Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Thursday, March 30, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας....part 19

Αναστάτωση δημιουργήθηκε τις τελευταίες μέρες από μια επιστολή της κ. Τασούλας Πετρακογιώργη. Πρόκειται για την ίδια Τασούλα που το 1950 η απαγωγή της συγκλόνισε την Ελλάδα και σήμερα πάνω από μισό αιώνα αργότερα ενέπνευσε το τελευταίο μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη με τίτλο ’’Αμίλητα βαθιά νερά’’. Η επιστολή δημοσιεύθηκε προ ημερών στην Ελευθεροτυπία (ομολογώ ότι δεν τη διάβασα αλλά πληροφορήθηκα τα βασικά της σημεία την επόμενη μέρα) και η κ.Τασούλα κατηγορεί τη Γαλανάκη μεταξύ άλλων για ’’ασέβεια σε νεκρούς και προσβολή αξιοπρέπειας των ζωντανών’’ αλλά και ότι ουδέποτε ζητήθηκε η άδεια της για να δημοσιευθούν προσωπικά της δεδομένα.
Η κυρία Γαλανάκη σε επιστολή- απάντηση που έστειλε στην εφημερίδα αλλά και στα όσα είπε δύο 24ωρα αργότερα στην παρουσίαση του βιβλίου υποστήριξε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα του συγγραφέα να αναπαράγει το ιστορικό αρχείο χωρίς να επιδιώκει την αναπαράσταση της πραγματικότητας, ότι διαχείρισθηκε το αρχείο του απαγωγέα Κώστα Κεφαλογιάννη (πατέρας του σημερινού Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας) και ότι το όλο θέμα προσβάλλει τη λογοτεχνική της αξία.
Το βιβλίο το αγόρασα αλλά δεν το έχω διαβάσει. Ακόμη όμως και αν το διαβάσω δεν πρόκειται να αλλάξει σημαντικά τις απόψεις μου, που δεν έχουν να κάνουν ούτε με αυτές των συγγραφέων, ούτε με αυτές των δημοσιογράφων. Κατ’ αρχήν, εμένα ως αναγνώστη με ενδιαφέρει μόνο η ουσία του πράγματος και τίποτε παραπάνω: Αν το βιβλίο είναι καλό (μέσα μου πιστεύω ότι θα είναι καλό όπως οι περισσότερες δουλειές της Γαλανάκη) με καλύπτει απόλυτα! Αν πάμε στην ουσία του πράγματος...
Είναι βέβαιο ότι η κ.Γαλανάκη είχε την τύχη να δουλέψει -σε επίπεδο έρευνας- το βιβλίο της βασισμένη σε ένα αρχείο. Πλην όμως το αρχείο αυτό εκφράζει όπως αποδεικνύεται τη μια πλευρά της υπόθεσης, για αυτό η άλλη διαμαρτύρεται. Σαφέστατα και ο συγγραφέας έχει δικαίωμα να αναπλάθει με τη γραφίδα του την ιστορία όταν όμως γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Φαντάζομαι ότι πλην σπανιότατων εξαιρέσεων οι συγγραφείς αντλούν ένα μεγάλο μέρος της έμπενυσης τους από την πραγματικότητα και παρουσιάζουν αληθινά γεγονότα ή αυτοβιογραφικές εμπειρίες παραλλαγμένες με βάση τη φαντασία τους! Από τη στιγμή όμως που σε ένα μυθιστόρημα δηλώνεται ξεκάθαρα ότι αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα και συγκεκριμένα γεγονότα η διαστρέβλωση μερικές φορές είναι επικίνδυνη. Και από την άλλη, είναι μάλλον άδικο να εκμεταλλεύεται με μια αναφορά μονόπλευρη (όσον αφορά τα στοιχεία) ένας συγγραφέας την εμπορικότητα γεγονότων που έχουν συμβεί και υπαρκτών προσώπων. Και να βασίζεται όλη η διαφημιστική καμπάνια ενός βιβλίου σε ευθείες αναφορές σε αυτά τα πρόσωπα. Υπό αυτό το πρίσμα κάπου έχουν ένα μέρος δίκαιου οι διαμαρτυρίες...
- Πολύ περισσότερο πάντως με απασχόλησαν δύο άλλα γεγονότα που δεν έτυχαν ιδιαίτερης προβολής από τον κόσμο του βιβλίου.
1. Το Εθνικό Κέντρο βιβλίου αποφάσισε να εκπροσωπηθεί στο διεθνές φόρουμ κινηματογράφου και λογοτεχνίας στο Μόντε Κάρλο και να προωθήσει 15 βιβλία τριών εκδοτικών οίκων με την προοπτική να γυριστούν ταινίες. Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία αλλά νομίζω ότι από τους τίτλους που προτείνονται καλές πιθανότητες να μεταφερθούν στο σελιλόιντ έχουν το Μπαρ Φλωμπέρ του Αλέξη Σταμάτη, η Συγχώρεση της Σώτης Τριανταφύλλου και η ’’Εξαφάνιση της Ντόροθι Σνοτ’’ του Πέτρου Χατζόπουλου. Ισως γιατί και θεματικά προσφέρονται για διεθνείς παραγωγές. Για τον ’’Ιούδα που φιλούσε υπέροχα’’ (είναι μεταξύ των προτεινόμενων) καλύτερα να μην γράψω οτιδήποτε γιατί θα θίξω τη συγγραφέα του που μου είναι εξαιρετικά συμπαθής ως άτομο (έχει τύχει να τη συναντήσω σε κάποια κοινωνική εκδήλωση παλαιότερα).
2. Και φέτος με πρωτοβουλία της Φιλοεκπαιδευτικής εταιρείας του Γιώργου Μπαμπινιώτη βουλευτές και υπουργοί πέρασαν από την Στοά του Βιβλίου και κατέθεσαν τα βιβλία που διάβασαν ή διαβάζουν. Με τη νεοελληνική λογοτεχνία οι περισσότεροι έχουν μικρή έως ανύπαρκτη σχέση, αποδεικνύοντας γιατί η πλειοψηφία των 300 είναι μακριά από την σημερινή ζωή και ζει κλεισμένη σε γυάλα. Από την βόλτα που έκανα κατέγραψα ως πιο ενδιαφέρουσες τις εξής επιλογές βιβλίων: ’’Ανοιχτή Γραμμή’’ της Τατιάνας Αβέρωφ (επιλογή του Βύρωνα Πολύδωρα), ’’Τα μαύρα λουστρίνια’’ της Μάρως Δούκα (ΣοφίαΒούλτεψη), ’’Η μυστυριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα’’ του Ουμπέρτο Εκο και ’’Βαμπίρ και κανίβαλοι’’ (επιλογή του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη) και ’’Ανεμος κουβάρι’’ του Χαριτόπουλου και ΄΄Για μια συντροφιά ανάμεσα μας’’ του Θέμελη επιλογές της Ζέττας Μακρή. Και, ω, του θαύματος τι διαπίστωσα; Οτι οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύονται πολύ πιο ψαγμένοι λογοτεχνικά από τους συναδέλφους τους του ΠΑΣΟΚ που καταναλώθηκαν σε ιστορικές, πολιτικές πραγματείες και δοκίμια! Σημεία των καιρών και αυτά...
Comments:
Συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις σχετικά με τη συγγραφική "διαχείριση" πραγματικών γεγονότων. Ή κάνουμε ιστορία ή κάνουμε μυθιστοριογραφία. Το ενδιάμεσο είναι αδόκιμο είδος! Επίσης από μια αναφορά τίτλων μέσα στο άρθρο, προκύπτει οτι το άνθος της σύγχρονης Ελληνικής πεζογραφίας ασχολείται με τις χαμένες πατρίδες, τα στενά της πόλης, την Τουρκιά και το παρελθόν γενικότερα. Όμως υπάρχει και μια άποψη πιό σημερινή και ίσως αφοπλιστικά ενδιαφέρουσα... Μπορείτε να δείτε το http://www.gamenotover.blogspot.com/
 
H άποψη που έχω εκφράσει όχι μόνο στο ποστ που αφορά την τελευταία δουλειά της κ.Γαλανάκη αλλά και παλαιότερα με άλλες αφορμές είναι ταυτόσημη με όσα γράφεις. Χρειάζονται φρέσκιες ιδέες και όταν υπάρχουν (επειδή υπάρχουν περισσότερες από όσες πιστεύουμε) να τυγχάνουν μιας ευρύτερης αποδοχής. Το βιβλίο που παρουσιάζεται στο μπλογκ δεν το έχω διαβάσει και για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα καν υπόψη μου. Ως θέμα φαίνεται ελκυστικό αφού το διαδίκτυο παρότι έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας δεν αποτελεί -ως τώρα- πηγή έμπνευσης για τους έλληνες συγγραφείς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως η συλλογική -προ τριετίας αν δεν κάνω λάθος- δουλειά Cyber stories ή το εξαιρετικό τελευταίο μυθιστόρημα του Κ. Κατσουλάρη.
 
Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?