Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, October 13, 2006

 

Ταξίδι στην αυτογνωσία

Λυπάμαι ειλικρινά όταν διαβάζω από κριτικούς που σέβομαι και εκτιμώ τη γνώμη τους μια φράση που τείνει να γίνει κλισέ τα τελευταία χρόνια… ’’Και η φετινή χρονιά δεν μας έφερε κανένα σπουδαίο βιβλίο’’ ή ’’η παραγωγή των Ελλήνων συγγραφέων κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα’’ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Κι’ όμως, διαμάντια και διαμαντάκια συνεχίζουν να κυκλοφορούν και για να τα’ ανακαλύψει κάποιος χρειάζεται καλή πρόθεση (ας υποθέσουμε καλοπροαίρετα ότι υπάρχει) αλλά κυρίως καλή διάθεση να τα διαβάσει. Συνήθως, τα βιβλία που φτάνουν πακεταρισμένα στις εφημερίδες όταν δεν υπογράφονται από κάποιο γνωστό όνομα ή δεν έχει παρακαλέσει γι’ αυτά κάποιος μέσα από τον εκδοτικό οίκο καταλήγουν ’’δώρα’’ σε συγγενείς, συναδέλφους κλπ. Κλπ.
Πολύ φοβάμαι ότι την ίδια τύχη θα έχει το εξαιρετικό βιβλίο του Βλάσση Τρεχλή ’’Ταξίδι στη Λευκή Θάλασσα’’ (εκδόσεις ΑΡΜΟΣ) που έχει περάσει όσον αφορά την κριτικογραφία εντελώς απαρατήρητο μέχρι τώρα, πέραν κάποιων μικρών αναφορών της τάξης των 5-10 αράδων. Μπορεί βέβαια κατά ένα μυστήριο τρόπο την πρώτη η δεύτερη μέρα της κυκλοφορίας του να αγόρασα αντίτυπο που έλεγε στο εξώφυλλο ’’2η έκδοση’’ αλλά ξεπερνώντας αυτή τη μικρή ασήμαντη λεπτομέρεια γνώρισα ένα συγγραφέα που με….ταξίδεψε. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να γράψεις για ένα βιβλίο που και η παραμικρή περιγραφή της υπόθεσης του εμπεριέχει τον κίνδυνο να στερήσει από τον αναγνώστη αρκετές ώρες ενδιαφέροντος. Σε πολύ γενικές γραμμές αφορά την ιστορία ενός καπετάνιου, του Ωρου, ο οποίος ανακαλύπτει μια περγαμηνή 1000 χρόνια μετά τη γραφή της και μαθαίνει για την ύπαρξη ενός λιμανιού που ποτέ δεν έχει αέρα, κάπου στη Λευκή Θάλασσα. Κάπως έτσι αρχίζει το ταξίδι του στα λιμάνια της Μεσογείου. Φυσικά δεν θα αποκαλύψω τι συμβαίνει στις 400 σελίδες του βιβλίου αφού η ροή και η περιγραφή γεγονότων είναι συνεχής και ο αναγνώστης είναι υποχρεωμένος να φτάσει βαθιά μέσα στο βιβλίο για να μάθει (παρέα με τον Ωρο) αν υπάρχει, που υπάρχει και τι σημαίνει το απάνεμο λιμάνι και που οδηγείται ο ταξιδευτής καπετάνιος ’’κυνηγώντας’’ ξεχασμένες περγαμηνές χαραγμένες από τον γεωγράφο Ανώνυμο τον Αλεξανδρινό σχεδόν ένα αιώνα νωρίτερα.
Δεν πρόκειται για ατόφιο ιστορικό μυθιστόρημα ή για θαλασσινή περιπέτεια (εμπεριέχει στοιχεία ή ψήγματα και από τα δύο πάντως) αλλά για μια αλληγορία, για ένα παραμύθι, ένα ταξίδι με στόχο την αυτογνωσία και την τελειότητα, ένα ταξίδι με απαντήσεις σε αρχέγονα ερωτηματικά και ένα ταξίδι κόντρα στο χρόνο. Ο συγγραφέας κατορθώνει να καθηλώσει με την άρτια γραφή του (το βιβλίο είναι γραμμένο με πολυτονικό και αυτό είναι άλλη μια έκπληξη που κρύβει στις σελίδες του) που σε όλο σχεδόν το βιβλίο χωρίς μοντερνισμούς και νεολογισμούς μοιάζει βγαλμένη από μια άλλη εποχή και γυρίζει πίσω στα χρόνια που τα βιβλία ήταν γραμμένα σε σωστά και καλά ελληνικά και συνδύαζαν πέρα από τη σεναριακή αρτιότητα και την καλή λογοτεχνική γραφή. Αν κατ’ ανάγκη έπρεπε να γράψω κάτι αρνητικό αυτό είναι η υπερβολική γλαφυρότητα και λυρικότητα του Τρεχλή που θυμίζουν old fashion συγγραφέα.
Τι εστί λοιπόν Τρεχλής; Με βάση τους λιγοστούς στίχους που επέλεξε για το βιογραφικό του μπορεί να είναι ο…καθένας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν στοιχεία και τυπικά τον εκλαμβάνουμε ως πρωτοεμφανιζόμενο αν και κάλλιστα θα μπορούσε το όνομα να είναι η ’’μάσκα’’ άλλου συγγραφέα. Αντί φωτογραφίας, προτίμησε ένα σκίτσο που θυμίζει διανοούμενο δανδή του Μεσοπολέμου. Κάνοντας μια μικρή έρευνα τις μέρες που διάβαζα το βιβλίο έμαθα μέσες άκρες ότι πρόκειται για καθηγητή της Μέσης Εκπαίδευσης που ζει και εργάζεται σε ελληνική παροικία του εξωτερικού. Ποσώς μ’ ενδιαφέρει για να είμαι ειλικρινής αφού ο ίδιος επέλεξε να μας συστηθεί μ’ αυτό τον τρόπο είμαστε υποχρεωμένοι να τον σεβαστούμε. Εάν το συγκεκριμένο βιβλίο είχε φτάσει ή πέσει στα χέρια εκδοτικού οίκου με βαρύ όνομα και εκτεταμένο δίκτυο διανομής τότε εκ του ασφαλούς θα μιλούσαμε για το μπεστ σέλερ της χρονιάς. Και αντί να το ανακάλυπταν χομπίστες μπλόγκερ θα είχαν σπεύσει να γράψουν τα μεγάλα ονόματα της κριτικογραφίας. Επίσης, ποσώς μ’ ενδιαφέρει. Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει ότι σε πείσμα της στείρας μηδενιστικής κριτικής και της αναγνωστικής αδυναμίας ή αδιαφορίας ανακάλυψα (και ευχαριστήθηκα την ανάγνωσή του) ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς.

Βαθμολογία: 8 (με άριστα το 10)
Comments:
Αναγνώστη, σε διαβάζω πάντα με προσοχή, ακόμα και όταν δεν αφήνω σχόλια.
Ωραία παρουσίαση ενός non bestseller, μ αρέσει και θα σπέυσω, μολις βρεθώ εντός των τοιχών!
 
@ANGE-TA
Δυστυχώς αγαπητή μου πρέπει να ψάξεις μακριά από τη λίστα των ευπώλητων για να βρεις βιβλία που αξίζουν...Η τουλάχιστον να βάλεις ένα μεγάλο Χ δίπλα στα περισσότερα ευπώλητα και να προχωρήσεις πιο κάτω. Και είναι κρίμα δεκάδες καλά βιβλία που κυκλοιφορούν όχι μόνο να μη βρίσκουν αναγνώστες αλλά να αντιμετωπίζονται δογματικά...Περιμένω πάντως τις εντυπώσεις σου μετά την ανάγνωση.
 
@kuku
Ομολογώ ότι δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ανάλογη περίπτωση. Το Βλάσσης είναι μάλλον συνηθέστερο ως επίθετο Τα κίνητρα σας είναι λίγο παράξενα αλλά αν είναι να αγοραστεί και να διαβαστεί ένα βιβλίο δεν τα σχολιάζω...
 
H γοητευτική περιγραφή αυτού του βιβλίου θα με κάνει να το αναζητήσω με την πρώτη ευκαιρία...
 
@ladychill
Αν μπορώ να προσεγγίσω τις αναγνωστικές σου προτιμήσεις νομίζω ότι θα σε ικανοποιήσει.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?