Ελληνική λογοτεχνία

Δύο πολύ σημαντικές κυκλοφορίες τούτες τις μέρες αλλά και ένα βιβλίο καθαρά προσωπική μου επιλογή. Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων υπάρχει νέος Παύλος Μάτεσις: ’’Εκθεσις Ιδεών’’ (εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ). Δεν πρόκειται ούτε για μυθιστόρημα, ούτε για θεατρικό αλλά για μια συλλογή άρθρων του Μάτεσι που προσωπικά μαζί με τον Πλωρίτη τους θεωρώ τους τέλειους χειριστές και γνώστες της ελληνικής γλώσσας. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι και η συνέντευξη που παραχώρησε ο Μάτεσις στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου και τον δημοσιογράφο Βασίλη Ρούβαλη. Δηλώνει ευθαρσώς άθεος, μιλάει για την θεατρική κρίση, ενώ θυμίζει και μια ρήση του Ηράκλειτου για να εξηγήσει τι θεωρεί ο ίδιος σύγχρονο στην τέχνη. Αντιγράφω: ’’Απ΄όσους δρόμους και αν περιτρέξεις την ψυχή, ποτέ δεν θα βρεις το βάθος της γιατί ’’τόσον βαθύν λόγον έχει’’. Μόνο έτσι κάποιος είναι επίκαιρος. Τα επικαιρικά θέματα ωστόσο περνούν στο αρχείο της λογοτεχνίας και του θεάτρου’’. Αποκαλύπτει ακόμη, ότι την εποχή που γράφει σε αντίθεση με τους περισσότερους συγγραφείς δεν απομονώνεται αλλά γίνεται εξαιρετικά κοινωνικός έστω και αν αναγνωρίζει ’’ότι και η μοναξιά είναι δημιουργική’’.
Από τους αγαπημένους μου συγγραφείς ο εξαιρετικά σοβαρός Μάνος Κοντολέων. Καινούργια του δουλειά το ’’Σχεδόν έρωτας’’ με ερωτικό πνεύμα και αναφορές. Από τις νέες κυκλοφορίες μαθαίνω ότι πηγαίνει πολύ καλά -σε επίπεδο πωλήσεων- και ’’Ο Μωβ μαέστρος’’ της Νικολαϊδου.
Προσωπική μου πάντως επιλογή είναι ’’Ελληνικό ροκ’’ (εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ), που αναφέρεται σε γνωστά και άγνωστα γεγονότα ή πρόσωπα του ελληνικού ροκ από τη γενιά του χάους (1945) μέχρι και τη μέρα του θανάτου του Παύλου Σιδήρόπουλου, τον Δεκέμβριο του 1990. Τη μέρα δηλαδή που μαζί με τον ’’πρίγκηπα’’ πέθανε και το αληθινό ελληνικό ροκ. Συγγραφέας-ερευνητής ο Μανώλης Νταλούκας. Μια και η σχετική βιβλιογραφία στην Ελλάδα δεν είναι περιορισμένη αλλά σχεδόν ανύπαρκτη είναι ένα βιβλίο που ’’μετράει’’ για όσους αγαπάμε το συγκεκριμένο είδος μουσικής ή κάτι μας συνδέει με ορισμένες εποχές.