλλά όταν η Πολίτικη Κουζίνα, το Safe Sex και η Λούφα και παραλλαγή κόβουν μαζί σε εισιτήρια όσα βιβλία πουλήθηκαν τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα καταλαβαίνεις ποιά μορφή τέχνης έχει μεγαλύτερη διείσδυση. Εδώ θεωρείται ταμπού ακόμη να γίνουν διαφημίσεις βιβλίων στην τηλεόραση (πλην των συγκοινωνούντων δοχείων Alter/Modern Times που δεν λογίζονται ως κανόνας).
 
@solaris
Και για να μην νομίζεις ότι σου κάνω πρωινή πλακα το τηλέφωνο του κυρίου Wylie στη Νέα Υόρκη είναι 00-212-24600... (τα δύο τελευταία νούμερα κατόπιν αιτήματος) και μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης. Μη με βγάζεις έξω από τα ρούχα μου γιατί στο τέλος θα πω και όσα δεν πρέπει να πω ότι ξέρω...
 
@solaris
Δεν σε κατηγόρησα για αγένεια, ούτε άφησα τέτοια αιχμή...Είπα απλώς ''ζήτησε το ευγενικά''.
Δεν είμαι σε...τσίτα για αποκαλύψεις. Ας της κάνει ο Ταρζάν τις αποκαλύψεις. Μ' ενδιαφέρει μόνο ένα πράγμα και το έχω ξαναγράψει. Να διαβάζονται περισσότερο βιβλία και να διαβάζονται περισσότερο τα καλά βιβλία. Ο χώρος του βιβλίου δεν χρειάζεται ντεντέκτιβ μπλόγκερς, ούτε ρεπόρτερ φάντασμα, χρειάζεται αναγνώστες.
Με μεγάλη μου ευχαρίστηση θα δημοσίευα τη λίστα με τους 3-3.500 χιλιάδες λογοτεχνικούς ατζέντηδες που υπάρχουν παγκοσμίως αν αυτό επρόκειτο να προσφέρει κάποια βοήθεια σε νέους ή παλαιότερους συγγραφείς. Αλλά:
α/ αυτό προϋποθέτει απίστευτα πολύ χρόνο και δουλειά. Και δυστυχώς χρόνος δεν υπάρχει...
β/ Δεν έχω αρχεία της...CIA. Αφού είμαι σε θέση να έχω πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες τότε και ο τελευταίος υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του πιο μικρού ελληνικού εκδοτικού οίκου έχει τα ίδια, ου μην και περισσότερα, στοιχεία στον υπολογιστή του. Με μια ερώτηση οι ενδιαφερόμενοι συγγραφείς μπορούν να τα μάθουν.
 
@jazz_icare
Σωστή η επισήμανση αλλά εξ' αρχής ο συγκεκριμένος χώρος έχει επικεντρωθεί στον πεζό λόγο.
 
@jazz_icare

Πριν από μερικές εβδομάδες μου ζήτησαν να βγάλω τη φωτογραφία για το εξώφυλλο μιας ποιητικής συλλογής που πρόκειται να εκδοθεί εντός των ημερών.
"Τη διανομή θα πρέπει να την κάνω μόνος μου. Την προώθηση θα πρέπει να την κάνω μόνος μου. Γιατί διαφορετικά δεν ασχολείται κανείς. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι απλώς δεν δέχονται νέους ποιητές. Ξέρω πως ελάχιστοι θα ασχοληθούν με τα ποιήματά μου αλλά θα τα εκδόσω", μου είπε ο συγγγραφέας - ποιητής όταν με συνάντησε.
Άρα, τί σου κάνει εντύπωση? Είναι απλό. Η ποίηση δεν πουλάει. Κυρίως η σύγχρονη.
Αυτό εδώ το blog είναι επικεντρωμένο στην πεζογραφία έτσι κι αλλιώς εξ'αρχής. Και κάνει πολύ καλή δουλειά. Άρα λογικό είναι τα σχόλια να είναι αντίστοιχα. Μη σε θυμώνει αυτό. Να σε θυμώνει που θεωρείσαι πιθανόν εκτός πραγματικότητας αν μιλάς για ποίηση στις μέρες μας.
Τί άλλο να πω?
 
Κάτι άσχετο και τεχνικό: έχει μεγαλώσει ο όγκος του μπλογκ σας και κατεβαίνει δύσκολα, αργεί να ανοίξει απελπιστικά, μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να αλλάξει αυτό;
 
@solaris
Τώρα με αιχμαλώτισες και δεν μπορώ να σου πω όχι...Γράψε τι επιπέδου ατζέντηδες θέλεις να βάλω και σου υπόσχομαι σε ένα από τα επόμενα ποστ η προσταγή σου να γίνει πραγματικότητα! Είδες ποιά είναι η διαφορά του απλώς ζητάω κάτι και ζητάω κάτι με την έμφυτη ευγένεια που διαθέτω;
 
@jazz_icare
Λυπάμαι αν σε απογοητεύω αλλά δεν διαβάζω ποίηση και δεν διαθέτω ''ποιητική αναγνωστική παιδεία''. Το σάιτ του Β.Ρ, είναι πολύ καλό, με πολύ αγάπη για την ποίηση και στο συνιστώ και εγώ ανεπιφύλακτα.
 
@scalidi
Αφαίρεσα από την αρχική σελίδα αρκετά από τα παλαιότερα ποστ και ελπίζω να βοηθήσει αυτό. Αν έχεις κάποια άλλη ιδέα (με τους υπολογιστές είμαι μάλλον...μπούφος) πες την και θα δοκιμάσω να κάνω το μπλογκ πιο ευέλικτο.
 
-κε Γλυκοφρύδη, δεν μίλησα για μιζέρια. Αντιληφθήκατε αλλιώς το ειρωνικό σχόλιό μου. Δεν πειράζει.
-αγαπητή Σόλαρις, επέτρεψέ μου το καυστικόν του πράγματος - τι σημασία έχει ποιος και πώς διαθέτει επαφές με ατζέντηδες; Είναι χρήσιμα σε κάποιον;! Ας συνέλθουμε...
-Αγαπητέ Nickthegreek, πιστεύω ότι διαθέτεις "ποιητική αναγνωστική ικανότητα", ας πω κι αλλιώς, δεν βλέπεις τον Ταρκόφσκι με "βλέμμα"; (ας μην γίνει η τρίχα τριχιά εν προκειμένω από τους άλλους σχολιογράφους!). Ευτυχώς, η ποίηση υπάρχει παντού. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σχόλια περί (.poema..), ευελπιστώ να αποτελέσει αληθινό κόμβο για τους αναγνώστες.
-Ολα τα προηγούμενα σχόλιά μου στην κουβέντα που έγινε εδώ, απευθύνονταν προς όλους όσοι αγαπούν τη λογοτεχνία και εκφράζονται μέσα από τα ιστολόγια. Διότι, κακά τα ψέματα, η πραγματικότητα εκεί έξω είναι αλλιώτικη. Και ενίοτε, ή και συχνά, απογοητευτική... Ωστόσο, η γοητεία της γραφής, η περιπέτεια της σύνθεσης, η απόλαυση της ανάγνωσης, όλα αυτά ταυτόχρονα και ξεχωριστά, ξεπερνούν όλες τις συζητήσεις, όλα τα θετικά ή αρνητικά πρόσημα από τον καθένα μας και από τη θέση του. Κλείνω με τον αινιγματικό στίχο του Σολωμού, τον ταιριαστό εδώ, "τα σπλάχνα μου και η θάλασσα πότε δεν ησυχάζουν"... Καλό βράδυ, Silio
 
silio d' aprile! Per carita! :-)
Σ' εκτιμώ βαθύτατα και το ξέρεις...
Γράφαμε ταυτόχρονα εκείνο το βράδυ και το κατάλαβα με το που έκανα upload το post μου...
Το σχόλιό μου "ε όχι και μιζέρια... όχι και μιζέρια..." απευθυνόταν στον maningold!
Και άρα όχι σ' εσένα.
Και είδα το δικό σου μετά που είχα ανεβάσει το δικό μου και είπα από μέσα μου "ααα... σωστός σωστός... στρουθοκαμηλισμός..."
Πολύ μ' αρέσει το Internet... Πάντα μου άρεσε πάρα πολύ...
Να σας αφηγηθώ ερωτικές ιστορίες από το Internet; Συναντήσεις αγνώστων σε αεροδρόμια; Παρεξηγήσεις παντελώς απίστευτες;
Δε πειράζει...
Καλημέρα silio!
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?