Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Sunday, May 21, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 43

Την ώρα που οι συγγραφείς παραμένουν ανασφάλιστοι (αυτοί και οι οικονομικοί μετανάστες) και νοσηλεύονται ή θάβονται ’’ρεφενέ’’....
Την ώρα που η χώρα αδυνατεί να εκπονήσει μια σοβαρή ’’πολιτική βιβλίου’’ και αντί για πνεύμα και πολιτισμό μέσω των γραμμάτων παρουσιάζει ένα κακέκτυπο της Τίνα Τάρνερ...
Την ώρα που οι δημόσιες βιβλιοθήκες έχουν πιάσει αράχνες...
Την ώρα που τα νέα παιδιά απαξιώνουν ολοένα και περισσότερο τη λογοτεχνία και οι συγγραφείς αντιμετωπίζονται περίπου ως ψώνια ή περιθωριακοί...
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΥΤΗ ΩΡΑ
Η περήφανη χώρα δαπανά 13 εκατομμύρια ευρό για να μάθει η Ευρώπη με 30 χρόνια καθυστέρηση του κλώνους των Kiss και να εκστασιαστεί με τις μάσκες ενός συγκροτήματος (για τους ατμοσφαιρικούς Residents, πάνω αριστερά ή τους αληθινά σκληροπυρηνικούς Slipknot που υπάρχουν χρόνια τώρα θα ενημερωθεί τον επόμενο αιώνα)...
Η περήφανη χώρα δαπανά 170.000 ευρό για ένα φόρεμα...
Η περήφανη χώρα αγωνιά για το αν θα την ψηφίσουν οι υπόλοιποι ’’συνένοχοι’’ και ’’συνέταιροι’’ στην αποθέωση του μουσικού κιτς...
Πόσες βιβλιοθήκες, υποτροφίες συγγραφέων, σεμινάρια γραφής, εξαγωγές βιβλίων θα υποστήριζαν άραγε αυτά τα 13 εκατομμύρια ευρό;
- Για μάσκες και η συνέχεια. Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε το σημερινό σχόλιο της Ελένης Γκίκα στο ΕΘΝΟΣ με τον τίτλο ’’Η γοητεία της μάσκας’’. Αφού αναφέρεται σε μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις (από τις πολλές) λογοτεχνών που δούλεψαν με μάσκα (ψευδώνυμο) και κάνει μια πολύ πετυχημένη αναγωγή ακόμη και σε μοναχούς (όπως ο πατέρας Παϊσιος) καταπιάνεται με το διαδίκτυο και στους bloggers. Αντιγράφω το συγκεκριμένο σημείο: ’’Και το ξαναθυμήθηκα πια καθοριστικά τσαλαβουτώντας με αδεξιότητα στο διαδίκτυο: Βορέας, astrofegia, Marka, reader's diggest στο ''diavazo.blogspot.com'', Nikareti και Ρεγκίνα. Εγκλωβισμένη στο δικό μου τελεσίδικο και τσιμεντένιο όνομα, τσαλακώθηκα στην αρχή. Υπερασπιζόμενη ως εσχάτων τη ’’γενναιότητα της υπογραφής’’. Μέχρι να ανακαλύψω τη γοητεία και την αλήθεια του ψευδώνυμου’’...
Πέραν των ευχαριστιών για τη δημόσια αναφορά κρατάω τις τελευταίες προτάσεις που για μένα, διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές, ίσως κρύβουν ένα ιδιαίτερο νόημα. Το ’’τσαλάκωμα’’ της κριτικού ήταν η ατυχής αναφορά μου στο πρόσωπο της τον περασμένο Ιανουάριο, σε ένα post που μετά από αρκετές αντιδράσεις ανθρώπων του λογοτεχνικού κόσμου με υποχρέωσε σε δημόσια συγνώμη και σε απόσυρσή του. Να υποθέσω λοιπόν ότι η τελευταία πρόταση περί γοητείας και αλήθειας αποτελεί από την κριτικό τη δημόσια αποδοχή της δημόσιας συγνώμης μου;
- Τακτική επισκέπτρια του blog (πάντοτε αφήνει και...κάτι ενδιαφέρον στην ηλεκτρονική μου θυρίδα) είναι και η συγγραφέας Νιόβη Λύρη. Οχι για...ανταπόδοση αλλά πρωτίστως για λόγους ενημέρωσης παραπλεύρως βλέπετε το εξώφυλλο του τρίτου της βιβλίου. Φρέσκο-φρέσκο από τον ’’φούρνο’’ του πιεστηρίου με τον τίτλο Πρωινό Inetrcity η δουλειά της κ. Λύρη κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τον καινούργιο της εκδοτικό οίκο (ΕΣΤΙΑ). Ευχές για καλές πωλήσεις, μια και αποφεύγω το άκρως υποκριτικό και ’’καμουφλαρισμένο’’ καλοτάξιδο που χρησιμοποιείται στο λογοτεχνικό κόσμο.
- Ρίχνοντας μια ματιά στις λίστες των ευπώλητων που δημοσιεύουν οι σημερινές εφημερίδες (έστω και αν δεν είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικές αλλά γι’ αυτό θα γράψω κάποια άλλη στιγμή) είδα να φιγουράρει ψηλά η νέα δουλειά του παλαίμαχου δημοσιογράφου Γιώργου Λεονάρδου με τίτλο ’’Οι Παλαιολόγοι’’. Το χάρηκα ιδιαιτέρως γιατί ο κ.Λεονάρδος είναι από τους πλέον αξιόλογους Ελληνες συγγραφείς ιστορικών μυθιστορημάτων, ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία την εμπλοκή του με τη λογοτεχνία, αυτό είναι -νομίζω- το δωδέκατο βιβλίο του (όλα από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, αν δεν μου έχει ξεφύγει κάτι) και χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος για να καθιερωθεί. Από τις σπάνιες περιπτώσεις υπομονής και επιμονής που αποδεικνύει ότι ο συγγραφέας δεν έχει ηλικία και βιολογικούς φραγμούς ή όρια.
- Αντιθέτως δεν χάρηκα καθόλου όταν πληροφορήθηκα ότι εκδοτικός οίκος που εσχάτως έχει σειρά τέτοιων... παρασπονδιών ετοιμάζεται να εκδώσει βιβλία με την υπογραφή της Μαίρης Μηλιαρέση και της Γωγώ Αντζολετάκη. Και αν επρόκειτο για μυθιστορήματα δεν θα σχολίαζα αφού δικαίωμα στην προσπάθεια έχουν όλοι, χωρίς διακρίσεις...Πρόκειται όμως για βιβλία γενικού περιεχομένου με ένα βασικό πλεονέκτημα απέναντι στους ατυχείς που εις μάτην μοχθούν και προσπαθούν να δουν έργο τους τυπωμένο. Συνοδεύονται από τη νέα μόδα της εποχής: Χορηγούς που καλύπτουν τα έξοδα έκδοσης και για αυτό ότι και να γράψουν είναι ευπρόσδεκτο (από τους εκδοτικούς οίκους). Νε περάσουν οι επόμενοι...συγγραφείς μετά του σπόνσορα τους.
’’Σήμερα να ΜΗΝ πάτε στην έκθεση βιβλίου. Ούτε αύριο...Δεν υπάρχουν χρήματα για ένα καλό βιβλίο. Δεν θα μας μείνουν όταν θα πληρώσουμε τη...συμμετοχή μας, ως νομοταγείς πελάτες, στο κιτσερέλα σόου της Γιουροβίζιον που κόστισε (τουλάχιστον) 13 εκατομμύρια ευρό’’. ΄Το παρόν ΔΕΝ είναι ούτε διαφήμιση αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΗ! Αφού το 60-80% του ελληνικού λαού προτιμάει να παρακολουθεί μια τραγουδίστρια που έχει ελπίδες να κερδίσει μόνο στη Eurovision των ΚΑΠΗ δεν υπάρχει λόγος και να διαβάζει!





Comments:
Είναι τόσο φρέσκο το βιβλίο που δεν βρήκα σε κανένα site στοιχεία, ούτε καν στης Εστίας!
Ελπίζω να καταφέρω να περάσω από το βιβλιοπωλείο σύντομα.

Όσο για το "πόσες βιβλιοθήκες".. πράγματι κρίμα που δεν είναι στις προτεραιότητες.
Ως μαθήτρια, ήμουν τακτική επισκέπτρια - και παρά το ότι από μικρή αγόραζα βιβλία, μού άρεσε να πηγαίνω και να περνάω τα καλοκαιρινά μεσημέρια μου εκεί. Διαβάζοντας τον "μεγάλο περίπατο του Πέτρου", ή το "κοντά στις ράγες" που μετά βέβαια τα αγόρασα κιόλας.
 
@alexis stamatis
Ευχαριστώ Αλέξη...Μακάρι ο διάλογος και οι συζητήσεις να οδηγήσουν κάπου, κάποτε. Σε λίγο οι συγγραφείς θα πρέπει μαζί με τα χειρόγραφα να κουβαλάτε σπόνσορα και σημείωμα ότι δέχεστε να δουλεύτε χωρίς ασφάλιση, διαφορετικά τα μοναδικά βιβλία που θα βλέπουμε θα είναι από...χομπίστες και ασφαλισμένους σε άλλους φορείς.
 
@citronella
Από τις βιβλιοθήκες όλοι φαντάζομαι έχουμε καλές αναμνήσεις. Τώρα πια ή δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες ή υπάρχουν βιβλιοθήκες χωρίς βιβλία...
 
Tώρα βέβαια ευτυχώς που δεν επιχορηγούν τη συγγραφή, εδώ που τα λέμε. Φίλε μου reader's-diggest συμφωνώ σε πολλά απ' όσα λες και το ενδιαφέρον σου είναι πέρα για πέρα αληθινό, αλλά είμαι της άποψης πως η τέχνη δεν ανθίζει πάνω στις χορηγίες, αλλά στην ειλικρινή και επώδυνη προσπάθεια του συγγραφέα η ποιητή να αποδείξει την αναγκαιότητά του...
 
Μήπως πήρε καμιά χορηγία ο Βινσέτζος Κορνάρος να γράψει τον ερωτόκριτο; Η ο Σαίξπηρ; Η ο Ντοστογιέφσκι που για να γράψει έβαζε στο ενεχυροδανειστήριο ακόμη και τα κουταλάκια του σπιτιού του; Η το παλτό του;
 
@pirgaris
Μάλλον δεν ήμουν σαφής. Ξεκάθαρα δεν είναι υπέρ των επιχορηγούμενων γραφίδων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κράτος πρέπει να απέχει παντελώς από την υποστήριξη των εκδοτικών προσπαθειών και να μην τις υποστηρίζει. Οπως επίσης δεν είμαι υπέρ των βιβλίων με...χορηγείες. Η για να το θέσω ακόμη καλύτερα δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι βασική προϋπόθεση για την έκδοση ενός βιβλίου η εξασφάλιση χορηγών.
Απλά για ενημέρωση. Την εποχή του Σαίξπηρ τα θεατρικά έργα που ανέβαιναν είχαν χορηγούς. Μαικήνες της εποχής που πλήρωναν για τα έξοδα των παραστάσεων και τις αμοιβές των ηθοποιών.
Δυστυχώς θα με βρεις αντίθετο στο μοντέλο του συγγραφέα-πένητα. Πιστεύω και αυτό μπορεί να μας το επιβεβαιώσει ο Αλέξης (Σταμάτης) αν διαβάσει αυτά τα σχόλια κάποια στιγμή ότι πλεόν οι Ελληνες συγγραφείς (ειδικά οι νεότερες γενιές) έχουν βγει από το καβούκι τους, αφουγκράζονται την ρεύστη και ευμετάβλητη καθημερινά νεοελληνική πραγματικότητα και η ζωή ή τα ερεθίσματα τους δεν περιγράφονται στο τρίγωνο ''ταβέρνα, ρετσίνα και αντάρτικα''. Κάθε εποχή έχει διαφοροποιήσεις και μην ξεχνάς ότι την εποχή του Ντοστογιέφσκι ο κόσμος πάλευε για την επιβίωση του. Σήμερα η πλειοψηφία παλεύει για την καλοπέραση...
 
θα συμφωνήσω με την αρχή και το τέλος του κειμένου πλήρως, αν και το Σάββατο ήμουν καλεσμένη σε μια "βραδιά Γιουροβίζιον" από φιλική παρέα που δεν μπορούσα να της αρνηθώ. Γύρισα σπίτι -με τα βιβλία και τις μουσικές μου και τις ταινίες μου- μετά πιο άδεια από ποτέ, με μια πίκρα για το πόσο πρέπει να συγκρούεσαι με την καθημερινή πραγματικότητα, αν τα γούστα σου δεν ταιριάζουν με αυτά των τάχα μου πολλών. Και έχουμε γίνει τόσο "ανάλατοι", θεέ μου, τόσο άψυχοι στις μεταξύ μας σχέσεις που βασίζονται συχνά σε ένα φόντο τηλεοπτικής αηδίας. We are the winners? Σε κάνουν να αισθάνεσαι πραγματικός looser αν δεν συμβαδίζεις με τα τρέχοντα γούστα...
 
@scalidi
Το κακό αγαπητή μου δεν είναι να ανήκεις στους λίγους. Το αληθινά κακό είναι ότι αυτοί οι λίγοι λιγοστεύουν επικίνδυνα πλέον.
 
Κανένας δε θα μπορούσε να παράγει κάτι καλό απλώς και μόνο επειδή θα δεχοταν καποια επιχορήγηση.Αυτα τα πράγματα σαφώς και δε σηκώνουν επιχορηγήσεις,αλλά από την άλλη οι κρατικές επιχορηγήσεις ειναι άλλο πράγμα.
Αλλά εγώ αναρωτιέμαι.Εδώ δε δίνονται χρήματα για την παιδεία που υποτίθεται πως είναι η βάση των πάντων,θα δοθόυν χρήματα για τον πολιτισμό ή τους συγγραφείς κ.λ.π. ;
Μάλλον κάποια πράγματα θα εξακολουθήσουν να είναι οι τελευταίοι τροχοί της άμαξας για πολύ πολύ καιρό ακόμα.Αλήθεια τι θα μπορούσε άραγε να το αλλάξει αυτό;
 
Oσιαστικά λέμε το ίδιο πράγμα. Έχω αισθανθεί φοβερή οργή μερικές φορές, όταν φέρνω στο μυαλό μου κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις αδικίας καλλιτεχνών. Ας πούμε του Βανγκ Γκογκ που σε όλη του τη ζωή είχε πουλήσει μονάχα έναν πίνακα -και αυτός αγορασμένος από τον αδερφό του- και αυτή τη στιγμή οι πίνακές του μπορούν να αγοραστού μονάχα από πολυεθνικές εταιρείες. Η του Ντοστογιέφσκι που πέθανε στη ψάθα σχεδόν πένητας.
Πόσοι έχουν πλουτίσει από τότε και πλουτίζουν ακόμα με τα έργα αυτών των ανθρώπων; Δεν είναι καραυγαλέα άδικο κάτι τέτοιο;
Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η μοίρα της τέχνης. Να μη την προσέχουν απ' την αρχή. Να έχουν στραμμένη οι πολλοί τη προσοχή τους στα πανηγυράκια.
Όχι, ούτε εγώ είμαι υπερ του μοντέλου συγγραφέα-πένητα. Ούτε υπέρ του τριγώνου ταβέρνα-ρετσίνα-αντάρτικα.
Απλά δε περιμένω τίποτα. Η αληθινή τέχνη ήταν πάντα μονάχη.
Η τέχνη που είναι να ανθίσει, θα ανθίσει σα τον αμάραντο ακόμη και πάνω στα βράχια.
Όσο για το παράδειγμα του Αλέξη να υποχρεώνεται το κράτος να αγοράζει 1000 αντίτυπα από κάθε νέα ποιητική συλλογή, θα διαφωνήσω. Η τέχνη, δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να είναι επιδοτούμενη. Ούτε σε μία. Θα πρέπει να παλεύει μόνη της για την αποδοχή της.
Για τις βιβλιοθήκες και τα μικρά θαύματα που θα μπορούσαν να κάνουν τα χρήματα που δόθηκαν στο πανηγυράκι, ναι συμφωνώ με τον Αλέξη...
 
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ!! Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΣΧΕΙ....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ.. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΙΨΩ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ.. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΕΥΓΕΝΙΔΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΈΧΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ.. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΟΛΑ.. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΙΣΩ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ. ΜΑΛΛΟΝ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ.ΜΑΙΡΗ
 
@regina
Επειδή με παρακολουθείς από όσο ξέρω καιρό τώρα σου υπενθυμίζω ότι κατ΄επανάληψη έχω γράψει ότι όταν ο συγγραφέας γίνεται ’’επαγγελματίας’’ για λόγους που δεν είναι της στιγμής αρχίζει και φθίνει. Φυσικά και σε αυτό υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Αν δοθούν χρήματα στην παιδεία τότε αυτομάτως θα δοθούν χρήματα (κάποια τέλος πάντων) και για βιβλιοθήκες κλπ. Δεν με βρίσκεις καθόλου αντίθετο σε αυτά που λες.
 
@Alexis Stamatis
Οπως γνωρίζεις όταν στον χώρο μου εμφανίζονται συγγραφείς και μιλούν συνήθως σιωπώ. Απλά θα ήθελα να υπερθεματίσω σε κάτι που γράφεις. Αυτό ακριβώς που γίνεται στη Νορβηγία είναι πολιτική βιβλίου. Δεν λέω 1000 αντίγραφα αλλά αν το κράτος αγόραζε 100 αντίγραφα από κάθε λογοτεχνικό έργο κυκλοφορούσε θα γέμιζε τις βιβλιοθήκες όλης της χώρας. Δεν μιλάω για προνόμια, ούτε σε νέους, ούτε σε παλαιούς, ούτε σε κάποιους εκδοτικούς οίκους. Επειδή πιθανώς δεν το γνωρίζεις αλλά έτυχε και εγώ να το ακούσω πριν από κάτι εβδομάδες 400 ή 500 φύλλα κάθε ημερήσιας εφημερίδας αγοράζονται σε καθημερινή βάση για τις ανάγκες δημόσιων οργανισμών και υπουργείων...Αντίθετα πριν από μερικούς μήνες το κράτος ζήτησε μέσω του Υπουργείου πολιτισμού από τους εκδότες να...πριμοδοτήσουν οι ίδιοι με βιβλία τη δημιουργία νέων βιβλιοθηκών. Και φυσικά όλοι (πλην ίσως λιγοστών εξαιρέσεων) αρνήθηκαν. Οι εκδότες κάνουν εμπόριο, μεταπράτες πνεύματος είναι και όχι φιλόπτωχα ταμεία. Σε όλα τα άλλα γνωρίζεις ότι συμφωνώ και θεωρώ όνειδος οι συγγραφείς να αντιμετωπίζονται σαν ζητιάνοι.
 
@Mαίρη
Αν διαβάσεις τα σχόλια και σε άλλα ποστ των προηγούμενων ή των επόμενων ημερών θα έχεις όλες τις απαντήσεις που ψάχνεις.
 
θα με ενδιέφερε πολύ. Ο χρόνος μου όμως τρέχει.. και θα πρέπει να σταθώ τυχερή.. να επιλέξω τη σχετική σελίδα. Όποτε έχεις χρόνο διαφώτισε με. Συνέχισε την προσπάθεια σου. Πραγματικά αξίζει. Σε ευχαριστώ.
Μαίρη.
 
@Μαίρη
Δεν εννοούσα κάποιο βιβλίο αλλά τα σχόλια στο επόμενο post μου και στο προηγούμενο. Στα δύο post δηλαδή που αφορούν την νόσο των ευπώλητων και το βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη. Είναι άκρως κατατοπιστικά...
 
Σε ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση σου. Μαίρη.
 
Very nice site!
» »
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?