Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Thursday, May 04, 2006

 

Blog stories (1)

Το διαδίκτυο ‘’καταργεί’’ ή θα καταργήσει πρακτικές ξεπερασμένες και αναχρονιστικές δεκαετιών. Για όσους διαθέτουν ευρύ πνεύμα είναι ηλίου φαεινότερο ότι η επόμενη γενιά συγγραφέων θα προκύψει μέσα από το δίκτυο. Μέχρι τώρα, η διαδικασία και η προσπάθεια άγνωστων και ανώνυμων να προσεγγίσουν το λογοτεχνικό κύκλωμα και να δουν τη δουλειά τους να εκδίδεται εκτός από καταδικασμένη ήταν και συνώνυμη της ταπείνωσης. Στην Αμερική, στην Αγγλία αλλά και σε άλλα κράτη υπάρχει ο ‘’λογοτεχνικός ατζέντης’’ (μάνατζερ). Οι εκδοτικοί οίκοι δεν δέχονται χειρόγραφα αγνώστων και οι επίδοξοι συγγραφείς, το μόνο που έχουν να κάνουν (όσο εύκολο ή δύσκολο είναι, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω) είναι να αποκτήσουν ένα literature agent. Εάν συμβεί, αυτό εννέα φορές στις δέκα θα δουν τη δουλειά της να εκδίδεται, αφού η κάστα των ατζέντηδων, ειδικά στις ΗΠΑ, είναι πανίσχυρη και στην ουσία επιβάλλει στους εκδοτικούς οίκους τι θα εκδώσουν. Στην Ελλάδα, όσοι (και είναι λιγοστοί) λογοτεχικοί ατζέντηδες δραστηριοποιούνται έχουν ως πεδίο δράσης την πώληση δικαιωμάτων ξένων βιβλίων.
Οι Έλληνες επίδοξοι λογοτέχνες αν δεν έχουν ‘’μπάρμπα στην Κορώνη’’ και κάποιο ‘’γνωστό’’ έχουν τόσες πιθανότητες να δουν το έργο τους τυπωμένο όσες και όλος ο πλανήτης να δει τον ήλιο να δύει στην ανατολή...Βέβαια, οι εκδοτικοί οίκοι δεν τους αποθαρρύνουν και σε διάφορα ρεπορτάζ-έρευνες επί του θέματος δηλώνουν ότι διαβάζουν ‘’έστω και με καθυστέρηση’’ όσα τους στέλνουν αλλά ‘’η αγορά είναι δύσκολη, ανταγωνιστική και απαιτητική και δύσκολα μπορεί κάποιος να εισχωρήσει’’. Διάφορα τέτοια μεγαλόστομα ψεύδη. Στοίβες μαζεύονται οι φάκελλοι στους εκδοτικούς οίκους. Αν τελικά, κάποιος φιλοτιμηθεί να διαβάσει χειρόγραφα, ειδικά στους μεγάλους σε όνομα και κύκλο εργασιών οίκους, ρίχνει μια ματιά στις πρώτες 50 σελίδες και αν κάτι του κινήσει την προσοχή ή το ενδιαφέρον συνεχίζει. Συνήθως, πάντως το 99% των επίδοξων συγγραφέων παίρνει σπίτι του μια επιστολή με ευχαριστίες, ‘’ναι μεν αλλά’’ και αυτό όχι πάντα. Οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι δεν μπαίνουν καν σε αυτό τον κόπο αφού όπως χαρακτηριστικά έχω ακούσει ‘’τέτοιες εποχές ακόμη και τα γραμματόσημα είναι ακριβά’’! Μόνο, οι μικρότεροι σε όνομα οίκοι μια στο τόσο προσθέτουν κάποιο άγνωστο συγγραφέα στο δυναμικό τους, από τους λιγοστούς πάντως που προσπαθούν να τους προσεγγίσουν. Βλέπετε, και η φιλοδοξία των ''απέξω'' είναι να εκδώσει τη δουλειά τους ο Καστανιώτης, ο Λιβάνης, ο Πατάκης, ο Κέδρος, το Μεταίχμιο ή τα Ελληνικά Γράμματα.
Εσχάτως, έμαθα ότι άρχισαν να λειτουργούν και...ΙΕΚ επίδοξων συγγραφέων, στα οποία οι περισσότεροι πηγαίνουν υποψιασμένοι και καταθέτουν τα ΄΄δίδακτρα’’ όχι για να μάθουν τα μυστικά της γραφής αλλά για να κάνουν ‘’δημόσιες σχέσεις’’ και να γνωρίσουν τους συγγραφείς-καθηγητές ελπίζοντας ότι θα ανοίξουν οι πόρτες κάποιου εκδοτικού οίκου. Δεν ξέρω, πόσο αποδοτική είναι αυτή η μέθοδος...
Κάποιοι άλλοι διάλεξαν μάλλον πιο ανέξοδο τρόπο να προβάλλουν τη δουλειά τους. Το διαδίκτυο και τα blogs προσφέρουν χώρο για οτιδήποτε. Γιατί όχι και για ένα καλό διήγημα που μπορεί κάποιος να το προσέξει; Σε τελική ανάλυση πολλοί από τους διαδικτυακούς συγγραφείς έστω και με αυτή τη μέθοδο βλέπουν τη δουλειά τους κάπου να εκτίθεται. Είμαι παραδοσιακός και old fashion στο θέμα της ανάγνωσης. Ποτέ η οθόνη του υπολογιστή δεν θα ανικαταστήσει τη μαγεία του χαρτιού, του ξεφυλλίσματος, της προσμονής για την επόμενη σελίδα. Όμως το μέλλον είναι εδώ μέσα...Η όλη διαδικασία με τα blog που υπάρχουν διηγήματα θυμίζει και λίγο από....virtual reality show, ένας άτυπος διαγωνισμός ταλέντων, χωρίς όρους αλλά κα χωρίς την ανάγκη προσωπικής έκθεσης. Ήδη, ο εκδοτικός οίκος ‘’Μαραθιάς’’ έκανε άνοιγμα στους bloggers και στα βιβλιοπωλεία υπάρχουν εκδόσεις με την υπογραφή των δύο πιο δημοφιλών του Πιτσιρίκου και της Κουρούνας ενώ ακολουθούν από τον ίδιο οίκο άλλα τέσσερα βιβλία blogger. Ολα αυτά περιέχουν όχι κάποιες εννιαίες ιστορίες αλλά επιλεγμένα κείμενα. Φυσικά, στο εξωτερικό, ήδη όλα αυτά συμβαίνουν πολλά χρόνια τώρα και υπάρχουν μέχρι και ειδικά βαβεία για συγγραφείς-bloggers. Στην Αγγλία, μεγάλη επιτυχία σημείωσε το βιβλίο της belle de jour, του διάσημου call girl που γράφει τις ιστορίες της σε ένα από τα πλέον επιτυχημένα blog παγκοσμίως (belledejour-uk.blogspot.com). Στην Αγγλία εδώ και χρόνια γίνεται ''πόλεμος'' για το ποιός κρύβεται πίσω από το παρατσούκλι (έχουν ακουστεί διάφορα με επικρατέστερη την άποψη ότι τελικά η belle de jour είναι άντρας δημοσιογράφος σε αγγλικό ταμπλόιντ) και μάλιστα σοβαρά έντυπα της χώρας έχουν κάνει και συγκρίσεις στον τρόπο γραφής του blog με αυτόν διαφόρων συγγραφέων ή δημοσιογράφων, χωρίς πάντως να έχουν καταλήξει ακόμη σε συμπέρασμα. Το βιβλίο με τον τίτλο ''H ωραία της ημέρας'' κυκλοφορεί από τη νεότευκτη εταιρεία του Πέτρου Κωστόπουλου Intro Books.
Έψαξα όλη την ελληνική blog-όσφαιρα και ανακάλυψα αρκετές σελίδες με ενιαία διηγήματα ή ολόκληρα μυθιστορήματα και μέσα στις επόμενες εβδομάδες σκοπεύω να τα παρουσιάσω όλα υπό τον τίτλο ‘’Blog stories’’. Εννοείται, ότι είναι δεκτή οποιαδήποτε ενημέρωση για την ύπαρξη και άλλων...Ισως έτσι γίνει πιο εύκολο σε κάποιο εκδότη να ανακαλύψει κάποιο ταλαντούχο υποψήφιο συγγραφέα, ξεπερνώντας την παραδοσιακή μέθοδο....
Comments:
Ξέρεις δεν εχω δοκιμάσει ποτέ να στείλω κάτι σε έναν εκδοτικο οίκο.Με αυτά που διάβασα απογοητευτηκα ακόμα πιο πολύ.Το 99% εγραψες παίρνει μια ευγενική αρνητική επιστολή.
Το υπολοιπο 1% φαντάζομαι ειναι όσοι έχουν κάποιες άκρες ,γνωριμίες κτλ.Οπότε τι μένει για τους υπόλοιπους ;
Είναι δυνατόν να είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα;(δυσκολα το ξέρω πως είναι,αλλά τόση δυσκολία καταντά σχεδόν -σχεδόν- σκανδαλώδης :) )
 
@regina
Χωρίς να εννοώ κάτι ή να υποδεικνύω νομίζω ότι για να έχει τύχη κάποιος νέος συγγραφέας μόνο αν πάει σε μικρό εκδοτικό οίκο μπορεί να τα καταφέρει. Οι πόρτες των μεγάλων ανοίγουν μόνο με...συνοδεία κάποιου συγγραφέα ή με συστάσεις ή αν όπως συνηθίζεται πολύ τα τελευταία χρόνια κάποιος επώνυμος αποφασίσει να εκθέσει τις απόψεις του. Δεν ξέρω παραδείγματα, ούτε έχω ακούσει κάτι για πρωτοεμφανιζόμενους που έπεσαν από τον...ουρανό στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Νομίζω πάντως ότι ένα ’’μυστικό’’ που βοηθάει είναι ο επίδοξος συγγραφέας να ξέρει να αξιολογήσει όχι μόνο το έργο του αλλά ποιός εκδοτικός οίκος του ταιριάζει. Και να επιμείνει. Διάβασε στο παραπάκω σχόλιο τις περιπέτειες του adadventure...
@adadventure
Μια εξαιρετική κυρία που ασχολείται με το χώρο μου έγραψε τις προάλλες για ένα θέμα που ανταλλάζαμε απόψεις ότι ’’η λογοτεχνία θέλει αίμα και κόπο’’. Στην Ελλάδα θέλει και υπομονή. Και επιμονή και γερό στομάχι...Δεν σε θεωρώ ψώνιο, όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο τους ή έστω να γίνει εφιάλτης αν πρέπει να τελειώνει σαν εφιάλτης. Μετά από μερικά χρόνια θα τα βάζεις με τον εαυτό σου γιατί δεν προσπάθησες. Θα διαβάσω όσα γράφεις ή έχεις γράψει, αυτό είναι σίγουρο θα το κάνω για όλους τους μπλόγκερ και ανεξάρτητα αν μου αρέσουν ή δεν μου αρέσουν όλοι ανεξαιρέτως έχουν θέση στις λίστες που θα δημοσιεύσω τις επόμενες εβδομάδες. Διαχωρισμούς κάνουν οι κριτικοί και οι εκδοτικοί οίκοι...
 
Μόλις ανακάλυψα το μπλογκ σας και θέλω να σας πω μπράβο. Αυτό ακριβώς ήθελα να κάνω κι εγώ όταν μπήκα στον κόσμο των μπλογκ αλλά..."εμείς γι αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει".
Παρόλο που δε διαβάζουμε τα ίδια βιβλία, θα σας διαβάζω.
 
@annabooklover
Η γλώσσα των ανθρώπων που αγαπάνε τα βιβλία είναι μια, διεθνής και ενιαία. Οποιος διαβάζει βιβλία είναι καλοδεχούμενος, όλοι κάτι θα μάθουμε από τον άλλο...
 
Εδώ και τρία χρόνια δεν έχω απολύτως καμμία όρεξη να πάω να χτυπήσω την πόρτα των μεγαλοεκδοτών ή να στείλω χειρόγραφα και όλα τα συναφή γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι το Διαδίκτυο θα γίνει σύντομα ο εφιάλτης τους, αν δεν ξυπνήσουν και καταλάβουν ότι δεν πρέπει να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου ενώ έχουν εγκαταλείψει το αληθινό έργο ενός εκδότη που είναι ιερό και πάνω από το κέρδος. Όσο κι αν θέλει να φράξει κανείς τις περιοχές που πρέπει να κινείται και διακινείται ελεύθερα το ταλέντο, κάποια στιγμή θα σπάσουν οι φράχτες κι εύχομαι τότε να έχουν αρκετό χαρτοπολτό κι αν δεν έχουν ας ανακυκλώσουν μερικά από αυτά που με το τσουβάλι τύπωναν και διακινούσαν παρότι δεν τους άξιζαν οι τόσες χιλιάδες αντιτύπων.
Ευχαριστώ.
 
@nicoletta
μπορώ να συμμεριστώ, ως ένα βαθμό την απογοήτευση σου αλλά διαφωνώ σε ένα σημείο. Αν οι εκδοτικοί οίκοι δεν έχουν κέρδος δεν μπορεί να συνεχιστεί η παραγωγή. Λειτούργημα για τους εκδότες δεν υπάρχει, είναι μεταπράτες πνευματικής εργασίας αλλά αν λείψει και το κέρδος θα καταλήξουμε έθνος όχι μόνο με έλλειψη αναγνωστών αλλά και με έλλειψη βιβλίων. Μπορεί η άποψή μου να είναι ελαφρά ’’καπιταλιστική’’ αλλά νομίζω ότι είναι ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων. Η εποχή της αθωότητας δυστυχώς έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Εκεί που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι ότι εκδίδονται δεκάδες ’’σκουπίδια’’ στο όνομα δημοσίων σχέσεων ή δεν ξέρω τι άλλο και το αποτέλεσμα είναι να ’’μπουκώνει’’ η αγορά και να μην μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τα καλά βιβλία από τα ’’σκουπίδια’’. Λυπάμαι που δεν μπορώ να συμμεριστώ την ρομαντική σου προσέγγιση. Επίσης συμφωνώ και μπορείς να το διαβάσεις ότι το διαδίκτυο θα αναδείξει τους επόμενους καλούς συγγραφείς, αρκεί να μην μπούμε σε λογική ’’μόδας’’ και οι εκδοτικοί οίκοι χωρίς διάκριση τυπώνουν κάθε blogger που απλά γράφει τα....σώψυχά του με ωραίο τρόπο ή έχει σατιρική διάθεση. Μιλάμε για λογοτεχνία να μην το ξεχνάμε....
 
Ο πραγματικός συγγραφέας γεννιέται σε έναν σκοτεινό βυθό. Ψάχνοντας για φως αναδύεται αργά στην επιφάνεια...
 
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με οποιαδήποτε ελαφρά ή βαρέως καπιταλιστική άποψη πάνω στο θέμα. Τουναντίον. Αλλά έχουν παρεξηγηθεί πάρα πολλά πράγματα πριν φτάσουμε στο σύστημα που κυβερνά την οποιαδήποτε αγορά.
Συμφωνώ μαζί σας στο ζήτημα των blogger. Τα σώψυχα και οι έξυπνες κουβέντες υπάρχουν στην καθημερινότητα όλων μας και εκτός διαδικτύου και μπλογκόσφαιρας όλοι 'πετάμε' στις κουβέντες μας κάτι αρκετά έως πολύ αξιοθαύμαστο.
Έχω παρατηρήσει αυτό έχετε διαπιστώσει κι εσείς.
Ευχαριστώ.
 
@pirgaris
Υπάρχουν συγγραφείς που και το συνολικό τους έργο να εξετάσεις διαπιστώνεις ότι ποτέ δεν βρήκαν το δρόμο για την επιφάνεια και έμειναν σε σκοτεινούς βυθούς. Και μερικές φορές η σκοτεινή τους πλευρά ήταν πολύ πιο γοητευτική από τη φωτεινή
 
@dreaming
ευχαριστώ...Το blog δεν δημιουργήθηκε για την....αυτοπροβολή μου αν ήθελα κάτι τέτοιο θα δημιουργούσα ένα άλλο χώρο με άλλη λογική. Η καταγραφή προσωπικών απόψεων για τα βιβλία που διαβάζω είναι η ΄''πρόφαση'', το αναγκαίο κακό της υπόθεσης. Προέχει η ανάγκη να αναδειχθούν νέες δυνάμεις στο χώρο της λογοτεχνίας, να επαναπροσδιορίσουμε τις ''σχέσεις'' μας με τις παλιές και να μιλάμε για αυτό που αγαπάμε, όσοι απομείναμε να το αγαπάμε: Τα βιβλία.
Συμφωνώ ότι το διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στις ανησυχίες, τις αναζητήσεις επίδοξων συγγραφέων αλλά δεν μπορεί να λειτουργούμε και ισοπεδωτικά. Δεν υπάρχουν μόνο μέσα εδώ οι καλύτεροι υπό εκκόλαψη συγγραφείς. Υπάρχουν και ''παγίδες''. Δίνει όμως ίσες ευκαιρίες σε όποιον ενδιαφέρεται χωρίς ''ταπεινωτικές'' μεθόδους και χωρίς τα οδυνηρά επακόλουθα των απορρίψεων να παρουσιάσει τη δουλειά του. Δεν χρειάζεται να είσαι επίδοξη συγγραφέας (ή συγγραφέας) για να μπεις στην ''παρέα'. Ούτε εγώ είμαι και δεν σκοπεύω να γίνω, αυτό είναι το μόνο σίγουρο της υπόθεσης.
 
Συγχαρητήρια κι εύχομαι πολύ κουράγιο για ανάλογη συνέχεια. Έχεις καταχωρηθεί στη λίστα με τα Ευανάγνωστα μου, πράγμα που για σένα μπορεί να μη σημαίνει τίποτα, για μένα όμως πολλά!
 
@advadventure
Ευχαριστώ..πρόσεξε τις ταυτοπροσωπίες δεν με αγαπάνε όλοι...
@αργύρης
Φίλτατε κάνεις λάθος. Καθε άνθρωπος που με τον τρόπο του μας δίνει σημασία, μας δίνει μικρή η μεγάλη αξία ή έστω και μια θέση στα...ευανάγνωστα του σημαίνει πολλά. Το ίδιο λέω και σε όσους με βρίζουν.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?