Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, May 26, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 46

Οσοι παρακολουθούν τακτική αυτό το blog ξέρουν ότι αρκετές φορές γράφω για βιβλία, χωρίς να μπαίνω στη λογική της ’’κριτικής’’ ή της εκφοράς ’’άποψης’’ και της βαθμολόγησης. Αυτό συμβαίνει όταν η υπογραφή που κουβαλάνε αφορά ’’θωρηκτά’’ των γραμμάτων ή είναι βιβλία ειδικού, καθαρά προσωπικού, ενδιαφέροντος. Τα βιβλία της δεύτερης περίπτωσης (ειδικού ενδιαφέροντος) είναι από εκείνα που αγοράζονται και διαβάζονται πάνω από μια φορές αλλά σε μεγάλο βάθος χρόνου, κυρίως γιατί περιέχουν σωρεία πληροφοριών για το αντικείμενο που πραγματεύονται. Δύο βιβλία αφιερωμένα στη μουσική κυκλοφόρησαν πρόσφατα και αξίζουν μιας δεύτερης ματιάς...
Ελληνικό Ροκ, Μανώλης Νταλούκας (ΑΓΚΥΡΑ)
Δημοσιογράφος, ερευνητής, μουσικός παραγωγός ο συγγραφέας έχει κάνει μια εκπληκτικής έκτασης έρευνα για το ελληνικό ροκ. Από τις άγνωστες ρίζες του μέχρι την ημέρα που δογματικά αλλά όχι άδικα ο ίδιος (το έχει υοστηρίξει και παλαιότερα) πιστεύει ότι το ελληνικό ροκ έσβησε ή πέθανε. Με άλλα λόγια, ο ορίζοντας της πολύχρονης έρευνας του αρχίζει από το 1945 και τη ’’Γενιά του Χάους’’ και καταλήγει στο θάνατο του πρίγκηπα Παύλου Σιδηρόπουλου. Τα στοιχεία που συνέλεξε είναι εντυπωσιακά όχι μόνο σε έκταση αλλά και σε ιστορική αξία. Με μια ισχυρή ένσταση. Το βιβλίο χάνει πολύ αφού πουθενά ο συγγραφέας δεν βάζει ’’προσωπικό στοιχείο γραφής’’ αλλά απλά καταγράφει, αρχειοθετεί, μνημονεύει μέσα από γεγονότα και μαρτυρίες, σαν ουδέτερος παρατηρητής. Με δεδομένη όμως την έλλειψη σχετικής βιβιλογραφίας στην Ελλάδα το βιβλίο λειτουργεί και ως ένας υπέροχος ’’οδηγός’’ αλλά και ενδεχομένως τα επόμενα χρόνια να αποτελέσει και πηγή έμπνευσης για συγγραφείς που θα ήθελαν να ασχοληθούν μυθιστορηματικά με το ελληνικό ροκ.
Απέναντι στο χρόνο, Διονύσης Τσακνής (Ιανός)
Το βιβλίο λειτουργεί σε πολλά....επίπεδα. Κυρίως ο Διονύσης Τσακνής επιχειρεί σεμνά να αυτοβιογραφηθεί μέσα από γεγονότα, σχόλια ή τα τραγούδια του. Ακόμη και αν κάποιος δεν έχει σε μεγάλη υπόληψη τον τραγουδοποιό Διονύση Τσακνή (τα τελευταία χρόνια δείχνει να είναι ’’κουρασμένος’’ όσον αφορά τις στιχουργικές εμπνεύσεις) ο μουσικός Τσακνής είναι άλλη ξεχωριστή και πολύ μεγάλη ιστορία. Το ’’Απέναντι στο χρόνο’’ πάντως μοιάζει με μια άγαρμπη προσπάθεια δελεασμού των οπαδών του σε μια εποχή που είναι αρκετά εμπορική (λόγω και συνεργασίας με Πλιάτσικα-Μαχαιρίτσα) για τον Τσακνή. Πριν από ένα ή δύο χρόνια ο Τσακνής έκανε το τόλμημα (δεν γνωρίζω αν απέδωσε) να βγάλει ένα φτηνό δίσκο στην αγορά, προσπαθώντας να ’’σπάσει’’ τις ληστρικές τιμές των δισκογραφικών εταιρειών. Τώρα, όποιος θέλει να κρατήσει ένα ’’ενθύμιο’’ της πορείας του πρέπει να καταθέσει 25 ευρό (προσωπικά... αγόρασα αλλά περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους) ενώ στην αγορά υπάρχουν και 1000 αριθμημένα αντίτυπα πανόδετα, πολυτελούς εκτύπωσης και με την υπογραφή του Τσακνή. Πόσο κοστίζει η υπογραφή του; 20 ευρό (ή 2,5 ’’ανεξάρτητους’’ δίσκους δικής του παραγωγής) και εκτοξεύει την τιμή της συλλεκτικής έκδοσης στα 45 ευρό! Με τον ’’Σάκη’’ όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του με συνδέουν κάποιες παλιές μουσικές (και μόνο μουσικές) ευχάριστες αναμνήσεις. Γι’ αυτό θα προτείνω ανεπιφύλακτα αν κάποιος θέλει να ανακαλύψει τις λογοτεχνικές ανησυχίες του (και είναι αρκετά ενδιαφέρουσες) να ψάξει ένα μικρό ολιγοσέλιδο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1995 από τον Λιβάνη με τίτλο ’’Υπό προθεσμία’’ (το εξώφυλλο ακριβώς δίπλα). Κοστίζει (αν το βρείτε, προσωπικά το ’’αλίευσα’’ πριν μερικά χρόνια ξεχασμένο και σκονισμένο στα ράφια βιβλιοπωλείου σε ’’τουριστικό’’ νησί) 12-13 ευρό και ο Τσακνής που γράφει και πεζό λόγο πολύ καλά είναι ο Τσακνής μιας άλλης εποχής. Τότε που υπέγραφε αιχμηρά άρθρα στην Ελευθεροτυπία και ήταν πιο κοντά (εξ’ ου και το θέμα του Υπό προθεσμία) στη γενέτειρα του από ότι στην Αθήνα.
’’Οποιος θέλει, προλαβαίνει οριακά...Αύριο είναι η προτελευταία μέρα της έκθεσης του βιβλίου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Διαβάστε, ενημερωθείτε ή απλά εμπιστευθείτε το ένστικτό σας. Σίγουρα, όμως καλά βιβλία συνεχίζουν να γράφονται και δεν έχουν γραφτεί όλα, όπως υποστηρίζει μια ηλίθια αντι-λογοτεχνική θεωρία’’. Το παρόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ διαφήμιση αλλά προτροπή για την αγορά καλών βιβλίων.

Comments:
Αξιεπαινη η προσπαθεια του κυριου για το Ελληνικο Ροκ. Το ειδα κι εγω (χωρις να το διαβασω). Εχεις απολυτο δικιο για την ελλειψη προσωπικης υφης του συγγραφεα (το φανταζομαι) διοτι συμβαινει κατα κορον σε τετοιου ειδους βιβλια. Ειναι τοσο σπανια ομως στην ελληνικη βιβλιογραφια που δε μας πειραζει και τοσο.
 
Για τον Νταλούκα: Όταν βάζουμε κάτι από τον εαυτό μας η κριτική λέει ότι ξεφεύγουμε από το επίπεδο της έρευνας και αρχίζουμε τους υποκειμενισμούς. Προτίμησε απλώς λοιπόν να παραθέσει στοιχεία. Αλλά η δουλειά είναι πολύ και καλής ποιότητας. Πάντως έχεις δίκιο .. θα προτιμούσα να ήταν και πιο "υποκειμενικός".
 
Και κάτι άλλο.....
Το "ελληνικό ροκ" ΔΕΝ πέθανε μαζί με τον Σιδηρόπουλο.Ας ξε-φύγουμε λίγο από τη σκιά του.
 
@dr. uqbar
Είναι οι περιπτώσεις που η ίδια η έρευνα είναι τόσο καλή που τα αποτελέσματα της εμποδίζουν τον συγγραφέα να παρέμβει. Το βιβλίο έχει αξία όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν πολλά στο ίδιο ύφος και για το ίδιο θέμα.
 
@oistros
Για σκέψου ένα Ιντιάνα Τζόουνς χωρίς στέτσον και μαστίγιο...Τι θα ήταν; Ενας εξαιρετικός πλην όμως συνηθισμένος αρχαιολόγος! Δεν ξέρω αν είναι εύστοχο το παράδειγμα αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ
 
@anonymous
@Alexis Stamnatis

Λίγο πριν το τέλος του Παύλου προέκυψαν οι Τρύπες που έδωσαν πνοή. Από τους μεταγενέστερους υπάρχουν ίσως γκρουπ ή σόλο καλιτέχνες που είναι καλοί μουσικά αλλά στιχουργικά λείπει πια η έμπνευση, ίσως γιατί δεν υπάρχουν ερεθίσματα ανάλογα.
Ειδικά για τον Αλέξη: Ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα και μπορείς να επικαλεστείς δεκάδες παραδείγματα από τη λογοτεχνία: Μετά θάνατον ο καλός καλιτέχνης, συγγραφέας, ζωγράφος γίνεται θρύλος και ο άριστος ’’μυθοποιείται’’ ή αγιοποιείται. Ο Παύλος έζησε μια ζωή πιστός στη ροκ ιδεολογία και για αυτό ακριβώς ξέφυγε και από τη σφαίρα του μύθου.
 
Υπάρχουν και σήμερα πολύ αξιόλογα πράγματα στην ελληνική rock σκηνή. Αλλά η μόδα αφενός πέρασε και αφετέρου έχουμε την φοβερή τάση στην χώρα μας να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν (για παράδειγμα ακόμη πουλάνε οι scorpions…)

Όσο για τον Τσακνή, είχα διαβάσει τότε το υπο-προθεσμία και το είχα βρει περισσότερο ενδιαφέρον από ότι περίμενα.
 
Το δικό μου πρώτο βιβλίο, είναι τόσο προσωπικό και τόσο ερασιτεχνικό που δεν το έχει ξεχάσει κανένας εδώ και 10 χρόνια. Γι αυτό και ξαναζωντανεύει μέσα από ένα εκδοτικό οίκο. Είναι αντιγραφή του ημερολογίου μου σε μιά πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου. Το θέμα του έχει αγγίξει από καθηγητές, ως αγράμματους, από πλούσιους ως και φτωχούς, από νέους έως και γέρους. Θά'θελα την γνώμη σου.Μόνο που δεν σε βρήκα εύκολα και δεν ξέρω και το εμέιλ σου. Αν μπορείς να με βοηθήσεις (γιατί είμαι αρχάρια στους υπολογιστές), στέλνοντάς μου εσύ ένα εμέιλ και γω να σου απαντήσω, θα σου πω πιο είναι. Ευχαριστώ για την φιλοξενία και που μου απάντησες. Να είσαι καλά.
 
@anastassios
Δεν θα διαφωνήσω αλλά γκρουπ όπως οι Raining Pleasure ή οι Closer έχουν πολύ δρόμο ακόμη για να φτάσουν στο επίπεδο που έφτασαν οι Τρύπες ή τα Ξύλινα Σπαθιά. Από εκεί και πέρα Ενδελέχεια, Διάφανα Κρίνα κλπ. απευθύνονται σαφώς σε ένα πολύ πιο συγκεκριμένο κοινό...
Για το πρώτο βιβλίο του Τσακνή συμφωνούμε...
 
@elpida
ΟΚ, καταλαβαίνω το πρόβλημα αλλά τζάμπα η στεναχώρια. Και εγώ στουρνάρι ξεκίνησα, ιδέα δεν είχα με τα templates, τα settings και αυτά αλλά σιγά σιγά μαθαίνω. Θα σου στείλω ένα ’’κενό περιεχομένου’’ μέιλ και απάντησε μου.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?