Ελληνική λογοτεχνία

Οσοι διάβασαν πρόσφατα ένθετο-αφιέρωμα μεγάλης απογευματινής εφημερίδας θα υπέθεσαν ότι το βιβλίο ‘’Πρωινό intercity’’ της Νιόβης Λύρη (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) είναι περίπου…εφηβικό ανάγνωσμα αφού αναφέρεται στη ‘’νεολαία των δυτικών προαστίων’’…’’η συγγραφέας με τη βοήθεια του ήρωα της, ενός χαρισματικού εκπαιδευτικού, βουτάει στα βαθιά ψάχνοντας τις αιτίες που οδηγούν μια κοινωνικά ‘’ριγμένη’’ γενιά στον θυμό και στην πιο δυσοίωνη σιωπή’’! Φυσικά κάθε βιβλίο έχει διαφορετικές σημασίες και έννοιες (ανάλογα τον αναγνώστη του) αλλά στοιχηματίζω το…blog μου ότι το συγκεκριμένο δεν έτυχε καμίας ανάγνωσης! Την κυρία Νιόβη Λύρη, που με την τρίτη της συγγραφική προσπάθεια αρχίζει και στρέφει τα βλέμματα και των κριτικών στη δουλειά της λογικά μια τέτοια αναφορά μπορεί και να την ικανοποιεί. Εμένα προσωπικά δεν με ικανοποίησε καθόλου αφού ήδη είχα διαβάσει το βιβλίο της…
Το ‘’πρωινό intercity’’ είναι φόρος τιμής στην ποίηση αφού είναι διάχυτη σε όλες του τις σελίδες με αναφορές ακόμη και από Ασλάνογλου ή Γώγου αλλά και Αλβανούς ποιητές. Είναι ένα βιβλίο με δυνατούς συμβολισμούς όπου οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν είναι οι άνθρωποι αλλά ένα ποτάμι που στο διάβα του σώζει μυστικά και παίρνει ζωές, οι πολυκατοικίες, η βροχή που έρχεται και φεύγει, ρυθμίζοντας επιθυμίες και συμπεριφορές και φυσικά οι ράγες του τραίνου όπου πάνω τους τρέχει το πρωινό Intercity, στο δρόμο για την κάθαρση, τη διαφυγή και την αποκάλυψη ενός καθοριστικού μυστικού. Ο κεντρικός ήρωας δεν μαθαίνουμε ποτέ πόσο ‘’χαρισματικός εκπαιδευτικός’’ είναι, σίγουρα όμως είναι ένας ποιητής που δεν γράφει γιατί ψάχνει τη χαμένη αγάπη της νιότης του και όταν τη βρίσκει μαζί με την έμπνευσή του την ‘’παραμελεί’’. Εκπαιδευτικός και η ίδια η κυρία Λύρη, διάλεξε ένα σχολείο των δυτικών προαστίων ως σημείο αναφοράς, ορισμένες φορές οι χαρακτήρες της είναι ακραίοι (όπως ο νεαρός Αλβανός που ονειρεύεται να γίνει ποιητής) αλλά απόλυτα ταιριαστοί με το περιβάλλον τους και την περιοχή που ζουν, άγνωστη σε μας, τους υπόλοιπους κατοίκους της μεγαλούπολης. Δεν είναι η περιγραφή ενός ‘’γκέτο’’ είναι η αποκάλυψη ψυχών, η αναζήτηση ενός ανεκπλήρωτου παιδικού έρωτα και κυρίως το ‘’πρωινό intercity’’ είναι ένα βιβλίο γραμμένο σε ΣΩΣΤΗ ελληνική γλώσσα. Δεν διέκρινα σπάνια λογοτεχνικά ευρήματα, ούτε κάτι εξεζητημένο στη γραφή αλλά διαβάζοντας το βίωσα μια σχεδόν ξεχασμένη εμπειρία. Γιατί, σπάνια, πια κυκλοφορούν βιβλία, απλά, καλογραμμένα και χωρίς περιττούς μοντερνισμούς ή ‘’φτιαχτή’’ πρόθεση εντυπωσιασμού. Η ένσταση μου, ως αναγνώστη, είναι ότι κυλάει από την αρχή μέχρι το τέλος στο ίδιο μοτίβο η μοναδική ανατροπή του είναι ένα κρυμμένο μυστικό που σώθηκε από την οργή του πλημμυρισμένου ποταμού για να αποκαλυφθεί μερικά χρόνια αργότερα. Δεν είναι δηλαδή βιβλίο έντασης ή ένα καλά καμωμένο παραμύθι αλλά μια απόλυτα καθημερινή (και για αυτό ίσως ξεχωριστή) ιστορία διαφορετικών χαρακτήρων που συνυπάρχουν δίπλα στο ποτάμι ή ταξιδεύουν προς την αλήθεια με το intercity.

Το βιβλίο δεν το βαθμολογώ, αφού σε αντίθεση με τους επαγγελματίες
κριτικούς όταν με συνδέει κάτι με τον δημιουργό του, δεν μπορώ να είμαι
αντικειμενικός. Η κ.Νιόβη Λύρη ήταν και παραμένει τακτική επιστολογράφος μου, έχει συχνά-πυκνά δημοσιεύσει στο blog μου κάποια ποστ, συνεπώς ότι βαθμό και αν έβαζα στο βιβλίο της θα ήταν…παρεξηγήσιμος.

(Update)

Το γράφω εδώ σε πρώτη φάση και σκοπεύω ούτως ή άλλως να επανέλθω με ένα εκτεταμένο post αργότερα. Δεν υπεραμύνομαι των κριτικών (είναι γνωστή η γενικότερη τοποθέτησή και άποψή μου) αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι γιατί ορισμένες φορές πέφτω και ο ίδιος θύμα των παρορμήσεων μου, αν και ξέρω τι περίπου συμβαίνει. Τα έχω με τους κριτικούς που γράφουν κριτική ενώ δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο. Ξεκάθαρα πράγματα...Οχι με τους κριτικούς που έντιμα διαχωρίζουν την κριτική από τη βιβλιοπαρουσίαση. Θα επανέλθω επί του θέματος γιατί έχει σημασία να ξέρουμε για ποιό πράγμα μιλάμε και αν πραγματικά το θέλουν οι επισκέπτες του blog να μαζέψω όλες τις εφημερίδες του επόμενου τριημέρου και να γράψω (τουλάχιστον για τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία) τι ακριβώς περιλαμβάνουν και με ποιά μορφή! Οχι με τη μορφή κριτικής στη δουλειά των κριτικών αλλά με τη μορφή χαρτογράφησης των περιεχομένων τους. Περιμένω απόψεις....Είμαι πάντως πρόθυμος τη Δευτέρα να το κάνω για να μην δημιουργούνται αναίτια παρεξηγήσεις και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά...