Ελληνική λογοτεχνία

Αυτή ακριβώς η έκφραση, τη διάβασα πρόσφατα σε άλλο βιβλίο αλλά δεν θυμάμαι σε ποιο, ας με συγχωρέσει ο συγγραφέας του, μου ήρθε στο μυαλό κλείνοντας το βιβλίο της Σοφίας Νικολαϊδου ’’Ο μωβ μαέστρος’’ (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ). Περίπου για 150 σελίδες το βιβλίο καθηλώνει τον αναγνώστη του, σε βαθμό που άρχισα να πιστεύω ότι η Νικολαϊδου είχε ξεπεράσει την αριστουργηματική προ τετραετίας καλύτερη δουλειά της τον ’’Πλανήτη Πρέσπα’’. Οι τελευταίες 50-80 μοιάζουν γραμμένες από κάποια…άλλη γραφίδα, λιγότερο ευρηματική και ταλαντούχα, το βιβλίο ’’κάθεται’’ και καταλήγει σε ένα παντελώς άνευρο φινάλε που το αδικεί κατάφορα. Αδικεί κατάφορα τις προηγούμενες 150 σελίδες που είναι αριστουργηματικά γραμμένες και δομημένες, με τη Νικολαϊδου σε μεγάλη φόρμα να περιγράφει ανθρώπους (κυρίως) της νύχτας με μαεστρία, χωρίς να τους καταβαραθρώνει αλλά χωρίς να τους κάνει και κατ’ ανάγκη κυνηγούς της άπιαστης αρετής. Παρ΄ όλα αυτά οι χαρακτήρες μαεστρικά τακτοποιημένοι στις σελίδες του βιβλίου ξεφεύγουν από τη λογική της απλής νεοελληνικής ’’καρικατούρας’’, παγίδα στην οποία πέφτουν με μεγάλη συχνότητα οι συγγραφείς της γενιάς της Νικολαϊδου.Ενας ιδιοκτήτης νυχτερινών μαγαζιών με κόσμο να τον περιτριγυρίζει, εξωστρεφής αλλά απελπιστικά μόνος ως το τέλος, μια καταθλιπτική μητέρα, μια δύστροπη επικοινωνιακά κακομαθημένη κόρη, ένας μπάρμαν με πτυχίο φιλοσοφίας, ένας Ρώσος λαθρέμπορος και νταβατζής, μια Ρωσίδα μπαλαρίνα συνδέονται με σχέσεις ζωής πολύ χαλαρές που ειδικά όσον αφορά την οικογένεια γίνονται ισχυρές μετά θάνατο. Η Νικολαϊδου κυνική στην αφήγηση της για 150 σελίδες κόβει με λεπίδι τα σώψυχα
των ηρώων της. Αλλά μέχρι εκεί…Ο αριστουργηματικός Πλανήτης Πρέσπα θα μείνει μέχρι το επόμενο βιβλίο το όριο που θα κυνηγάει να ξεπεράσει η Νικολαϊδου, που πριν από 7-8 χρόνια μοίρασε και ευτυχώς συντήρησε τις υποσχέσεις της πρωτοεμφανιζόμενης με τη συλλογή ’’Ξανθιά πατημένη’’. Αν και προσωπικά θεωρώ ότι η καλύτερη δουλειά της ήταν η μετάφραση-επιμέλεια πριν από μερικά χρόνια στο βιβλίο του Νικ Κέιβ ’’Μπαλάντες για φόνους και άλλα τραγούδια’’…Στον Μωβ Μαέστρο η Νικολαϊδου προσπάθησε να ξεμπλέξει με το θέμα της μοναξιάς, της οικογένειας, ενδεχομένως με τα υπαρξιακά ερωτήματα που περιτριγυρίζουν και την ίδια καθώς οδεύει προς τα….40 (Δεν μαρτυράμε την ηλικία μιας κυρίας αλλά την αποκαλύπτει η ίδια στο βιογραφικό της οπότε…). Σε όσους δεν έχουν ξαναδιαβάσει βιβλίο της ο Μωβ Μαέστρος θα αρέσει. Στους (αρκετούς) φανατικούς της όχι… Διαλέγω περίπου το μέσο δρόμο.

Βαθμολογία: 5,5 (με άριστα το 10)