Ελληνική λογοτεχνία

Καλός φίλος που επικοινωνεί μαζί μου ηλεκτρονικά ρώτησε γιατί δεν έγραψα κάτι για ποδόσφαιρο και Μουντιάλ και βιβλία σχετικά με το θέμα. Επειδή πολύ απλά είμαι ΑΣΧΕΤΟΣ με τα ποδοσφαιρικά και όχι απλά άσχετος αλλά και με εφηβικά βιώματα…Τέλη δεκαετίας του ’70, μια νεαρά που φλέρταρα διακριτικά και αδιάκριτα, συμμαθήτρια στο Λύκειο, μου πρότεινε να πάμε σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Γήπεδο Παναθηναϊκού, νομίζω ότι ο αγώνας ήταν Παναθηναϊκός- Αιγάλεω.Στη διάρκεια του, εγώ δεν έβλεπα το παιχνίδι διότι δεν πολυκαταλάβαινα και εκείνη δεν έβλεπε παιχνίδι διότι περίμενε πότε ο προπονητής θα βάλει μέσα ένα πιτισιρικά αναπληρωματικό με τον οποίο ήταν κρυφά ερωτευμένη.Στο τέλος του αγώνα, εκείνη έμεινε να περιμένει τον αναπληρωματικό και εγώ επέστρεψα μόνος μου σπίτι. Οπότε ποδόσφαιρο…γιοκ!Με το Μουντιάλ δεν ασχολούμαι εκτός από ανάγκη και υποχρέωση. Αν βρεθώ, δηλαδή, σε σύναξη φίλων και δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνω. Με βάση, μια σαδιστική λογική, που δεν την έχω καταλάβει, όσοι ξέρουν ότι διαβάζω αλλά δεν με ξέρουν καλά μου κάνουν δώρο βιβλία με ποδοσφαιρικό περιεχόμενο! Και κάπως έτσι τα έχω διαβάσει όλα ή σχεδόν όλα…Αλλά να γράψω δεν μου πήγαινε η καρδιά.Διαπίστωσα πάντως διαβάζοντας όλες αυτές τις μέρες ότι ορισμένες κυρίες έκαναν εξαιρετική δουλειά και με μεγάλη ακρίβεια και λεπτομέρειες στις εφημερίδες. Το αφιέρωμα της Σταυρούλας Παπασπύρου ’’Τα βιβλιοπωλεία παίζουν μπάλα’΄ στο &7 της Ελευθεροτυπίας ήταν το πιο ακριβές, ενώ πολύ καλά ήταν και τα αντίστοιχα άρθρα της Μαίρης Παπαγιαννίδου στο Βήμα και την περασμένη Κυριακή της Ελπίδας Πασαμιχάλη στον Ελεύθερο Τύπο. Όπως φαίνεται οι κυρίες το κατέχουν το άθλημα του ποδοσφαίρου καλύτερα από ορισμένους άντρες.
- Την αναφορά στην Σταυρούλα Παπασπύρου δεν την έκανα ως ανταπόδοση γιατί σε κάποια άλλη σελίδα που αναφέρεται στα μπλογκ προτείνει το blog μου στα άξια επίσκεψης παρέα με αυτά των Νίκου Δήμου, Αλέξη Σταμάτη, του ’’αφηγητή’’, του old boy κλπ. Είναι γνωστό ότι αναπαράγω όσα σχόλια πέφτουν στην αντίληψή μου, ευχαριστώ για τα καλά λόγια (χωρίς να ανταποδίδω από υποχρέωση) και δεν έχω πρόβλημα να αναδημοσιεύσω και αρνητικά σχόλια για το blog μου.Δηλώνω πάντως και δημόσια ότι με κολάκεψε η αναφορά στο Λέξημα (http://www.lexima.gr/) όχι μόνο γιατί προέρχεται από τον ’’Βορέα’’ αλλά κυρίως γιατί εκτιμώ και το επίπεδο του διαδικτυακού περιοδικού και τη δουλειά που κάνουν οι συντελεστές του. Αυτό το αναδημοσιεύω: ’’Από την μπλογκόσφαιρα η πρώτη μας πρόταση και φυσικά το blog του Reader's Digest, με ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις βιβλίων αλλά και την εποικοδομητική κριτική του σε έντυπα και εφημερίδες. Αυτό που τον διαχωρίζει από πολλές ανάλογες προσπάθειες είναι το ήθος και το ύφος που χαρακτηρίζει τα κείμενά του και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχουν αναφερθεί σε αυτόν αρκετές έγκριτες στήλες περιοδικών και εφημερίδων με εγκωμιαστικά σχόλια’’…
- Η Ελευθεροτυπία πάντως με δύο αναφορές στα blog άναψε φωτιές στην κοινότητά μας…Εκτός από το άρθρο της κ.Παπασταύρου υπήρχε και ένα ακόμη στο ’’Ε’’ που δημιούργησε συζητήσεις. Χωρίς να μπω στην ουσία του θέματος διότι δεν με αφορά παραπέμπω κάθε ενδιαφερόμενο στο site του Πιτσιρίκου (pitsirikos.blogspot.com) για να μάθει τι ακριβώς συνέβη. Κρατάω από το δισέλιδο της κ. Παπασταύρου κάτι που ήταν γνωστό στους κύκλους των bloggers αλλά πρώτη φορά δημοσιεύθηκε σε έντυπο. Εκτός των δύο βιβλίων (Κουρούνα, Πιτσιρίκος) ο εκδοτικός οίκος ΜΑΡΑΘΙΑ ετοιμάζει άλλα τέσσερα βιβλία με συγγραφείς bloggers. Του Πάνου Ζέρβα (Τα μυστικά του κόλπου, http://www.tamystikatoukolpou.blogspot.com/), της Αλεξάνδρας Σταμάτη (Το χημείο του παρακράτους, http://www.toximeio.blogspot.com/), της Λίλυ (A woman in this city, http://www.womansown.blogspot.com/) και της Vista (Σύντομες, παράλογες, αστυνομικές σουρεαλιστικές και άλλες ιστορίες, http://www.vistam.blogspot.com/). Εύχομαι καλή επιτυχία και στους έξι αν και ο χώρος της λογοτεχνίας είναι δύσκολος και παράξενος για τους αμύητους. Το ανακάλυψε ο ’’πιονιέρος’’ Πιτσιρίκος που λέει στο σχετικό αφιέρωμα: ’’Πάντως ήμουν αφελής. Δεν είχα ιδέα ότι τα βιβλιοπωλεία έχουν καταντήσει σουπερμάρκετ, κι ότι η τοποθέτηση των τίτλων στον πάγκο ή στην βιτρίνα είναι αποτέλεσμα οικονομικής συναλλαγής’’. Γι’ αυτό, ακριβώς το λόγο και για μερικούς ακόμη έγραψα πριν από μερικές μέρες κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ, ότι είδα καλές επιλογές σε βιτρίνες και προτάσεις των μεγάλων βιβλιοπωλείων. Επίσης, από όλη αυτή τη blog-ολογία, προέκυψαν και δύο ακόμη νέα: Ο Πιτσιρίκος ετοιμάζει και μυθιστόρημα, ενώ ο Νίκος Δήμου σκοπεύει να εκδώσει (και αυτός) τα σχόλια του από το άκρως επιτυχημένο blog του σε βιβλίο.
- Εξαιρετικό ήταν το άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου (δεν κάνω πλάκα, ούτε φυσικά ειρωνεύομαι όταν μιλάω για τα γραπτά κάποιου) στα ΝΕΑ του Σαββάτου! Αναφέρεται σε μια άγνωστη ιστορία που συνέβη στη διάρκεια της επιστράτευσης του 1974 αλλά επειδή η συνήθεια είναι δευτέρα φύση ο κ.Χαριτόπουλος αφήνει κάπως ημιτελή την ιστορία του. Μου άρεσε πάντως εκτός από το συγκινητικό της αφήγησης και το τέλος του άρθρου του: ’’Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικός μας ήθος και έθος. Άλλωστε, η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών, και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά’’…Μια φορά που ο κ.Χαριτόπουλος δεν άντλησε (ανατρέχω σε παλαιότερες δηλώσεις του) έμπνευση από την πλούσια καθημερινότητά του (πάντα σύμφωνα με δηλώσεις του στο ΒΗΜΑ) ’’κέντησε’’ με το γραπτό του.