Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Friday, April 28, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 32 (For ladies only)

Μια καλή ’’φίλη’’, μόνιμη επισκέπτρια του blog από τις πρώτες μέρες που γράφω εδώ, με ’’κατηγόρησε’’ σε ένα e-mail που μου έστειλε μαζί με τις πασχαλινές ευχές της. ’’Εννέα στα δέκα βιβλία για τα οποία γράφεις ενδιαφέρουν κυρίως άντρες. Παραγνωρίζεις, ότι ένα δυναμικό κοινό αναγνωστών, είναι γυναίκες πολλές από τις οποίες θεματολογικά δεν τις αγγίζουν αυτά τα βιβλία’’. Συμφωνώ αλλά από την άλλη ποτέ δεν ήταν το ’’φόρτε’’ μου η ανάγνωση βιβλίων όπως ’’Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα’’ ή ’’Οι Μάγισσες της Σμύρνης’’. Η λεγόμενη ’’γυναικεία λογοτεχνία’’ περνάει περίοδο άνθησης στην Ελλάδα, χάρη στον Ιούδα, από τα βιβλία τσέπης (τα θεωρούμενα ως ’’ροζ’’ ΑΡΛΕΚΙΝ) μπήκε και στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Πολλοί τη θεωρούν ή την χαρακτηρίζουν ’’παραλογοτεχνία’’ (όπως και τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας) αλλά επειδή από την πρώτη στιγμή υποσχέθηκα ότι δεν θα υπάρχουν στεγανά σ’ αυτό τον χώρο ζήτησα από την καλή ’’φίλη’’-επισκέπτρια του blog μου αντί να με υποχρεώσει να αλλάξω τις συνήθειες μου να κάνει εκείνη μια αναφορά.
Δεν αναλαμβάνω την....ευθύνη αλλά μου έστειλε σήμερα ένα κατάλογο με τα βιβλία που σύμφωνα με την προσωπική της άποψη (και αναγνωστικό γούστο) είναι τα καλύτερα for ladies only αναγνώσματα που κυκλοφορούν τους τελευταίους μήνες στην ελληνική αγορά. Δεκτή πάσα διαφωνία, οι απαντήσεις θα δοθούν όχι από μένα αλλά -αν το επιθυμεί η ίδια- από την Κατερίνα που μου έστειλε τη λίστα... Η σειρά να σημειώσω ότι είναι τυχαία και όχι αξιολογική και τα συνοδευτικά σχόλια της Κατερίνας.
- Χτύπα την πόρτα του ουρανού, Μαίρη Τουρκίστα (εκδόσεις ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ). Τραγική ιστορία απώλειας, προδοσίας και μίσους.
- Η ζωή μου κύκλους κάνει, Αντιγόνη Πόμμερ- Τζούμη (εκδόσεις ΡΥΘΜΟΣ). Τρεις φιλενάδες, οι ιστορίες της ζωής τους, η αναγέννηση τους και η δεύτερη ευκαιρία για κάτι καλύτερο.
- Η γυναίκα που έγραφε για τον άντρα, Κατερίνα Χρυσναθοπούλου (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ). Πρώτη δουλειά της 40χρονης μεταφράστριας. Η ιστορία ξετυλίγεται στη δεκαετία του ’20, αφορά μια ερωτική σχέση μεταξύ της γραμματέως ενός εκδοτικού οίκου για ερωτογραφήματα και του εργοδότη της. Σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση.
- Το κορίτσι της βροχής, Μαρία Γούσιου (εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ). Με τα πρωτοβρόχια ξυπνούν ανασφάλειες, φόβοι, αδιέξοδα της νεαρής ηρωίδας του βιβλίου. Δεύτερο βιβλίο της Γούσιου.
- Τα σμαραγδένια μάτια, Χαρά Παπαελευθερίου-Μπαρδώση (εκδόσεις ΑΛΚΥΩΝ). Κυκλοφόρησε το 2005, αφορά τη ζωή της γιαγιάς Δέσπως και όλη τη διαδρομή της από τη Μικρασιατική καταστροφή μέχρι σήμερα.
- Έλα κόρη μου, έλα μάτια μου, Γιοβάννα (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ). Το μεγάλο ατού στις πωλήσεις. Ο προβληματικός έρωτας ενός ζευγαριού δοσμένος με τη γνωστή ποιητικότητα της Γιοβάννας.
- Η αγάπη φυλαχτό, Αγγελική Μπουλιάρη (εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ). Κλασικό ερωτικό τρίγωνο. Ο άντρας που προσφέρει τα πάντα, εκτός από ερωτική ικανοποίηση, ο εραστής, στη μέση η Βερονίκη και φόντο ένα νησί του Βορείου Αιγαίου.
Comments:
παιδιά έλεος βραδυάτικα! τι πάει νά πεί λογοτεχνία for ladies only? μην αρχίσουμε νά χωρίζουμε την λογοτεχνία όπως τίς τουαλέτες σε ladies and gentlemen ... γιατί τότε θά αρχισουμε να μιλάμε για αλλου ειδους χαρτί ...
 
@olyf
Ο διαχωρισμός στην περίπτωση αυτή ήταν αναγκαίος. Εξ’ άλλου δεν είναι κάτι καινοφανές, ούτε εδώ γράφτηκε για πρώτη φορά ο ορισμός ’’γυναικεία λογοτεχνία’’...
 
This comment has been removed by a blog administrator.
 
Nαι,αλλά τι είναι γυναικεία λογοτεχνία;Η διαφορά της δηλαδή από την αντρική ποια είναι;
 
@reader's
Καταλαβαίνω τούς λόγους του διαχωρισμού και έχει τη θέση του κάπως στο συγκεκριμένο πόστ.
Βρίσκω όμως, πώς μεταευαγγελικές συζητήσεις απο καταβολής Ιούδα που φιλούσε εκδοτικά υπέροχα, τελικά δεν αφορούν τήν λογοτεχνία, σάν τέχνη του λόγου, αλλά τις πωλήσεις (και την παραγωγη) βιβλίων ώς προιόντων. Και σ’ ενα βαθμό, μου φαίνεται κιόλας, ότι αποπροσανατολίζουν αναγνωστικά υποβάλλοντας στην τέχνη όρους αγοράς.
Ανάλογες κατηγοριοποιήσεις, ίσως νά ωφελούν μιά μερίδα επαγγελματιών, αλλά , μιλώντας απο την πλευρά του αναγνωστικου κοινού, αισθάνομαι πως υποκαθιστούν τό δημιουργικό κριτήριο της καλής η κακής τέχνης της γραφής, που είναι το ουσιαστικό ζήτημα και για αναγνωστες και πιστευω και για συγγραφείς, με όρους τηλεθέασης , που αφορουν εν τέλει όχι την τέχνη αλλά το χάζι.
 
@regina
Κατ' αρχήν ευχαριστώ και θα σου απαντήσω σε πρώτη ευκαιρία μέσω μέιλ. Νομίζω ότι κάποιοι διαχωρισμοί που δεν έχουν να κάνουν με λογοτεχνική αξία ή όχι είναι δεδομένοι. Δεν μπαίνω στη λογική τι είναι λογοτεχνία και τι όχι...Αλλά πόσο εύκολα θα διάβαζε ένας άντρας ένα αισθηματικό μυθιστόρημα; Και πόσο εύκολα μπορεί να διαβάσει μια γυναίκα αντίστοιχα βιβλία με καθαρά αντρικά θέματα;
@olyf
Οπως έγραψα και παραπάνω τους διαχωρισμούς τους κάνει η ίδια η αγορά ή αν θέλεις οι άνθρωποι που κινούν τα νήματά της. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά ο συγκεκριμένος διαχωρισμός δεν έγινε ούτε με κριτήρια αγοραστικά, ούτε λογοτεχνικά. Εχω αποδείξει ότι δεν μπαίνω καν σε προβληματισμούς τύπου εμπορικό ή ποιοτικό αλλά δεν είμαι και άξιος να αποδώσω λογοτεχνικά εύσημα και παράσημα. Ο διαχωρισμός έγινε γιατί είναι μια κατηγορία βιβλίων στα οποία δεν έχω εντρυφήσει (καλώς ή κακώς) και επειδή προσπαθώ να έχω ένα blog ανοιχτό σε κάθε τάση, άποψη και...κυκλοφορία εκχώρησα το χώρο σε μια ''φίλη'' που διαβάζει βιβλία αυτής της κατηγορίας (ας αποφύγουμε τη λέξη ''είδος'')...Συμφωνώ μαζί σου ότι πρωτίστως μετράει η καλή ή η κακή τέχνη αν και ένα πράγμα που έμαθα μετά από τόσους μήνες επικοινωνίας με ανθρώπους των γραμμάτων είναι να αποφεύγω και αυτό τον χαρακτηρισμό και να αρκούμαι στο ''μου αρέσει ή δεν μου αρέσει''...
 
@regina
Κατ' αρχήν ευχαριστώ και θα σου απαντήσω σε πρώτη ευκαιρία μέσω μέιλ. Νομίζω ότι κάποιοι διαχωρισμοί που δεν έχουν να κάνουν με λογοτεχνική αξία ή όχι είναι δεδομένοι. Δεν μπαίνω στη λογική τι είναι λογοτεχνία και τι όχι...Αλλά πόσο εύκολα θα διάβαζε ένας άντρας ένα αισθηματικό μυθιστόρημα; Και πόσο εύκολα μπορεί να διαβάσει μια γυναίκα αντίστοιχα βιβλία με καθαρά αντρικά θέματα;
@olyf
Οπως έγραψα και παραπάνω τους διαχωρισμούς τους κάνει η ίδια η αγορά ή αν θέλεις οι άνθρωποι που κινούν τα νήματά της. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά ο συγκεκριμένος διαχωρισμός δεν έγινε ούτε με κριτήρια αγοραστικά, ούτε λογοτεχνικά. Εχω αποδείξει ότι δεν μπαίνω καν σε προβληματισμούς τύπου εμπορικό ή ποιοτικό αλλά δεν είμαι και άξιος να αποδώσω λογοτεχνικά εύσημα και παράσημα. Ο διαχωρισμός έγινε γιατί είναι μια κατηγορία βιβλίων στα οποία δεν έχω εντρυφήσει (καλώς ή κακώς) και επειδή προσπαθώ να έχω ένα blog ανοιχτό σε κάθε τάση, άποψη και...κυκλοφορία εκχώρησα το χώρο σε μια ''φίλη'' που διαβάζει βιβλία αυτής της κατηγορίας (ας αποφύγουμε τη λέξη ''είδος'')...Συμφωνώ μαζί σου ότι πρωτίστως μετράει η καλή ή η κακή τέχνη αν και ένα πράγμα που έμαθα μετά από τόσους μήνες επικοινωνίας με ανθρώπους των γραμμάτων είναι να αποφεύγω και αυτό τον χαρακτηρισμό και να αρκούμαι στο ''μου αρέσει ή δεν μου αρέσει''...
 
@reader's digest,μα ακριβώς αυτό ήθελα να πω,δηλαδή να ρωτήσω.Γιατί να υπάρχουν γυναικεία ή αντρικά θέματα.Ως γυναίκα απορω γιατι μια αισθηματική ιστορία ωραία γραμμένη να μην ενδιαφέρει εναν άντρα αναγνώστη;Υπάρχουν τα άρλεκιν ,υπάρχει και η μαντάμ Μποβαρύ.

Οσο για τα αντρικά θέματα τι ακριβώς εννοείτε;Τι θα μπορούσε να είναι αντρικό θέμα και να μην με ενδιαφέρει παραδειγματος χάριν εμένα;
 
Οσο κι αν διαφωνώ με την κανοναρχία του "λογοτεχνικά ορθου" (που δεν αποτελει το θέμα του ποστ κι ουτε επιθυμώ να το στρεψω εκει), αλλο τόσο βρισκω ισοπεδωτικό για την λογοτεχνία σαν κριτήριο το έτσι μου αρέσει,τις στατιστικές η τις κοινωνικές ταξινομικές αντιλήψεις για τα φυλα των αναγνωστων και των συγγραφέων.
Ισως κάνω λάθος, αλλά έχω την πεποιθηση ότι η τέχνη δεν έχει φύλο.
Και δεν εννοώ, ασφαλώς, ότι η αναγνωστική και η συγγραφική πλευρά δεν φέρουν ως αναγνώστες η συγγραφείς τις βιολογικές και κοινωνικές καταγραφές του φύλου τους (οπως και τίς πολιτικές, ηθικές, αισθητικες κ.λ.π.) κατα τη διαδικασία της ανάγνωσης η της συγγραφής, αλλά εννοώ πώς η λογοτεχνία, στο βαθμό που συνιστα δημιουργία, περιορίζεται υπέρμετρα με μιά ταξινομητική αντιμετώπιση τύπου αρρεν/θήλυ. Μια λογική που θα λεγε στις αναγνωστριες ότι π.χ. ο Μπουκόφσκι η γενικά η μπητνικ λογοτεχνία είναι ανδρικής θεματολογίας πόσο ωφέλιμη θα την θεωρούσαμε αληθεια για την ίδια τήν λογοτεχνία ;
 
Συμπληρωματικά και προς αποφυγη παρανοήσεων -καμμιά φορά εκφραζομαι κάπως ...ξερά-, δεν διαφωνώ καθόλου με τη θεματολογία του συγκεκριμενου πόστ , αντιθέτως νομίζω ότι θέτει ερωτήματα κυρίως στην πλευρά των αναγνωστών. Περιττό δε νά πώ ότι βρίσκω πολύ αξιόλογο τό μπλόγκ αυτο και τις ευχαριστίες για το χώρο στά σχόλια
 
Προς...όλους!
Ακούσια ’ανοιξα ένα τεράστιο θέμα συζήτησης! Δήλωσα απλώς την αδυναμία μου να διαβάσω, να εντρυφήσω ή τελικά να ευχαριστηθώ(εφόσον η ανάγνωση για μένα παραμένει ευχαρίστηση) βιβλία με μια συγκεκριμένη θεματολογία. Δεν ήθελα όμως τον αποκλεισμό τους από αυτό το χώρο, όπως δεν επιθυμώ τον αποκλεισμό κανενός!
@regina
Αγαπητή μου δεν σας γνωρίζω αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι ακόμη και ένα τέλειο λογοτεχνικά βιβλίο όπως το Football Factory ειναι μέσα στη σφαίρα των ενδιαφερόντων σας.
@olyf
Η λογοτεχνία των μπήτνικ μπορεί να μοιάζει ’’αντρική’’ αλλά πιάνει ένα ευρύτερο φάσμα ενδιαφερόντων, ειδικά σε επίπεδο φιλοσοφικών αναζητήσεων. Εξ’ άλλου, ο ’’δρόμος’’, η ’’φυγή’’ δεν είναι μόνο αντρική αναζήτηση, προνόμιο ή όνειρο. Η τέχνη δεν είναι αντρική ή γυναικεία αλλά τα ερεθίσματα που παίρνουμε είναι διαφορετικά και πολυεπίπεδα. Και λόγω φύλλου και λόγω τάξης και λόγω εμπειριών ’’κρατάμε’’ διαφορετικά πράγματα από κάθεν βιβλίο. Ισως ο διαχωρισμός ακούγεται ’’ρατσιστικός’’ αλλά είναι απόλυτα ρεαλιστική προσέγγιση.
@ana
Δεν είσαστε λάθος...Η αφετηρία των σχολίων μου ήταν ότι η εκδοτική βιομηχανία στην Ελλάδα προσπάθησε πολλές φορές να ’’πείσει’’ ότι βιβλία τσέπης άξίζουν 18 ευρό! Δεν μιλάω για το συγκεκριμένο, δεν το έχω καν υπόψη μου. Αλλά ακριβώς αυτή η σύγχιση και η διείσδυση στη λογοτεχνία βιβλίων που θεματικά ανήκουν αλλού ήταν η αφετηρία του όποιου διαχωρισμού προσπάθησα να κάνω. Αν ήταν ατυχής ή αμφισβητούμενος το αποδέχομαι. Τουλάχιστον αποτέλεσε πηγή γόνιμου διαλόγου και αυτό κρατάω
 
readers, λέμε ακριβώς τό ίδιο πράγμα. Η λογοτεχνία είναι λογοτεχνία καλή η κακή (ουτε μαυρη ουτε ασπρη ουτε ροζ ουτε γαλάζια). "Οτι δεν είναι τέχνη μες την τέχνη" ότι απλό ανάγνωσμα είναι (και φιλοτιμο ακόμα δε λεω), όπως και νά τό βαφτίσεις κι όποιο εξώφυλο να του δώσεις δεν γίνεται λογοτεχνία με το ζόρι. Κι αυτη η αλήθεια αν δεν διατυπώνεται φοβάμαι οτι θά ξεκάνει και αναγνωστες και συγγραφείς .
Το ποστ δεν ήταν ατυχές καθόλου, μακάρι να είναι αφορμή νά αξιωθουμε (oσοι εμεις αναγνωστες) γραφές που θα μας κανουν καλυτερους (αλλιως υπάρχει πάντα η τηλεόραση)
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?