Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, May 19, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 42




Τακτική αναγνώστρια του blog μου έστειλε μέσω e-mail μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά με περίπτωση ελληνικού βιβλίου που συζητήθηκε έντονα πριν μερικά χρόνια. Πρόκειται για ’’Το παραμύθι του μεγάλου φόβου’’ της Λείας Βιτάλη (εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 1999) που μιλούσε για τις ’’αμαρτίες’’ του Βυζαντίου. Το βιβλίο είχε ξεσηκώσει πολλές συζητήσεις και μάλιστα είχε χαρακτηριστεί αιρετικό από τον πατέρα Μεταλλινό. Το σημείο τριβής που προκάλεσε τις διαφωνίες και την αντίδραση της εκκλησίας ήταν η αναφορά σε μια πράξη του Γεννάδιου, πρώτου πατριάρχη μετά την ’Αλωση της Πόλης. Σύμφωνα με έγγραφο που ανακάλυψε η συγγραφέας και του οποίου την εγκυρότητα αμφισβητούσε η εκκλησία ο Γεννάδιος είχε ρίξει στην πυρά χειρόγραφα του Πλύθωνα που θεώρησε αιρετικά και επικίνδυνα για την ορθή πίστη. Όπως μου σημειώνει η καλά ενημερωμένη ’’φίλη’’ του μπλογκ αργότερα η Εκκλησία παραδέχθηκε τη γνησιότητα του εγγράφου.
- Περί απαγορευμένων βιβλίων η χιουμοριστική παρέμβαση της Νιόβης Λύρη. ’’Η "Χιονάτη" πώς τους ξέφυγε; και ρατσιστικό -νάνοι- και παγανιστικό -μαγικά μήλα, μαγικοί καθρέφτες- και σεξουαλικό -να κοιμάται με εφτά!’’.
Εξυπνο και καλό...
Η κυρία Λύρη πρόσθεσε στον κατάλογο με τα λογοτεχνικά site άλλο ένα με μεγάλο ενδιαφέρον (και λόγω Eurovision!). To site της Μαρίας Πολυδούρη www.geocities.com/mpolidouri/Polidouri.html,
για το οποίο μου έγραψε: ’’Λιτό εικαστικά, αλλά αρκετά πλούσιο σε υλικό. Από αυτό, επίσης, περνάτε και σε σάιτ για τη Μυρτιώτισσα. Και τα δύο έχουν, εκτός των άλλων, και κόμβο για να κατεβάσετε μελοποιημένα ποιήματα των δύο ποιητριών (μαγευτικό το "Κι ήταν μια νύχτα ωραία" της Μ.Π., ερμηνευμένο από τη Λία Βίσση, αδελφή της Αννας). Δυστυχώς, παρόλο που παλιότερα τα είχα ανοίξει, τώρα, δεν ξέρω γιατί, δεν ανοίγουν (τα τραγούδια)’’.
- Ημέρα των e-mail... Άλλος φίλος με ψέγει για την κριτική που κάνω στον Χρήστο Χωμενίδη και τις σχέσεις του με τον ΔΟΛ και μου γράφει σχετικά: ’’Δεν το πήρες είδηση αλλά ο Χωμενίδης έδωσε μια εξαιρετική μίνι συνέντευξη στο ΘΕΜΑ της περασμένης Κυριακής. Σ’ αυτή μάλιστα μεταξύ άλλων αποκαλύπτει ότι δεν σκοπεύει να ασχοληθεί άλλο με σενάρια αλλά μόνο με τις ραδιοφωνικές εκπομπές του. Και το σημαντικότερο, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί στο επόμενο βιβλίο του με το συνηθισμένο θέμα του, τη νεοελληνική πραγματικότητα αλλά θα βυθιστεί στην αρχαιότητα. Η υπόθεση του επόμενου βιβλίου του, όπως λέει ο ίδιος, θα έχει να κάνει με ένα αοιδό του 8ου π.Χ. αιώνα’’. Μακάρι, αυτή η αλλαγή θεματολογίας και η βουτιά στην αρχαιότητα να μας φέρει πίσω τον παλιό καλό Χωμενίδη, που προσωπικά λάτρεψα στη ’’Φωνή’’ και ’’Το ύψος των περιστάσεων’’...
- Να γράψω και κάτι...δικό μου. Φορτσάρουν οι εκδοτικοί οίκοι τώρα που πιάνουν οι ζέστες και ρίχνουν δυνατά χαρτιά στην αγορά, αφού η περίοδος του καλοκαιριού θεωρείται μετά τα Χριστούγεννα η δεύτερη καλύτερη για το βιβλίο στη χώρα μας. ’Ετσι έχουμε νέο Πέτρο Τατσόπουλο με την ’’Πρώτη εμφάνιση’’ (εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ) και θεματολογία από το φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης αλλά και νέο Πολυράκη, τον συγγραφέα που συστηματικά αγνοούν οι κριτικοί αλλά επαινούν οι αγοραστές που τον έχουν αναδείξει σε ένα από τους πλέον εμπορικούς. Η συλλογή διηγημάτων του ’’Σαν να μην πέρασε μια μέρα’’ κυκλοφορεί από τον ΨΥΧΟΓΙΟ. Ο Πολυράκης είναι ο....εφιάλτης των mainstream κριτικών αφού σπάει τον κανόνα που θέλει να πουλάνε ότι μόνο εκείνοι υποδεικνύουν. Εξαιρετική είναι και η πορεία της συλλογικής δουλειάς Vivere pericolosamente από τον μικρό εκδοτικό οίκο Αντίκτυπο με διηγήματα μεταξύ άλλων και των Ρούβαλη, Δεληολάνη, Σιάφκου, Μπράμου, Κακολύρη και bonus έργα έξι γνωστών ζωγράφων.
Προσωπική μου επιλογή για αυτή την εβδομάδα το ’’Μπλουζ με σφιγμένα δόντια’’ του Ροβήρου Μανθούλη από τον ΕΞΑΝΤΑ. Ενα καταπληκτικό οδοιπορικό στον Αμερικάνικο Νότο, στα γκέτο όπου ο συγγραφέας έμπαινε οπλισμένος για να βγει ζωντανός ή στις φυλακές με πλαστή άδεια για να συναντήσει και να μιλήσει με μερικούς από τους καλύτερους bluesmen. Για τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους μουσικής αποτελεί must. Σπουδαία δουλειά...





’’Eurovision είναι, θα...τελειώσει αφού θα αποχαυνώσει επτά στους δέκα Έλληνες. Αύριο, Σάββατο, είναι καλή ευκαιρία να κλείσουμε τις τηλεοράσεις (το πρωί, για το βράδυ δεν τολμώ να το...προτείνω) και να πάμε μια βόλτα στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου’’. Το παρόν ΔΕΝ είναι διαφήμιση αλλά προτροπή. Ενα καλό βιβλίο διευρύνει τους ορίζοντες μας, η τηλεόραση τους περιορίζει σε ασφυκτικό πλαίσιο.
Comments:
Το θέμα με την εκκλησία έχει καταντήσει γραφικό πια. Θεωρούν τόσο πολυτιμη την ισσοροπία τους (ειναι θεμα βασεων εξαλλου) που οτιδηποτε παραπανω θα την εβαζε σε κινδυνο. Δεν το καταλαβαινω ωρες ωρες.Η πιστη ειναι βράχος και το οι διαδικασίες χωλαίνουν;
Αυτο με τα παιδικά παραμυθια ήταν πολύ καλό. Για τι τα παιδικά τραγούδια π.χ. ήταν ένα μικρό καράβι κατά πόσο και γιατί να προωθει τον κανιβαλλισμό;
Για τον Χωμενίδη δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Τον διάβασα σε όλες αυτές τις στήλες και μου γεννήθηκαν παρόμοια συναισθήματα.

Και τέλος με τιμά που θεωρείς το blog μου ενδιαφέρον. Να σαι καλά.
 
@doctor
Και το πιθανότερο αγαπη΄τέ δόκτορα είναι ότι οι συγγραφείς όλων αυτών των έργων μπορεί να μην είχαν τέτοιου είδους σημειολογίες ή μεταφορικές σημασίες στο μυαλό τους. Η ο λόγος που τα έγραψαν να είναι εντελώς διαφορετικός.
Για τον Χωμενίδη είμαι λίγο σκληρός, το αναγνωρίζω, αλλά είναι ο συγγραφέας που με το Σοφό παιδί με έπεισε ότι υπάρχει μια νέα γενιά αξιόλογων ελλήνων συγγραφέων και τους παρακολούθησα βήμα-βήμα. Δυστυχώς, το πρόβλημα με τους Ελληνες λογοτέχνες αρχίζει όταν πλέον αποφασίζουν ότι ήρθε η ώρα να ασχοληθούν αποκλειστικά με τη γραφή. Η πλειοψηφία τους χάνει τον προσανατολισμό και μπαίνει σε μια σειρά ατελείωτων και ατέρμονων ’’πρέπει’’...
Το μπλογκ σου είναι πραγματικά καλό. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω και να σχολιάζω όσα μου αρέσουν στα μπλογκ που επισκέπτομαι καθημερινά αλλιώς δεν θα έκανα τίποτε άλλο στη ζωή μου. Και ευτυχώς ή δυστυχώς έχω και άλλα να κάνω. Το τελευταίο σου πάντως σχολιο για τον προσανατολισμό της γενιάς σου ήταν καταπληκτικό και πολύ πολύ εύστοχο. Και μην φοβάσαι τα....σκοτεινά. Η σκοτεινή μας πλευρά είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα από τη φωτεινή....
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?