Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Wednesday, September 06, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 64

Πολλά και ενδιαφέροντα μαζεύτηκαν τις τελευταίες επτά μέρες που ’’απουσίασα’’ από τις μπλογκο-υποχρεώσεις μου.
1- Μια πολύ ενδιαφέρουσα ’’διαμάχη’’ μαθαίνω ότι έχει ξεκινήσει μεταξύ ενός εκδοτικού οίκου (Κέδρος) και ενός συγγραφέα (Μηνάς Βιντιάδης). Αφορμή, ο τίτλος ενός βιβλίου. Ο εκδοτικός οίκος έριξε στην αγορά το βιβλίο Σπασμένη κούκλα του Ρώσου Αλμπερτ Λιχάνοφ με ελληνικό προσαρμοσμένο τίτλο ’’Οι τρεις Μαρίες’’. Ο δημοσιογράφος- συγγραφέας διαμαρτυρήθηκε άμεσα γιατί με τον ίδιο ακριβώς τίτλο κυκλοφορεί από το 1999 δικό του βιβλίου από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ύστερα, από τις σχετικές διαμαρτυρίες του δημιουργού δόθηκε η διαβεβαίωση ότι το βιβλίο θα αποσυρθεί από την αγορά κάτι που δεν έχει γίνει. Το θέμα είναι σημαντικό αφού για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω αν στα πνευματικά δικαιώματα συμπεριλαμβάνεται και ο τίτλος ενός βιβλίου ή απλά με βάση το εθιμικό δίκαιο και άγραφους κανόνες αποφεύγονται τέτοιες συμπτώσεις. Επειδή, το θέμα είναι λεπτό και άπτεται γνώσεων που δεν έχω το μοναδικό που μπορώ να καταθέσω πρόσθετα σαν στοιχείο είναι ότι βιβλίο με τίτλο ’’Σπασμένη κούκλα’’ (όπως το πρωτότυπο του Ρώσου συγγραφέα) υπάρχει και στα Ελληνικά! Κυκλοφόρησε το 1990 από τις εκδόσεις Λιβάνη και είναι έργο του Πάρι Αριστείδη (έχει κυκλοφορήσει όλα κι όλα δύο βιβλία και κανένα μετά το 1996). Επίσης, να σημειώσω ότι ενώ κυκλοφορούν περισσότερα από 100 βιβλία (με βάση τους καταλόγους που έχω στη διάθεση μου) με τη λέξη Μαρία στον τίτλο αλλά μόνο δύο (αυτά για τα οποία γίνεται η…φασαρία) με τη λέξη ’’Μαρίες’’!
2- Ολοκληρώθηκαν οι δύο πρώτες ψηφοφορίες του μπλογκ και νομίζω ότι για τους επισκέπτες του συγκεκριμένου χώρου βγήκαν με βάση τις ψήφους ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα, για να ξέρουμε και ποιοι αποτελούμε την εδώ ’’παρέα’’. Σε ποσοστό 77% (86 από τους 111 που ψήφισαν) ανήκουν στην κατηγορία των φανατικών βιβλιόφιλων αφού έχουν διαβάσει μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2006 πάνω από πέντε βιβλία. Ένα ακόμη 14% έχει διαβάσει από τρία έως πέντε βιβλία, ενώ 2 άτομα ψήφισαν ότι δεν έχουν διαβάσει κανένα βιβλίο αυτό το διάστημα (αν δεν ψήφισαν για πλάκα, τότε μάλλον σε λάθος μπλογκ μπαίνουν)! Ακόμη πιο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει το αποτέλεσμα για τα κριτήρια επιλογής στην αγορά ενός βιβλίου. Οι επισκέπτες λοιπόν του μπλογκ μου σε ποσοστό 18,46% εμπιστεύονται το αναγνωστικό τους ένστικτο, ενώ ένα μάλλον απρόσμενα ψηλό 17,6% καθοδηγείται από την κριτική που διάβασε σε ένα έντυπο (παρά τις γκρίνιες που συχνά-πυκνά ’’ακούγονται’’ σε αυτό το χώρο και στα σχόλια). Σημαντικό κριτήριο είναι και η ανάγνωση της υπόθεσης στο οπισθόφυλλο (16,4%) αλλά και το ποιος είναι ο συγγραφέας (15,4%). Σε μικρότερο ποσοστό λαμβάνονται υπόψη οι γνώμες φίλών και γνωστών (το περιβόητο από ’’στόμα σε στόμα’’ έμεινε στα επίπεδα του 9,4%), η επιλεκτική ανάγνωση ορισμένων σελίδων του βιβλίου (7,4%) και οι διαφημιστικές καταχωρήσεις στον τύπο (5,4%). Σχεδόν καθόλου δεν παίζει ρόλο ο τίτλος του βιβλίου (3,9%) και η εικόνα του εξωφύλλου (3,1%). Με βάση ότι το δείγμα αφορά 255 ψήφους νομίζω ότι τα συμπεράσματα είναι αρκετά χρήσιμα. Οι ψηφοφορίες συνεχίζονται με τα καλύτερα βιβλία για τον Μάιο και σύντομα θα προστεθεί άλλη μια για τα καλύτερα βιβλία του Ιουνίου.
3. Η ποίηση δεν είναι το αναγνωστικό μου φόρτε και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω. Ειδικά με τους σύγχρονους δημιουργούς δεν τα πολυπηγαίνω καλά (σε αντίθεση με τον πεζό λόγο). Παρόλα αυτά όταν πέφτει στην αντίληψη μου κάτι καλό το γράφω. Η Χριστιάνα Αβραμίδου σε ηλικία μόλις 28 ετών έχει προλάβει να εκπροσωπήσει την Κύπρο στον τομέα της λογοτεχνίας στην εκδήλωση Μπιενάλε στη Νάπολι της Ιταλίας (Σεπτέμβριος 2005), τη μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή εκδήλωση για νέους δημιουργούς, ενώ το 2001 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό ποίησης στο Ηνωμένο Βασίλειο εξασφαλίζοντας παράλληλα τη συμμετοχή της σε σεμινάρια ποίησης και μετάφρασης στην Ταραζόνα της Ισπανίας. Όλα αυτά με αφορμή την κυκλοφορία της τρίτης ποιητικής συλλογής της με τίτλο ’’Ολες οι μέρες χιόνι’’ από τις εκδόσεις Πλανόδιο. Οι δύο προηγούμενες δουλειές της ήταν το ’’Σχοινιά και ναυάγια’’ (με χορηγία του πανεπιστημίου Κύπρου) και ’’Ενας λόγος για να αγαπήσεις τη νύχτα’’ (εκδόσεις Πλανόδιον, βραβευμένο με το βραβείο νέου Κύπριου λογοτέχνη για το 2003). Δουλειές της έχουν ήδη μεταφραστεί στην Ιταλία, τη Σερβία και την Ισπανία.
4. Στα περίπτερα και το τεύχος νούμερο 466 του περιοδικού ’’Διαβάζω’’ με την προαναγγελία μάλιστα της επιστροφής των βραβείων του περιοδικού για το 2007. Ανακοινώθηκε η επιτροπή για πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο και πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα αλλά και για τα παιδικά-εφηβικά βιβλία. Απομένει να μάθουμε και τα κριτήρια συμμετοχής και επιλογής των έργων. Συμφωνώ πάντως με το σχόλιο του περιοδικού και για τη σημασία των βραβείων και για την αναγκαιότητα ύπαρξης ανάλογων καταστάσεων που δίνουν ώθηση και στο χώρο και στους δημιουργούς. Κατά τα λοιπά στο τεύχος υπάρχουν πέραν των μόνιμων στηλών συνεντεύξεις του Μπενουά Ντυτέρ, Βασίλη Βασιλικού, Ελενας Λαζάρ, το ’’κόντρα διάβασμα’’ του Κώστα Κατσουλάρη που ’’χειρουργεί’’ με το….μπαμπάκι τα βιβλία των Νάσιουτζικ- Μανανεδάκη, βιβλιοκριτικές και βιβλιοπαρουσιάσεις, ένα εξαιρετικό αφιέρωμα για τον Λόρκα και μια σημαντική ανάλυση-έρευνα για τα έσοδα των εκδοτικών τίτλων σε σχέση με την παραγωγή τους με συμπεράσματα που όχι μόνο αξίζουν ανάλυσης αλλά και διαλύουν μερικά από τα στερεότυπα της αγοράς. Στα...πικάντικα της υπόθεσης, ένα γράμμα του Κώστα Μποτόπουλου που μιλάει (χωρίς πάντως αναφορά στα ονόματα των πρωταγωνιστών) για τη δικαστική διαμάχη ενός συγγραφέα και ενός κριτικού με αφορμή την αγωγή που κατέθεσε ο πρώτος σε βάρος του δεύτερου για τα σχόλια του σε κριτική βιβλίου του!!!
Comments:
Η ιστορία με τον Παντελή Μπουκάλα και τον Αλ. Ασωνίτη είναι κάπως παλαιά και απορώ πως κρατάει ακόμη. Θυμάμαι σε στήλη της Καθημερινής τον Μπουκάλα να λέει οτι δεν έχει ιδέα για την αγωγή (που δεν του είχε γίνει ακόμη!) και πως ενημερώθηκε γι αυτήν από Κυριακάτικο ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας. Σε συζήτηση του "Διαβάζω" το χειμώνα ο Ασωνίτης είχει πετάξει χολή περί του θέματο (αλλά τον περιέλαβε ο Δ.Νόλλας που, τελειώνοντας τον σύντομο λόγο του είπε κάτι ωραίο, πού όλοι χειροκρότησαν: στο κάτω- κάτω, δεν είναι υποχρεωτικό το βιβλίο μας να αρέσει σε όλους!).
Ο Μπουκάλας είναι κορυφαία προσωπικότητα και φαινόμενο ακόμα και για τους ίδιους τους δημοσιογράφους. Ο Ασωνίτης είναι συγγραφέας από τους καλούς, παιδί βασανισμένο, που δεν βρήκε τίποτα έτοιμο,ναι, αλλά υπάρχει και το αλλά. Δηλαδή να πάρουμε με τα ντουφέκια έναν κριτικό που μας...έθαψε (!!!)γιατί μας έκανε ζημιά; αυτές είναι πράξεις σκεπτόμενων ανθρώπων; Τιμή του είναι και μόνο που ασχολήθηκε μαζί του, εγώ χρόνια προσπαθώ να τον κάνω να με προσέξει αλλά που. Θυμάμαι σε μια παρουσίαση το χειμώνα στη στοά με ομιλητές τον ίδιον και τον Μπαμπινιώτη, γίνηκε ο χαμός!και είχαν έρθει για να ακούσουν το Μπουκάλα. Στην αρχή ο Μ. άρχισε τα αστεία (διαθέτει ως γνωστόν μια εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. Ενας παππούς δίπλα μου στριφογύριζε στην καρεκλα. Σε μια στιγμή γυρνάει και μου λέει: τι φρίκη! ΑΥΤΌΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ???!! και παραλίγο να σηκωθεί να φύγει. Ελα όμως που ξαφνικά κοπήκαν μαχαίρι τα αστεία και έβγαλε έναν περίφημο λόγο για τη γλώσσα που όλοι μείναμε άναυδοι (εγώ καταριόμουν τον εαυτό μου που δεν είχε μπαταρίες το μαγνητοφωνάκι μου, και γυρνώνας στον παππού λέω, ΑΥΤΟΣ ειναι ο Μπουκάλας και εκείνος λέει κατακόκκινος"ξεχάστε ο,τι είπα γιατι το παίρνω πίσω".
Θα αισθανόταν καλύτερα ο Ασωνίτης εαν ο Μπουκάλας τον είχε αγνοήσει τελείως; Ερώτηση.
Τι να πει και η Γιαννακάκη που τόλμησε και έγραψε ένα κοινότυπο θέμα με μαστοριά όμως, και στην Καθημερινή της έγραψαν ολο κι όλο ένα κειμενάκι τριών-τεσσάρων σειρών μέσα στο οποίο η νεαρή (νομίζω ήταν αυτή) Λίνα Πανταλέων έριξε χολή κάμποση; πόση χολή μπορείς να ρίξεις σε μια μικροσκοπική παρουσίαση; τέλος πάντων, Ο Ασωνίτης δεν κάνει καλά γιατί τότε πρέπει να κάνουμε πολλοί συγγραφείς μηνυσεις (για να βγάλουμε κι εμείς της "απέξω" και κανά φράγκο!).


Καλημέρα και πάλι.

Η Σώτη Τριανταφύλλου είπε σε συνέντευξή της οτι διαβάζει 1 βιβλίο την ημέρα.
 
1 βιβλίο τη μέρα;; Εγώ τρώω ένα μήλο τη μέρα, το ίδιο κάνει ή καμία σχέση;
 
τρεις μαρίες: αν ήμουν εγώ ο βιντιάδης θα προτιμούσα να έβγαινε κιάλλο βιβλίο μ' αυτό το όνομα μπας και ξεστραβωνόταν κανένας και με αγόραζε τέτοιο αίσχος που έγραψα...
 
@anonymous
Δεν κρατάς...μυστικά τελικά! Είπα να μην γράψω ονόματα αφού δεν είχε γράψει και στην επιστολή του στο περιοδικό ο Κ.Μ. αλλά ολοκλήρωσες την υπόθεση με το γνωστό προσωπικό σου ύφος! Αν η Σώτη διαβάζει ένα βιβλίο την ημέρα πότε γράφει;
 
@θεριό ανήμερο
Γι’ αυτό και είσαι θηρίο. Ενα μήλο την ημέρα ως γνωστό τον γιατρό τον κάνει πέρα...
 
@μαρία με τα κίτρινα
Εχεις αναφαίρετο δικαίωμα να μην σου αρέσει ένα βιβλίο...
Εχεις επίσης αναφαίρετο δικαίωμα να το γράψεις...
Εχω αναφαίρετο δικαίωμα να σου ζητήσω να το γράψεις με καλύτερο τρόπο γιατί δεν μου άρεσε καθόλου το ύφος σου συν το γεγονός ότι δεν έχεις μπλογκ και άρα δεν ξέρω ποιός ή ποιά είσαι. Αν δεν ’’’διαμορφώσεις’’ σε κόσμια επίπεδα το σχόλιο σου λυπάμαι αλλά θα γίνεις ο πρώτος ή η πρώτη επισκέπτης του μπλογκ μου που θα διαγράψω σχόλιο του...
 
πολύ ευερέθιστο σε βρίσκω για ένα θέμα που είναι μισο-αστείο / μισο-σοβαρό. Με κάνει να σκέφτομαι διάφορα αυτό.

Αν είναι η λέξη αίσχος που σε ενοχλεί λογόκρίνε την, όπως και ότι άλλο θες.
 
@μαρία με τα κίτρινα
50/50 το πέτυχες. Αντί να ψάχνεις για θεωρίες συνωμοσίας και να με προκαλείς να κάνω κάτι που δεν θέλω και δεν το έχω κάνει στους 10 μήνες ζωής αυτού του μπλογκ δεν θα ήταν καλύτερα να γράψεις με τα χεράκια σου το ίδιο πράγμα αλλά με διαφορετικές εκφράσεις. Τα ίδια έχω ξαναγράψει και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν και μπορείς να ανατρέξεις στα σχόλια παρελθόντων ποστ.
 
δεν έχω πρόβλημα να αλλάξω την φράση μου (αλλα δεν μπορώ να κάνω αλλαγές σε παλιότερα σχόλια).

Για να σε ευχαριστήσω που είσαι καλό παιδί: οι τρεις μαρίες ήταν 'λίγες', σίγουρα πολύ λιγότερες από τρεις και ας αλλάξει ο Βιντιάδης το όνομα σε 'μια μαρια'
 
@πολύχρωμη μαρία
Χαίρομαι ειλικρινά όταν οι μικρο παρεξηγήσεις ή διαφωνίες λύνονται με χιούμορ και καλή διάθεση
 
@πολύχρωμα Μαρία (συμπλήρωμα)
Και για να ολοκληρωθούν οι....εξηγήσεις από τη μεριά μου. Το ίδιο λάθος έκανα παλαιότερα και με έβαλαν διάφοροι με καλή θέληση και καυστικές επιστολές στη...θέση μου! Δεν έχω άποψη για το συγκεκριμένο βιβλίο και μπορεί να είναι τόσο κακή δουλειά όσο λες. Κάθε συγγραφέας όμως έχει δαπανήσει ώρες, πολλές ώρες και πολύ άγχος για να εκδώσει ακόμη και ένα βιβλίο που μπορεί να μη μας αρέσει. Και αυτό οφείλουμε όλοι μας (και πρώτος εγώ) να το σεβόμαστε ακόμη και σε βιβλία που δεν μας άρεσαν!
 
Εχω την ισχυρη εντύπωση πως οι τίτλοι δεν καλύπτονται απο copyright. Αν υπάρχει κανένας που ξέρει στα σίγουρα ας δώσει τα φώτα του
 
@anonymous
Δήλωσα ήδη άγνοια...Περιμένω να δω μήπως κάποιος θα μας....διαφωτίσει επί του θέματος
 
Καλημέρα ντίαρς,

βρε καλέ μου ρίντερ εδώ αυτή είναι μια παλαιά ιστορία που την ξέρει και η κουτσή Μαρια (όχι η δική μας, η ειλικρινέστατη (το εκτιμώ αφάνταστα) Μαρία με τα κίτρινα, συνέχιζε καλή μου να το λες οταν δεν σου αρέσει κατι, δεν είναι κακό, φαίνεται οτι δεν έχεις πρόθεση κακή), οπότε τι μυστικό και τα λοιπά!
Θηρίο Ενήμερο,καμιά σχέση το Ένα Μήλο με το Ένα Βιβλίο, να χαίρεσαι τα πνευμόνια σου (και το βιβλιάριο υγείας σου, που δεν βλέπει σφραγίδα γιατρού διότι ως γνωστόν ένα μήλο την ημέρα κλπ).
Αγαπητέ συνονόματε Ανώνυμε (2) υπάρχει μια υπηρεσία νομίζω στη Γερμανία; όπου στέλνουν τους τίλους ώστε να κατοχυρωθούν για να μη γίνονται μπερδέματα.Ετσι ξέρω.
χαιρετώ προς το παρόν (και πάω να δαγκώσω το μήλο μου)
 
Kale reader mou ise kalo pedi opos ipe kai i rose maria (she has wit)!
Kai dikio kai poli sosta thelis na kratisis sto blog sou ti glosssa se ena epipedo. To epikroto. Alla vre pedi mou allakse kai to titlo tou blog sou apo 'kseftilizontas'se 'thelis na ginoume files'. Den ginete na xaidevomaste oli mazi siggrafis kai mi. Kseris tora peri kritikis kai dimosiopisis....As min sinexiso giati idi tha ehis gine turbo ...
Anonymous 2
 
@anonymous 2
Το...ξε(φ)τιλλίζοντας είναι λογοπαίγνιο...Είμαι υπέρ της κριτικής και μάλιστα της πολύ αυστηρής αλλά ζητάω τον μίνιμουμ σεβασμό στους συγγραφείς και δεν τους παρέχω...ασυλία! Το να γράψει κάποιος ότι ένα βιβλίο δεν είναι καλό είναι δικαίωμα του αλλά δεν παίζει ρόλο και ο τρόπος που λέμε ή γράφουμε κάποια πράγματα;
 
Θα σταθώ σε μια λεπτομέρεια που αναφέρεις για τον σύγχρονο ποιητικό λόγο - θέλω να επισημάνω ότι οι ποιητές/-τριες των λεγόμενων "τριαντάρηδων" απέχει πολύ από το να χαρακτηρίζεται αδιάφορη. Προτείνω λοιπόν μια "περιήγηση" στη νέα γενιά και είμαι πεπεισμένος ότι θα συναντήσεις πολλές αφορμές για να συζητήσουμε -στη συνέχεια- γύρω από την επικοινωνία με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ποίηση, τις κοινές προσλαμβάνουσες, την αντίληψη περί παράδοσης και "επόμενης ημέρας". Δεν χρειάζονται συγκρίσεις με την πεζογραφία των αντίστοιχων ηλικιακά λογοτεχνών, όπου λαμβάνουν χώρα μερικές ενδιαφέρουσες μυθιστορηματικές απόπειρες - ωστόσο, το παιχνίδι της δημοσιότητας για την πεζογραφία δεν της προσδίσει κάτι περισσότερο ούτε στην άλλη πλευρά μειώνει κάτι. Με άλλα λόγια, reader's-diggest, είναι καλό η ματιά μας να έχει πλουραλισμό και να παραλληλίζει την πορεία του λογοτεχνικού κόσμου (ειδικά ετούτο ισχύει με περισσότερη προσοχή για τη νέα γενιά λογοτεχνών, ποιητών τε και πεζογράφων). Με χαμόγελα κι ευχές για το ΠΣΚ, Β.
 
δεν διάβασα ολόκληρο το ποστ...στάθηκα εκεί που ονομάζεις (;;;) φανατικούς βιβλιόφιλους όσους διάβασαν 5 και πάνω βιβλία στο πρώτο εξάμηνο κλπ κλπ...
Δηλ πώς θα ονόμαζες κάποιον (ή χαρακτήριζες)που έχει διαβάσει -διαβάζει πάνω από 5 βιβλία ή έστω 5 βιβλία το μήνα;;;;;;
 
@silio d' aprile
Εχω δηλώσει ότι η ποίηση δεν είναι το αναγνωστικό μου φόρτε και δεν μπορώ να λειτουργήσω και σαν αξιολογητής αφού δεν μπορώ να λειτουργήσω ως αναγνώστης. Χαίρομαι πάντως από τις επισημάνσεις σου για τους νέους δημιουργούς αφού αν κάτι ²²κινείται’’ δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορο.
 
@alkyoni
Μιλάμε για μέσους όρους και αυτή η κατηγορία ξεφεύγει πολύ πάνω από την κλίμακα του μέσου όρου. Δυστυχώς ζούμε σε κράτος τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Δεν ξέρω τι χαρακτηρισμό θα έδινα γιατί πολύ απλά στην κατηγορία των περίπου 4 βιβλίων το μήνα ανήκω και εγώ....Υποχρεωτικά σε μια χώρα που σύμφωνα με τις μετρήσεις μόνο το 8-10% διαβάζει πάνω από 4-5 βιβλία το χρόνο όποιος διαβάζει 4-5 το εξάμηνο σίγουρα είναι βιβλιόφιλος
 
Καλησπέρα σε όλους. Παρότι δεν είμαι ειδική, υπάρχει αυτόματη νομική προστασία των τίτλων των βιβλίων και των περιοδικών, κατα την αρχή, "όποιος έρχεται πρώτος ζωγραφίζει πρώτος". Ενα βιβλίο την ημέρα ή ένα βιβλίο τον μήνα; Ηταν πάντα η μεγάλη μου απορία. Πως μπορεί κανείς να διαβάζει, όχι ένα αλλά δυο - τρία βιβλία την ημέρα. Ενα βιβλίο την ημέρα, για επαγγελματία του βιβλίου είναι νορμάλ. Ο Μάρξ, λέγεται ότι διάβαζε περί τις 800 σελίδες την ημέρα. Απορίας άξιον είναι πόσα βιβλία την ημέρα διαβάζουν αυτά τα τέρατα της διανόησης, οπως λ.χ. ο Ουμπέρο Εκο; Κατι έχω ακούσει για δυναμικό διάβασμα. Το μέτρο του λιγότερο από ένα βιβλίο τον μήνα, είναι ιδιαίτερα μικρό. Ας ξαναγίνει μία ψηφοφορία με διπλάσια τριπλάσια ή δεκαπλάσια νούμερα.
Ο Αναγνώστης είναι πολύ ευαίσθητος σε σκληρές κρητικές, αυτό είναι θετικό, γιατί μπορούμε να πούμε ότι θέλουμε και να είμαστε και ευγενικοί μέχρι αηδίας.
 
@ange-ta
Δεν μπορούσα να φανταστώ όταν έβαζα την ψηφοφορία ότι θα έπρεπε να προσθέσω και μια κατηγορία ακόμη. Πάντως υπήρχε ουσιαστικά η +5 βιβλία που μάλλον καλύπτει τις πολύ ευχάριστες εξαιρέσεις του δυσάρεστου κανόνα.
Είμαι σκληρός κριτικός, για...κρητικές (μάλλον το έγραψες λάθος εκτός αν εννοείς Κρητικές για τις οποίες δεν έχω άποψη!!!) δεν ξέρω. Απλά δεν θέλω η ελευθερία στα σχόλια, ειδικά από τη στιγμή που αφήνω ελεύθερα και δεν μπλοκάρω τα ανώνυμα να καταλήξουν σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ή σε καταστάσεις χλευασμού και ύβρεων! Με όσα βλέπω να γίνονται εσχάτως στη μπλογκόσφαιρα δεν είναι να έχεις εμπιστοσύνη!
 
Μπονσουάρ ))
Η πληροφορία: Οι τίτλοι δεν υποκείνται στο κόπιράιτ-- στάνταρ και τσεκαρισμένο-- είτε πρόκειται για βιβλίο, είτε για τραγούδι, είτε για πίνακα ζωγραφικής.
Η άποψη: Όσο επιμένουμε στο "πώς" και όχι στο "τι", θα μένουμε εσαεί στη γυαλιστερή επιφάνεια των πραγμάτων. Όπως και να το πεις, είτε "Οι 3 Μαρίες ήταν μια μαλακία" είτε "Οι 3 Μαρίες ήταν ένα ανούσιο βιβλίο" λες το ίδιο. Να ξεκολλάμε σιγά-σιγά και να ακούμε τις λέξεις, όχι τη φωνή.
Μερσί.
 
@true sucker
Βεβαίως και οι λέξεις παίζουν ρόλο. Ξέρεις πόσες εξηγήσεις μπορώ να δώσω στο true sucker για παράδειγμα; Η πόσες δίνουν οι αμερικάνοι στη λέξη σάκερ. Δεν νομίζω ότι σε κολακεύουν όλες το ίδιο! Αν πάντως επιμένεις ότι δεν παίζουν ρόλο οι λέξεις άφησε ένα ακόμη σχετικό σχολιάκι να δούμε αν μιλάω καλά και την ’’αγοραία’’ διάλεκτο λιμενεργατών, φορτηγατζήδδων και λοιπών συμπαθών παραγωγικών τάξεων ή την αργκό των μαύρων του γκέτο! Αν θέλεις να ξεκολλήσουμε θα μου επιτρέψεις σαν οικοδεσπότης και διαχειριστής του μπλογκ να διαλέξω τον τρόπο και τη μέθοδο...
Μερσί μποκού....
 
Αγαπητέ Αναγνώστη,
Προφανώς κριτικός και ουχί κρητικός! Είμαι κατά των λέξεων οδοστρωτήρων, και για ένα ακόμα λόγο. Όταν λες ένα βιβλίο είναι ………..(βάλε ότι λέξη θέλεις) ξεμπερδεύεις εύκολα, αλλά δεν λες τίποτα. Για προσπάθησε να πεις γιατί ένα βιβλίο είναι άσχημο και θα δεις πόσα απίδια παίρνει ο σάκος. Από κει ξεκινάει ο λόγος. Υπάρχει βέβαια η άποψη, ότι δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις , αλλά χυδαίοι άνθρωποι, αλλά αυτό γράφτηκε για την χρήση της γλώσσας μας. Δημοτική ή Καθαρεύουσα. Συμφωνώ πλήρως μαζί σου, ας προσπαθήσουμε να πούμε κάτι εδώ, αντί να επαναλαμβάνουμε τις λέξεις που ακούμε καθημερινά παντού και το μόνο που δηλώνουν είναι η φτώχεια μας.
Αγαπητέ true_sucker
Σου στέλνω απόσπασμα από την σελίδα του Patent Amt München. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά νομίζω, ότι ισχύει και για μας η κωδικοποίηση του δικαίου των πνευματικών δικαιωμάτων. Ein Behörde oder eine sonstige Einrichtung, die für die Anmeldung von Titelschutz zuständig wäre, existiert nicht. "Wer zu erst kommt, mahlt zuerst“: Dieses Prinzip kommt auch im Bereich des Titelschutzes zum Tragen. Das stärkere - weil prioritätsältere - Recht steht also immer demjenigen zu, der einen Titel zuerst benutzt. Με λίγα λόγια:
Δεν υπάρχει Υπηρεσία για την δήλωση ενός τίτλου. «Όποιος έρχεται πρώτος ζωγραφίζει πρώτος». Αυτή η αρχή εφαρμόζεται για την προστασία του τίτλου. Το δίκιο είναι με τη μεριά αυτού που πρώτος χρησιμοποίησε ένα τίτλο.
 
By all means, αγαπητέ reader's digest. By all means. Αν θες να μιλήσεις τη γλώσσα του λιμανιού, μπορείς να μιλήσεις τη γλώσσα του λιμανιού. Αν θες να μιλήσεις τη γλώσσα του σαλονιού, μπορείς να το κάνεις κι αυτό. Besides, αν θες να προσβάλλεις κάποιον --για κάποιο δυσδιάκριτο λόγο που μόνο εσύ καταλαβαίνεις--(ή να εκφράσεις μια αρνητική άποψη για ένα βιβλίο ή οτιδήποτε άλλο) η γλώσσα που θα επιλέξεις έχει τον τρόπο της να σε (εξ)υπηρετήσει.
Πέρα από αυτό διαπιστώνω ότι και εδώ ισχύει η γνωστή ελληνική θέση "με τον παρά μου και την κυρά μου" ή αλλιώς "δικό μου είναι το μπλογκ, θα γράφετε όπως θέλω".
Τι να πω.. Βαριέμαι ήδη. Enjoy your meal.

Υ.Γ.
@ange-ta
Θα ψάξω το απόσπασμα σίγουρα, αλλά παρ' όλα αυτά, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία τουλάχιστον, μπορώ να εκδόσω κι εγώ ένα βιβλίο με τίτλο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" ας πούμε, χωρίς κανένα νομικό πρόβλημα. Τώρα για ηθικό, δεν ξέρω.
 
Μπορείς να γράψεις και ένα βιβλίο με τον τίτλο " Το Συμπόσιο", ο Πλάτωνας έχει πεθάνει εδώ και 2500 χρόνια και δεν πρόκειται να διεκδικήσει πνευματικά δικαιώματα. Αλλά για το "Xριστός ξανασταυρώνεται”, καλλίτερα να ρωτήσεις το δικηγόρο σου. Ξέρεις το γερμανικό δίκαιο έχει τις ίδιες Αρχές με το ελληνικό, καθότι αμφότερα είναι ρωμαϊκά δίκαια. Αλλά το δίκαιο για τα πνευματικά δικαιώματα είναι κάτι παραπάνω από ελληνικό ή γερμανικό. Ισχύει για όλους μας. Για ευνόητους λόγους. Για προσπάθησε να εκδώσεις ένα βιβλίο με το τίτλο «Το Άρωμα» και θα δεις τι σε περιμένει από τους εκδότες του Ζισκιντ!
 
Επιμένω οτι υπάρχει κάποια υπηρεσία (στη Γερμανία νομίζω) όπου κατοχυρώνονται οι τίτλοι. Ετσι άκουσα όταν έβγαζα εγώ το πρώτο μου βιβλίο.
Κανείς εκ των εκδοτικών να μας διαφωτίσει περισσότερο;

Μην είστε έτσι μουδιασμένοι. Σε λίγον καιρό θα ξεκινήσει και to www.diavazo.gr οπότε θα το ξεχάσετε το θέμα...
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?